قهوه ترک و اسپرسو دو تا از محبوب ترین نوشیدنی های قهوه در جهان هستند. هر دو ویژگی ها و طرفداران خاص خود را دارند. خب، کدوم بهتره؟ در این مقاله، قهوه ترک را با اسپرسو مقایسه کرده ایم تا می بینیم که چگونه آنها در برابر یکدیگر قرار می گیرند. ما متغیرهای مختلف دم کردن، مانند اندازه آسیاب، فشار و سایر عواملی که این دو نوشیدنی را متفاوت می‌کنند، بررسی کردیم.  تا در پایان این مقاله، به خوبی درک کنید که کدام نوشیدنی برای شما مناسب تر است!

بیایید این را روشن کنیم، محتوای کافئین نگرانی اصلی ما در این مقاله نیست، اگرچه ما به آن خواهیم پرداخت. ما فکر می کنیم که اگر به کافئین بیشتری نیاز دارید، همیشه می توانید یک فنجان قهوه خوشمزه دیگر بنوشید. 

برای دیدن انواع قهوه آدیشا کلیک کن

تفاوت طعم قهوه ترک با قهوه اسپرسو

هنگام مقایسه اسپرسو با نوشیدنی های دیگر، چند سوال وجود دارد که مرتبط هستند. چقدر باید از دانه های قهوه استفاده کنیم، قهوه چقدر قوی است و چقدر قهوه مصرف کنیم؟ اما برای من، مهمترین سوال این است: «طعم آن چگونه است و چگونه یک فنجان قهوه اسپرسو با یک فنجان ترکی مقایسه می شود؟

• تفاوت اصلی قهوه ترک و اسپرسو در پیچیدگی طعم آن است. اسپرسو دارای تفاوت های ظریف طعمی است که قهوه ترک فاقد آن است. فشار در حین استخراج، و روشی که آب با فشار بالا از طریق بستر قهوه رانده می شود، طعم های فرار را در خود ایجاد می کند ولی به سادگی در طول آماده سازی قهوه ترک از بین می رود. 
• اسپرسو یک فنجان قهوه به ما می دهد که قوی تر است و نت های اصلی بسیاری دارد. قهوه ترک یک فنجان قهوه به ما می دهد که بسیار قوی است، با غلظت بالا، اما فاقد نت است.
• روش دم کردن قهوه ترک یک فنجان قهوه غلیظ و غنی مانند اسپرسو به شما می دهد، اما نت های اصلی، و ته طعم، بسیار شبیه به قهوه سنتی فرنچ پرس است. اما قهوه ترک قوی تر است و با نوشیدن یک جرعه دلیل آن را خواهید فهمید.
• اگرچه هر دو قهوه‌ قوی هستند، اما قهوه ترک قوی تر است، زیرا آسیاب بسیار ظریفی دارد که بهترین روش در بین تمام روش‌های تهیه قهوه است. اندازه پودر مانند به مواد محلول اجازه می دهد تا راحت تر حل شوند و غلظت را افزایش دهند.

تفاوت های تهیه قهوه اسپرسو و قهوه ترک

بین طرز تهیه اسپرسو و قهوه ترک چند تفاوت وجود دارد. بسیاری از آنها آنقدر ناچیز هستند که باعث تغییر طعم و مزه نمی شوند. اما چند مورد از این تفاوت ها تمایز اصلی را در ظاهر و طعم مشخص می کند.

1- تفاوت اصلی قهوه ترک و اسپرسو، از منظر آماده سازی، فشار حین استخراج است. تفاوت دیگر اندازه آسیاب ریز مورد نیاز برای قهوه ترک در مقایسه با اسپرسو است. با این حال، اندازه آسیاب به اندازه اختلاف فشار مهم نیست.

2- تفاوت بزرگ دیگر این است که قهوه ترک بسیار ریزتر از اسپرسو آسیاب می شود و تقریباً به صورت پودر در می آید. این امر استخراج را بسیار افزایش می دهد و زمان استخراج را کمتر می کند. بسیاری از مردم بر این باورند که قهوه ترک حتی پس از یکبار درست کردن قابل استفاده است. به نظر آنها، این منجر به استخراج بیش از حد می شود و استخراج بیش از حد منجر به یک فنجان قهوه تلخ می شود. در حالی که استخراج برای مدتی ادامه می یابد، زیرا کف در تماس دائمی با آب است، استخراج بسیار کاهش می یابد تا جایی که واقعاً روی نوشیدنی تأثیر نمی گذارد.

3- سومین تفاوت عمده بین دو روش دم کردن قهوه، فیلتراسیون است. به طور سنتی، قهوه ترک به هیچ وجه فیلتر نمی شود، هر چند اقلیت آن را با استفاده از راه حل های بداهه فیلتر می کنند. تفاله ها در ته فنجان قرار می گیرند و چند جرعه آخر همیشه در فنجان باقی می مانند.

4- دمای دم کردن نیز در اینجا یک عامل مهم است و تأثیر مستقیمی بر طعم های قهوه استخراج شده دارد. قهوه ترک در دمای بالا گرم نمی شود، اگرچه در بسیاری از راهنماهای دم کردن، کلمه آب پز ذکر شده است. طبق روش سنتی در تهیه قهوه ترک، نمی توانید اجازه دهید قهوه بجوشد. هنگامی که قهوه در cezve بالا می آید، دم کردن به پایان می رسد. این دمای دم را بین 71 درجه سانتیگراد و 76 درجه سانتیگراد نگه می دارد، در مقایسه با 94 درجه سانتیگراد برای عصاره گیری یک شات اسپرسو.

5- از سوی دیگر، اسپرسو با یک سبد فیلتر فلزی فیلتر می‌شود، که تفاله‌های مصرف شده را حفظ می‌کند، اما اجازه می‌دهد روغن‌های قهوه در فنجان استخراج شوند (مثل قهوه ترک، اما بر خلاف قهوه فیلتر معمولی).

6- یک تصور غلط رایج در دنیای قهوه وجود دارد که هر روش‌ دم کردن قهوه نیاز به رست خاصی دارد.این کاملا نادرست است. می توانید از هر نوع رستی که دوست دارید، هم برای اسپرسو و هم برای قهوه ترک استفاده کنید.

7- به عنوان مثال، در شمال ایتالیا اسپرسوی خود را ترجیح می دهند با رست روشن تر تهیه کنند، در حالی که در جنوب ایتالیا ترجیح می دهند رست تیره تر باشد.

8- به طور مشابه، قهوه ترک به طور سنتی با رست تیره تهیه می شود، در حالی که قهوه یونانی (همان دستور با نام متفاوت) با رست روشن تر تهیه می شود.

9- افزودن شکر موضوع بحث دیگری است. قهوه ترک به طور سنتی با شکر تهیه می شود، اما بسیاری از مردم، از جمله دوستان من، آن را سیاه می نوشند. به همین ترتیب، بسیاری از ایتالیایی ها در اسپرسوی خود شکر اضافه می کنند، اما اسپرسوی سیاه نیز بسیار محبوب است.

قهوه ترک را نمی توان در دستگاه اسپرسوساز به دو دلیل مهم استفاده کرد. اولاً، قهوه ترک ریزتر از اسپرسو آسیاب می شود و از فیلترها عبور می کند و به دستگاه آسیب می رساند. ثانیاً، هر محصولی که از دستگاه خارج شود، طعم یا قوام مشخصه قهوه ترک یا اسپرسو را نخواهد داشت.

تجهیزات مورد استفاده برای آماده سازی

این یک تفاوت بسیار مهم است و برخی از افراد ممکن است از دم کردن اسپرسوی خود در خانه دلسرد شوند. دم کردن اسپرسو از نظر تجهیزات بسیار گران است. اگر می‌خواهید اسپرسوی خود را در خانه تهیه کنید، باید یک آسیاب قهوه و یک دستگاه اسپرسوساز بخرید. این برای یک اسپرسو سنتی است. اگر بودجه ندارید، موکا پات ممکن است جایگزین مناسبی باشد، اما این قهوه دقیقا اسپرسو نیست.

برای دیدن انواع دستگاه قهوه ساز کلیک کن

اندازه فنجان قهوه اسپرسو و قهوه ترک

شات معمولی اسپرسو 28 گرم مایع است و در دمیتاس (فنجان قهوه خوری) سرو می شود. در ایتالیا، این رایج‌ترین اندازه سرو کردن قهوه است، اگرچه مردم چندین وعده در روز قهوه می نوشند. در آمریکای شمالی دابل شات رایج ترین اندازه مصرف برای اسپرسو است.

قهوه‌ی معمولی ترک هنوز در دمیتاس سرو می‌شود، اما فنجان آن پر است. غلظت قهوه ترک کمی کمتر از یک اسپرسو است، بنابراین یک دمیتاس کامل شما را عصبانی نمی کند. آنها همچنین چندین بار در روز سرو می شوند، زیرا نیاز به کافئین آن را ایجاب می کند.

جمع بندی

کدام نوشیدنی برای شما مناسب است؟ اگر قهوه ای قوی اما با طعم لطیف تر دوست دارید، قهوه ترک انتخاب مناسبی برای شماست. اگر نوشیدنی های تند و تلخ تر و متعادل تر با اسیدیته را ترجیح می دهید، اسپرسو گزینه بهتری است. در نهایت، این شما هستید که تصمیم می گیرید کدام نوشیدنی را بیشتر دوست دارید!

مطالب مرتبط:

• طرز تهیه قهوه اسپرسو در خانه
• طرز تهیه قهوه فرانسه با فرنچ پرس

قهوه بولیوی با بدنه متوسط با قهوه کلمبیایی مقایسه می شود. این کشوری در آمریکای جنوبی است که توسط پرو و شیلی در غرب، برزیل در شمال غربی و آرژانتین/پاراگوئه در جنوب محصور شده است. بولیوی دارای آب و هوای عالی برای رشد دانه‌های قهوه با هوای گرم و مرطوب و ارتفاع زیاد است که به دانه‌های قهوه اجازه می‌دهد طولانی‌تر برسد و دانه‌های طعم‌دارتری ایجاد کند. از آنجایی که کشور بولیوی فقیر است، شرکت‌های زیادی نمی‌دانند دانه‌های قهوه‌ بولیوی چقدر عالی است. 

در سال‌های اخیر، تولید قهوه این کشور قطعاً رشد زیادی داشته است و صادرات آن در حال حاضر بیش از هر زمان دیگری افزایش یافته است. و برای اولین بار در تاریخ خود، دولت فدرال بولیوی به تولیدکنندگان قهوه محلی کمک مالی و حمایت می کند و محبوبیت قهوه بولیوی در حال افزایش است. آینده بازار قهوه بولیوی مطمئناً روشن است!

برای دیدن انواع قهوه آدیشا کلیک کن

کشور بولیوی

بولیوی با نام رسمی حکومت پلوریناسیونال بولیوی کشوری محصور در خشکی، در مرکز آمریکای جنوبی است. پایتخت آن به‌طور رسمی و در قانون اساسی شهر سوکره ذکر شده اما دولت این کشور در شهر لاپاز مستقر است. جمعیت بولیوی ۱۱٬۶۵۶٬۰۰۰ نفر و زبان‌های رسمی آن اسپانیایی، کچوآ، آیمارا، گوارانی است و ۳۴ زبان دیگر نیز بومی هستند. واحد پول این کشور بولیویانا نام دارد. ۵۵ درصد مردم بولیوی از تبار سرخ‌پوست، ۳۰ درصد مستیزو (دورگه سرخ‌پوست و سفیدپوست) و ۱۵ درصد سفیدپوست هستند. دین مردم بولیوی مسیحیت است. ۷۸ درصد مردم بولیوی پیرو کلیسای کاتولیک رومی، ۱۶ درصد پروتستان و ۳ درصد نیز پیرو دیگر شاخه‌های مسیحیت هستند.

بولیوی یک کشور در حال توسعه به حساب می‌آید و شاخص توسعه انسانی آن در حد متوسط است. میزان فقر در بولیوی ۵۳ درصد ذکر شده‌است. کشاورزی، جنگلداری، ماهیگیری، و معادن از فعالیت‌های اصلی صنعتی در بولیوی و فراورده‌های عمده آن تولیدات نساجی، پوشاک، فلزکاری و پالایش نفت است. بولیوی از نظر اندوخته‌های معدنی و به‌ویژه فلز قلع غنی است. پیش از استعمار اروپاییان منطقه کنونی بولیوی بخشی از امپراتوری سرخ‌پوستان اینکا بود. امپراتوری اسپانیا در سده شانزدهم این منطقه را تسخیر کرد و در خلال دوران استعماری اسپانیا، این سرزمین «پروی علیا» نام داشت و جزو قلمروی نایب‌السلطنه پرو به‌شمار می‌آمد، قلمرویی که بیشتر مستعمرات اسپانیا در آمریکای جنوبی را در بر می‌گرفت. پس از اعلام استقلال این منطقه در سال ۱۸۰۹، این منطقه با ۱۶ سال جنگ روبه‌رو شد و این جنگ‌ها در ۶ اوت ۱۸۲۵ به تشکیل جمهوری بولیوی انجامید که از نام سیمون بولیوار، رهبر انقلابی، گرفته شده‌است.

