نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
 قهوه ترک و اسپرسو دو تا از محبوب ترین نوشیدنی های قهوه در جهان هستند. هر دو ویژگی ها و طرفداران خاص خود را دارند. خب، کدوم بهتره؟ در این مقاله، قهوه ترک را با اسپرسو مقایسه کرده ایم تا می بینیم که چگونه آنها در برابر یکدیگر قرار می گیرند. ما متغیرهای مختلف دم کردن، مانند اندازه آسیاب، فشار و سایر عواملی که این دو نوشیدنی را متفاوت می‌کنند، بررسی کردیم. تا در پایان این مقاله، به خوبی درک کنید که کدام نوشیدنی برای شما مناسب تر است! بیایید این را روشن کنیم، محتوای کافئین نگرانی اصلی ما در این مقاله نیست، اگرچه ما به آن خواهیم پرداخت. ما فکر می کنیم که اگر به کافئین بیشتری نیاز دارید، همیشه می توانید یک فنجان قهوه خوشمزه دیگر بنوشید.
تفاوت طعم قهوه ترک با قهوه اسپرسوهنگام مقایسه اسپرسو با نوشیدنی های دیگر، چند سوال وجود دارد که مرتبط هستند. چقدر باید از دانه های قهوه استفاده کنیم، قهوه چقدر قوی است و چقدر قهوه مصرف کنیم؟ اما برای من، مهمترین سوال این است: «طعم آن چگونه است و چگونه یک فنجان قهوه اسپرسو با یک فنجان ترکی مقایسه می شود؟
تفاوت های تهیه قهوه اسپرسو و قهوه ترکبین طرز تهیه اسپرسو و قهوه ترک چند تفاوت وجود دارد. بسیاری از آنها آنقدر ناچیز هستند که باعث تغییر طعم و مزه نمی شوند. اما چند مورد از این تفاوت ها تمایز اصلی را در ظاهر و طعم مشخص می کند.
2- تفاوت بزرگ دیگر این است که قهوه ترک بسیار ریزتر از اسپرسو آسیاب می شود و تقریباً به صورت پودر در می آید. این امر استخراج را بسیار افزایش می دهد و زمان استخراج را کمتر می کند. بسیاری از مردم بر این باورند که قهوه ترک حتی پس از یکبار درست کردن قابل استفاده است. به نظر آنها، این منجر به استخراج بیش از حد می شود و استخراج بیش از حد منجر به یک فنجان قهوه تلخ می شود. در حالی که استخراج برای مدتی ادامه می یابد، زیرا کف در تماس دائمی با آب است، استخراج بسیار کاهش می یابد تا جایی که واقعاً روی نوشیدنی تأثیر نمی گذارد. 3- سومین تفاوت عمده بین دو روش دم کردن قهوه، فیلتراسیون است. به طور سنتی، قهوه ترک به هیچ وجه فیلتر نمی شود، هر چند اقلیت آن را با استفاده از راه حل های بداهه فیلتر می کنند. تفاله ها در ته فنجان قرار می گیرند و چند جرعه آخر همیشه در فنجان باقی می مانند. 4- دمای دم کردن نیز در اینجا یک عامل مهم است و تأثیر مستقیمی بر طعم های قهوه استخراج شده دارد. قهوه ترک در دمای بالا گرم نمی شود، اگرچه در بسیاری از راهنماهای دم کردن، کلمه آب پز ذکر شده است. طبق روش سنتی در تهیه قهوه ترک، نمی توانید اجازه دهید قهوه بجوشد. هنگامی که قهوه در cezve بالا می آید، دم کردن به پایان می رسد. این دمای دم را بین 71 درجه سانتیگراد و 76 درجه سانتیگراد نگه می دارد، در مقایسه با 94 درجه سانتیگراد برای عصاره گیری یک شات اسپرسو. 5- از سوی دیگر، اسپرسو با یک سبد فیلتر فلزی فیلتر می‌شود، که تفاله‌های مصرف شده را حفظ می‌کند، اما اجازه می‌دهد روغن‌های قهوه در فنجان استخراج شوند (مثل قهوه ترک، اما بر خلاف قهوه فیلتر معمولی).
6- یک تصور غلط رایج در دنیای قهوه وجود دارد که هر روش دم کردن قهوه نیاز به رست خاصی دارد.این کاملا نادرست است. می توانید از هر نوع رستی که دوست دارید، هم برای اسپرسو و هم برای قهوه ترک استفاده کنید. 7- به عنوان مثال، در شمال ایتالیا اسپرسوی خود را ترجیح می دهند با رست روشن تر تهیه کنند، در حالی که در جنوب ایتالیا ترجیح می دهند رست تیره تر باشد. 8- به طور مشابه، قهوه ترک به طور سنتی با رست تیره تهیه می شود، در حالی که قهوه یونانی (همان دستور با نام متفاوت) با رست روشن تر تهیه می شود. 9- افزودن شکر موضوع بحث دیگری است. قهوه ترک به طور سنتی با شکر تهیه می شود، اما بسیاری از مردم، از جمله دوستان من، آن را سیاه می نوشند. به همین ترتیب، بسیاری از ایتالیایی ها در اسپرسوی خود شکر اضافه می کنند، اما اسپرسوی سیاه نیز بسیار محبوب است.
تجهیزات مورد استفاده برای آماده سازیاین یک تفاوت بسیار مهم است و برخی از افراد ممکن است از دم کردن اسپرسوی خود در خانه دلسرد شوند. دم کردن اسپرسو از نظر تجهیزات بسیار گران است. اگر میخواهید اسپرسوی خود را در خانه تهیه کنید، باید یک آسیاب قهوه و یک دستگاه اسپرسوساز بخرید. این برای یک اسپرسو سنتی است. اگر بودجه ندارید، موکا پات ممکن است جایگزین مناسبی باشد، اما این قهوه دقیقا اسپرسو نیست.
اندازه فنجان قهوه اسپرسو و قهوه ترکشات معمولی اسپرسو 28 گرم مایع است و در دمیتاس (فنجان قهوه خوری) سرو می شود. در ایتالیا، این رایج‌ترین اندازه سرو کردن قهوه است، اگرچه مردم چندین وعده در روز قهوه می نوشند. در آمریکای شمالی دابل شات رایج ترین اندازه مصرف برای اسپرسو است. قهوه‌ی معمولی ترک هنوز در دمیتاس سرو می‌شود، اما فنجان آن پر است. غلظت قهوه ترک کمی کمتر از یک اسپرسو است، بنابراین یک دمیتاس کامل شما را عصبانی نمی کند. آنها همچنین چندین بار در روز سرو می شوند، زیرا نیاز به کافئین آن را ایجاب می کند.
جمع بندیکدام نوشیدنی برای شما مناسب است؟ اگر قهوه ای قوی اما با طعم لطیف تر دوست دارید، قهوه ترک انتخاب مناسبی برای شماست. اگر نوشیدنی های تند و تلخ تر و متعادل تر با اسیدیته را ترجیح می دهید، اسپرسو گزینه بهتری است. در نهایت، این شما هستید که تصمیم می گیرید کدام نوشیدنی را بیشتر دوست دارید! مطالب مرتبط: :: برچسب‌ها: قهوه، قهوه اسپرسو، قهوه ترک، تفاوت قهوه ترک و قهوه اسپرسو، تهیه قهوه اسپرسو و قهوه ترک , :: بازدید از این مطلب : 114 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
 قهوه بولیوی با بدنه متوسط با قهوه کلمبیایی مقایسه می شود. این کشوری در آمریکای جنوبی است که توسط پرو و شیلی در غرب، برزیل در شمال غربی و آرژانتین/پاراگوئه در جنوب محصور شده است. بولیوی دارای آب و هوای عالی برای رشد دانه‌های قهوه با هوای گرم و مرطوب و ارتفاع زیاد است که به دانه‌های قهوه اجازه می‌دهد طولانی‌تر برسد و دانه‌های طعم‌دارتری ایجاد کند. از آنجایی که کشور بولیوی فقیر است، شرکت‌های زیادی نمی‌دانند دانه‌های قهوه بولیوی چقدر عالی است. در سالهای اخیر، تولید قهوه این کشور قطعاً رشد زیادی داشته است و صادرات آن در حال حاضر بیش از هر زمان دیگری افزایش یافته است. و برای اولین بار در تاریخ خود، دولت فدرال بولیوی به تولیدکنندگان قهوه محلی کمک مالی و حمایت می کند و محبوبیت قهوه بولیوی در حال افزایش است. آینده بازار قهوه بولیوی مطمئناً روشن است!
کشور بولیویبولیوی با نام رسمی حکومت پلوریناسیونال بولیوی کشوری محصور در خشکی، در مرکز آمریکای جنوبی است. پایتخت آن به‌طور رسمی و در قانون اساسی شهر سوکره ذکر شده اما دولت این کشور در شهر لاپاز مستقر است. جمعیت بولیوی ۱۱٬۶۵۶٬۰۰۰ نفر و زبان‌های رسمی آن اسپانیایی، کچوآ، آیمارا، گوارانی است و ۳۴ زبان دیگر نیز بومی هستند. واحد پول این کشور بولیویانا نام دارد. ۵۵ درصد مردم بولیوی از تبار سرخ‌پوست، ۳۰ درصد مستیزو (دورگه سرخ‌پوست و سفیدپوست) و ۱۵ درصد سفیدپوست هستند. دین مردم بولیوی مسیحیت است. ۷۸ درصد مردم بولیوی پیرو کلیسای کاتولیک رومی، ۱۶ درصد پروتستان و ۳ درصد نیز پیرو دیگر شاخه‌های مسیحیت هستند. بولیوی یک کشور در حال توسعه به حساب می‌آید و شاخص توسعه انسانی آن در حد متوسط است. میزان فقر در بولیوی ۵۳ درصد ذکر شده‌است. کشاورزی، جنگلداری، ماهیگیری، و معادن از فعالیت‌های اصلی صنعتی در بولیوی و فراورده‌های عمده آن تولیدات نساجی، پوشاک، فلزکاری و پالایش نفت است. بولیوی از نظر اندوخته‌های معدنی و به‌ویژه فلز قلع غنی است. پیش از استعمار اروپاییان منطقه کنونی بولیوی بخشی از امپراتوری سرخپوستان اینکا بود. امپراتوری اسپانیا در سده شانزدهم این منطقه را تسخیر کرد و در خلال دوران استعماری اسپانیا، این سرزمین «پروی علیا» نام داشت و جزو قلمروی نایب‌السلطنه پرو به‌شمار می‌آمد، قلمرویی که بیشتر مستعمرات اسپانیا در آمریکای جنوبی را در بر می‌گرفت. پس از اعلام استقلال این منطقه در سال ۱۸۰۹، این منطقه با ۱۶ سال جنگ روبه‌رو شد و این جنگ‌ها در ۶ اوت ۱۸۲۵ به تشکیل جمهوری بولیوی انجامید که از نام سیمون بولیوار، رهبر انقلابی، گرفته شده‌است.
تاریخچه قهوه بولیویقهوه در بولیوی به دهه 1880 برمی گردد. اگرچه جزئیات کمیاب است، قهوه ابتدا برای مصرف زمین داران ثروتمند و کارگران آنها در املاک لس یونگاس تولید می شد. این منطقه به دلیل تولید کوکا خود مشهور بود و قهوه چندان سودآور در نظر گرفته نمی شد، زیرا رشد آن دشوارتر است و محصول کمتری به بار می آورد. در دهه 1930 بود که تولید قهوه جدی گرفته شد، زیرا تعرفه های صادراتی روی برگ های کوکا و کاهش مصرف محلی باعث شد کشاورزان به خطرات وابستگی اقتصادی به یک محصول پی ببرند. برای سالهای متمادی، اکثر مزارع قهوه متعلق به همان زمین‌داران ثروتمندی بودند که تولیدشان را در قرن نوزدهم آغاز کردند. این روند در سال 1953 تغییر کرد، زمانی که یک اصلاحات ارضی به رهبری دولت منجر به بازتوزیع قطعات کوچک زمین (1.5 تا 8 هکتار) به هزاران خانواده عمدتاً بومی شد. که مهاجرت جوانان را از مناطق شهری به لوس یونگاس به دنبال داشت، هرچند تعداد کمی از آنها دانش کشاورزی داشتند. دولت به توزیع مطالب خواندنی با اطلاعات بسیار ابتدایی در مورد نحوه اداره یک مزرعه ادامه داد و این برای چندین دهه منبع اصلی آموزش برای کشاورزان بولیوی باقی ماند.
مناطق کشت قهوه بولیویبولیوی در ارتفاعات بسیار بالا، بالای 1400 متر قهوه تولید می کند که بیشتر قهوه آن را به عنوان Strictly High Grown (1450 متر +) واجد شرایط می کند. از همه طرف توسط پرو، برزیل، آرژانتین و شیلا محصور در خشکی است و شامل بخشی از کوه های آند است. کینوا در سال های اخیر به یکی از محصولات معروف بولیوی تبدیل شده است. اکثر قهوه های کاشته شده از نوع دانه های عربیکا و تایپیکا است که Caturra و مقداری Catuai نیز در دسترس هستند. مناطق عمده کشت قهوه عبارتند از Yungas، Santa Cruz، Cochabamba، Tarija، Beni و Pando که بیش از 90 درصد از قهوه تولید شده از منطقه Yungas است.