تاریخچه قهوه بولیوی

قهوه در بولیوی به دهه 1880 برمی گردد. اگرچه جزئیات کمیاب است، قهوه ابتدا برای مصرف زمین داران ثروتمند و کارگران آنها در املاک لس یونگاس تولید می شد. این منطقه به دلیل تولید کوکا خود مشهور بود و قهوه چندان سودآور در نظر گرفته نمی شد، زیرا رشد آن دشوارتر است و محصول کمتری به بار می آورد. در دهه 1930 بود که تولید قهوه جدی گرفته شد، زیرا تعرفه های صادراتی روی برگ های کوکا و کاهش مصرف محلی باعث شد کشاورزان به خطرات وابستگی اقتصادی به یک محصول پی ببرند.

برای سال‌های متمادی، اکثر مزارع قهوه متعلق به همان زمین‌داران ثروتمندی بودند که تولیدشان را در قرن نوزدهم آغاز کردند. این روند در سال 1953 تغییر کرد، زمانی که یک اصلاحات ارضی به رهبری دولت منجر به بازتوزیع قطعات کوچک زمین (1.5 تا 8 هکتار) به هزاران خانواده عمدتاً بومی شد. که مهاجرت جوانان را از مناطق شهری به لوس یونگاس به دنبال داشت، هرچند تعداد کمی از آنها دانش کشاورزی داشتند. دولت به توزیع مطالب خواندنی با اطلاعات بسیار ابتدایی در مورد نحوه اداره یک مزرعه ادامه داد و این برای چندین دهه منبع اصلی آموزش برای کشاورزان بولیوی باقی ماند.

مناطق کشت قهوه بولیوی

بولیوی در ارتفاعات بسیار بالا، بالای 1400 متر قهوه تولید می کند که بیشتر قهوه آن را به عنوان Strictly High Grown (1450 متر +) واجد شرایط می کند. از همه طرف توسط پرو، برزیل، آرژانتین و شیلا محصور در خشکی است و شامل بخشی از کوه های آند است. کینوا در سال های اخیر به یکی از محصولات معروف بولیوی تبدیل شده است. اکثر قهوه های کاشته شده از نوع دانه های عربیکا و تایپیکا است که Caturra و مقداری Catuai نیز در دسترس هستند. مناطق عمده کشت قهوه عبارتند از Yungas، Santa Cruz، Cochabamba، Tarija، Beni و Pando که بیش از 90 درصد از قهوه تولید شده از منطقه Yungas است.

• ارتفاع رشد: 1400 - 1600 متر از سطح دریا
• انواع قهوه: عربیکا، تایپیکا، کاتورا، کاتوای
• فرآیند فرآوری: شسته شده، خشک شده در آفتاب
• رایحه: گیاهی، شکلات تلخ
• انواع طعم: میوه ای (ماندارین)، کارامل، فلفل، وانیل
• بدنه قهوه: خوب 
• اسیدیته: سیتریک ملایم، فسفریک

برای دیدن انواع دستگاه قهوه ساز کلیک کن

انواع دانه قهوه بولیوی

بیشتر گیاهان قهوه که در بولیوی رشد می‌کنند، از گونه‌های گیاه قهوه عربیکا و تایپیکا (Coffea arabica var. typica) هستند، اگرچه برخی از گیاهان قهوه نیز وجود دارند (Coffea arabica var. caturra).

مزارع کوچک قهوه فاقد دسترسی به کود و مواد معدنی مناسب برای حمایت از رشد بهینه درختان و دانه‌های قهوه بوده‌اند که نتیجه آن تولید محصول پایین در سال‌های اخیر است. فقدان زیرساخت همچنین به این معنی است که بولیوی برای صادرات به کشورهای دیگر مشکل دارد، اما هر از گاهی از واردکنندگان قهوه سبز در ایالات متحده و کانادا در دسترس است. توزیع کنندگان و دلالان به کار بر روی توسعه تجارت عمده فروشی قهوه در بولیوی ادامه می دهند و باید شاهد رشد خوبی در سال های آینده باشد.

انواع طعم قهوه بولیوی

قهوه بولیوی به دلیل طعم کلاسیک و تمیز خود با اسیدی لطیف و روشن و کیفیتی شیرین و معطر با نت های میوه ای از جمله سیب، گلابی، نارنگی، لیمو و زردآلو شناخته شده است. طعم های کاراملی و ملایم شکلاتی ممکن است در طول فرآیند برشته کردن قهوه ایجاد شود.

مطالب مرتبط:

• همه چیز درباره قهوه زامبیا
• همه چیز درباره قهوه پاناما

کاپیتان بلک تقریباً پنجاه سال است که بزرگ‌ترین خط فروش تنباکو در ایالات متحده بوده است و این خط اصلی است. توتون پیپ کاپتان بلک سفید یا ارجینال ترکیبی از ویرجینیا، برلی و کاوندیش سیاه با طعم و عطری متمایز گرم و دلپذیر است. Lane Limited - Captain Black Original (Regular) نام تجاری توتون پیپ است که از دهه 1960 وجود داشته است. این محصول توسط شرکت Lane Limited ایجاد شده است و به دلیل طعم غنی و صاف خود شناخته شده است. این تنباکو از ترکیب تنباکوهای ویرجینیا، برلی و بلک کاوندیش تهیه می‌شود که طعمی متمایز به آن می‌دهد که آن را به انتخابی محبوب در میان پیپ کش ها تبدیل کرده است. در طول سال ها، Captain Black Original (Regular) به عنوان یک برند باکیفیت و قابل اعتماد تنباکوی پیپ شهرت پیدا کرده است و امروزه همچنان یک انتخاب محبوب برای پیپ کشیدن است. نت های طعمی معمولاً شامل نکاتی از آجیل، خامه و طعم کمی شیرین است. این یک انتخاب محبوب در میان پیپ کش هاست و در دنیای تنباکوی پیپ یک توتون کلاسیک محسوب می‌شود.

برای خرید توتون پیپ کاپتان بلک سفید اصلی کلیک کن

مشخصات توتون پیپ کاپتان بلک سفید یا ارجینال

نظرات کاربران در مورد توتون پیپ کاپتان بلک سفید یا ارجینال :

کاربر: Emeritus Account

توتون پیپ Captain Black Regular یا "سفید" یک تنباکوی معطر است. بله، این یک "ترکیب قدیمی" است. این همان چیزی است که نیمی از پدران، پدربزرگ ها و عموهای ما می کشیدند. و دلیل خوبی دارد. زیرا طعم توتون Captain Black Regular صاف، ملایم و رضایت بخش است. این از طرف کسی است که تنباکوهای زیادی را امتحان کرده است، از شاهزاده آلبرتز و کارتر هال شما گرفته تا Reserve 1928s و Revelations شما. کاپیتان بلک به خوبی پیپ را پر می کند، بدون دردسر روشن می شود، و سپس خوب می سوزد و به سرعت یک خاکستر سفید خوب تولید می کند. همچنین یافتن آن بسیار آسان است، قیمت پایینی دارد، مطلقاً هیچ سوزن شدن زبانی ندارد، و در یک قوطی نسبتاً محفوظ از هوا عرضه می شود که دود ثابتی ایجاد می کند.

نت اتاق، به نظر من، در هیچ تنباکوی دیگری موجود نیست. من نیز کاملاً به بوی آن علاقه دارم. به من اعتماد کن، خیلی خوب است. این بویی است که وقتی دود می شود شما را به یاد چیزهای گذشته می اندازد. من شخصاً به چیدن برگ‌های حیاط، چمن‌زنی، سقف‌سازی گاراژ فکر می‌کنم.

در مورد طعم ... هه. خب، همه چیز سلیقه ای است، اینطور نیست؟ برای من، طعم آن سبک و مطبوع است و در زمان‌های معینی در سرتاسر آتشگاه، رنگ‌های بی‌رحمانه‌تری دارد. طعم وانیل شیرین با طعم زیرین آجیلی در بعضی مواقع (مخصوصاً در ابتدا) می‌دهد و سپس به یک طعم انتهایی نان تست تبدیل می‌شود. بهتر است آن را با چیزی شیرین میل کنید (مثل شبنم کوهی رژیمی یا چای شیرین) و نه تنباکوی «قهوه‌ای» مثل... Hal'o the Wynd. با این حال، مطمئناً یک تنباکوی تمام روز است که هرگز مطابق سلیقه من نیست و ستون فقرات چرخش مورد علاقه من را تشکیل نمی دهد.

برای خرید توتون مک بارن میکسچر 100 گرمی کلیک کن

کاربر: JimInks

مقدار زیادی وانیل و کمی عسل طعم هایی هستند که خودنمایی می کنند. من هرگز آجیل، خاک یا چوب زیادی از برلی به دست نیاوردم، اگرچه متوجه طعم کمی از ویرجینیا شده‌ام. کاوندیش سیاه قندی با یک وانیل نسبتاً عمیق به طعم تزریق می شود. کمی PG این تنباکو را مرطوب نگه می دارد. قدرت چند قدم از علامت خفیف گذشته است. طعم از مرکز ملایم تا متوسط گذشته است. ضربه نیک ملایم دارد. اگر سریع بکشید ممکن است خشن و گزنده شود، بنابراین ریتم آهسته توصیه می شود. نیاز به روشن کردن کمی دارد. رطوبت بیش از حد در کاسه باقی می ماند و پف کردن آهسته احتمال گز گرفتگی زبان را کاهش می دهد. طعم آن اغلب ثابت است. بوی بسیار خوبی دارد و در زمان پیپ کشیدن در ملاء عام، می‌توانید با کشیدن این برند محبوب باشید. یک توتون پیپ معطر و مناسب برای مبتدی ها.

برای دیدن موجودی پیپ آدیشا کلیک کن

کاربر: Wes.B.Greer

آنچه را که می خواهید بگویید Captain Black Regular تقریباً به همان اندازه پایدار است که وقتی آروماتیک های "مقیاس بزرگ" وارد بازی می شوند. به طور جدی بچه ها، بعد از تمام ناله هایی که در مورد این تنباکوی قابل اعتماد شنیده ام و خوانده ام، فکر می کنید که توسط یک شرکت در چین با استفاده از بدترین محصولات موجود ساخته شده است. اما با توجه به تجربه من (امشب 4 سر در حالی که با همسرم در ایوان جلو نشسته ام) به طور جدی در نظر دارم که یک قوطی 12 اونسی سفارش بدهم تا در اتاق کارم نگه دارم.

توتون پیپ Captain Black Regular دقیقاً همان چیزی است که همه آن را می شناسند، یک آروماتیک دلپذیر با قدرت سبک و یک نت معطر اتاق که حساس ترین رهگذران را خوشحال می کند. تلاش نمی‌کند که یک تنباکو پیچیده و دقیق باشد که به دوران پیپ کشیدن در مسافر خانه های قدیمی بازمی‌گردد. این تنباکو یک دارو است، سعی نکنید آن را چیزی کنید که نیست. ساده‌ترین راه برای من این است که: وقتی می‌خواهم با یکی از دوستانم در کافه قهوه بخورم و تنها چیزی که می‌خواهم چیزی است که ذائقه‌ام را برآورده کند، به احتمال این توتون دقیقا همان چیزی است که به آن نیاز دارم.

در نهایت اینکه آیا Captain Black Original ارزش خرید دارد یا خیر، موضوعی سلیقه ای است. برخی از مردم از طعم آن لذت می برند و آن را ارزش خوبی می دانند، در حالی که برخی دیگر ممکن است آنقدر از آن لذت نبرند و برند دیگری را ترجیح دهند. در نهایت، تصمیم برای خرید آن به خود فرد و ترجیحات شخصی آنها بستگی دارد.