انواع دانه قهوه بولیویبیشتر گیاهان قهوه که در بولیوی رشد می‌کنند، از گونه‌های گیاه قهوه عربیکا و تایپیکا (Coffea arabica var. typica) هستند، اگرچه برخی از گیاهان قهوه نیز وجود دارند (Coffea arabica var. caturra). مزارع کوچک قهوه فاقد دسترسی به کود و مواد معدنی مناسب برای حمایت از رشد بهینه درختان و دانه‌های قهوه بوده‌اند که نتیجه آن تولید محصول پایین در سالهای اخیر است. فقدان زیرساخت همچنین به این معنی است که بولیوی برای صادرات به کشورهای دیگر مشکل دارد، اما هر از گاهی از واردکنندگان قهوه سبز در ایالات متحده و کانادا در دسترس است. توزیع کنندگان و دلالان به کار بر روی توسعه تجارت عمده فروشی قهوه در بولیوی ادامه می دهند و باید شاهد رشد خوبی در سال های آینده باشد.
انواع طعم قهوه بولیویقهوه بولیوی به دلیل طعم کلاسیک و تمیز خود با اسیدی لطیف و روشن و کیفیتی شیرین و معطر با نت های میوه ای از جمله سیب، گلابی، نارنگی، لیمو و زردآلو شناخته شده است. طعم های کاراملی و ملایم شکلاتی ممکن است در طول فرآیند برشته کردن قهوه ایجاد شود. مطالب مرتبط: :: برچسب‌ها: قهوه، قهوه بولیوی، تاریخچه قهوه بولیوی، مناطق کشت قهوه بولیوی، انواع دانه قهوه بولیوی، انواع طعم قهوه بولیوی , :: بازدید از این مطلب : 117 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
 کاپیتان بلک تقریباً پنجاه سال است که بزرگترین خط فروش تنباکو در ایالات متحده بوده است و این خط اصلی است. توتون پیپ کاپتان بلک سفید یا ارجینال ترکیبی از ویرجینیا، برلی و کاوندیش سیاه با طعم و عطری متمایز گرم و دلپذیر است. Lane Limited - Captain Black Original (Regular) نام تجاری توتون پیپ است که از دهه 1960 وجود داشته است. این محصول توسط شرکت Lane Limited ایجاد شده است و به دلیل طعم غنی و صاف خود شناخته شده است. این تنباکو از ترکیب تنباکوهای ویرجینیا، برلی و بلک کاوندیش تهیه می‌شود که طعمی متمایز به آن می‌دهد که آن را به انتخابی محبوب در میان پیپ کش ها تبدیل کرده است. در طول سال ها، Captain Black Original (Regular) به عنوان یک برند باکیفیت و قابل اعتماد تنباکوی پیپ شهرت پیدا کرده است و امروزه همچنان یک انتخاب محبوب برای پیپ کشیدن است. نت های طعمی معمولاً شامل نکاتی از آجیل، خامه و طعم کمی شیرین است. این یک انتخاب محبوب در میان پیپ کش هاست و در دنیای تنباکوی پیپ یک توتون کلاسیک محسوب می‌شود.
مشخصات توتون پیپ کاپتان بلک سفید یا ارجینال
نظرات کاربران در مورد توتون پیپ کاپتان بلک سفید یا ارجینال :
کاربر: Emeritus Account توتون پیپ Captain Black Regular یا "سفید" یک تنباکوی معطر است. بله، این یک "ترکیب قدیمی" است. این همان چیزی است که نیمی از پدران، پدربزرگ ها و عموهای ما می کشیدند. و دلیل خوبی دارد. زیرا طعم توتون Captain Black Regular صاف، ملایم و رضایت بخش است. این از طرف کسی است که تنباکوهای زیادی را امتحان کرده است، از شاهزاده آلبرتز و کارتر هال شما گرفته تا Reserve 1928s و Revelations شما. کاپیتان بلک به خوبی پیپ را پر می کند، بدون دردسر روشن می شود، و سپس خوب می سوزد و به سرعت یک خاکستر سفید خوب تولید می کند. همچنین یافتن آن بسیار آسان است، قیمت پایینی دارد، مطلقاً هیچ سوزن شدن زبانی ندارد، و در یک قوطی نسبتاً محفوظ از هوا عرضه می شود که دود ثابتی ایجاد می کند. نت اتاق، به نظر من، در هیچ تنباکوی دیگری موجود نیست. من نیز کاملاً به بوی آن علاقه دارم. به من اعتماد کن، خیلی خوب است. این بویی است که وقتی دود می شود شما را به یاد چیزهای گذشته می اندازد. من شخصاً به چیدن برگهای حیاط، چمن‌زنی، سقف‌سازی گاراژ فکر می‌کنم. در مورد طعم ... هه. خب، همه چیز سلیقه ای است، اینطور نیست؟ برای من، طعم آن سبک و مطبوع است و در زمان‌های معینی در سرتاسر آتشگاه، رنگ‌های بی‌رحمانه‌تری دارد. طعم وانیل شیرین با طعم زیرین آجیلی در بعضی مواقع (مخصوصاً در ابتدا) می‌دهد و سپس به یک طعم انتهایی نان تست تبدیل می‌شود. بهتر است آن را با چیزی شیرین میل کنید (مثل شبنم کوهی رژیمی یا چای شیرین) و نه تنباکوی «قهوه‌ای» مثل... Hal'o the Wynd. با این حال، مطمئناً یک تنباکوی تمام روز است که هرگز مطابق سلیقه من نیست و ستون فقرات چرخش مورد علاقه من را تشکیل نمی دهد.
کاربر: JimInks مقدار زیادی وانیل و کمی عسل طعم هایی هستند که خودنمایی می کنند. من هرگز آجیل، خاک یا چوب زیادی از برلی به دست نیاوردم، اگرچه متوجه طعم کمی از ویرجینیا شده‌ام. کاوندیش سیاه قندی با یک وانیل نسبتاً عمیق به طعم تزریق می شود. کمی PG این تنباکو را مرطوب نگه می دارد. قدرت چند قدم از علامت خفیف گذشته است. طعم از مرکز ملایم تا متوسط گذشته است. ضربه نیک ملایم دارد. اگر سریع بکشید ممکن است خشن و گزنده شود، بنابراین ریتم آهسته توصیه می شود. نیاز به روشن کردن کمی دارد. رطوبت بیش از حد در کاسه باقی می ماند و پف کردن آهسته احتمال گز گرفتگی زبان را کاهش می دهد. طعم آن اغلب ثابت است. بوی بسیار خوبی دارد و در زمان پیپ کشیدن در ملاء عام، می‌توانید با کشیدن این برند محبوب باشید. یک توتون پیپ معطر و مناسب برای مبتدی ها.
کاربر: Wes.B.Greer آنچه را که می خواهید بگویید Captain Black Regular تقریباً به همان اندازه پایدار است که وقتی آروماتیک های "مقیاس بزرگ" وارد بازی می شوند. به طور جدی بچه ها، بعد از تمام ناله هایی که در مورد این تنباکوی قابل اعتماد شنیده ام و خوانده ام، فکر می کنید که توسط یک شرکت در چین با استفاده از بدترین محصولات موجود ساخته شده است. اما با توجه به تجربه من (امشب 4 سر در حالی که با همسرم در ایوان جلو نشسته ام) به طور جدی در نظر دارم که یک قوطی 12 اونسی سفارش بدهم تا در اتاق کارم نگه دارم. توتون پیپ Captain Black Regular دقیقاً همان چیزی است که همه آن را می شناسند، یک آروماتیک دلپذیر با قدرت سبک و یک نت معطر اتاق که حساس ترین رهگذران را خوشحال می کند. تلاش نمی‌کند که یک تنباکو پیچیده و دقیق باشد که به دوران پیپ کشیدن در مسافر خانه های قدیمی بازمی‌گردد. این تنباکو یک دارو است، سعی نکنید آن را چیزی کنید که نیست. ساده‌ترین راه برای من این است که: وقتی می‌خواهم با یکی از دوستانم در کافه قهوه بخورم و تنها چیزی که می‌خواهم چیزی است که ذائقه‌ام را برآورده کند، به احتمال این توتون دقیقا همان چیزی است که به آن نیاز دارم. در نهایت اینکه آیا Captain Black Original ارزش خرید دارد یا خیر، موضوعی سلیقه ای است. برخی از مردم از طعم آن لذت می برند و آن را ارزش خوبی می دانند، در حالی که برخی دیگر ممکن است آنقدر از آن لذت نبرند و برند دیگری را ترجیح دهند. در نهایت، تصمیم برای خرید آن به خود فرد و ترجیحات شخصی آنها بستگی دارد. مطالب مرتبط: :: برچسب‌ها: توتون پیپ، بررسی توتون پیپ، کاپتان بلک سفید، توتون کاپتان بلک، توتون پیپ کاپتان بلک سفید , :: بازدید از این مطلب : 123 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
 قهوه زامبیا طعمی مشابه با قهوه زیمبابوه کشور همسایه دارد و تاریخچه قهوه منحصر به فرد جالبی دارد...قهوه‌های زامبیایی دارای طعمی متعادل، با پیچیدگی و بدنه متوسط هستند. نسبت به سایر قهوه های آفریقای شرقی کمتر "روشن و اسیدی" هستند. و شیوه‌های تولید قهوه نیز در زامبیا کاملاً متفاوت است، زیرا بخش عمده‌ای از تولید قهوه از عملیات‌های بزرگتر و سازمان‌یافته‌تر حاصل می‌شود. و تولید عمده قهوه در زامبیا قهوه عربیکاست.
کشور زامبیازامبیا یا زَمبیا با نام رسمی جمهوری زامبیا کشوری محصور در خشکی در جنوب آفریقا است. این کشور از شمال با جمهوری دموکراتیک کنگو، از شرق با تانزانیا و مالاوی، از جنوب با موزامبیک، زیمبابوه، باتسوانا و نامبیا و از غرب با آنگولا همسایه است. پایتخت این کشور شهر لوساکا و زبان رسمی آن انگلیسی است. مساحت زامبیا ۷۵۲٬۶۱۸ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۱۸٬۳۸۴٬۰۰۰ نفر است. جمعیت این کشور بیشتر در لوساکا و حومه و در استان «کمربند مس» در شمال غرب متمرکز است. ساکنان منطقه زامبیا در آغاز مردم خویسان بودند اما در جریان کوچ اقوام بانتو در سده سیزدهم این منطقه نیز بانتو نشین شد. پس از بازدید کاشفان اروپایی از این منطقه در سده هیجده، زامبیا در اواخر قرن نوزده مستعمره بریتانیا شد و فرمانروایان آن از سوی لندن گمارده می‌شدند. زامبیا در تاریخ ۲۴ اکتبر ۱۹۶۴ اعلام استقلال کرد. در سال ۲۰۱۰ بانک جهانی، زامبیا را یکی از کشورهایی اعلام کرد که سریع‌ترین اصلاحات اقتصادی را اجرا می‌کنند. مقر بازار مشترک شرق و جنوب آفریقا (COMESA) در لوساکا قرار دارد.
تاریخچه قهوه زامبیامزارع قهوه زامبیا نسبتاً دیر، شروع به کاشت و تولید قهوه کرد. در اواسط قرن بیستم یعنی دهه 1950 اولین دانه های قهوه از کنیا و تانزانیا وارد کشور زامبیا شد. در دهه 1970، تحقیقات بیشتری در مورد راه های تقویت تولید قهوه در زامبیا آغاز شد. اعتقاد بر این بود که مزارع دیم و آبی در این منطقه رشد می کند. با امید به امکان پذیر ساختن همه اینها، کشاورزان قهوه در مقیاس کوچک شروع به حرکت به منطقه کردند و توسعه بازار قهوه زامبیا آغاز شد. در دهه 1980، سازمان بین المللی قهوه به زامبیا سهمیه ای اعطا کرد که به آنها اجازه داد 350 تن از قهوه خود را صادر کنند. و در سال 1985 این مسئله رسمی شد و زامبیا صادرکننده بین المللی قهوه زامبیا شد.
چه مقدار قهوه در سال در زامبیا تولید می شود؟تولید قهوه در زامبیا با کاهش 0.29 درصدی از 6555 تن در سال 2019 به 6536 تن در سال 2020 رسید. از زمان روند افزایشی 0.55 درصدی در سال 2018، تولید قهوه 0.14 درصد در سال 2020 کاهش یافت.
چه نوع قهوه ای در زامبیا کشت می شود؟به احتمال زیاد در مورد دو نوع قهوه که در کشور زامبیا رشد می کنند شنیده اید. دانه های قهوه روبوستا و عربیکا هر دو در این منطقه محبوب هستند، اما عربیکا، قهوه ارگانیک سنتی آفریقایی، محبوب ترین قهوه در این کشور از جهان است.
انواه دانه قهوه زامبیا1- قهوه عربیکا: منشا گیاه قهوه عربیکا در اتیوپی است. دانه‌های عربیکا در سرتاسر جهان بسیار محبوب هستند و بیش از نیمی از نوشیدنی قهوه مصرف شده در سراسر جهان را تشکیل می‌دهند. قهوه عربیکا طیف وسیعی از طعم ها را دارد. این یکی از دلایلی است که بسیاری از افراد به نوشیدن آن علاقه دارند. مطمئناً می توانید یک قهوه عربیکا ملایم و شیرین یا قهوه ای با تلخی بیشتر و همچنین طعم تند و تیز پیدا کنید. تولید قهوه عربیکا بسیار دشوار است. و این مسئله باعث می شود که آن به یکی از قهوه های گران قیمت در سراسر جهان تبدیل شود. در زامبیا یا سایر مناطقی که قهوه عربیکا کشت می شود، شرایط خاصی برای رشد یک دانه قهوه عالی مورد نیاز است. آب و هوای نیمه گرمسیری برای رشد دانه عربیکا مناسب است. علاوه بر این، کشاورزان به خاک غنی، آفتاب، سایه و رطوبت زیاد نیاز دارند. با این حال، شاید مهمترین چیزی که برای رشد دانه های عربیکا لازم است ارتفاع زیاد باشد. و اینجاست که کوه های زامبیا نقش آفرینی می کنند.
1- قهوه روبوستا: اگرچه قهوه روبوستا در زامبیا معمول نیست، اما همچنان دانه‌های قهوه روبوستا را در اینجا خواهید دید. روبوستا از گیاه Coffea canephora که منشأ آن آفریقا است، تولید می شود. دانه های روبوستا که بیشتر در قهوه های فوری و اسپرسو استفاده می شود، به دلیل داشتن طعم بسیار تلخ تر نسبت به قهوه های دیگر شناخته شده است. برخی از افراد طعم روبوستا را با طعمی از نوع بلغور یا جو دوسر مقایسه می کنند که کمی تند است. قبل از برشته کردن، این دانه ممکن است بوی کمی بادام زمینی بدهد. دانه‌های قهوه روبوستا ممکن است در مقایسه با دانه‌های عربیکا انعطاف‌پذیرتر در نظر گرفته شوند. این گیاهان می‌توانند در ارتفاعات پایین‌تر رشد کنند، خیلی مستعد حملات آفات نیستند، و با هزینه تولید پایین‌تر، محصول بیشتری در هر هکتار تولید می‌کنند. بزرگترین ایراد گیاهان روبوستا روشی است که برای رشد آنها استفاده می شود. تک کشت، که فرآیند استفاده سالانه از یک زمین برای یک گیاه است، و این برای محیط زیست بسیار سخت است. با توجه به اینکه این گیاهان ممکن است تقریباً در همه جا رشد کنند، شرکت های بزرگتر برای پاکسازی مناطق وسیعی از جنگل های بارانی برای مزارع بیشتری که بتوانند برداشت کنند، شناخته شده اند. پس از سالها و سالها این اعمال، خاک ممکن است به دلیل کمبود مواد مغذی غیرقابل استفاده باقی بماند.
مناطق کشت قهوه زامبیا
قهوه زامبیا چه طعمی دارد؟قهوه‌های زامبیایی دارای طعمی متعادل همراه با پیچیدگی و بدنه متوسط هستند. قهوه های زامبیا در مقایسه با سایر قهوه های آفریقای شرقی کمتر "روشن و اسیدی" است و جایگزین خوبی را ارائه می دهد. و روش‌های تولید نیز کاملاً متفاوت است، زیرا بیشتر تولیدات از عملیات بزرگتر و سازمان‌یافته‌تر حاصل می‌شود.
جمع بندیآفریقا صادرات قهوه قابل توجهی دارد و ارزش صادرات آن در سال 2021 حدود 2.5 میلیارد دلار بود. اتیوپی صادرکننده پیشرو است و حدود 1.2 میلیارد دلار درآمد داشت و پس از آن اوگاندا با صادرات 600 میلیون دلاری در سال 2021 قرار دارد. همسایه زامبیا، تانزانیا و همچنین کنیا نیز از تولیدکنندگان مهم قهوه هستند. مطالب مرتبط:
:: برچسب‌ها: قهوه، قهوه زامبیا، تاریخچه قهوه زامبیا، انواه دانه قهوه زامبیا، مناطق کشت قهوه زامبیا , :: بازدید از این مطلب : 134 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
 توتون مک بارن کرم وانیلا ترکیب رنگارنگ شامل تنباکوهای ویرجینیا، برلی های قهوه ای روشن، کاوندیش مدرن شیرین و نرم است. در نهایت با شاخه های کوچک تنباکوی پولکی مخلوط می شود. پس از پردازش، تنباکوها به آرامی با هم مخلوط می شوند و طعم استثنایی وانیلی به آن اضافه می شود. این انتخاب یک ترکیب فوق العاده با طعم عالی، عطر منحصر به فرد و تجربه طعم متمایز ایجاد می کند. نکته: توتون مک بارن کرم وانیلا در سال 1999 معرفی شد. با توجه به مقررات اتحادیه اروپا، اکنون در آن کشورها به "برش کلاسیک شل" تغییر نام داده شده است.
مشخصات توتون مک بارن کرم وانیلا
نظرات کاربران در مورد توتون مک بارن میکسچر :
کاربر: JimInks دود خامه ای وانیلی که با سرعت متوسط می سوزد و آنقدر شیرین نیست که بر فرد پیپ کش غلبه کند. من کمی عسل و طعم میوه بسیار ملایمی دریافت می کنم که تعادل بسیار ملایمی را به مخلوط اضافه می کند. کاوندیش سیاه قهوه ای شکری کمی بیشتر از یک چاشنی است. ویرجینیاهای ترش و تند، شیرین، روشن و طلایی پایه این ترکیب هستند. آنها همچنین میوه‌های تیره‌تر، خاکی، چوبی روشن‌تر را به همراه نت‌های ملایم عسل، گل و ادویه ارائه می‌کنند. برلی های آجیلی، خاکی و چوبی طعم های ثانویه هستند. توتون مک بارن کرم وانیلا یک دود ملایم در تمام طول روز با پیچیدگی زیاد مانند طراحی عمدی است. نیکوتین کمی دارد قدرت ملایم است. سطح طعم تقریباً به مرکز خفیف تا متوسط می رسد. می سوزد خنک و تمیز با طعم بسیار ثابت از اول تا آخر. رطوبت کمی در پایان باقی می گذارد. هیچ شانسی برای سوزن سوزن شدن زبان یا سختی وجود ندارد. بوی محیطی بسیار دلپذیری دارد و افتر تست آن کمی ماندگار است. می تواند یک توتون برای تمام روز باشد. وقتی پیپ می کشید، مردم دوست دارند در اطراف شما باشند، پس انتظار داشته باشید که وقتی بیرون و در جمع هستید اجتماعی باشید.
کاربر: marosi من همیشه دوست دارم وقتی آماده بررسی یک تنباکو هستم به نظرات منفی نگاه کنم تا ببینم دیگران چه تجربیاتی داشته اند. بسیاری از اوقات، و در اینجا استثنا وجود ندارد، ویژگی هایی که مردم از آن شکایت می کنند به دلیل عدم تجربه پیپ کشیدن و یا ناآگاهی است. من به هیچ وجه قصد ندارم نخبه گرا به نظر بیایم، اما بسیاری از مردم به سادگی نمی دانند چگونه پیپ بکشند، و به خصوص توتون ویرجینیا. من آنجا بوده ام، پس اجازه دهید به شما بگویم چگونه این کار را انجام دهید تا بتوانید از رنج کشیدن دست بردارید و از ترکیب های بیشتری لذت ببرید. دو شکایت اصلی در مورد توتون مک بارن کرم وانیلا وجود دارد
با توجه به موضوع اول، بله، این یک توتون پیپ معطر با طعم متوسط تا ملایم است. مزه همه چیزها متفاوت است، بنابراین برخی از افراد ممکن است نتوانند ظرافت های طعمی را که این ترکیب ارائه می دهد درک کنند، اما طعم آن، هرچند متوسط تا ملایم، وجود دارد. به احتمال زیاد آنها به دلیل شکایت دوم، که سوزن سوزن شدن زبان است، طعم بدی را تجربه می کنند. اجازه دهید با اطمینان کامل بگویم که اگر این ترکیب را با رطوبت مناسب دود می‌کنید، و بیش از حد سنگین کام نگیرید، دیگر گز گرفتن زبان وجود ندارد. سنگین کام گرفتن این تنباکو برای روشن نگه داشتن آن و هم سوزن سوزن شدن زبان، به این دلیل اتفاق می‌افتد که مردم تنباکوهای خود، به‌ویژه ویرجینیا را خیلی مرطوب می‌کشند. آن را خشک کنید. آن را خشک کنید. خشکش کن!!!!! این تنباکو مخصوصاً از قلع مرطوب نیست، اما من همچنان اجازه می‌دهم به مدت 30 دقیقه یا بیشتر در یک کاسه شیشه‌ای قدیمی هوا بخورد. اگر هنگام لمس کردن هنوز مرطوب است، برای کشیدن مناسب نیست چون خیلی مرطوب است!!! قول می‌دهم که اگر اجازه دهید قبل از پر کردن پیپ تان خشک شود
هم به این دلیل که رطوبت اضافی را از بین برده اید و هم به این دلیل که دیگر مجبور نیستید مانند یک دیوانه کام بگیرید تا تنباکوی بیش از حد خیس خود را روشن نگه دارید. این همچنین یک آزمایش عالی برای اینکه تنباکوی شما با چه پوششی پوشانده شده است، است، زیرا مخلوط‌های ارزان‌قیمتی که با PG اضافی پوشانده شده‌اند هرگز خشک نمی‌شوند (حداقل نه در یک بازه زمانی معقول، کمتر از یک ساعت).
شما مجبور نیستید حرف من را قبول کنید، حرف من را در معرض آزمایش قرار دهید. اگر این توتون یا هر مخلوطی را با تجربه سوزن سوزن شدن زبان استفاده کرده اید و به روش معمول خود پیپ می کشید، یک کاسه را روی یک بشقاب قرار دهید و بگذارید 2 یا سه برابر بیشتر از آنچه فکر می کنید توتون لازم است، حداقل 20 دقیقه بماند. وقتی به سراغ کشیدن می روید، متوجه می شوید که با وجود اینکه تنباکو بسیار خشک می شود، برش ها همچنان دارای خاصیت فنری زیادی هستند و خرد نمی شوند، به این معنی که هنوز مقدار زیادی رطوبت وجود دارد. رطوبت مناسب برای پیپ کشیدن ایجاد شده پس آن را در پیپ خود قرار دهید و آن را دود کنید! آن را بیش از حد فشرده نکنید و فرآیند پر کردن پیپ را خیلی پیچیده نکنید. کافی است یک نیشگون بگیرید، چند بار به کناره پیپ خود ضربه بزنید و این کار را تا 5 میلی متر یا بیشتر از بالای آتشگاه پیپ تکرار کنید. چندبار فندک زدن طول می کشد تا آن را روشن کنید، اما هنگامی که این کار را انجام دهید، متوجه خواهید شد که به راحتی می سوزد، بدون کام گرفتن شدید سبک می ماند و نیش زبان از بین می رود. شاید من یک آدمک هستم اما سالها طول کشید تا این را بفهمم. البته، خشک شدن برخی از مخلوط ها زمان بسیار کمتری می برد. هر ترکیب غیر معطر خوب باید در کمتر از 5 یا 10 دقیقه آماده مصرف شود. و برخی از مخلوط ها تمایل به گاز گرفتن زبان دارند. اما توتون مک بارن کرم وانیلا یکی از آنها نیست. اگر توتون به حدی خشک شود که وقتی آن را بین انگشتان خود می‌مالید به گرد و غبار تبدیل شود، خیلی زیاده روی کرده‌اید. سالهای آزمون و خطا و نادانی من به سود شما باشد! خوب، با این گفته، به بررسی واقعی برسیم. توتون مک بارن کرم وانیلا ترکیبی دوست داشتنی از ویرجینیا، برلی و مک بارن کاوندیش است که به نظر من یکی از بهترین های موجود است. عطر قلع، همانطور که بسیاری اشاره کرده اند، فوق العاده است و بوی وانیل و شاید کمی میوه می دهد. اگر پیپ خود را خیلی محکم پر نکنید، به راحتی چاق می شود و به خوبی می سوزد. هنگامی که به درستی خشک می شود، پس از چند بار فندک زدن به راحتی شعله می گیرد. طعم وانیل، در حالی که هرگز بیش از حد قوی نیست، بیشتر در نیمه اول پیپ وجود دارد. این منطقی است زیرا به احتمال زیاد در حین پیپ کشیدن با گرما و دود سریع بخار می شود. این ترکیب دارای مشخصات طعم متوسط و ملایمی است، و اگر بتوان یک نکته انتقادی ارائه داد، این است که این ترکیب به دلیل عدم وجود برگ قابل توجه تر یا هر برگ چاشنی مانند پریک، لاذقیه یا شرقی، فاقد ستون فقرات است. با این گفته، تایپ درست است و دودی صاف، خامه‌ای و یکدست را از بالا تا پایین آتشگاه ارائه می‌دهد. طعم و قدرت تنباکو با حرکت به سمت پایین آتشگاه مقداری افزایش می یابد. به طور کلی من توتون پوسته پوسته را به برش شل ترجیح می دهم. به نظر می رسد که آن غنای اضافی را دارد که از دست رفته است. این بد نیست، اما پولکی بهتر است. این یک ماده جامد سه ستاره سبک معطر است و یک توتون وانیلی بسیار لذت بخش است. برای کمی طعم بیشتر و غنای تنباکو به سمت پوسته بروید. برای سهولت استفاده و کشیدن پیپ های متعدد در طول روز، این کار خوب است. توتون مک بارن کرم وانیلا با یک فنجان قهوه بسیار لذت بخش است. مطالب مرتبط: :: برچسب‌ها: توتون پیپ، توتون پیپ کرم وانیلا، توتون پیپ مک بارن، بررسی توتون پیپ، توتون پیپ مک بارن کرم وانیلا , :: بازدید از این مطلب : 123 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
 توتون مک بارن میکسچر یک ترکیب اسکاتلندی ملایم و ملایم معطر، ساخته شده از تنباکوهای آماده مالیده شده، تنباکوی رسیده ویرجینیا، برلی قهوه ای طلایی، کاوندیش تهیه شده است. میکسچر یکی از محبوب‌ترین تنباکوهای پیپ در جهان است و برند پیشرو بدون مالیات است، موقعیتی که میکسچر توانسته است طی دهه‌ها حفظ کند. نکته: "ترکیب اسکاتلندی". در سال 1958 معرفی شد. این مخلوط از بیش از 35 برگ مختلف تنباکو از نقاط مختلف جهان ساخته می شود. ترکیب کننده توتون مک بارن میکسچر آقای Per Jensen بیان می کند که هیچ عسلی به این ترکیب اضافه نشده است.