مطالب مرتبط:

• نقد و بررسی توتون پیپ مک بارن کرم وانیلا
• بررسی توتون های پیپ کاپتان بلک

توتون مک بارن کرم وانیلا ترکیب رنگارنگ شامل تنباکوهای ویرجینیا، برلی های قهوه ای روشن، کاوندیش مدرن شیرین و نرم است. در نهایت با شاخه های کوچک تنباکوی پولکی مخلوط می شود. پس از پردازش، تنباکوها به آرامی با هم مخلوط می شوند و طعم استثنایی وانیلی به آن اضافه می شود. این انتخاب یک ترکیب فوق العاده با طعم عالی، عطر منحصر به فرد و تجربه طعم متمایز ایجاد می کند.

نکته: توتون مک بارن کرم وانیلا در سال 1999 معرفی شد. با توجه به مقررات اتحادیه اروپا، اکنون در آن کشورها به "برش کلاسیک شل" تغییر نام داده شده است.

برای خرید توتون مک بارن کرم وانیلا کلیک کن

مشخصات توتون مک بارن کرم وانیلا

نظرات کاربران در مورد توتون مک بارن میکسچر :

کاربر: JimInks

دود خامه ای وانیلی که با سرعت متوسط می سوزد و آنقدر شیرین نیست که بر فرد پیپ کش غلبه کند. من کمی عسل و طعم میوه بسیار ملایمی دریافت می کنم که تعادل بسیار ملایمی را به مخلوط اضافه می کند. کاوندیش سیاه قهوه ای شکری کمی بیشتر از یک چاشنی است. ویرجینیاهای ترش و تند، شیرین، روشن و طلایی پایه این ترکیب هستند. آن‌ها همچنین میوه‌های تیره‌تر، خاکی، چوبی روشن‌تر را به همراه نت‌های ملایم عسل، گل و ادویه ارائه می‌کنند. برلی های آجیلی، خاکی و چوبی طعم های ثانویه هستند.

توتون مک بارن کرم وانیلا یک دود ملایم در تمام طول روز با پیچیدگی زیاد مانند طراحی عمدی است. نیکوتین کمی دارد قدرت ملایم است. سطح طعم تقریباً به مرکز خفیف تا متوسط می رسد. می سوزد خنک و تمیز با طعم بسیار ثابت از اول تا آخر. رطوبت کمی در پایان باقی می گذارد. هیچ شانسی برای سوزن سوزن شدن زبان یا سختی وجود ندارد. بوی محیطی بسیار دلپذیری دارد و افتر تست آن کمی ماندگار است. می تواند یک توتون برای تمام روز باشد. وقتی پیپ می کشید، مردم دوست دارند در اطراف شما باشند، پس انتظار داشته باشید که وقتی بیرون و در جمع هستید اجتماعی باشید.

برای خرید توتون مک بارن میکسچر 100 گرمی کلیک کن

کاربر: marosi 

من همیشه دوست دارم وقتی آماده بررسی یک تنباکو هستم به نظرات منفی نگاه کنم تا ببینم دیگران چه تجربیاتی داشته اند. بسیاری از اوقات، و در اینجا استثنا وجود ندارد، ویژگی هایی که مردم از آن شکایت می کنند به دلیل عدم تجربه پیپ کشیدن و یا ناآگاهی است. من به هیچ وجه قصد ندارم نخبه گرا به نظر بیایم، اما بسیاری از مردم به سادگی نمی دانند چگونه پیپ بکشند، و به خصوص توتون ویرجینیا. من آنجا بوده ام، پس اجازه دهید به شما بگویم چگونه این کار را انجام دهید تا بتوانید از رنج کشیدن دست بردارید و از ترکیب های بیشتری لذت ببرید.

دو شکایت اصلی در مورد توتون مک بارن کرم وانیلا وجود دارد

1. طعم آن بسیار ملایم است
2. باعث سوزن سوزن شدن زبان می شود

با توجه به موضوع اول، بله، این یک توتون پیپ معطر با طعم متوسط تا ملایم است. مزه همه چیزها متفاوت است، بنابراین برخی از افراد ممکن است نتوانند ظرافت های طعمی را که این ترکیب ارائه می دهد درک کنند، اما طعم آن، هرچند متوسط تا ملایم، وجود دارد.

به احتمال زیاد آنها به دلیل شکایت دوم، که سوزن سوزن شدن زبان است، طعم بدی را تجربه می کنند. اجازه دهید با اطمینان کامل بگویم که اگر این ترکیب را با رطوبت مناسب دود می‌کنید، و بیش از حد سنگین کام نگیرید، دیگر گز گرفتن زبان وجود ندارد. سنگین کام گرفتن این تنباکو برای روشن نگه داشتن آن و هم سوزن سوزن شدن زبان، به این دلیل اتفاق می‌افتد که مردم تنباکوهای خود، به‌ویژه ویرجینیا را خیلی مرطوب می‌کشند. آن را خشک کنید. آن را خشک کنید. خشکش کن!!!!!

این تنباکو مخصوصاً از قلع مرطوب نیست، اما من همچنان اجازه می‌دهم به مدت 30 دقیقه یا بیشتر در یک کاسه شیشه‌ای قدیمی هوا بخورد. اگر هنگام لمس کردن هنوز مرطوب است، برای کشیدن مناسب نیست چون خیلی مرطوب است!!! قول می‌دهم که اگر اجازه دهید قبل از پر کردن پیپ تان خشک شود

1. پس از ایجاد یک آتش خوب، مشکلی در روشن نگه‌داشتن آن نخواهید داشت.
2. آسیب زبان را تجربه نمی‌کنید.

هم به این دلیل که رطوبت اضافی را از بین برده اید و هم به این دلیل که دیگر مجبور نیستید مانند یک دیوانه کام بگیرید تا تنباکوی بیش از حد خیس خود را روشن نگه دارید. این همچنین یک آزمایش عالی برای اینکه تنباکوی شما با چه پوششی پوشانده شده است، است، زیرا مخلوط‌های ارزان‌قیمتی که با PG اضافی پوشانده شده‌اند هرگز خشک نمی‌شوند (حداقل نه در یک بازه زمانی معقول، کمتر از یک ساعت).

برای دیدن موجودی پیپ آدیشا کلیک کن

شما مجبور نیستید حرف من را قبول کنید، حرف من را در معرض آزمایش قرار دهید. اگر این توتون یا هر مخلوطی را با تجربه سوزن سوزن شدن زبان استفاده کرده اید و به روش معمول خود پیپ می کشید، یک کاسه را روی یک بشقاب قرار دهید و بگذارید 2 یا سه برابر بیشتر از آنچه فکر می کنید توتون لازم است، حداقل 20 دقیقه بماند. وقتی به سراغ کشیدن می روید، متوجه می شوید که با وجود اینکه تنباکو بسیار خشک می شود، برش ها همچنان دارای خاصیت فنری زیادی هستند و خرد نمی شوند، به این معنی که هنوز مقدار زیادی رطوبت وجود دارد.

رطوبت مناسب برای پیپ کشیدن ایجاد شده پس آن را در پیپ خود قرار دهید و آن را دود کنید! آن را بیش از حد فشرده نکنید و فرآیند پر کردن پیپ را خیلی پیچیده نکنید. کافی است یک نیشگون بگیرید، چند بار به کناره پیپ خود ضربه بزنید و این کار را تا 5 میلی متر یا بیشتر از بالای آتشگاه پیپ تکرار کنید. چندبار فندک زدن طول می کشد تا آن را روشن کنید، اما هنگامی که این کار را انجام دهید، متوجه خواهید شد که به راحتی می سوزد، بدون کام گرفتن شدید سبک می ماند و نیش زبان از بین می رود.

شاید من یک آدمک هستم اما سالها طول کشید تا این را بفهمم. البته، خشک شدن برخی از مخلوط ها زمان بسیار کمتری می برد. هر ترکیب غیر معطر خوب باید در کمتر از 5 یا 10 دقیقه آماده مصرف شود. و برخی از مخلوط ها تمایل به گاز گرفتن زبان دارند. اما توتون مک بارن کرم وانیلا یکی از آنها نیست. اگر توتون به حدی خشک شود که وقتی آن را بین انگشتان خود می‌مالید به گرد و غبار تبدیل شود، خیلی زیاده روی کرده‌اید. سالهای آزمون و خطا و نادانی من به سود شما باشد!

خوب، با این گفته، به بررسی واقعی برسیم. توتون مک بارن کرم وانیلا ترکیبی دوست داشتنی از ویرجینیا، برلی و مک بارن کاوندیش است که به نظر من یکی از بهترین های موجود است. عطر قلع، همانطور که بسیاری اشاره کرده اند، فوق العاده است و بوی وانیل و شاید کمی میوه می دهد. اگر پیپ خود را خیلی محکم پر نکنید، به راحتی چاق می شود و به خوبی می سوزد.

هنگامی که به درستی خشک می شود، پس از چند بار فندک زدن به راحتی شعله می گیرد. طعم وانیل، در حالی که هرگز بیش از حد قوی نیست، بیشتر در نیمه اول پیپ وجود دارد. این منطقی است زیرا به احتمال زیاد در حین پیپ کشیدن با گرما و دود سریع بخار می شود. این ترکیب دارای مشخصات طعم متوسط و ملایمی است، و اگر بتوان یک نکته انتقادی ارائه داد، این است که این ترکیب به دلیل عدم وجود برگ قابل توجه تر یا هر برگ چاشنی مانند پریک، لاذقیه یا شرقی، فاقد ستون فقرات است. با این گفته، تایپ درست است و دودی صاف، خامه‌ای و یکدست را از بالا تا پایین آتشگاه ارائه می‌دهد. طعم و قدرت تنباکو با حرکت به سمت پایین آتشگاه مقداری افزایش می یابد.

به طور کلی من توتون پوسته پوسته را به برش شل ترجیح می دهم. به نظر می رسد که آن غنای اضافی را دارد که از دست رفته است. این بد نیست، اما پولکی بهتر است. این یک ماده جامد سه ستاره سبک معطر است و یک توتون وانیلی بسیار لذت بخش است. برای کمی طعم بیشتر و غنای تنباکو به سمت پوسته بروید. برای سهولت استفاده و کشیدن پیپ های متعدد در طول روز، این کار خوب است. توتون مک بارن کرم وانیلا با یک فنجان قهوه بسیار لذت بخش است. 

مطالب مرتبط:

• نقد و بررسی توتون مک بارن میکسچر
• بررسی توتون های پیپ کاپتان بلک

توتون مک بارن میکسچر یک ترکیب اسکاتلندی ملایم و ملایم معطر، ساخته شده از تنباکوهای آماده مالیده شده، تنباکوی رسیده ویرجینیا، برلی قهوه ای طلایی، کاوندیش تهیه شده است. میکسچر یکی از محبوب‌ترین تنباکوهای پیپ در جهان است و برند پیشرو بدون مالیات است، موقعیتی که میکسچر توانسته است طی دهه‌ها حفظ کند.

نکته: "ترکیب اسکاتلندی". در سال 1958 معرفی شد.

این مخلوط از بیش از 35 برگ مختلف تنباکو از نقاط مختلف جهان ساخته می شود. ترکیب کننده توتون مک بارن میکسچر آقای Per Jensen بیان می کند که هیچ عسلی به این ترکیب اضافه نشده است.

برای خرید توتون مک بارن میکسچر 100 گرمی کلیک کن

مشخصات توتون مک بارن میکسچر

نظرات کاربران در مورد توتون مک بارن میکسچر :

کاربر: JimInks

از آنجایی که این یک ترکیب معطر متوسط پیچیده با طعم‌های مختلف است، قبل از سنجش نحوه توصیف این توتون مجبور شدم مقدار زیادی از آن را دود کنم. گاهی اوقات، کنتاکی تند، چوبی، خاکی، کمی آجیلی در این ترکیب نسبت به سایر موارد مشهودتر است، اما مهم نیست که چقدر موجود باشد یا نباشد،توتون مک بارن میکسچر آن نت ادویه‌ای را پخش می‌کند که تضاد خوبی با طعم‌های خامه‌ای دارد. نمی‌دانم چه نوع پردازشی دارد، اما دلپذیر است و شیرینی ملایم مخلوط را با نت های میوه و شکر تحسین می‌کند.

برلی کمی آجیلی است و به عنوان یک طعم حمایت کننده، عطر ملایم خاکی، چوبی و ملاس دارد. تنباکو ویرجینیا مرکبات ملایم ترش و تند، چمنی، خاکی و چوبی است و پایه ای محکم برای طعم های دیگر ایجاد می کند. در پس‌زمینه، ویرجینیا رسیده وجود دارد که میوه‌های تیره، چوب و طعم خاک کمی تخمیر شده به آن اضافه می‌کند. کاوندیش سیاه شیرین کمک می کند تا تعدادی از طعم های تند را به روشی ظریف رام کنید. کاوندیش طلایی به طعم ملایم عسل اشاره می کند که با رویه به عنوان چاشنی خوب هماهنگ می شود. قدرت توتون مک بارن میکسچر یک قدم از خفیف تا متوسط گذشته است و سطح طعم به سختی آستانه متوسط را لمس می کند.