مشخصات توتون مک بارن میکسچر
نظرات کاربران در مورد توتون مک بارن میکسچر :
کاربر: JimInks از آنجایی که این یک ترکیب معطر متوسط پیچیده با طعم‌های مختلف است، قبل از سنجش نحوه توصیف این توتون مجبور شدم مقدار زیادی از آن را دود کنم. گاهی اوقات، کنتاکی تند، چوبی، خاکی، کمی آجیلی در این ترکیب نسبت به سایر موارد مشهودتر است، اما مهم نیست که چقدر موجود باشد یا نباشد،توتون مک بارن میکسچر آن نت ادویه‌ای را پخش می‌کند که تضاد خوبی با طعم‌های خامه‌ای دارد. نمی‌دانم چه نوع پردازشی دارد، اما دلپذیر است و شیرینی ملایم مخلوط را با نت های میوه و شکر تحسین می‌کند. برلی کمی آجیلی است و به عنوان یک طعم حمایت کننده، عطر ملایم خاکی، چوبی و ملاس دارد. تنباکو ویرجینیا مرکبات ملایم ترش و تند، چمنی، خاکی و چوبی است و پایه ای محکم برای طعم های دیگر ایجاد می کند. در پس‌زمینه، ویرجینیا رسیده وجود دارد که میوه‌های تیره، چوب و طعم خاک کمی تخمیر شده به آن اضافه می‌کند. کاوندیش سیاه شیرین کمک می کند تا تعدادی از طعم های تند را به روشی ظریف رام کنید. کاوندیش طلایی به طعم ملایم عسل اشاره می کند که با رویه به عنوان چاشنی خوب هماهنگ می شود. قدرت توتون مک بارن میکسچر یک قدم از خفیف تا متوسط گذشته است و سطح طعم به سختی آستانه متوسط را لمس می کند. اغلب، طعم یک سر پیپ با دیگری کمی متفاوت است و در طول کشیدن نیز متفاوت می شود. به خصوص در یک آتشگاه بزرگ. اما این به دلیل نحوه بسته بندی آن است و اینکه آیا یک جزء بیشتر از زمان های دیگر در پیپ شما وجود دارد یا خیر. نیاز به کشیدن پیپ با سرعت آهسته دارد زیرا دود کردن سریع ممکن است منجر به گز گرفتن زبان شود. نسبتا خنک و بسیار تمیز با سرعت معقول می سوزد. به آتش کمی نیاز دارد و رطوبت بسیار کمی در آتشگاه باقی می گذارد زیرا به راحتی می سوزد و خاکستر می شود. دارای نت دلپذیر و افتر تست کمی ماندگار است. می تواند یک توتون برای تمام روز باشد.
کاربر : TabacFanatic پیپ کش های عزیز اسم من مارک ... است و یک طرفدار توتون پیپ هستم. وقتی می گویم کمدهای من حاوی بیش از صد توتون پیپ مختلف است، لاف نمی زنم. من برای مدت طولانی در این سرگرمی بودم. چیزها فقط جمع می شوند. هیچ جادوگری در کار نیست. می توانم صادقانه بگویم که من عاشق این همه تنباکو هستم. اما یکی از آنها - و تنها یکی - جایگاه ویژه ای دارد. هر چند وقت یک بار به سراغ توتون مک بارن میکسچر می روم. من در حال حاضر در حال کشیدن آن هستم. برای یک یا دو ماه من چیزی جز مخلوط اسکاتلندی دود نمی کنم. این تنها تنباکویی است که می توانم با آن این کار را انجام دهم. میکسچر برای من تنباکوی پیپ عالی است. در تک تک پیپ هایی که دارم به خوبی دود می شود. هیچ ترکیب دیگری نمی تواند چنین ادعایی داشته باشد. با کشیدن 10000 یا بیشتر سر میکسچر تا کنون در طول عمرم، در نهایت توانستم دلیل اینکه چرا آن را خیلی دوست دارم، پیدا کنم. اساساً، این پیچیدگی طعم و عطر همراه با تعادل کامل است. هیچ ویژگی Mixture خیلی کم یا خیلی زیاد نیست. به این معنی که در طول زمان به خوبی می سوزد. من هرگز از روشن کردن یک سر میکسچر در روز یا شب پشیمان نیستم. برای من، پایه و اساس Mixture ویرجینیا است، که به آن یک شخصیت ملایم تازه و طعم دهان پرکن می دهد. برلی با تمام آجیل برشته شده، کاکائو و نت های شکلاتی که در مورد آن خوانده اید، به عمق طعم می افزاید. در نهایت کنتاکی تیره ، که با گذشت زمان، همه چیز را با ادویه ای جذاب و مرموز نشان می دهد. این کشیدن های میکسچر عمیقا آرامش بخش هستند. روز به روز به سادگی از یک سر قفسه پیپ به سر دیگر کار می کنم. هر بار یک تکه توتون را از بسته بردارید و آن را به آرامی داخل پیپ بریزید. دو آتش سریع آن را به یک دود آرام، پیوسته و معطر می رساند. چه چیزی می تواند ساده تر باشد؟ نت نهایی زمانی خوب است که آرام و خنک بسوزد. در این مورد پر جنسن آن را کاملاً خلاصه کرد: کشیدن پیپ به دما بستگی دارد. ده‌ها سال طول کشید تا به طور کامل به این دانش برسم، اما در مورد لذت بردن از توتون پیپ، هیچ کلمه درست‌تری گفته نشده است.
کاربر: aphexafx در توتون پیپ دانمارکی، دما همه چیز است، پیپ کشیدن را یاد بگیرید. میکسچر خوب است. اگر بلد نیستید یک توتون دانمارکی بکشید، احتمالا در ابتدا شما را دچار مشکل می کند. ساده و صاف. کشیدن برای صرفا لذت بردن از طعم را متوقف کنید. یاد بگیرید آهسته تر بکشید و چگونه دمای توتون خود را تعدیل کنید. اگر این کارها را انجام ندهید، میکسچر زبان شما را سوزن سوزن شود، طعمی شبیه توتون سیگارپیچ بدهد و پیپ شما را بیش از حد گرم کند. اگر بتوانید پیپ کشیدن را یاد بگیرید، برای شما دنیای جدیدی باز می‌شود، زبان آسیب نمی بیند و شما را با یک چرخ و فلک پیچیده از طعم‌های جالب شگفت‌زده می‌کند. بوی توتون مک بارن میکسچر آنقدر خارق‌العاده است و باعث می‌شود مردم محلی لبخند گناه‌آمیزی بزنند، و برای طولانی‌مدت، بی‌چالش و لذت بخش، کاملاً خنک پیپ بکشند. میکسچر به دلیل عطر و بوی عالی و این واقعیت که به طور نامحسوس دود می شود، یک ترکیب اجتماعی است. شما کسی نخواهید بود که ابرهای مه سفید متراکم را با مخلوطی در پیپ خود به داخل اتاق ببرید. با این حال هنوز طعم فوق العاده و غنی دارد. کیفیت در ارائه، ظاهر، احساس و طعم بسیار بالا است. این چیزها اساس سبک تنباکو دانمارکی هستند. خوشمزه، باکلاس، محجوب. میکسچر اینها را به خوبی ایفا می کند. من مدام نقدهایی را می خوانم که بیرون آمدند و یک بسته توتون مک بارن میکسچر را خریدند، سعی کردند از آن دود کنند، از آن متنفر بودند، و سپس به اینجا برگشتند تا به آن امتیاز بدی بدهند، معمولاً با ضربات بیهوده در "آرومیکس" و دانمارکی- به طور کلی تنباکو را سبک کنید و با خوشحالی توضیح دهید که چگونه آن را در زباله ریخته اند، گویی می خواهند از مک بارن انتقام بگیرند. مسخره است. این یک بررسی است، قبل از شیرجه زدن: اگر به دنبال تجربه نیکوتین هستید، Mixture پاسخ شما نیست. اگر میخواهید دود و شدت طعم آشکار داشته باشید، میکسچر پاسخ شما نیست. اگر هیچ ایده ای برای کشیدن توتون پیپ دانمارکی ندارید، با وجود اینکه هر چیز دیگری را مصرف کرده اید و خود را کاملاً مسلط می دانید، اما علاقه ای به تجربه توتون جدید ندارید، میکسچر پاسخ شما نیست. توتون مک بارن میکسچر برای افراد بی حوصله نیست. برای دیدن ادوات پیپ آدیشا کلیک کن میکسچر یک ترکیب عالی و ارزشمند است که سزاوار احترام زیادی است و لذت زیادی را به ارمغان می آورد. هر پیپ ای را که به آن اختصاص دهید را دوست دارد و شیرین می کند. من یک Peterson's Flame Grain XL02 اختصاص داده شده به Mixture دارم و خوشحال‌ترین پیپ‌ای است که دارم. آن پیپ بوی شگفت انگیزی دارد زیرا برای امرار معاش میکسچر را دود می کند. من معمولاً تنباکوهای بسیار سنگین‌تر و قوی‌تری می‌کشم، اما میکسچر همیشه یک تغییر سرعت مورد علاقه و به طور کلی یکی از ترکیب‌های مورد علاقه من است. در حال حاضر، من از توتون مک بارن میکسچر یک طعم نیمه شیرین عمیق با مقدار زیادی فلفل در بینی ام و یک پوشش چوبی سریع در حالی که آن را از طریق پیپ همیشگی می کشم، دریافت می کنم. مطالب مرتبط: :: برچسب‌ها: توتون مک بارن، توتون پیپ مک بارن، توتون پیپ مک بارن میکسچر، بررسی توتون پیپ، نقد و بررسی توتون پیپ مک بارن میکسچر , :: بازدید از این مطلب : 118 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
 اگر عاشق قهوه اسپرسو هستید، شاید ارزشش را داشته باشد که یک دستگاه قهوه اسپرسوساز داشته باشید. اما خبر خوب این است که برای درست کردن یک قهوه عالی داشتن دستگاه قهوه اسپرسو ساز اجباری نیست. شما می‌توانیددر خانه خود به چندین روش مختلف قهوه قهوه اسپرسو درست کنید. اما برای درست کردن قهوه خوش طعم اول باید اصول اولیه قهوه اسپرسو را بلد باشید. برای درست کردن قهوه قهوه اسپرسوی خوش طعم سه مورد مهم را باید در نظر بگیرید، آسیاب کردن قهوه، رست قهوه و تمپ یا فشردن قهوه برای عصاره گیری. اگر این سه مورد را تمام و کمال انجام دهید به یک باریستای حرفه ای خانگی تبدیل خواهید شد. البته به لطف قهوه فروشی ها شما می توانید قهوه رست شده را آماده تهیه کنید.
روش های تهیه قهوه اسپرسو در خانهقهوه قهوه اسپرسو به طور عمده با استفاده از ماشین قهوه اسپرسو انجام می شود. همان دستگاه های بزرگ با یه عالمه سر و صدا و بخار که نوشیدنی قهوه را برای شما در کافه آماده می کند. اگر در خانه دستگاه قهوه اسپرسو دارید با روش زیر می توانید یک فنجان قهوه استاندارد و حرفه ای بسازید. 1. قهوه خود را آسیاب و وزن کنید. با استفاده از دانه های قهوه برشته تیره و یک آسیاب با کیفیت، دانه های قهوه را به اندازه کافی آسیاب کنید تا یک یا دو شات قهوه اسپرسو درست کنید. اطمینان حاصل کنید که دانه های قهوه برشته شده با کیفیت و تیره هستند. قهوه های آسیاب شده شما باید پودری و ریز باشد، بنابراین از بهترین حالت بر روی آسیاب خود استفاده کنید. (یک شات متوسط قهوه اسپرسو به 6 تا 8 گرم قهوه نیاز دارد و یک شات دوبل، حدود 15 گرم.) اگر می خواهید قهوه خود را وزن کنید پرتافیلتر خود را روی ترازو قرار دهید و قهوه را به میزان دلخواه اضافه کنید. 2. تمپ قهوه و یا فشرده کردن قهوه. پرتافیلتر پر شده را روی یک سطح صاف قرار دهید. به آرامی با انگشت پودرها را به طور یکنواخت پخش کنید، سپس با استفاده از یک تمپر، قهوه ها را فشرده کنید تا یک دیسک فشرده قهوه اسپرسو در پرتافیلتر ایجاد کنید. 3. دستگاه را فلش کنید. دستگاه قهوه اسپرسو را بدون پرتافیلتر روشن کنید تا فشار اولیه بخار دستگاه از آن خارج شود. در اصطلاح به این عمل فلش کردن می گویند. سپس، پرتافیلتر را در گروپ قفل کنید، فنجان قهوه اسپرسو یا ظرف مورد نظر را در زیر آن قرار دهید و عصاره گیری را شروع کنید. قهوه اسپرسو باید بعد از 25 تا 30 ثانیه آماده شود، اما برای پیدا کردن سلیقه خود نیاز به تمرین با دستگاه و تست های طعم زیادی دارد. (برخی ماشین ها طول شات را برای شما تنظیم می کنند.) محصول نهایی نباید خیلی روشن یا خیلی تیره باشد، نباید طعم خیلی اسیدی یا خیلی تلخ داشته باشد و باید یک لایه ریز کرم کاراملی رنگ در بالا داشته باشد. 4. در صورت استفاده، شیر را آماده کنید و از قهوه اسپرسوی خود لذت ببرید. اگر می خواهید لاته یا نوشیدنی دیگری را با شیر درست کنید، باید شیر خود را بخارپز کنید. در غیر این صورت، قهوه اسپرسوی شما آماده است تا از آن لذت ببرید. مطمئن شوید که پرتافیلتر را تمیز و خشک کنید و در صورت نیاز، وقتی کارتان تمام شد میله استیم را تمیز و پاک کنید. برای دیدن انواع دستگاه قهوه ساز کلیک کن
چگونه در خانه قهوه اسپرسو درست کنیمبرای تهیه قهوه اسپرسوی ایتالیایی واقعی در خانه که با آنچه در کافی شاپ تهیه می شود رقیب باشد، به یک دستگاه قهوه اسپرسوساز نیاز دارید. این دستگاه ها از ماشین های دستی (جایی که همه چیز را خودتان انجام می دهید و دم می کنید) تا ماشین های اتوماتیک و کپسولی (که یک دکمه را فشار می دهید و ماشین بقیه کارها را انجام می دهد) را شامل می شود. در حالی که متخصصان قهوه عموماً ماشین‌های دستی را برای سطح کنترلی که ارائه می‌کنند ترجیح می‌دهند، ما در آزمایش های خود متوجه شدیم که دستگاه‌های خودکار، فوق‌خودکار و کپسولی مانند Nespresso VertuoPlus و Breville Barista Express برای مبتدیان ساده‌ترین دستگاه‌ها هستند و نتایج ثابتی دارند. اگر با کپسول ها یا ماشینی با آسیاب داخلی کار نمی کنید، به این موارد نیاز دارید: آسیاب قهوه: با استفاده از دانه های قهوه برشته تیره و یک آسیاب با کیفیت، دانه های قهوه را به اندازه کافی آسیاب کنید تا یک یا دو شات قهوه اسپرسو درست کنید. اطمینان حاصل کنید که دانه های قهوه برشته شده با کیفیت و تیره هستند. قهوه های آسیاب شده شما باید پودری و ریز باشد، بنابراین از بهترین حالت بر روی آسیاب خود استفاده کنید. (یک شات متوسط قهوه اسپرسو به 6 تا 8 گرم قهوه نیاز دارد و یک شات دوبل، حدود 15 گرم.) ترازو آشپزخانه: یک ترازو برای وزن کردن قهوه لازم است. شما باید میزان هر شات قهوه را با ترازو وزن کنید تا قهوه با کیفیتی درست کنید کف‌کننده شیر: فقط در صورتی به آن نیاز خواهید داشت که قهوه شما لاته یا نوشیدنی مخصوص دیگری باشد. آیا می توان بدون دستگاه قهوه اسپرسو درست کرد؟اگرچه از نظر فنی قهوه اسپرسوی واقعی نیست، اما می‌توانید با استفاده از روش‌های دیگر دم‌آوری، از جمله قهوه‌سازهای تک‌نفره مانند AeroPress، قهوه‌ای به سبک قهوه اسپرسوی جسورانه تهیه کنید. اینها روش های مورد علاقه ما برای تهیه قهوه اسپرسو در خانه بدون دستگاه هستند:
طرز تهیه قهوه اسپرسو با AeroPressدستگاه قهوه اسپرسو ساز ایروپرس قابل حمل و سبک وزن است. ایروپرس دستگاه نسبتا جدیدی است که در سال 2005 اختراع شد. با فشار دادن یک پیستون برای ایجاد فشار هوا، قهوه را دم می‌کند و مایع را از فیلتر عبور می‌دهد و وارد فنجان می‌کند. ایروپرس قهوه اسپرسو درست نمی‌کند، اما می‌تواند یک فنجان قهوه قوی و طعم‌دار درست کند که به قهوه اسپرسو نزدیک‌تر از چیزی است که از یک فرنچ پرس فرانسوی می‌گیرید، که به آسیاب درشت‌تری نیاز دارد. برای استفاده از ایروپرس به موارد زیر نیاز است:
طرز تهیه:
طرز تهیه قهوه اسپرسو با موکا پاتموکاپات یک وسیله برای تهیه قهوه قهوه اسپرسو بدون دستگاه است، که قهوه قوی و شبیه قهوه اسپرسو را با عبور آب جوش تحت فشار بخار از میان پور قهوه می دهد. مانند قهوه اسپرسو، نسبت قهوه به آب حدود ½ است. موکاپات یک گزینه محبوب و ارزان برای دم کردن قهوه خانگی است. برای تهیه قهوه قهوه اسپرسو به موارد زیر نیاز است:
طرز تهیه:
طرز تهیه قهوه اسپرسو با فرنچ پرساگر چه AeroPress گزینه بهتری برای تهیه قهوه قهوه اسپرسو است، اما با فرنچ پرس هم می توانید یک فنجان قهوه خوب درست کنند. به خاطر داشته باشید که فرنچ پرس معمولاً نیاز به آسیاب درشت قهوه دارد و فشاری در سطح قهوه اسپرسو ایجاد نمی کند، بنابراین یک فنجان قهوه با یک فرنچ پرس قهوه ای ضعیف تر از گزینه های ذکر شده در بالا خواهد بود. در این روش به موارد زیر نیاز است:
طرز تهیه:
طرز تهیه قهوه اسپرسو با قهوه اسپرسو فوریقهوه فوری، از قهوه اسپرسو فوری و از قهوه دم کرده ای تهیه می شود که آب شده و پودر شده است. اگر هوس یک فنجان قهوه دارید و نمی‌خواهید روی هیچ ابزار اضافی سرمایه‌گذاری کنید، می‌توانید قهوه اسپرسو فوری را از برندی مانند نسکافه انتخاب کنید و یک قاشق چای‌خوری قهوه را با 1/4 فنجان آب داغ ترکیب کنید، هم بزنید و لذت ببرید. به خاطر داشته باشید که قهوه به دست آمده به اندازه قهوه اسپرسوی واقعی طعم غنی یا قوی نخواهد داشت. مطالب مرتبط: :: برچسب‌ها: اسپرسو، قهوه اسپرسو، دستگاه اسپرسو، طرز تهیه قهوه اسپرسو، روش خانگی تهیه اسپرسو , :: بازدید از این مطلب : 137 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
 سیگار بولیوار کوبایی حاوی ماری جوانا بود. توجه شما را جلب کرد؟ جای تعجب نیست که این نام تجاری به دلیل ترکیب بهتر از سایرین شهرت پیدا کرد، حشیش به سیگارها طعم و عطر و طعم قوی تری می داد. بله. خوب، Bolívar دیگر از گانجا استفاده نمی‌کند، اما نسخه کوبایی همچنان توسط Habanos، S.A.، آژانس سیگار کوبایی، به‌عنوان یکی از سیگارهای قوی‌تر در این مجموعه رتبه‌بندی می‌شود. که گاهی اوقات درست است.
تاریخچه سیگار برگ بولیوارشروع نام تجاری بولیوار را می توان در بیش از یک قرن پیش ردیابی کرد، زمانی که شرکت سیگار کوبایی روچا در سال 1901 شروع به تولید این سیگار برگ های درخشان کرد. امروزه سیگار برگ بولیوار به عنوان یکی از قوی ترین سیگارهای توپر تولید شده از کوبا شناخته می شود. سیگارهای بولیوار به افتخار انقلابی جسور آمریکای جنوبی، ژنرال سیمون بولیوار نامگذاری شده اند. این مرد به دلیل شخصیت قوی خود مشهور بود و بر روی علامت مشخصه بولیوار برجسته شد! او مسئولیت هموطنان خود را بر عهده گرفت و آنها را به پیروزی بر اسپانیایی ها هدایت کرد که بیش از دو قرن قبل از آن حمله کرده بودند. سیگارهای بولیوار اغلب از هر نظر با سیگارهای عمومی، قدرتمند و قوی مقایسه می شوند. او مردم خود را از دست اسپانیایی ها آزاد کرد و عاشق سیگار برگ بود.
این برند در بریتانیا تأسیس شد، اگرچه تولیدآن به سرعت به دنیای جدید منتقل شد تا از خاک خوب کوبا استفاده شود. سیگار برگ بولیوار در سال 1901 توسط خوزه اف روچا تأسیس شد، اگرچه تا سال بعد ثبت نشد. این برند تا سال 1921 عضو رسمی باشگاه هاوانای کوبا نبود. در سال 1954 خوزه اف روچا درگذشت. دارایی های شرکت او به همراه حقوق نام بولیوار توسط Cifuentes y Cia خریداری شد. تولید به کارخانه معروف کوبا پارتاگاس در هاوانا منتقل شد. بسیاری از ویتولاهای بولیوار هنوز در آنجا تولید می شوند! در طول انقلاب کوبا و به قدرت رسیدن فیدل کاسترو، صاحبان بولیوار از کوبا فرار کردند تا تولید سیگار خود را در جاهای دیگر ادامه دهند. این یک داستان رایج در میان تولیدکنندگان اصلی برندهای سیگار کوبایی است. متأسفانه زمانی که Cifuentes y Cia تولید خود را در خارج از جزیره راه اندازی کرد، سیگار برگ ها به دلیل عدم وجود خاک غنی کوبا و استاد Torcedores مانند قبل محبوبیت نداشتند. این برند مانند هر صنعت تحت دولت جدید کوبا ملی شد و تولید سیگارهای قوی خود را ادامه داد. در سال 2002، غول سیگار برگ آمریکایی Altadis سهم کنترلی را در دولت کوبا در مالکیت Habanos SA به ارمغان آورد. این امر باعث ایجاد تغییراتی در صنعت سیگار برگ کوبا شد. مهم‌تر از همه، برندها تولید خود را تغییر می‌دهند تا فقط بر سیگارهای دستی یا ماشینی ساخته شوند. بولیوار از لحاظ تاریخی برندی است که هر دو نوع سیگار را تولید کرده است، بنابراین مجبور شدند تمام ویتولاهای ماشینی خود را به جز یکی برش دهند.
انواع سیگار برگ های بولیوارانواع سیگار برگ بولیوار به قوی‌ترین و تنومندترین سیگارهای موجود در بازار شهرت دارد. Royal Corona، Coronas Junior، Petit Coronas و Belicosos Finos نمونه خوبی از این موضوع هستند. این سیگارها از بدنام ترین سیگارهای این برند هستند. در کنار آنها چند سیگار دیگر مانند Corona Gigante و Bolivar Tubo No.1، 2 و 3 قرار دارند که محبوبیت بالایی دارند. مدال های طلای بولیواربولیوار همچنین برای تولید سیگارهای منطقه ای و نسخه های ویژه شناخته شده است. قابل توجه ترین آنها مدال های طلای بولیوار است که تنها چند هزار نسخه از آن تولید شد. سیگار برگها اندازه سیگارهای قدیمی‌تر (سروانتس) هستند و در جعبه‌های ده تایی بسته‌بندی شده در ورق طلا عرضه می‌شوند. چند جعبه هنوز هم وجود دارد و می تواند یک بار در طول عمر شما به دستتان برسد! مدال های طلای بولیوار، تقریباً یک مراسم گذر برای هر علاقه‌مند واقعی سیگار برگ است. این سیگار یک روبوستو با ابعاد 4 و 7/8 در 50 است و بسته به اینکه بولیوار تنباکوی مناسب را در یک سال خاص از مزارع تهیه کرده باشد، بسته‌بندی می‌شود. آنها اخیراً کمی ضعیف بوده‌اند، اما آنهایی که در سال 2014 و قبل از آن ساخته شده‌اند، عموماً به عنوان تنومند و قوی شناخته می‌شوند. امروزه بیشتر آنها را متوسط می بینید. با این حال، در حالی که کمی نرم تر از قبل هستند، این ترکیب به طور کلی پیچیدگی خوبی را با نت های آجیل، فلفل و چرم نشان می دهد. تنها چیزی که بزرگ باقی مانده است قیمت است. مدال های طلایی در لندن حدود 25 دلار است.
سیگار برگ Bolívar Belicoso Finoسیگار Bolívar Belicoso Fino احتمالاً شکلی است که در طول سالها ناسازگاری‌های تولید کوبایی بهترین شکل را داشته است. این فیگورادو 30 دلاری در لندن یک سیگار برگ متوسط با ابعاد 5 و ½ در 52 باقی می ماند. جعبه ای که اخیراً در اسپانیا فروخته می شود (با قیمت حدود 15 دلار برای هر سیگار) سیگارهایی دارد که ترکیبی عالی از شیرینی و شوری را ایجاد می کرد. کمی شوری هست که آجیلی می شود و شکلاتی شیرین می شود. آنها در سرو بسته بندی شده اند و این در کشیدن آن مشهود است.
سیگار برگ Bolívar Corona Giganteسیگار Bolívar Corona Gigante یک چرچیل با ابعاد 7 در 47 است و اخیراً در بازار به خوبی رشد کرده است. قدرت کاملاً آن چیزی نیست که قبلا بود، اما این به معنای کمی تنوع بیشتر است. مقدار زیادی طعم قهوه، آجیل و سدر وجود دارد، اما گاهی اوقات با سوختگی ناهموار و کشش سفت همراه است. و کمی خسته کننده می شود. اگر میخواهید یک جعبه بخرید، مطمئن شوید که به هر سیگار نگاه می‌کنید زیرا برخی از لفاف‌ها واقعاً «روستیک» هستند. قیمت آن حدود 32 دلار است.