اغلب، طعم یک سر پیپ با دیگری کمی متفاوت است و در طول کشیدن نیز متفاوت می شود. به خصوص در یک آتشگاه بزرگ. اما این به دلیل نحوه بسته بندی آن است و اینکه آیا یک جزء بیشتر از زمان های دیگر در پیپ شما وجود دارد یا خیر. نیاز به کشیدن پیپ با سرعت آهسته دارد زیرا دود کردن سریع ممکن است منجر به گز گرفتن زبان شود. نسبتا خنک و بسیار تمیز با سرعت معقول می سوزد. به آتش کمی نیاز دارد و رطوبت بسیار کمی در آتشگاه باقی می گذارد زیرا به راحتی می سوزد و خاکستر می شود. دارای نت دلپذیر و افتر تست کمی ماندگار است. می تواند یک توتون برای تمام روز باشد.

برای دیدن موجودی انواع توتون پیپ آدیشا کلیک کن

کاربر : TabacFanatic    

پیپ کش های عزیز اسم من مارک ... است و یک طرفدار توتون پیپ هستم. وقتی می گویم کمدهای من حاوی بیش از صد توتون پیپ مختلف است، لاف نمی زنم. من برای مدت طولانی در این سرگرمی بودم. چیزها فقط جمع می شوند. هیچ جادوگری در کار نیست. می توانم صادقانه بگویم که من عاشق این همه تنباکو هستم. اما یکی از آنها - و تنها یکی - جایگاه ویژه ای دارد.

هر چند وقت یک بار به سراغ توتون مک بارن میکسچر می روم. من در حال حاضر در حال کشیدن آن هستم. برای یک یا دو ماه من چیزی جز مخلوط اسکاتلندی دود نمی کنم. این تنها تنباکویی است که می توانم با آن این کار را انجام دهم. میکسچر برای من تنباکوی پیپ عالی است. در تک تک پیپ هایی که دارم به خوبی دود می شود. هیچ ترکیب دیگری نمی تواند چنین ادعایی داشته باشد.

با کشیدن 10000 یا بیشتر سر میکسچر تا کنون در طول عمرم، در نهایت توانستم دلیل اینکه چرا آن را خیلی دوست دارم، پیدا کنم. اساساً، این پیچیدگی طعم و عطر همراه با تعادل کامل است. هیچ ویژگی Mixture خیلی کم یا خیلی زیاد نیست. به این معنی که در طول زمان به خوبی می سوزد. من هرگز از روشن کردن یک سر میکسچر در روز یا شب پشیمان نیستم.

برای من، پایه و اساس Mixture ویرجینیا است، که به آن یک شخصیت ملایم تازه و طعم دهان پرکن می دهد. برلی با تمام آجیل برشته شده، کاکائو و نت های شکلاتی که در مورد آن خوانده اید، به عمق طعم می افزاید. در نهایت کنتاکی تیره ، که با گذشت زمان، همه چیز را با ادویه ای جذاب و مرموز نشان می دهد.

این کشیدن های میکسچر عمیقا آرامش بخش هستند. روز به روز به سادگی از یک سر قفسه پیپ به سر دیگر کار می کنم. هر بار یک تکه توتون را از بسته بردارید و آن را به آرامی داخل پیپ بریزید. دو آتش سریع آن را به یک دود آرام، پیوسته و معطر می رساند. چه چیزی می تواند ساده تر باشد؟

نت نهایی زمانی خوب است که آرام و خنک بسوزد. در این مورد پر جنسن آن را کاملاً خلاصه کرد: کشیدن پیپ به دما بستگی دارد. ده‌ها سال طول کشید تا به طور کامل به این دانش برسم، اما در مورد لذت بردن از توتون پیپ، هیچ کلمه درست‌تری گفته نشده است.

برای دیدن موجودی پیپ آدیشا کلیک کن

کاربر: aphexafx

در توتون پیپ دانمارکی، دما همه چیز است، پیپ کشیدن را یاد بگیرید.

میکسچر خوب است. اگر بلد نیستید یک توتون دانمارکی بکشید، احتمالا در ابتدا شما را دچار مشکل می کند. ساده و صاف. کشیدن برای صرفا لذت بردن از طعم را متوقف کنید. یاد بگیرید آهسته تر بکشید و چگونه دمای توتون خود را تعدیل کنید. اگر این کارها را انجام ندهید، میکسچر زبان شما را سوزن سوزن شود، طعمی شبیه توتون سیگارپیچ بدهد و پیپ شما را بیش از حد گرم کند. اگر بتوانید پیپ کشیدن را یاد بگیرید، برای شما دنیای جدیدی باز می‌شود، زبان آسیب نمی بیند و شما را با یک چرخ و فلک پیچیده از طعم‌های جالب شگفت‌زده می‌کند. بوی توتون مک بارن میکسچر آنقدر خارق‌العاده است و باعث می‌شود مردم محلی لبخند گناه‌آمیزی بزنند، و برای طولانی‌مدت، بی‌چالش‌ و لذت بخش، کاملاً خنک پیپ بکشند.

میکسچر به دلیل عطر و بوی عالی و این واقعیت که به طور نامحسوس دود می شود، یک ترکیب اجتماعی است. شما کسی نخواهید بود که ابرهای مه سفید متراکم را با مخلوطی در پیپ خود به داخل اتاق ببرید. با این حال هنوز طعم فوق العاده و غنی دارد. کیفیت در ارائه، ظاهر، احساس و طعم بسیار بالا است. این چیزها اساس سبک تنباکو دانمارکی هستند. خوشمزه، باکلاس، محجوب. میکسچر اینها را به خوبی ایفا می کند.

من مدام نقدهایی را می خوانم که بیرون آمدند و یک بسته توتون مک بارن میکسچر را خریدند، سعی کردند از آن دود کنند، از آن متنفر بودند، و سپس به اینجا برگشتند تا به آن امتیاز بدی بدهند، معمولاً با ضربات بیهوده در "آرومیکس" و دانمارکی- به طور کلی تنباکو را سبک کنید و با خوشحالی توضیح دهید که چگونه آن را در زباله ریخته اند، گویی می خواهند از مک بارن انتقام بگیرند. مسخره است. 

این یک بررسی است، قبل از شیرجه زدن: اگر به دنبال تجربه نیکوتین هستید، Mixture پاسخ شما نیست. اگر می‌خواهید دود و شدت طعم آشکار داشته باشید، میکسچر پاسخ شما نیست. اگر هیچ ایده ای برای کشیدن توتون پیپ دانمارکی ندارید، با وجود اینکه هر چیز دیگری را مصرف کرده اید و خود را کاملاً مسلط می دانید، اما علاقه ای به تجربه توتون جدید ندارید، میکسچر پاسخ شما نیست. توتون مک بارن میکسچر برای افراد بی حوصله نیست.

برای دیدن ادوات پیپ آدیشا کلیک کن

میکسچر یک ترکیب عالی و ارزشمند است که سزاوار احترام زیادی است و لذت زیادی را به ارمغان می آورد. هر پیپ ای را که به آن اختصاص دهید را دوست دارد و شیرین می کند. من یک Peterson's Flame Grain XL02 اختصاص داده شده به Mixture دارم و خوشحال‌ترین پیپ‌ای است که دارم. آن پیپ بوی شگفت انگیزی دارد زیرا برای امرار معاش میکسچر را دود می کند. من معمولاً تنباکوهای بسیار سنگین‌تر و قوی‌تری می‌کشم، اما میکسچر همیشه یک تغییر سرعت مورد علاقه و به طور کلی یکی از ترکیب‌های مورد علاقه من است. در حال حاضر، من از توتون مک بارن میکسچر یک طعم نیمه شیرین عمیق با مقدار زیادی فلفل در بینی ام و یک پوشش چوبی سریع در حالی که آن را از طریق پیپ همیشگی می کشم، دریافت می کنم.

مطالب مرتبط:

• تاریخچه توتون پیپ مک بارن
• بررسی توتون های پیپ کاپتان بلک

اگر عاشق قهوه اسپرسو هستید، شاید ارزشش را داشته باشد که یک دستگاه قهوه اسپرسوساز داشته باشید. اما خبر خوب این است که برای درست کردن یک قهوه عالی داشتن دستگاه قهوه اسپرسو ساز اجباری نیست. شما می‌توانیددر خانه خود به چندین روش مختلف قهوه قهوه اسپرسو درست کنید. اما برای درست کردن قهوه خوش طعم اول باید اصول اولیه قهوه اسپرسو را بلد باشید. برای درست کردن قهوه قهوه اسپرسوی خوش طعم سه مورد مهم را باید در نظر بگیرید، آسیاب کردن قهوه، رست قهوه و تمپ یا فشردن قهوه برای عصاره گیری. اگر این سه مورد را تمام و کمال انجام دهید به یک باریستای حرفه ای خانگی تبدیل خواهید شد. البته به لطف قهوه فروشی ها شما می توانید قهوه رست شده را آماده تهیه کنید. 

برای دیدن انواع قهوه آدیشا کلیک کن

روش های تهیه قهوه اسپرسو در خانه

قهوه قهوه اسپرسو به طور عمده با استفاده از ماشین قهوه اسپرسو انجام می شود. همان دستگاه های بزرگ با یه عالمه سر و صدا و بخار که نوشیدنی قهوه را برای شما در کافه آماده می کند. اگر در خانه دستگاه قهوه اسپرسو دارید با روش زیر می توانید یک فنجان قهوه استاندارد و حرفه ای بسازید.

1. قهوه خود را آسیاب و وزن کنید. با استفاده از دانه های قهوه برشته تیره و یک آسیاب با کیفیت، دانه های قهوه را به اندازه کافی آسیاب کنید تا یک یا دو شات قهوه اسپرسو درست کنید. اطمینان حاصل کنید که دانه های قهوه برشته شده با کیفیت و تیره هستند. قهوه های آسیاب شده شما باید پودری و ریز باشد، بنابراین از بهترین حالت بر روی آسیاب خود استفاده کنید. (یک شات متوسط قهوه اسپرسو به 6 تا 8 گرم قهوه نیاز دارد و یک شات دوبل، حدود 15 گرم.) اگر می خواهید قهوه خود را وزن کنید پرتافیلتر خود را روی ترازو قرار دهید و قهوه را به میزان دلخواه اضافه کنید.

2. تمپ قهوه و یا فشرده کردن قهوه. پرتافیلتر پر شده را روی یک سطح صاف قرار دهید. به آرامی با انگشت پودرها را به طور یکنواخت پخش کنید، سپس با استفاده از یک تمپر، قهوه ها را فشرده کنید تا یک دیسک فشرده قهوه اسپرسو در پرتافیلتر ایجاد کنید.

3. دستگاه را فلش کنید. دستگاه قهوه اسپرسو را بدون پرتافیلتر روشن کنید تا فشار اولیه بخار دستگاه از آن خارج شود. در اصطلاح به این عمل فلش کردن می گویند. سپس، پرتافیلتر را در گروپ قفل کنید، فنجان  قهوه اسپرسو یا ظرف مورد نظر را در زیر آن قرار دهید و عصاره گیری را شروع کنید. قهوه اسپرسو باید بعد از 25 تا 30 ثانیه آماده شود، اما برای پیدا کردن سلیقه خود نیاز به تمرین با دستگاه و تست های طعم زیادی دارد. (برخی ماشین ها طول شات را برای شما تنظیم می کنند.) محصول نهایی نباید خیلی روشن یا خیلی تیره باشد، نباید طعم خیلی اسیدی یا خیلی تلخ داشته باشد و باید یک لایه ریز کرم کاراملی رنگ در بالا داشته باشد.

4. در صورت استفاده، شیر را آماده کنید و از قهوه اسپرسوی خود لذت ببرید. اگر می خواهید لاته یا نوشیدنی دیگری را با شیر درست کنید، باید شیر خود را بخارپز کنید. در غیر این صورت، قهوه اسپرسوی شما آماده است تا از آن لذت ببرید. مطمئن شوید که پرتافیلتر را تمیز و خشک کنید و در صورت نیاز، وقتی کارتان تمام شد میله استیم را تمیز و پاک کنید.