سیگار برگ غیر کوبایی بولیوارنسخه غیر کوبایی بولیوار نیز وجود دارد. پس از به دست گرفتن قدرت توسط کاسترو، خانواده سیفوئنتس از کوبا فرار کردند. در سال 1978، خانواده مجوز برندهای Bolívar (و Partágas) را به General Cigar دادند. بولیوار اصلی غیر کوبایی یک ترکیب ملایم تنباکو از جمهوری دومینیکن بود. هیچ چیز شبیه سیگار برگ کوبایی اصلی نیست. در سال 2005، این ترکیب اصلاح شد و شامل یک لفاف هندوراسی Ligero و پرکننده نیکاراگوئه شد. ده سال بعد، ژنرال بولیوار را به شرکت تابعه خود، Foundry Cigars منتقل کرد، جایی که یک نوار نسبتاً زشت، یک کلاهک جمع شده و پایه بریده نشده، یک لفاف تیره کانکتیکات هابانو، و یک اکوادور داشت. بایندر و پرکننده سوماترا از نیکاراگوئه، هندوراس، مکزیک و D.R. قدرت وجود دارد، اما به نظر من «NC 2» کمتر از «NC 1» جالب است. هنوز هم می‌توانید نمونه‌های قدیمی 2005 («NC 1») بولیوار چرچیل با ابعاد 7 در 49 و روبوستو با ابعاد 5 ½ در 50 را در Holt's پیدا کنید. آنها هر دو تنومند با لفاف هندوراسی زیبا و قرمز رنگ و فیلرهای نیکاراگوئه ای و دومینیکن هستند. آنها خاکی هستند با ادویه و چرم خوب که به وضوح وارد طعم آن می شود. چرچیل کمتر از 9 دلار و روبوستو حدود 8 دلار است. نیازی به گفتن نیست که قوام بسیار عالی است. و قبل از روشن شدن احساس نمی کنید که باید باند را بردارید. نکته: بولیوار زمانی تولید کننده کوچکترین سیگار برگ دنیا بود! آن که دلگادو نامیده می شد، تنها 1 و 8/7 اینچ طول داشت و گیج حلقه ای آن تنها 20 بود. اما ظاهراً سیگار برگ خوبی بود!
جمع بندیمسلماً، تنومندترین و غنی‌ترین سیگارهای بولیوار با ویژگی‌های ژنرال قدرتمند سیمون بولیوار مرتبط است که به آزادی بسیاری از کشورهای آمریکای جنوبی از اسپانیا از جمله کلمبیا، بولیوی، پرو و اکوادور کمک کرد. او که به دلیل شخصیت قوی خود در دهه 1800 شهرت داشت، به نظر می رسد برای یک برند قوی سیگار برگ مناسب باشد. تاریخ گذشته بولیوار متاثر از سنت و تاریخ، اما با الهام از نوآوری های معاصر، به بیش از صد سال می رسد و از سال 1902 شروع می شود. مطالب مرتبط: :: برچسب‌ها: سیگار برگ، سیگار برگ کوبایی، تاریخچه سیگار برگ بولیوار، انواع سیگار برگ بولیوار، سیگار برگ بولیوار , :: بازدید از این مطلب : 119 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
 تولید قهوه در پاناما در اوایل قرن بیستم در دره Boquete شروع شد، اگرچه قهوه تا آن زمان در سراسر منطقه ساحلی اقیانوس آرام پاناما رشد وحشی داشت، زمانی که تولید با مصرف داخلی مطابقت نداشت. سازمان بین المللی قهوه (ICO) عربیکا ملایم را به عنوان انواع قهوه ای که در پاناما کشت می شود گروه بندی کرده است. بهترین کیفیت قهوه در پاناما در Boquete کشت می شود. در بررسی قهوه در سال 2008، دو نوع قهوه پانامایی نسبت به قهوه کاستاریکا رتبه بالاتری دریافت کردند و قیمت‌های رکوردی کسب کردند. این موفقیت عمدتا به دلیل موفقیت بی سابقه گونه قهوه گیشا است. این گونه قهوه در دهه 1960 از پاناما منشا گرفته و از طریق آن وارد تانزانیا و کاستاریکا شد. و در سال 2004، مشخصات طعم برجسته آن شناخته شد. در سال 2019، یک پوند دانه قهوه گیشا پاناما در یک حراجی 1029 دلار فروخته شد.
کشور پاناماپاناما با نام رسمی جمهوری پاناما کشوری است در آمریکای مرکزی. پایتخت آن پاناماسیتی است. جمعیت این کشور ۴٬۳۱۵٬۰۰۰ نفر، زبان رسمی آن اسپانیایی و واحد پول آن بالبوآ و دلار آمریکا است. پاناما با مساحت ۷۵۵۱۷ کیلومتر مربع؛ صد و شانزدهمین کشور جهان از لحاظ وسعت است. این کشور از شمال به دریای کارائیب (اقیانوس اطلس)، از شرق به کشور کلمبیا، از جنوب به اقیانوس آرام و از غرب به کشور کاستاریکا محدود است. منطقه پاناما دارای باریکترین خشکی در آمریکای مرکزی است که دو نیم‌قاره آمریکای شمالی و جنوبی را به یکدیگر متصل می‌کند. جمهوری پاناما عضو سازمان ملل متحد، و سازمان کشورهای آمریکایی است. ۷۰ درصد از مردم پاناما از تبار مستیزو (دورگه سرخ‌پوست و سفیدپوست)، ۱۴ درصد سیاه‌پوست، ۱۰ درصد سفیدپوست، و ۶ درصد سرخ‌پوست هستند. ۷۵ تا ۸۵ درصد از مردم این کشور کاتولیک رومی و ۱۵ تا ۲۵ درصد مسیحی اوانجلیست هستند. کانال پاناما که دو اقیانوس آرام و اطلس را به یکدیگر پیوند می‌دهد به لحاظ بازرگانی و ترابری دریایی اهمیت فراوانی دارد و مهمترین کانال جهان به‌شمار می‌آید؛ ساخت این کانال ۷۷ کیلومتری یکی از بزرگترین و دشوارترین پروژه‌های مهندسی در جهان بود که درسال ۱۹۰۶میلادی، توسط ارتش ایالات متحده آمریکا حفر شد. منطقه آزاد کولون در مدخل ورودی این کانال قرار دارد و از موقعیت مناسبی برای بازرگانی بین‌المللی برخوردار است. پاناما در سال ۱۸۲۱ از اسپانیا و سپس در سال ۱۹۰۳ از کلمبیا مستقل شد. پس از رد پیشنهادهای آمریکا از سوی کلمبیا مبنی بر تکمیل کانال پاناما، منطقه پاناما با حمایت آمریکا کشوری مستقل گشت. به این خاطر سطح زندگی در پاناما به نسبت کشورهای همسایه بالاتر است، هر چند بحران سیاسی ۱۹۸۹ به اقتصاد لطمه زد. کالاهای صادراتی عمده شامل موز و میگو و چوب ماهون است.
تاریخچه قهوه پاناماقهوه برای اولین بار در قرن نوزدهم به لطف مهاجرانی از آمریکای جنوبی که انواع و مزه های قهوه خود را معرفی کردند وارد پاناما شد. این محصول اولیه به سرعت محبوبیت پیدا کرد و کارآفرینان را به سرمایه گذاری در تولید در مقیاس بزرگ تر سوق داد. تا به امروز، اکثر قهوه پاناما در مزارع خانوادگی کوچک واقع در دامنه‌های تپه در سراسر کشور رشد می‌کند و ارتفاع برخی از مزارع تا 1980 متر می‌رسد. تقریباً همه این تپه های پر از قهوه در بخش نسبتاً کوچکی از استان چیریکی یافت می شوند. شهرهای Volcan و Boquete لنگرگاه این منطقه هستند و کشاورزی قهوه بخشی از فرهنگ محلی آن از اوایل قرن بیستم بوده است.
مناطق کشت قهوه پانامادر پاناما، علاوه بر منطقه مهم Boquete، دو منطقه کمتر شناخته شده وجود دارد که به کشت قهوه اختصاص دارد. این مناطق بین 1000 تا 3000 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارند تا قهوه هایی با مشخصات و احساسات متفاوت ارائه دهند. با این حال، هر سه در استان Chiriquí، پایتخت قهوه پاناما قرار دارند. برداشت از ماه دسامبر آغاز می شود و در ماه مارس به پایان می رسد. 1- Boquete
2- Volcan Baru
3- Renacimiento
انواع قهوه پاناماشناخت انواع قهوه به شما این امکان را می دهد که تفاوت های آنها را بیشتر درک کنید و مطابق با ذائقه خود آن را انتخاب کنید. همچنین درک نحوه رشد انواع قهوه در ارتفاع و با شرایط آب و هوایی خاص چشمان شما را به کشت قهوه در پاناما باز می کند. شما باید از قبل تفاوت های کلی قهوه عربیکا و روبوستا را بدانید. گونه عربیکا همیشه مترادف با کیفیت بالاتر در سراسر جهان بوده است. قهوه عربیکا فقط یک طعم ندارد. هر گونه، هر منطقه و هر مزرعه طعم‌های متفاوت و سطوح مختلف اسیدیته (به عنوان مثال ترویر) را ارائه می‌دهد. در این گونه، می توانید قهوه های بسیار شیرین و ملایمی پیدا کنید، در حالی که قهوه های دیگری وجود دارند که بسیار قوی تر و تندتر هستند.
انواع اصلی عربیکا پاناما و مهمترین ویژگی های آنها1- قهوه Geishaقهوه گیشا گونه‌ای از گونه‌های قهوه عربیکا است که در سراسر جهان به عنوان "پاناما" شناخته شده است. در سال 2004 با ورود به مسابقه بهترین قهوه پاناما در دسته های مختلف رتبه اول را کسب کرد. در حال حاضر، این قهوه همچنان بیشترین استفاده را توسط باریستاها در مسابقات چشیدن بهترین قهوه های جهان را دارد. طعم این قهوه شگفت آور است، بسیار معطر و گلدار است.به دلیل روش کشت، قهوه ای شیرین با نت های میوه ای است که می تواند شامل پاپایا، هلو، گلابی، آناناس و پرتقال باشد. علاوه بر این، رایحه آن از یاس، هلو و ارکیده است. و در پایان، نت های مرکباتی از ترنج را خواهید یافت. یکی دیگر از ویژگی های بارز این قهوه اسیدی یا تلخ نبودن آن است. شبیه طعم بسیاری از چای هایی است که در کنار عطر آن، آن را به ویژه در بازارهای آسیایی بسیار مطلوب می کند. این گونه، اگرچه بومی اتیوپی است، اما در پاناما بیشتر شناخته شده و نماینده است. علاوه بر این، سایر کشورهای لاتین مانند کاستاریکا و کلمبیا به دنبال موفقیت پاناما با آن، کشت این گونه را آغاز کردند. 2- قهوه Typicaاین تنوع پایه ای برای توسعه بسیاری از انواع دیگر قهوه بوده است. تایپیکا قدیمی ترین گونه قهوه در پاناما است و به معنای "معمولی" است. این گیاه بلند است که باعث می شود محصول کمتری داشته باشد. کیفیت بالایی در دارد. میوه های این گونه دراز و بیضی شکل است. اسیدیته این قهوه تا حد زیادی به ارتفاعی که در آن کشت می شود بستگی دارد. اگر در مناطق بسیار مرتفع کاشته شود، اسیدیته آن بیشتر می شود. طعم مرکبات و گلی با طعمی شیرین دارد. 3- قهوه Caturraاین گونه قهوه نتیجه جهش قهوه Bourbon، یکی دیگر از گونه های شناخته شده در پاناما و کاستاریکا است. این گیاه پرمحصول است زیرا به اندازه گونه های دیگر بلند نیست و بسیار پرپشت تر است. فاصله کمتری بین هر شاخه وجود دارد، بنابراین Caturra دارای شاخه های اولیه و ثانویه بیشتری نسبت به Bourbon یا Typica است. و این به رشد آن در شرایط باد و مه آلود کمک می کند. قهوه Caturra اسیدیته کمتری با نت مرکبات، به ویژه لیمو دارد.
4- قهوه Catuaiقهوه Catuai یکی دیگر از انواع بسیار رایج قهوه در پاناما و در سراسر جهان است. قهوه Catuai نتیجه جهش گونه های قهوه Mundo Novo و Caturra است. این تنوع برای تمام "کارشناسان تبارشناسی" قهوه شگفت انگیز است. اول، موندو نوو در حال حاضر نتیجه جهش تایپیکا است و کاتورا نتیجه جهش بوربون است. بنابراین، Catuaí دارای ویژگی های بسیاری از انواع قهوه است. مشخصه این گیاه این است که اندازه نسبتاً کوچکی دارد و شاخه های کناری بلندی دارد که آن را شبیه یک چتر می کند. این گیاه برای آب و هوای با باران و باد بسیار مناسب است زیرا میوه های آن به این راحتی نمی ریزند. این گیاه پرمحصول است و مشخصات آن شباهت زیادی به سایر عربیکاها دارد اما همچنان مرغوب است. دارای اسیدیته متوسط با رنگ های مرکباتی است. 5- قهوه Mundo Novoموندو نوو نتیجه جهش از تایپیکا و بوربون است. بهترین مکان برای رشد آن در نواحی مرتفع است زیرا بهره وری بیشتری دارد. علاوه بر این، در برابر بیماری هایی که بیشتر به قهوه حمله می کنند نیز بسیار مقاوم است. این واریته برخلاف بیشتر انواع قهوه پانامایی شیرین نیست و طعم کمی تلخ دارد. 6- قهوه Pacamaraاین گونه حاصل ترکیب واریته های Pacas و Maragogipe است. آنها چندان شناخته شده نیستند و در سال 1958 توسط موسسه تحقیقات قهوه سالوادور (ISIC) ایجاد شدند. این تنوع در پاناما سنتی نیست، اما در حال جلب توجه است. میوه قهوه پاکامارا در مقایسه با انواع دیگر بسیار بزرگ است. قهوه تولید شده تفاوت های قابل توجهی با دیگر گونه های سنتی پاناما دارد. بدنه آن متراکم و ضخیم است، دارای نت های طعمی از ادویه ها و شکلات با نت مرکبات است. این طعم های مختلف به خوبی با یک لمس شیرین تعادل برقرار می کنند. در قسمت پایانی، احساس کرم طعم دار با شکلات و ادویه جات وجود دارد. 7- قهوه Bourbonاین گونه بسیار شبیه به قهوه تایپیکا است که از دوران استعمار می آید. بوته ها از نظر ارتفاع و شکل بسیار شبیه به هم هستند، فقط بوربن شاخه ها و شاخ و برگ بیشتری دارد، به این معنی که تولید آن حدود 30٪ بیشتر است. با این حال، این گونه اگر در ارتفاع نامناسبی پرورش داده شود، چندان مولد نیست. اما اگر بین 1200 تا 2000 متر بالاتر از سطح دریا کاشته شود بیشترین گیلاس تولید می شود. طعم های متفاوت اما متمایز تجربه شده هر یک از قهوه های پانامایی چیزی است که توجه دوستداران قهوه در سراسر جهان را به خود جلب کرده است. علاوه بر این، اگر تولیدکننده کوچکی محیطی ایده آل برای کشت قهوه داشته باشد، به این معنی است که هر یک از انواع آن در آینده توجه بیشتری را از سوی متخصصان قهوه جلب خواهد کرد. مطالب مرتبط: :: برچسب‌ها: قهوه، قهوه پاناما، تاریخچه قهوه پاناما، انواع قهوه پاناما، مناطق کشت قهوه پاناما , :: بازدید از این مطلب : 118 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
تولید قهوه در پاناما در اوایل قرن بیستم در دره Boquete شروع شد، اگرچه قهوه تا آن زمان در سراسر منطقه ساحلی اقیانوس آرام پاناما رشد وحشی داشت، زمانی که تولید با مصرف داخلی مطابقت نداشت. سازمان بین المللی قهوه (ICO) عربیکا ملایم را به عنوان انواع قهوه ای که در پاناما کشت می شود گروه بندی کرده است. بهترین کیفیت قهوه در پاناما در Boquete کشت می شود. در بررسی قهوه در سال 2008، دو نوع قهوه پانامایی نسبت به قهوه کاستاریکا رتبه بالاتری دریافت کردند و قیمت‌های رکوردی کسب کردند. این موفقیت عمدتا به دلیل موفقیت بی سابقه گونه قهوه گیشا است. این گونه قهوه در دهه 1960 از پاناما منشا گرفته و از طریق آن وارد تانزانیا و کاستاریکا شد. و در سال 2004، مشخصات طعم برجسته آن شناخته شد. در سال 2019، یک پوند دانه قهوه گیشا پاناما در یک حراجی 1029 دلار فروخته شد.
کشور پاناماپاناما با نام رسمی جمهوری پاناما کشوری است در آمریکای مرکزی. پایتخت آن پاناماسیتی است. جمعیت این کشور ۴٬۳۱۵٬۰۰۰ نفر، زبان رسمی آن اسپانیایی و واحد پول آن بالبوآ و دلار آمریکا است. پاناما با مساحت ۷۵۵۱۷ کیلومتر مربع؛ صد و شانزدهمین کشور جهان از لحاظ وسعت است. این کشور از شمال به دریای کارائیب (اقیانوس اطلس)، از شرق به کشور کلمبیا، از جنوب به اقیانوس آرام و از غرب به کشور کاستاریکا محدود است. منطقه پاناما دارای باریکترین خشکی در آمریکای مرکزی است که دو نیم‌قاره آمریکای شمالی و جنوبی را به یکدیگر متصل می‌کند. جمهوری پاناما عضو سازمان ملل متحد، و سازمان کشورهای آمریکایی است. ۷۰ درصد از مردم پاناما از تبار مستیزو (دورگه سرخ‌پوست و سفیدپوست)، ۱۴ درصد سیاه‌پوست، ۱۰ درصد سفیدپوست، و ۶ درصد سرخ‌پوست هستند. ۷۵ تا ۸۵ درصد از مردم این کشور کاتولیک رومی و ۱۵ تا ۲۵ درصد مسیحی اوانجلیست هستند. کانال پاناما که دو اقیانوس آرام و اطلس را به یکدیگر پیوند می‌دهد به لحاظ بازرگانی و ترابری دریایی اهمیت فراوانی دارد و مهمترین کانال جهان به‌شمار می‌آید؛ ساخت این کانال ۷۷ کیلومتری یکی از بزرگترین و دشوارترین پروژه‌های مهندسی در جهان بود که درسال ۱۹۰۶میلادی، توسط ارتش ایالات متحده آمریکا حفر شد. منطقه آزاد کولون در مدخل ورودی این کانال قرار دارد و از موقعیت مناسبی برای بازرگانی بین‌المللی برخوردار است. پاناما در سال ۱۸۲۱ از اسپانیا و سپس در سال ۱۹۰۳ از کلمبیا مستقل شد. پس از رد پیشنهادهای آمریکا از سوی کلمبیا مبنی بر تکمیل کانال پاناما، منطقه پاناما با حمایت آمریکا کشوری مستقل گشت. به این خاطر سطح زندگی در پاناما به نسبت کشورهای همسایه بالاتر است، هر چند بحران سیاسی ۱۹۸۹ به اقتصاد لطمه زد. کالاهای صادراتی عمده شامل موز و میگو و چوب ماهون است.
تاریخچه قهوه پاناماقهوه برای اولین بار در قرن نوزدهم به لطف مهاجرانی از آمریکای جنوبی که انواع و مزه های قهوه خود را معرفی کردند وارد پاناما شد. این محصول اولیه به سرعت محبوبیت پیدا کرد و کارآفرینان را به سرمایه گذاری در تولید در مقیاس بزرگ تر سوق داد. تا به امروز، اکثر قهوه پاناما در مزارع خانوادگی کوچک واقع در دامنه‌های تپه در سراسر کشور رشد می‌کند و ارتفاع برخی از مزارع تا 1980 متر می‌رسد. تقریباً همه این تپه های پر از قهوه در بخش نسبتاً کوچکی از استان چیریکی یافت می شوند. شهرهای Volcan و Boquete لنگرگاه این منطقه هستند و کشاورزی قهوه بخشی از فرهنگ محلی آن از اوایل قرن بیستم بوده است.
مناطق کشت قهوه پانامادر پاناما، علاوه بر منطقه مهم Boquete، دو منطقه کمتر شناخته شده وجود دارد که به کشت قهوه اختصاص دارد. این مناطق بین 1000 تا 3000 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارند تا قهوه هایی با مشخصات و احساسات متفاوت ارائه دهند. با این حال، هر سه در استان Chiriquí، پایتخت قهوه پاناما قرار دارند. برداشت از ماه دسامبر آغاز می شود و در ماه مارس به پایان می رسد. 1- Boquete
2- Volcan Baru
3- Renacimiento
انواع قهوه پاناماشناخت انواع قهوه به شما این امکان را می دهد که تفاوت های آنها را بیشتر درک کنید و مطابق با ذائقه خود آن را انتخاب کنید. همچنین درک نحوه رشد انواع قهوه در ارتفاع و با شرایط آب و هوایی خاص چشمان شما را به کشت قهوه در پاناما باز می کند. شما باید از قبل تفاوت های کلی قهوه عربیکا و روبوستا را بدانید. گونه عربیکا همیشه مترادف با کیفیت بالاتر در سراسر جهان بوده است. قهوه عربیکا فقط یک طعم ندارد. هر گونه، هر منطقه و هر مزرعه طعم‌های متفاوت و سطوح مختلف اسیدیته (به عنوان مثال ترویر) را ارائه می‌دهد. در این گونه، می توانید قهوه های بسیار شیرین و ملایمی پیدا کنید، در حالی که قهوه های دیگری وجود دارند که بسیار قوی تر و تندتر هستند.
انواع اصلی عربیکا پاناما و مهمترین ویژگی های آنها1- قهوه Geishaقهوه گیشا گونه‌ای از گونه‌های قهوه عربیکا است که در سراسر جهان به عنوان "پاناما" شناخته شده است. در سال 2004 با ورود به مسابقه بهترین قهوه پاناما در دسته های مختلف رتبه اول را کسب کرد. در حال حاضر، این قهوه همچنان بیشترین استفاده را توسط باریستاها در مسابقات چشیدن بهترین قهوه های جهان را دارد. طعم این قهوه شگفت آور است، بسیار معطر و گلدار است.به دلیل روش کشت، قهوه ای شیرین با نت های میوه ای است که می تواند شامل پاپایا، هلو، گلابی، آناناس و پرتقال باشد. علاوه بر این، رایحه آن از یاس، هلو و ارکیده است. و در پایان، نت های مرکباتی از ترنج را خواهید یافت. یکی دیگر از ویژگی های بارز این قهوه اسیدی یا تلخ نبودن آن است. شبیه طعم بسیاری از چای هایی است که در کنار عطر آن، آن را به ویژه در بازارهای آسیایی بسیار مطلوب می کند. این گونه، اگرچه بومی اتیوپی است، اما در پاناما بیشتر شناخته شده و نماینده است. علاوه بر این، سایر کشورهای لاتین مانند کاستاریکا و کلمبیا به دنبال موفقیت پاناما با آن، کشت این گونه را آغاز کردند. 2- قهوه Typicaاین تنوع پایه ای برای توسعه بسیاری از انواع دیگر قهوه بوده است. تایپیکا قدیمی ترین گونه قهوه در پاناما است و به معنای "معمولی" است. این گیاه بلند است که باعث می شود محصول کمتری داشته باشد. کیفیت بالایی در دارد. میوه های این گونه دراز و بیضی شکل است. اسیدیته این قهوه تا حد زیادی به ارتفاعی که در آن کشت می شود بستگی دارد. اگر در مناطق بسیار مرتفع کاشته شود، اسیدیته آن بیشتر می شود. طعم مرکبات و گلی با طعمی شیرین دارد. 3- قهوه Caturraاین گونه قهوه نتیجه جهش قهوه Bourbon، یکی دیگر از گونه های شناخته شده در پاناما و کاستاریکا است. این گیاه پرمحصول است زیرا به اندازه گونه های دیگر بلند نیست و بسیار پرپشت تر است. فاصله کمتری بین هر شاخه وجود دارد، بنابراین Caturra دارای شاخه های اولیه و ثانویه بیشتری نسبت به Bourbon یا Typica است. و این به رشد آن در شرایط باد و مه آلود کمک می کند. قهوه Caturra اسیدیته کمتری با نت مرکبات، به ویژه لیمو دارد.
4- قهوه Catuaiقهوه Catuai یکی دیگر از انواع بسیار رایج قهوه در پاناما و در سراسر جهان است. قهوه Catuai نتیجه جهش گونه های قهوه Mundo Novo و Caturra است. این تنوع برای تمام "کارشناسان تبارشناسی" قهوه شگفت انگیز است. اول، موندو نوو در حال حاضر نتیجه جهش تایپیکا است و کاتورا نتیجه جهش بوربون است. بنابراین، Catuaí دارای ویژگی های بسیاری از انواع قهوه است. مشخصه این گیاه این است که اندازه نسبتاً کوچکی دارد و شاخه های کناری بلندی دارد که آن را شبیه یک چتر می کند. این گیاه برای آب و هوای با باران و باد بسیار مناسب است زیرا میوه های آن به این راحتی نمی ریزند. این گیاه پرمحصول است و مشخصات آن شباهت زیادی به سایر عربیکاها دارد اما همچنان مرغوب است. دارای اسیدیته متوسط با رنگ های مرکباتی است. 5- قهوه Mundo Novoموندو نوو نتیجه جهش از تایپیکا و بوربون است. بهترین مکان برای رشد آن در نواحی مرتفع است زیرا بهره وری بیشتری دارد. علاوه بر این، در برابر بیماری هایی که بیشتر به قهوه حمله می کنند نیز بسیار مقاوم است. این واریته برخلاف بیشتر انواع قهوه پانامایی شیرین نیست و طعم کمی تلخ دارد. 6- قهوه Pacamaraاین گونه حاصل ترکیب واریته های Pacas و Maragogipe است. آنها چندان شناخته شده نیستند و در سال 1958 توسط موسسه تحقیقات قهوه سالوادور (ISIC) ایجاد شدند. این تنوع در پاناما سنتی نیست، اما در حال جلب توجه است. میوه قهوه پاکامارا در مقایسه با انواع دیگر بسیار بزرگ است. قهوه تولید شده تفاوت های قابل توجهی با دیگر گونه های سنتی پاناما دارد. بدنه آن متراکم و ضخیم است، دارای نت های طعمی از ادویه ها و شکلات با نت مرکبات است. این طعم های مختلف به خوبی با یک لمس شیرین تعادل برقرار می کنند. در قسمت پایانی، احساس کرم طعم دار با شکلات و ادویه جات وجود دارد. 7- قهوه Bourbonاین گونه بسیار شبیه به قهوه تایپیکا است که از دوران استعمار می آید. بوته ها از نظر ارتفاع و شکل بسیار شبیه به هم هستند، فقط بوربن شاخه ها و شاخ و برگ بیشتری دارد، به این معنی که تولید آن حدود 30٪ بیشتر است. با این حال، این گونه اگر در ارتفاع نامناسبی پرورش داده شود، چندان مولد نیست. اما اگر بین 1200 تا 2000 متر بالاتر از سطح دریا کاشته شود بیشترین گیلاس تولید می شود. طعم های متفاوت اما متمایز تجربه شده هر یک از قهوه های پانامایی چیزی است که توجه دوستداران قهوه در سراسر جهان را به خود جلب کرده است. علاوه بر این، اگر تولیدکننده کوچکی محیطی ایده آل برای کشت قهوه داشته باشد، به این معنی است که هر یک از انواع آن در آینده توجه بیشتری را از سوی متخصصان قهوه جلب خواهد کرد. مطالب مرتبط: :: برچسب‌ها: قهوه، قهوه پاناما، تاریخچه قهوه پاناما، انواع قهوه پاناما، مناطق کشت قهوه پاناما , :: بازدید از این مطلب : 110 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
تولید قهوه در پاناما در اوایل قرن بیستم در دره Boquete شروع شد، اگرچه قهوه تا آن زمان در سراسر منطقه ساحلی اقیانوس آرام پاناما رشد وحشی داشت، زمانی که تولید با مصرف داخلی مطابقت نداشت. سازمان بین المللی قهوه (ICO) عربیکا ملایم را به عنوان انواع قهوه ای که در پاناما کشت می شود گروه بندی کرده است. بهترین کیفیت قهوه در پاناما در Boquete کشت می شود. در بررسی قهوه در سال 2008، دو نوع قهوه پانامایی نسبت به قهوه کاستاریکا رتبه بالاتری دریافت کردند و قیمت‌های رکوردی کسب کردند. این موفقیت عمدتا به دلیل موفقیت بی سابقه گونه قهوه گیشا است. این گونه قهوه در دهه 1960 از پاناما منشا گرفته و از طریق آن وارد تانزانیا و کاستاریکا شد. و در سال 2004، مشخصات طعم برجسته آن شناخته شد. در سال 2019، یک پوند دانه قهوه گیشا پاناما در یک حراجی 1029 دلار فروخته شد.