برای دیدن انواع دستگاه قهوه ساز کلیک کن

چگونه در خانه قهوه اسپرسو درست کنیم

برای تهیه قهوه اسپرسوی ایتالیایی واقعی در خانه که با آنچه در کافی شاپ تهیه می شود رقیب باشد، به یک دستگاه قهوه اسپرسوساز نیاز دارید. این دستگاه ها از ماشین های دستی (جایی که همه چیز را خودتان انجام می دهید و دم می کنید) تا ماشین های اتوماتیک و کپسولی (که یک دکمه را فشار می دهید و ماشین بقیه کارها را انجام می دهد) را شامل می شود. در حالی که متخصصان قهوه عموماً ماشین‌های دستی را برای سطح کنترلی که ارائه می‌کنند ترجیح می‌دهند، ما در آزمایش های خود متوجه شدیم که دستگاه‌های خودکار، فوق‌خودکار و کپسولی مانند Nespresso VertuoPlus و Breville Barista Express برای مبتدیان ساده‌ترین دستگاه‌ها هستند و نتایج ثابتی دارند. اگر با کپسول ها یا ماشینی با آسیاب داخلی کار نمی کنید، به این موارد نیاز دارید:

آسیاب قهوه: با استفاده از دانه های قهوه برشته تیره و یک آسیاب با کیفیت، دانه های قهوه را به اندازه کافی آسیاب کنید تا یک یا دو شات قهوه اسپرسو درست کنید. اطمینان حاصل کنید که دانه های قهوه برشته شده با کیفیت و تیره هستند. قهوه های آسیاب شده شما باید پودری و ریز باشد، بنابراین از بهترین حالت بر روی آسیاب خود استفاده کنید. (یک شات متوسط قهوه اسپرسو به 6 تا 8 گرم قهوه نیاز دارد و یک شات دوبل، حدود 15 گرم.)

ترازو آشپزخانه: یک ترازو برای وزن کردن قهوه لازم است. شما باید میزان هر شات قهوه را با ترازو وزن کنید تا قهوه با کیفیتی درست کنید

کف‌کننده شیر: فقط در صورتی به آن نیاز خواهید داشت که قهوه شما لاته یا نوشیدنی مخصوص دیگری باشد.

آیا می توان بدون دستگاه قهوه اسپرسو درست کرد؟

اگرچه از نظر فنی قهوه اسپرسوی واقعی نیست، اما می‌توانید با استفاده از روش‌های دیگر دم‌آوری، از جمله قهوه‌سازهای تک‌نفره مانند AeroPress، قهوه‌ای به سبک قهوه اسپرسوی جسورانه تهیه کنید. اینها روش های مورد علاقه ما برای تهیه قهوه اسپرسو در خانه بدون دستگاه هستند:

طرز تهیه قهوه اسپرسو با AeroPress

دستگاه قهوه اسپرسو ساز ایروپرس قابل حمل و سبک وزن است. ایروپرس دستگاه نسبتا جدیدی است که در سال 2005 اختراع شد. با فشار دادن یک پیستون برای ایجاد فشار هوا، قهوه را دم می‌کند و مایع را از فیلتر عبور می‌دهد و وارد فنجان می‌کند. ایروپرس قهوه اسپرسو درست نمی‌کند، اما می‌تواند یک فنجان قهوه قوی و طعم‌دار درست کند که به قهوه اسپرسو نزدیک‌تر از چیزی است که از یک فرنچ پرس فرانسوی می‌گیرید، که به آسیاب درشت‌تری نیاز دارد.

برای استفاده از ایروپرس به موارد زیر نیاز است:

• ایروپرس
• پودر قهوه آسیاب شده برای قهوه اسپرسو
• پیمانه ی اندازه گیری قهوه (یا قاشق غذاخوری)
• کتری برقی یا کتری روگازی

طرز تهیه:

1. یک فیلتر کاغذی را در درپوش فیلتر قرار دهید، فیلتر و درپوش را با آب داغ خیس کنید سپس آب را بیرون بریزید.
   
2. درپوش فیلتر را روی محفظه AeroPress بچرخانید و آن را محکم روی یک لیوان قرار دهید.
   
3. مقدار دلخواه قهوه آسیاب شده متوسط تا ریز را داخل محفظه بریزید سپس آب داغ را اضافه کنید و هم بزنید.
   
4. پیستون را وارد کنید و به آرامی فشار دهید تا پیستون به پایین برسد. این فرآیند حدودا 30 ثانیه و یا بیشتر طول می کشد.

طرز تهیه قهوه اسپرسو با موکا پات

موکاپات یک وسیله برای تهیه قهوه قهوه اسپرسو بدون دستگاه است، که قهوه قوی و شبیه قهوه اسپرسو را با عبور آب جوش تحت فشار بخار از میان پور قهوه می دهد. مانند قهوه اسپرسو، نسبت قهوه به آب حدود ½ است. موکاپات یک گزینه محبوب و ارزان برای دم کردن قهوه خانگی است.

برای تهیه قهوه قهوه اسپرسو به موارد زیر نیاز است:

• موکاپات
• دانه های قهوه تازه رُست شده
• آسیاب قهوه یا پودر تازه آسیاب شده
• پیمانه ی اندازه گیری قهوه (یا یک قاشق غذاخوری)

طرز تهیه:

1. محفظه زیرین موکاپات را تا خط اندازه گیری پر از آب کنید. دقت کنیدتا کاملاً پر نکنین چون بر طعم قهوه تاثیر منفی دارد.
2. سبد فیلتر را با قهوه آسیاب شده پر کنید، مطمئن شوید که یکنواخت است، اما خیلی فشرده نباشد و اطراف لبه سبد فیلتر را تمیز کنید.
3. محفظه پایینی موکاپات را به قسمت بالای خروجی آن را وصل کنید.
4. موکاپات را روی شعله گاز با حرارت متوسط قرار دهید. حدودا بعد از پنج دقیقه آب محفظه پایینی به جوش آمده و با فشار جریان قهوه از طریق فیلتر به محفظه بالا منتقل می شود.
5. با شنیدن صدای حباب و یا خش خش موکاپات و بعد از پر شدن محفظه بالا موکاپات را از روی شعله بردارید.
6. و بلافاصله در ظرف مورد نظر خود بریزید و نوش جان کنید.

طرز تهیه قهوه اسپرسو با فرنچ پرس

اگر چه AeroPress گزینه بهتری برای تهیه قهوه قهوه اسپرسو است، اما با فرنچ پرس هم می توانید یک فنجان قهوه خوب درست کنند. به خاطر داشته باشید که فرنچ پرس معمولاً نیاز به آسیاب درشت قهوه دارد و فشاری در سطح قهوه اسپرسو ایجاد نمی کند، بنابراین یک فنجان قهوه با یک فرنچ پرس قهوه ای ضعیف تر از گزینه های ذکر شده در بالا خواهد بود.

در این روش به موارد زیر نیاز است:

• فرنچ پرس
• دانه های قهوه تازه رُست شده 
• آسیاب قهوه یا پودر قهوه البته اگر آسیاب درشت باشد بهتر است
• پیمانه ی اندازه گیری قهوه (یا یک قاشق غذاخوری)
• کتری برقی یا کتری رو گازی

طرز تهیه: 

1. درب فرنچ پرس را بردارید و 2 قاشق غذاخوری قهوه برشته تیره آسیاب شده متوسط را در کف فرنچ پرس قرار دهید. (اگرچه پودرهای خوب برای قهوه اسپرسو ایده‌آل هستند، اما فشار دادن با فرنچ پرس بسیار دشوار است.)
2. مقدار کمی آب بسیار داغ (حدود 200 درجه فارنهایت) را روی پودرهای قهوه موجود در فرنچ پرس بریزید. اجازه دهید قهوه (گرم و هیدراته) حدود 30 ثانیه بماند، سپس بقیه آب داغ را در آن بریزید.
3. درب فرنچ پرس را روی سیلندر با پیستون تا انتها به سمت بالا محکم کنید.
4. اجازه دهید قهوه به مدت چهار دقیقه دم بکشد. اگر میخواهید قهوه قوی بدست آورید می توانید بزارید دو دقیقه بیشتر دم بکشید، اما به خاطر داشته باشید که قهوه شما ممکن است بیش از حد عصاره گیری کند. و طعم قهوه بیش از حد تلخ یا ترش شود.
5. به آرامی با فشار یکنواخت پیستون را به سمت پایین فشار دهید. وقتی پیستون را تا نیمه به سمت پایین فشار دادید، آن را به سمت بالا بکشید و دوباره تا انتها به سمت پایین فرو بروید.
6. قهوه را بلافاصله در یک لیوان بریزید و پیستون را در موقعیت پایین قرار دهید. این باعث می شود که دم آوری متوقف شده و به حفظ عطر و طعم قهوه کمک می کند.

برای دیدن انواع فرنچ پرس آدیشا کلیک کن

طرز تهیه قهوه اسپرسو با قهوه اسپرسو فوری

قهوه فوری، از قهوه اسپرسو فوری و از قهوه دم کرده ای تهیه می شود که آب شده و پودر شده است. اگر هوس یک فنجان قهوه دارید و نمی‌خواهید روی هیچ ابزار اضافی سرمایه‌گذاری کنید، می‌توانید قهوه اسپرسو فوری را از برندی مانند نسکافه انتخاب کنید و یک قاشق چای‌خوری قهوه را با 1/4 فنجان آب داغ ترکیب کنید، هم بزنید و لذت ببرید. به خاطر داشته باشید که قهوه به دست آمده به اندازه قهوه اسپرسوی واقعی طعم غنی یا قوی نخواهد داشت.

مطالب مرتبط:

• طرز تهیه قهوه فرانسه با فرنچ پرس
• تفاوت قهوه عربیکا و روبوستا

سیگار بولیوار کوبایی حاوی ماری جوانا بود. توجه شما را جلب کرد؟ جای تعجب نیست که این نام تجاری به دلیل ترکیب بهتر از سایرین شهرت پیدا کرد، حشیش به سیگارها طعم و عطر و طعم قوی تری می داد. بله. خوب، Bolívar دیگر از گانجا استفاده نمی‌کند، اما نسخه کوبایی همچنان توسط Habanos، S.A.، آژانس سیگار کوبایی، به‌عنوان یکی از سیگارهای قوی‌تر در این مجموعه رتبه‌بندی می‌شود. که گاهی اوقات درست است.

برای دیدن انواع سیگار برگ آدیشا کلیک کن

تاریخچه سیگار برگ بولیوار

شروع نام تجاری بولیوار را می توان در بیش از یک قرن پیش ردیابی کرد، زمانی که شرکت سیگار کوبایی روچا در سال 1901 شروع به تولید این سیگار برگ های درخشان کرد. امروزه سیگار برگ بولیوار به عنوان یکی از قوی ترین سیگارهای توپر تولید شده از کوبا شناخته می شود.

سیگارهای بولیوار به افتخار انقلابی جسور آمریکای جنوبی، ژنرال سیمون بولیوار نامگذاری شده اند. این مرد به دلیل شخصیت قوی خود مشهور بود و بر روی علامت مشخصه بولیوار برجسته شد! او مسئولیت هموطنان خود را بر عهده گرفت و آنها را به پیروزی بر اسپانیایی ها هدایت کرد که بیش از دو قرن قبل از آن حمله کرده بودند. سیگارهای بولیوار اغلب از هر نظر با سیگارهای عمومی، قدرتمند و قوی مقایسه می شوند. او مردم خود را از دست اسپانیایی ها آزاد کرد و عاشق سیگار برگ بود.

این برند در بریتانیا تأسیس شد، اگرچه تولیدآن به سرعت به دنیای جدید منتقل شد تا از خاک خوب کوبا استفاده شود. سیگار برگ بولیوار در سال 1901 توسط خوزه اف روچا تأسیس شد، اگرچه تا سال بعد ثبت نشد. این برند تا سال 1921 عضو رسمی باشگاه هاوانای کوبا نبود. در سال 1954 خوزه اف روچا درگذشت. دارایی های شرکت او به همراه حقوق نام بولیوار توسط Cifuentes y Cia خریداری شد. تولید به کارخانه معروف کوبا پارتاگاس در هاوانا منتقل شد. بسیاری از ویتولاهای بولیوار هنوز در آنجا تولید می شوند!

در طول انقلاب کوبا و به قدرت رسیدن فیدل کاسترو، صاحبان بولیوار از کوبا فرار کردند تا تولید سیگار خود را در جاهای دیگر ادامه دهند. این یک داستان رایج در میان تولیدکنندگان اصلی برندهای سیگار کوبایی است. متأسفانه زمانی که Cifuentes y Cia تولید خود را در خارج از جزیره راه اندازی کرد، سیگار برگ ها به دلیل عدم وجود خاک غنی کوبا و استاد Torcedores مانند قبل محبوبیت نداشتند. این برند مانند هر صنعت تحت دولت جدید کوبا ملی شد و تولید سیگارهای قوی خود را ادامه داد.

در سال 2002، غول سیگار برگ آمریکایی Altadis سهم کنترلی را در دولت کوبا در مالکیت Habanos SA به ارمغان آورد. این امر باعث ایجاد تغییراتی در صنعت سیگار برگ کوبا شد. مهم‌تر از همه، برندها تولید خود را تغییر می‌دهند تا فقط بر سیگارهای دستی یا ماشینی ساخته شوند. بولیوار از لحاظ تاریخی برندی است که هر دو نوع سیگار را تولید کرده است، بنابراین مجبور شدند تمام ویتولاهای ماشینی خود را به جز یکی برش دهند.

برای دیدن انواع توتون پیپ آدیشا کلیک کن

انواع سیگار برگ های بولیوار

انواع سیگار برگ بولیوار به قوی‌ترین و تنومندترین سیگارهای موجود در بازار شهرت دارد. Royal Corona، Coronas Junior، Petit Coronas و Belicosos Finos نمونه خوبی از این موضوع هستند. این سیگارها از بدنام ترین سیگارهای این برند هستند. در کنار آنها چند سیگار دیگر مانند Corona Gigante و Bolivar Tubo No.1، 2 و 3 قرار دارند که محبوبیت بالایی دارند.

مدال های طلای بولیوار

بولیوار همچنین برای تولید سیگارهای منطقه ای و نسخه های ویژه شناخته شده است. قابل توجه ترین آنها مدال های طلای بولیوار است که تنها چند هزار نسخه از آن تولید شد. سیگار برگ‌ها اندازه سیگارهای قدیمی‌تر (سروانتس) هستند و در جعبه‌های ده تایی بسته‌بندی شده در ورق طلا عرضه می‌شوند. چند جعبه هنوز هم وجود دارد و می تواند یک بار در طول عمر شما به دستتان برسد!

مدال های طلای بولیوار، تقریباً یک مراسم گذر برای هر علاقه‌مند واقعی سیگار برگ است. این سیگار یک روبوستو با ابعاد 4 و 7/8 در 50 است و بسته به اینکه بولیوار تنباکوی مناسب را در یک سال خاص از مزارع تهیه کرده باشد، بسته‌بندی می‌شود. آنها اخیراً کمی ضعیف بوده‌اند، اما آنهایی که در سال 2014 و قبل از آن ساخته شده‌اند، عموماً به عنوان تنومند و قوی شناخته می‌شوند. امروزه بیشتر آنها را متوسط می بینید. با این حال، در حالی که کمی نرم تر از قبل هستند، این ترکیب به طور کلی پیچیدگی خوبی را با نت های آجیل، فلفل و چرم نشان می دهد. تنها چیزی که بزرگ باقی مانده است قیمت است. مدال های طلایی در لندن حدود 25 دلار است.

سیگار برگ Bolívar Belicoso Fino

سیگار Bolívar Belicoso Fino احتمالاً شکلی است که در طول سال‌ها ناسازگاری‌های تولید کوبایی بهترین شکل را داشته است. این فیگورادو 30 دلاری در لندن یک سیگار برگ متوسط با ابعاد 5 و ½ در 52 باقی می ماند. جعبه ای که اخیراً در اسپانیا فروخته می شود (با قیمت حدود 15 دلار برای هر سیگار) سیگارهایی دارد که ترکیبی عالی از شیرینی و شوری را ایجاد می کرد. کمی شوری هست که آجیلی می شود و شکلاتی شیرین می شود. آنها در سرو بسته بندی شده اند و این در کشیدن آن مشهود است.

سیگار برگ Bolívar Corona Gigante

سیگار Bolívar Corona Gigante یک چرچیل با ابعاد 7 در 47 است و اخیراً در بازار به خوبی رشد کرده است. قدرت کاملاً آن چیزی نیست که قبلا بود، اما این به معنای کمی تنوع بیشتر است. مقدار زیادی طعم قهوه، آجیل و سدر وجود دارد، اما گاهی اوقات با سوختگی ناهموار و کشش سفت همراه است. و کمی خسته کننده می شود. اگر می‌خواهید یک جعبه بخرید، مطمئن شوید که به هر سیگار نگاه می‌کنید زیرا برخی از لفاف‌ها واقعاً «روستیک» هستند. قیمت آن حدود 32 دلار است.

برای دیدن انواع پیپ آدیشا کلیک کن

سیگار برگ غیر کوبایی بولیوار

نسخه غیر کوبایی بولیوار نیز وجود دارد. پس از به دست گرفتن قدرت توسط کاسترو، خانواده سیفوئنتس از کوبا فرار کردند. در سال 1978، خانواده مجوز برندهای Bolívar (و Partágas) را به General Cigar دادند. بولیوار اصلی غیر کوبایی یک ترکیب ملایم تنباکو از جمهوری دومینیکن بود. هیچ چیز شبیه سیگار برگ کوبایی اصلی نیست. در سال 2005، این ترکیب اصلاح شد و شامل یک لفاف هندوراسی Ligero و پرکننده نیکاراگوئه شد. ده سال بعد، ژنرال بولیوار را به شرکت تابعه خود، Foundry Cigars منتقل کرد، جایی که یک نوار نسبتاً زشت، یک کلاهک جمع شده و پایه بریده نشده، یک لفاف تیره کانکتیکات هابانو، و یک اکوادور داشت. بایندر و پرکننده سوماترا از نیکاراگوئه، هندوراس، مکزیک و D.R. قدرت وجود دارد، اما به نظر من «NC 2» کمتر از «NC 1» جالب است.

هنوز هم می‌توانید نمونه‌های قدیمی 2005 («NC 1») بولیوار چرچیل با ابعاد 7 در 49 و روبوستو با ابعاد 5 ½ در 50 را در Holt's پیدا کنید. آنها هر دو تنومند با لفاف هندوراسی زیبا و قرمز رنگ و فیلرهای نیکاراگوئه ای و دومینیکن هستند. آنها خاکی هستند با ادویه و چرم خوب که به وضوح وارد طعم آن می شود. چرچیل کمتر از 9 دلار و روبوستو حدود 8 دلار است. نیازی به گفتن نیست که قوام بسیار عالی است. و قبل از روشن شدن احساس نمی کنید که باید باند را بردارید.

نکته: بولیوار زمانی تولید کننده کوچکترین سیگار برگ دنیا بود! آن که دلگادو نامیده می شد، تنها 1 و 8/7 اینچ طول داشت و گیج حلقه ای آن تنها 20 بود. اما ظاهراً سیگار برگ خوبی بود!

جمع بندی

مسلماً، تنومندترین و غنی‌ترین سیگارهای بولیوار با ویژگی‌های ژنرال قدرتمند سیمون بولیوار مرتبط است که به آزادی بسیاری از کشورهای آمریکای جنوبی از اسپانیا از جمله کلمبیا، بولیوی، پرو و اکوادور کمک کرد. او که به دلیل شخصیت قوی خود در دهه 1800 شهرت داشت، به نظر می رسد برای یک برند قوی سیگار برگ مناسب باشد. تاریخ گذشته بولیوار متاثر از سنت و تاریخ، اما با الهام از نوآوری های معاصر، به بیش از صد سال می رسد و از سال 1902 شروع می شود.

مطالب مرتبط:

• تاریخچه سیگار برگ Villiger
• چوب سیگار - از گذشته تا امروز

تولید قهوه در پاناما در اوایل قرن بیستم در دره Boquete شروع شد، اگرچه قهوه تا آن زمان در سراسر منطقه ساحلی اقیانوس آرام پاناما رشد وحشی داشت، زمانی که تولید با مصرف داخلی مطابقت نداشت. سازمان بین المللی قهوه (ICO) عربیکا ملایم را به عنوان انواع قهوه ای که در پاناما کشت می شود گروه بندی کرده است. بهترین کیفیت قهوه در پاناما در Boquete کشت می شود. در بررسی قهوه در سال 2008، دو نوع قهوه پانامایی نسبت به قهوه کاستاریکا رتبه‌ بالاتری دریافت کردند و قیمت‌های رکوردی کسب کردند. این موفقیت عمدتا به دلیل موفقیت بی سابقه گونه قهوه گیشا است. این گونه قهوه در دهه 1960 از پاناما منشا گرفته و از طریق آن وارد تانزانیا و کاستاریکا شد. و در سال 2004، مشخصات طعم برجسته آن شناخته شد. در سال 2019، یک پوند دانه قهوه گیشا پاناما در یک حراجی 1029 دلار فروخته شد.

برای مشاهده انواع قهوه موجود در فروشگاه آدیشا کلیک کن

کشور پاناما

پاناما با نام رسمی جمهوری پاناما کشوری است در آمریکای مرکزی. پایتخت آن پاناماسیتی است. جمعیت این کشور ۴٬۳۱۵٬۰۰۰ نفر، زبان رسمی آن اسپانیایی و واحد پول آن بالبوآ و دلار آمریکا است. پاناما با مساحت ۷۵۵۱۷ کیلومتر مربع؛ صد و شانزدهمین کشور جهان از لحاظ وسعت است. این کشور از شمال به دریای کارائیب (اقیانوس اطلس)، از شرق به کشور کلمبیا، از جنوب به اقیانوس آرام و از غرب به کشور کاستاریکا محدود است. منطقه پاناما دارای باریکترین خشکی در آمریکای مرکزی است که دو نیم‌قاره آمریکای شمالی و جنوبی را به یکدیگر متصل می‌کند. جمهوری پاناما عضو سازمان ملل متحد، و سازمان کشورهای آمریکایی است. ۷۰ درصد از مردم پاناما از تبار مستیزو (دورگه سرخ‌پوست و سفیدپوست)، ۱۴ درصد سیاه‌پوست، ۱۰ درصد سفیدپوست، و ۶ درصد سرخ‌پوست هستند. ۷۵ تا ۸۵ درصد از مردم این کشور کاتولیک رومی و ۱۵ تا ۲۵ درصد مسیحی اوانجلیست هستند.

کانال پاناما که دو اقیانوس آرام و اطلس را به یکدیگر پیوند می‌دهد به لحاظ بازرگانی و ترابری دریایی اهمیت فراوانی دارد و مهم‌ترین کانال جهان به‌شمار می‌آید؛ ساخت این کانال ۷۷ کیلومتری یکی از بزرگ‌ترین و دشوارترین پروژه‌های مهندسی در جهان بود که درسال ۱۹۰۶میلادی، توسط ارتش ایالات متحده آمریکا حفر شد. منطقه آزاد کولون در مدخل ورودی این کانال قرار دارد و از موقعیت مناسبی برای بازرگانی بین‌المللی برخوردار است. پاناما در سال ۱۸۲۱ از اسپانیا و سپس در سال ۱۹۰۳ از کلمبیا مستقل شد. پس از رد پیشنهادهای آمریکا از سوی کلمبیا مبنی بر تکمیل کانال پاناما، منطقه پاناما با حمایت آمریکا کشوری مستقل گشت. به این خاطر سطح زندگی در پاناما به نسبت کشورهای همسایه بالاتر است، هر چند بحران سیاسی ۱۹۸۹ به اقتصاد لطمه زد. کالاهای صادراتی عمده شامل موز و میگو و چوب ماهون است.

تاریخچه قهوه پاناما

قهوه برای اولین بار در قرن نوزدهم به لطف مهاجرانی از آمریکای جنوبی که انواع و مزه های قهوه خود را معرفی کردند وارد پاناما شد. این محصول اولیه به سرعت محبوبیت پیدا کرد و کارآفرینان را به سرمایه گذاری در تولید در مقیاس بزرگ تر سوق داد. تا به امروز، اکثر قهوه پاناما در مزارع خانوادگی کوچک واقع در دامنه‌های تپه در سراسر کشور رشد می‌کند و ارتفاع برخی از مزارع تا 1980 متر می‌رسد. تقریباً همه این تپه های پر از قهوه در بخش نسبتاً کوچکی از استان چیریکی یافت می شوند. شهرهای Volcan و Boquete لنگرگاه این منطقه هستند و کشاورزی قهوه بخشی از فرهنگ محلی آن از اوایل قرن بیستم بوده است.

مناطق کشت قهوه پاناما

در پاناما، علاوه بر منطقه مهم Boquete، دو منطقه کمتر شناخته شده وجود دارد که به کشت قهوه اختصاص دارد. این مناطق بین 1000 تا 3000 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارند تا قهوه هایی با مشخصات و احساسات متفاوت ارائه دهند. با این حال، هر سه در استان Chiriquí، پایتخت قهوه پاناما قرار دارند. برداشت از ماه دسامبر آغاز می شود و در ماه مارس به پایان می رسد.

1- Boquete

• مکان: غرب پاناما و در شمال استان چیریکی واقع شده است.
• ارتفاع بین 1000 تا 2800 متر از سطح دریا.
• دما بین 13 تا 24 درجه سانتیگراد.
• این منطقه قدیمی ترین منطقه تولید قهوه در پاناما است. بیشتر مزارع قهوه در این منطقه در ارتفاع ۱۶۰۰ متری از سطح دریا قرار دارند. از آنجایی که به آتشفشان غیرفعال بارو نزدیک است، همچنین دارای خاک آتشفشانی غنی از مواد مغذی است که برای رشد درخت قهوه ضروری است.
• آب و هوای این منطقه تا حدودی خشک است. با این حال، غبارهای ثابتی تشکیل می شوند که به آنها bajareque نیز می گویند، به طوری که دانه های قهوه کندتر بالغ می شوند. این بدان معناست که قهوه هایی با اسیدیته متوسط به بالا و بدنه متوسط به پایین رشد می کنند.

2- Volcan Baru

• مکان: چیریکوی غربی.
• ارتفاع 3475 متر از سطح دریا. بلندترین ارتفاع در پاناما است.
• دما بین 13 تا 24 درجه سانتیگراد با میانگین دمای 19 درجه سانتیگراد.
• این منطقه به دلیل خاک آتشفشانی غنی از مواد مغذی بسیار ممتاز است. علاوه بر این، به دلیل داشتن یک منطقه کوهستانی همراه با آب و هوای خاص پاناما، مکان ایده آلی برای کاشت قهوه است. اگرچه مرتفع ترین نقطه کشور است، اما بیشتر مزارع این منطقه بین 1200 تا 1500 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارند.
• این قهوه با اسیدیته و بدنه توپر در مقایسه با قهوه Boquete در این ناحیه کشت می شود. مشخصه آن بسیار معطر است و برای مخلوط کردن در اسپرسو استفاده می شود. واریته اصلی رشد شده در این منطقه Catuaí است.

3- Renacimiento

• این منطقه درصد زیادی از قهوه را در کل کشور تولید می کند. این منطقه همراه با منطقه Boquete، تحقیقاتی را برای بهبود بهره وری و کیفیت قهوه پانامایی انجام می دهند.
• قهوه این منطقه دارای اسیدیته پایین با عطرهای فراوان است. و نت های طعم گلی زیادی دارد. قهوه این منطقه شبیه به برخی از قهوه های دومینیکن یا جامائیکا است.

انواع قهوه پاناما

شناخت انواع قهوه به شما این امکان را می دهد که تفاوت های آنها را بیشتر درک کنید و مطابق با ذائقه خود آن را انتخاب کنید. همچنین درک نحوه رشد انواع قهوه در ارتفاع و با شرایط آب و هوایی خاص چشمان شما را به کشت قهوه در پاناما باز می کند.

شما باید از قبل تفاوت های کلی قهوه عربیکا و روبوستا را بدانید. گونه عربیکا همیشه مترادف با کیفیت بالاتر در سراسر جهان بوده است. قهوه عربیکا فقط یک طعم ندارد. هر گونه، هر منطقه و هر مزرعه طعم‌های متفاوت و سطوح مختلف اسیدیته (به عنوان مثال ترویر) را ارائه می‌دهد. در این گونه، می توانید قهوه های بسیار شیرین و ملایمی پیدا کنید، در حالی که قهوه های دیگری وجود دارند که بسیار قوی تر و تندتر هستند.

انواع اصلی عربیکا پاناما و مهمترین ویژگی های آنها

1- قهوه Geisha

قهوه گیشا گونه‌ای از گونه‌های قهوه عربیکا است که در سراسر جهان به عنوان "پاناما" شناخته شده است. در سال 2004 با ورود به مسابقه بهترین قهوه پاناما در دسته های مختلف رتبه اول را کسب کرد. در حال حاضر، این قهوه همچنان بیشترین استفاده را توسط باریستاها در مسابقات چشیدن بهترین قهوه های جهان را دارد.

طعم این قهوه شگفت آور است، بسیار معطر و گلدار است.به دلیل روش کشت، قهوه ای شیرین با نت های میوه ای است که می تواند شامل پاپایا، هلو، گلابی، آناناس و پرتقال باشد. علاوه بر این، رایحه آن از یاس، هلو و ارکیده است. و در پایان، نت های مرکباتی از ترنج را خواهید یافت.

یکی دیگر از ویژگی های بارز این قهوه اسیدی یا تلخ نبودن آن است. شبیه طعم بسیاری از چای هایی است که در کنار عطر آن، آن را به ویژه در بازارهای آسیایی بسیار مطلوب می کند. این گونه، اگرچه بومی اتیوپی است، اما در پاناما بیشتر شناخته شده و نماینده است. علاوه بر این، سایر کشورهای لاتین مانند کاستاریکا و کلمبیا به دنبال موفقیت پاناما با آن، کشت این گونه را آغاز کردند.

2- قهوه Typica

این تنوع پایه ای برای توسعه بسیاری از انواع دیگر قهوه بوده است. تایپیکا قدیمی ترین گونه قهوه در پاناما است و به معنای "معمولی" است.

این گیاه بلند است که باعث می شود محصول کمتری داشته باشد. کیفیت بالایی در دارد. میوه های این گونه دراز و بیضی شکل است. اسیدیته این قهوه تا حد زیادی به ارتفاعی که در آن کشت می شود بستگی دارد. اگر در مناطق بسیار مرتفع کاشته شود، اسیدیته آن بیشتر می شود. طعم مرکبات و گلی با طعمی شیرین دارد.

3- قهوه Caturra

این گونه قهوه نتیجه جهش قهوه Bourbon، یکی دیگر از گونه های شناخته شده در پاناما و کاستاریکا است. این گیاه پرمحصول است زیرا به اندازه گونه های دیگر بلند نیست و بسیار پرپشت تر است. فاصله کمتری بین هر شاخه وجود دارد، بنابراین Caturra دارای شاخه های اولیه و ثانویه بیشتری نسبت به Bourbon یا Typica است. و این به رشد آن در شرایط باد و مه آلود کمک می کند. قهوه Caturra اسیدیته کمتری با نت مرکبات، به ویژه لیمو دارد.

4- قهوه Catuai

قهوه Catuai یکی دیگر از انواع بسیار رایج قهوه در پاناما و در سراسر جهان است. قهوه Catuai نتیجه جهش گونه های قهوه Mundo Novo و Caturra است. این تنوع برای تمام "کارشناسان تبارشناسی" قهوه شگفت انگیز است. اول، موندو نوو در حال حاضر نتیجه جهش تایپیکا است و کاتورا نتیجه جهش بوربون است. بنابراین، Catuaí دارای ویژگی های بسیاری از انواع قهوه است.

مشخصه این گیاه این است که اندازه نسبتاً کوچکی دارد و شاخه های کناری بلندی دارد که آن را شبیه یک چتر می کند. این گیاه برای آب و هوای با باران و باد بسیار مناسب است زیرا میوه های آن به این راحتی نمی ریزند. این گیاه پرمحصول است و مشخصات آن شباهت زیادی به سایر عربیکاها دارد اما همچنان مرغوب است. دارای اسیدیته متوسط با رنگ های مرکباتی است.

5- قهوه Mundo Novo 

موندو نوو نتیجه جهش از تایپیکا و بوربون است. بهترین مکان برای رشد آن در نواحی مرتفع است زیرا بهره وری بیشتری دارد. علاوه بر این، در برابر بیماری هایی که بیشتر به قهوه حمله می کنند نیز بسیار مقاوم است. این واریته برخلاف بیشتر انواع قهوه پانامایی شیرین نیست و طعم کمی تلخ دارد.

6- قهوه Pacamara

این گونه حاصل ترکیب واریته های Pacas و Maragogipe است. آنها چندان شناخته شده نیستند و در سال 1958 توسط موسسه تحقیقات قهوه سالوادور (ISIC) ایجاد شدند. این تنوع در پاناما سنتی نیست، اما در حال جلب توجه است.

میوه قهوه پاکامارا در مقایسه با انواع دیگر بسیار بزرگ است. قهوه تولید شده تفاوت های قابل توجهی با دیگر گونه های سنتی پاناما دارد. بدنه آن متراکم و ضخیم است، دارای نت های طعمی از ادویه ها و شکلات با نت مرکبات است. این طعم های مختلف به خوبی با یک لمس شیرین تعادل برقرار می کنند. در قسمت پایانی، احساس کرم طعم دار با شکلات و ادویه جات وجود دارد.

7- قهوه Bourbon

این گونه بسیار شبیه به قهوه تایپیکا است که از دوران استعمار می آید. بوته ها از نظر ارتفاع و شکل بسیار شبیه به هم هستند، فقط بوربن شاخه ها و شاخ و برگ بیشتری دارد، به این معنی که تولید آن حدود 30٪ بیشتر است. با این حال، این گونه اگر در ارتفاع نامناسبی پرورش داده شود، چندان مولد نیست. اما اگر بین 1200 تا 2000 متر بالاتر از سطح دریا کاشته شود بیشترین گیلاس تولید می شود.

طعم های متفاوت اما متمایز تجربه شده هر یک از قهوه های پانامایی چیزی است که توجه دوستداران قهوه در سراسر جهان را به خود جلب کرده است. علاوه بر این، اگر تولیدکننده کوچکی محیطی ایده آل برای کشت قهوه داشته باشد، به این معنی است که هر یک از انواع آن در آینده توجه بیشتری را از سوی متخصصان قهوه جلب خواهد کرد.

مطالب مرتبط:

• همه چیز درباره قهوه رواندا
• همه چیز درباره قهوه بوروندی

تولید قهوه در پاناما در اوایل قرن بیستم در دره Boquete شروع شد، اگرچه قهوه تا آن زمان در سراسر منطقه ساحلی اقیانوس آرام پاناما رشد وحشی داشت، زمانی که تولید با مصرف داخلی مطابقت نداشت. سازمان بین المللی قهوه (ICO) عربیکا ملایم را به عنوان انواع قهوه ای که در پاناما کشت می شود گروه بندی کرده است. بهترین کیفیت قهوه در پاناما در Boquete کشت می شود. در بررسی قهوه در سال 2008، دو نوع قهوه پانامایی نسبت به قهوه کاستاریکا رتبه‌ بالاتری دریافت کردند و قیمت‌های رکوردی کسب کردند. این موفقیت عمدتا به دلیل موفقیت بی سابقه گونه قهوه گیشا است. این گونه قهوه در دهه 1960 از پاناما منشا گرفته و از طریق آن وارد تانزانیا و کاستاریکا شد. و در سال 2004، مشخصات طعم برجسته آن شناخته شد. در سال 2019، یک پوند دانه قهوه گیشا پاناما در یک حراجی 1029 دلار فروخته شد.

برای مشاهده انواع قهوه موجود در فروشگاه آدیشا کلیک کن

کشور پاناما

پاناما با نام رسمی جمهوری پاناما کشوری است در آمریکای مرکزی. پایتخت آن پاناماسیتی است. جمعیت این کشور ۴٬۳۱۵٬۰۰۰ نفر، زبان رسمی آن اسپانیایی و واحد پول آن بالبوآ و دلار آمریکا است. پاناما با مساحت ۷۵۵۱۷ کیلومتر مربع؛ صد و شانزدهمین کشور جهان از لحاظ وسعت است. این کشور از شمال به دریای کارائیب (اقیانوس اطلس)، از شرق به کشور کلمبیا، از جنوب به اقیانوس آرام و از غرب به کشور کاستاریکا محدود است. منطقه پاناما دارای باریکترین خشکی در آمریکای مرکزی است که دو نیم‌قاره آمریکای شمالی و جنوبی را به یکدیگر متصل می‌کند. جمهوری پاناما عضو سازمان ملل متحد، و سازمان کشورهای آمریکایی است. ۷۰ درصد از مردم پاناما از تبار مستیزو (دورگه سرخ‌پوست و سفیدپوست)، ۱۴ درصد سیاه‌پوست، ۱۰ درصد سفیدپوست، و ۶ درصد سرخ‌پوست هستند. ۷۵ تا ۸۵ درصد از مردم این کشور کاتولیک رومی و ۱۵ تا ۲۵ درصد مسیحی اوانجلیست هستند.

کانال پاناما که دو اقیانوس آرام و اطلس را به یکدیگر پیوند می‌دهد به لحاظ بازرگانی و ترابری دریایی اهمیت فراوانی دارد و مهم‌ترین کانال جهان به‌شمار می‌آید؛ ساخت این کانال ۷۷ کیلومتری یکی از بزرگ‌ترین و دشوارترین پروژه‌های مهندسی در جهان بود که درسال ۱۹۰۶میلادی، توسط ارتش ایالات متحده آمریکا حفر شد. منطقه آزاد کولون در مدخل ورودی این کانال قرار دارد و از موقعیت مناسبی برای بازرگانی بین‌المللی برخوردار است. پاناما در سال ۱۸۲۱ از اسپانیا و سپس در سال ۱۹۰۳ از کلمبیا مستقل شد. پس از رد پیشنهادهای آمریکا از سوی کلمبیا مبنی بر تکمیل کانال پاناما، منطقه پاناما با حمایت آمریکا کشوری مستقل گشت. به این خاطر سطح زندگی در پاناما به نسبت کشورهای همسایه بالاتر است، هر چند بحران سیاسی ۱۹۸۹ به اقتصاد لطمه زد. کالاهای صادراتی عمده شامل موز و میگو و چوب ماهون است.

تاریخچه قهوه پاناما

قهوه برای اولین بار در قرن نوزدهم به لطف مهاجرانی از آمریکای جنوبی که انواع و مزه های قهوه خود را معرفی کردند وارد پاناما شد. این محصول اولیه به سرعت محبوبیت پیدا کرد و کارآفرینان را به سرمایه گذاری در تولید در مقیاس بزرگ تر سوق داد. تا به امروز، اکثر قهوه پاناما در مزارع خانوادگی کوچک واقع در دامنه‌های تپه در سراسر کشور رشد می‌کند و ارتفاع برخی از مزارع تا 1980 متر می‌رسد. تقریباً همه این تپه های پر از قهوه در بخش نسبتاً کوچکی از استان چیریکی یافت می شوند. شهرهای Volcan و Boquete لنگرگاه این منطقه هستند و کشاورزی قهوه بخشی از فرهنگ محلی آن از اوایل قرن بیستم بوده است.

مناطق کشت قهوه پاناما

در پاناما، علاوه بر منطقه مهم Boquete، دو منطقه کمتر شناخته شده وجود دارد که به کشت قهوه اختصاص دارد. این مناطق بین 1000 تا 3000 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارند تا قهوه هایی با مشخصات و احساسات متفاوت ارائه دهند. با این حال، هر سه در استان Chiriquí، پایتخت قهوه پاناما قرار دارند. برداشت از ماه دسامبر آغاز می شود و در ماه مارس به پایان می رسد.

1- Boquete

• مکان: غرب پاناما و در شمال استان چیریکی واقع شده است.
• ارتفاع بین 1000 تا 2800 متر از سطح دریا.
• دما بین 13 تا 24 درجه سانتیگراد.
• این منطقه قدیمی ترین منطقه تولید قهوه در پاناما است. بیشتر مزارع قهوه در این منطقه در ارتفاع ۱۶۰۰ متری از سطح دریا قرار دارند. از آنجایی که به آتشفشان غیرفعال بارو نزدیک است، همچنین دارای خاک آتشفشانی غنی از مواد مغذی است که برای رشد درخت قهوه ضروری است.
• آب و هوای این منطقه تا حدودی خشک است. با این حال، غبارهای ثابتی تشکیل می شوند که به آنها bajareque نیز می گویند، به طوری که دانه های قهوه کندتر بالغ می شوند. این بدان معناست که قهوه هایی با اسیدیته متوسط به بالا و بدنه متوسط به پایین رشد می کنند.

2- Volcan Baru

• مکان: چیریکوی غربی.
• ارتفاع 3475 متر از سطح دریا. بلندترین ارتفاع در پاناما است.
• دما بین 13 تا 24 درجه سانتیگراد با میانگین دمای 19 درجه سانتیگراد.
• این منطقه به دلیل خاک آتشفشانی غنی از مواد مغذی بسیار ممتاز است. علاوه بر این، به دلیل داشتن یک منطقه کوهستانی همراه با آب و هوای خاص پاناما، مکان ایده آلی برای کاشت قهوه است. اگرچه مرتفع ترین نقطه کشور است، اما بیشتر مزارع این منطقه بین 1200 تا 1500 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارند.
• این قهوه با اسیدیته و بدنه توپر در مقایسه با قهوه Boquete در این ناحیه کشت می شود. مشخصه آن بسیار معطر است و برای مخلوط کردن در اسپرسو استفاده می شود. واریته اصلی رشد شده در این منطقه Catuaí است.

3- Renacimiento

• این منطقه درصد زیادی از قهوه را در کل کشور تولید می کند. این منطقه همراه با منطقه Boquete، تحقیقاتی را برای بهبود بهره وری و کیفیت قهوه پانامایی انجام می دهند.
• قهوه این منطقه دارای اسیدیته پایین با عطرهای فراوان است. و نت های طعم گلی زیادی دارد. قهوه این منطقه شبیه به برخی از قهوه های دومینیکن یا جامائیکا است.

انواع قهوه پاناما

شناخت انواع قهوه به شما این امکان را می دهد که تفاوت های آنها را بیشتر درک کنید و مطابق با ذائقه خود آن را انتخاب کنید. همچنین درک نحوه رشد انواع قهوه در ارتفاع و با شرایط آب و هوایی خاص چشمان شما را به کشت قهوه در پاناما باز می کند.

شما باید از قبل تفاوت های کلی قهوه عربیکا و روبوستا را بدانید. گونه عربیکا همیشه مترادف با کیفیت بالاتر در سراسر جهان بوده است. قهوه عربیکا فقط یک طعم ندارد. هر گونه، هر منطقه و هر مزرعه طعم‌های متفاوت و سطوح مختلف اسیدیته (به عنوان مثال ترویر) را ارائه می‌دهد. در این گونه، می توانید قهوه های بسیار شیرین و ملایمی پیدا کنید، در حالی که قهوه های دیگری وجود دارند که بسیار قوی تر و تندتر هستند.

انواع اصلی عربیکا پاناما و مهمترین ویژگی های آنها

1- قهوه Geisha

قهوه گیشا گونه‌ای از گونه‌های قهوه عربیکا است که در سراسر جهان به عنوان "پاناما" شناخته شده است. در سال 2004 با ورود به مسابقه بهترین قهوه پاناما در دسته های مختلف رتبه اول را کسب کرد. در حال حاضر، این قهوه همچنان بیشترین استفاده را توسط باریستاها در مسابقات چشیدن بهترین قهوه های جهان را دارد.

طعم این قهوه شگفت آور است، بسیار معطر و گلدار است.به دلیل روش کشت، قهوه ای شیرین با نت های میوه ای است که می تواند شامل پاپایا، هلو، گلابی، آناناس و پرتقال باشد. علاوه بر این، رایحه آن از یاس، هلو و ارکیده است. و در پایان، نت های مرکباتی از ترنج را خواهید یافت.

یکی دیگر از ویژگی های بارز این قهوه اسیدی یا تلخ نبودن آن است. شبیه طعم بسیاری از چای هایی است که در کنار عطر آن، آن را به ویژه در بازارهای آسیایی بسیار مطلوب می کند. این گونه، اگرچه بومی اتیوپی است، اما در پاناما بیشتر شناخته شده و نماینده است. علاوه بر این، سایر کشورهای لاتین مانند کاستاریکا و کلمبیا به دنبال موفقیت پاناما با آن، کشت این گونه را آغاز کردند.

2- قهوه Typica

این تنوع پایه ای برای توسعه بسیاری از انواع دیگر قهوه بوده است. تایپیکا قدیمی ترین گونه قهوه در پاناما است و به معنای "معمولی" است.

این گیاه بلند است که باعث می شود محصول کمتری داشته باشد. کیفیت بالایی در دارد. میوه های این گونه دراز و بیضی شکل است. اسیدیته این قهوه تا حد زیادی به ارتفاعی که در آن کشت می شود بستگی دارد. اگر در مناطق بسیار مرتفع کاشته شود، اسیدیته آن بیشتر می شود. طعم مرکبات و گلی با طعمی شیرین دارد.

3- قهوه Caturra

این گونه قهوه نتیجه جهش قهوه Bourbon، یکی دیگر از گونه های شناخته شده در پاناما و کاستاریکا است. این گیاه پرمحصول است زیرا به اندازه گونه های دیگر بلند نیست و بسیار پرپشت تر است. فاصله کمتری بین هر شاخه وجود دارد، بنابراین Caturra دارای شاخه های اولیه و ثانویه بیشتری نسبت به Bourbon یا Typica است. و این به رشد آن در شرایط باد و مه آلود کمک می کند. قهوه Caturra اسیدیته کمتری با نت مرکبات، به ویژه لیمو دارد.

4- قهوه Catuai

قهوه Catuai یکی دیگر از انواع بسیار رایج قهوه در پاناما و در سراسر جهان است. قهوه Catuai نتیجه جهش گونه های قهوه Mundo Novo و Caturra است. این تنوع برای تمام "کارشناسان تبارشناسی" قهوه شگفت انگیز است. اول، موندو نوو در حال حاضر نتیجه جهش تایپیکا است و کاتورا نتیجه جهش بوربون است. بنابراین، Catuaí دارای ویژگی های بسیاری از انواع قهوه است.

مشخصه این گیاه این است که اندازه نسبتاً کوچکی دارد و شاخه های کناری بلندی دارد که آن را شبیه یک چتر می کند. این گیاه برای آب و هوای با باران و باد بسیار مناسب است زیرا میوه های آن به این راحتی نمی ریزند. این گیاه پرمحصول است و مشخصات آن شباهت زیادی به سایر عربیکاها دارد اما همچنان مرغوب است. دارای اسیدیته متوسط با رنگ های مرکباتی است.

5- قهوه Mundo Novo 

موندو نوو نتیجه جهش از تایپیکا و بوربون است. بهترین مکان برای رشد آن در نواحی مرتفع است زیرا بهره وری بیشتری دارد. علاوه بر این، در برابر بیماری هایی که بیشتر به قهوه حمله می کنند نیز بسیار مقاوم است. این واریته برخلاف بیشتر انواع قهوه پانامایی شیرین نیست و طعم کمی تلخ دارد.

6- قهوه Pacamara

این گونه حاصل ترکیب واریته های Pacas و Maragogipe است. آنها چندان شناخته شده نیستند و در سال 1958 توسط موسسه تحقیقات قهوه سالوادور (ISIC) ایجاد شدند. این تنوع در پاناما سنتی نیست، اما در حال جلب توجه است.

میوه قهوه پاکامارا در مقایسه با انواع دیگر بسیار بزرگ است. قهوه تولید شده تفاوت های قابل توجهی با دیگر گونه های سنتی پاناما دارد. بدنه آن متراکم و ضخیم است، دارای نت های طعمی از ادویه ها و شکلات با نت مرکبات است. این طعم های مختلف به خوبی با یک لمس شیرین تعادل برقرار می کنند. در قسمت پایانی، احساس کرم طعم دار با شکلات و ادویه جات وجود دارد.

7- قهوه Bourbon

این گونه بسیار شبیه به قهوه تایپیکا است که از دوران استعمار می آید. بوته ها از نظر ارتفاع و شکل بسیار شبیه به هم هستند، فقط بوربن شاخه ها و شاخ و برگ بیشتری دارد، به این معنی که تولید آن حدود 30٪ بیشتر است. با این حال، این گونه اگر در ارتفاع نامناسبی پرورش داده شود، چندان مولد نیست. اما اگر بین 1200 تا 2000 متر بالاتر از سطح دریا کاشته شود بیشترین گیلاس تولید می شود.

طعم های متفاوت اما متمایز تجربه شده هر یک از قهوه های پانامایی چیزی است که توجه دوستداران قهوه در سراسر جهان را به خود جلب کرده است. علاوه بر این، اگر تولیدکننده کوچکی محیطی ایده آل برای کشت قهوه داشته باشد، به این معنی است که هر یک از انواع آن در آینده توجه بیشتری را از سوی متخصصان قهوه جلب خواهد کرد.

مطالب مرتبط:

• همه چیز درباره قهوه رواندا
• همه چیز درباره قهوه بوروندی