کشور پاناماپاناما با نام رسمی جمهوری پاناما کشوری است در آمریکای مرکزی. پایتخت آن پاناماسیتی است. جمعیت این کشور ۴٬۳۱۵٬۰۰۰ نفر، زبان رسمی آن اسپانیایی و واحد پول آن بالبوآ و دلار آمریکا است. پاناما با مساحت ۷۵۵۱۷ کیلومتر مربع؛ صد و شانزدهمین کشور جهان از لحاظ وسعت است. این کشور از شمال به دریای کارائیب (اقیانوس اطلس)، از شرق به کشور کلمبیا، از جنوب به اقیانوس آرام و از غرب به کشور کاستاریکا محدود است. منطقه پاناما دارای باریکترین خشکی در آمریکای مرکزی است که دو نیم‌قاره آمریکای شمالی و جنوبی را به یکدیگر متصل می‌کند. جمهوری پاناما عضو سازمان ملل متحد، و سازمان کشورهای آمریکایی است. ۷۰ درصد از مردم پاناما از تبار مستیزو (دورگه سرخ‌پوست و سفیدپوست)، ۱۴ درصد سیاه‌پوست، ۱۰ درصد سفیدپوست، و ۶ درصد سرخ‌پوست هستند. ۷۵ تا ۸۵ درصد از مردم این کشور کاتولیک رومی و ۱۵ تا ۲۵ درصد مسیحی اوانجلیست هستند. کانال پاناما که دو اقیانوس آرام و اطلس را به یکدیگر پیوند می‌دهد به لحاظ بازرگانی و ترابری دریایی اهمیت فراوانی دارد و مهمترین کانال جهان به‌شمار می‌آید؛ ساخت این کانال ۷۷ کیلومتری یکی از بزرگترین و دشوارترین پروژه‌های مهندسی در جهان بود که درسال ۱۹۰۶میلادی، توسط ارتش ایالات متحده آمریکا حفر شد. منطقه آزاد کولون در مدخل ورودی این کانال قرار دارد و از موقعیت مناسبی برای بازرگانی بین‌المللی برخوردار است. پاناما در سال ۱۸۲۱ از اسپانیا و سپس در سال ۱۹۰۳ از کلمبیا مستقل شد. پس از رد پیشنهادهای آمریکا از سوی کلمبیا مبنی بر تکمیل کانال پاناما، منطقه پاناما با حمایت آمریکا کشوری مستقل گشت. به این خاطر سطح زندگی در پاناما به نسبت کشورهای همسایه بالاتر است، هر چند بحران سیاسی ۱۹۸۹ به اقتصاد لطمه زد. کالاهای صادراتی عمده شامل موز و میگو و چوب ماهون است.
تاریخچه قهوه پاناماقهوه برای اولین بار در قرن نوزدهم به لطف مهاجرانی از آمریکای جنوبی که انواع و مزه های قهوه خود را معرفی کردند وارد پاناما شد. این محصول اولیه به سرعت محبوبیت پیدا کرد و کارآفرینان را به سرمایه گذاری در تولید در مقیاس بزرگ تر سوق داد. تا به امروز، اکثر قهوه پاناما در مزارع خانوادگی کوچک واقع در دامنه‌های تپه در سراسر کشور رشد می‌کند و ارتفاع برخی از مزارع تا 1980 متر می‌رسد. تقریباً همه این تپه های پر از قهوه در بخش نسبتاً کوچکی از استان چیریکی یافت می شوند. شهرهای Volcan و Boquete لنگرگاه این منطقه هستند و کشاورزی قهوه بخشی از فرهنگ محلی آن از اوایل قرن بیستم بوده است.
مناطق کشت قهوه پانامادر پاناما، علاوه بر منطقه مهم Boquete، دو منطقه کمتر شناخته شده وجود دارد که به کشت قهوه اختصاص دارد. این مناطق بین 1000 تا 3000 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارند تا قهوه هایی با مشخصات و احساسات متفاوت ارائه دهند. با این حال، هر سه در استان Chiriquí، پایتخت قهوه پاناما قرار دارند. برداشت از ماه دسامبر آغاز می شود و در ماه مارس به پایان می رسد. 1- Boquete
2- Volcan Baru
3- Renacimiento
انواع قهوه پاناماشناخت انواع قهوه به شما این امکان را می دهد که تفاوت های آنها را بیشتر درک کنید و مطابق با ذائقه خود آن را انتخاب کنید. همچنین درک نحوه رشد انواع قهوه در ارتفاع و با شرایط آب و هوایی خاص چشمان شما را به کشت قهوه در پاناما باز می کند. شما باید از قبل تفاوت های کلی قهوه عربیکا و روبوستا را بدانید. گونه عربیکا همیشه مترادف با کیفیت بالاتر در سراسر جهان بوده است. قهوه عربیکا فقط یک طعم ندارد. هر گونه، هر منطقه و هر مزرعه طعم‌های متفاوت و سطوح مختلف اسیدیته (به عنوان مثال ترویر) را ارائه می‌دهد. در این گونه، می توانید قهوه های بسیار شیرین و ملایمی پیدا کنید، در حالی که قهوه های دیگری وجود دارند که بسیار قوی تر و تندتر هستند.
انواع اصلی عربیکا پاناما و مهمترین ویژگی های آنها1- قهوه Geishaقهوه گیشا گونه‌ای از گونه‌های قهوه عربیکا است که در سراسر جهان به عنوان "پاناما" شناخته شده است. در سال 2004 با ورود به مسابقه بهترین قهوه پاناما در دسته های مختلف رتبه اول را کسب کرد. در حال حاضر، این قهوه همچنان بیشترین استفاده را توسط باریستاها در مسابقات چشیدن بهترین قهوه های جهان را دارد. طعم این قهوه شگفت آور است، بسیار معطر و گلدار است.به دلیل روش کشت، قهوه ای شیرین با نت های میوه ای است که می تواند شامل پاپایا، هلو، گلابی، آناناس و پرتقال باشد. علاوه بر این، رایحه آن از یاس، هلو و ارکیده است. و در پایان، نت های مرکباتی از ترنج را خواهید یافت. یکی دیگر از ویژگی های بارز این قهوه اسیدی یا تلخ نبودن آن است. شبیه طعم بسیاری از چای هایی است که در کنار عطر آن، آن را به ویژه در بازارهای آسیایی بسیار مطلوب می کند. این گونه، اگرچه بومی اتیوپی است، اما در پاناما بیشتر شناخته شده و نماینده است. علاوه بر این، سایر کشورهای لاتین مانند کاستاریکا و کلمبیا به دنبال موفقیت پاناما با آن، کشت این گونه را آغاز کردند. 2- قهوه Typicaاین تنوع پایه ای برای توسعه بسیاری از انواع دیگر قهوه بوده است. تایپیکا قدیمی ترین گونه قهوه در پاناما است و به معنای "معمولی" است. این گیاه بلند است که باعث می شود محصول کمتری داشته باشد. کیفیت بالایی در دارد. میوه های این گونه دراز و بیضی شکل است. اسیدیته این قهوه تا حد زیادی به ارتفاعی که در آن کشت می شود بستگی دارد. اگر در مناطق بسیار مرتفع کاشته شود، اسیدیته آن بیشتر می شود. طعم مرکبات و گلی با طعمی شیرین دارد. 3- قهوه Caturraاین گونه قهوه نتیجه جهش قهوه Bourbon، یکی دیگر از گونه های شناخته شده در پاناما و کاستاریکا است. این گیاه پرمحصول است زیرا به اندازه گونه های دیگر بلند نیست و بسیار پرپشت تر است. فاصله کمتری بین هر شاخه وجود دارد، بنابراین Caturra دارای شاخه های اولیه و ثانویه بیشتری نسبت به Bourbon یا Typica است. و این به رشد آن در شرایط باد و مه آلود کمک می کند. قهوه Caturra اسیدیته کمتری با نت مرکبات، به ویژه لیمو دارد.
4- قهوه Catuaiقهوه Catuai یکی دیگر از انواع بسیار رایج قهوه در پاناما و در سراسر جهان است. قهوه Catuai نتیجه جهش گونه های قهوه Mundo Novo و Caturra است. این تنوع برای تمام "کارشناسان تبارشناسی" قهوه شگفت انگیز است. اول، موندو نوو در حال حاضر نتیجه جهش تایپیکا است و کاتورا نتیجه جهش بوربون است. بنابراین، Catuaí دارای ویژگی های بسیاری از انواع قهوه است. مشخصه این گیاه این است که اندازه نسبتاً کوچکی دارد و شاخه های کناری بلندی دارد که آن را شبیه یک چتر می کند. این گیاه برای آب و هوای با باران و باد بسیار مناسب است زیرا میوه های آن به این راحتی نمی ریزند. این گیاه پرمحصول است و مشخصات آن شباهت زیادی به سایر عربیکاها دارد اما همچنان مرغوب است. دارای اسیدیته متوسط با رنگ های مرکباتی است. 5- قهوه Mundo Novoموندو نوو نتیجه جهش از تایپیکا و بوربون است. بهترین مکان برای رشد آن در نواحی مرتفع است زیرا بهره وری بیشتری دارد. علاوه بر این، در برابر بیماری هایی که بیشتر به قهوه حمله می کنند نیز بسیار مقاوم است. این واریته برخلاف بیشتر انواع قهوه پانامایی شیرین نیست و طعم کمی تلخ دارد. 6- قهوه Pacamaraاین گونه حاصل ترکیب واریته های Pacas و Maragogipe است. آنها چندان شناخته شده نیستند و در سال 1958 توسط موسسه تحقیقات قهوه سالوادور (ISIC) ایجاد شدند. این تنوع در پاناما سنتی نیست، اما در حال جلب توجه است. میوه قهوه پاکامارا در مقایسه با انواع دیگر بسیار بزرگ است. قهوه تولید شده تفاوت های قابل توجهی با دیگر گونه های سنتی پاناما دارد. بدنه آن متراکم و ضخیم است، دارای نت های طعمی از ادویه ها و شکلات با نت مرکبات است. این طعم های مختلف به خوبی با یک لمس شیرین تعادل برقرار می کنند. در قسمت پایانی، احساس کرم طعم دار با شکلات و ادویه جات وجود دارد. 7- قهوه Bourbonاین گونه بسیار شبیه به قهوه تایپیکا است که از دوران استعمار می آید. بوته ها از نظر ارتفاع و شکل بسیار شبیه به هم هستند، فقط بوربن شاخه ها و شاخ و برگ بیشتری دارد، به این معنی که تولید آن حدود 30٪ بیشتر است. با این حال، این گونه اگر در ارتفاع نامناسبی پرورش داده شود، چندان مولد نیست. اما اگر بین 1200 تا 2000 متر بالاتر از سطح دریا کاشته شود بیشترین گیلاس تولید می شود. طعم های متفاوت اما متمایز تجربه شده هر یک از قهوه های پانامایی چیزی است که توجه دوستداران قهوه در سراسر جهان را به خود جلب کرده است. علاوه بر این، اگر تولیدکننده کوچکی محیطی ایده آل برای کشت قهوه داشته باشد، به این معنی است که هر یک از انواع آن در آینده توجه بیشتری را از سوی متخصصان قهوه جلب خواهد کرد. مطالب مرتبط: :: برچسب‌ها: قهوه، قهوه پاناما، تاریخچه قهوه پاناما، انواع قهوه پاناما، مناطق کشت قهوه پاناما , :: بازدید از این مطلب : 102 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
تولید قهوه در پاناما در اوایل قرن بیستم در دره Boquete شروع شد، اگرچه قهوه تا آن زمان در سراسر منطقه ساحلی اقیانوس آرام پاناما رشد وحشی داشت، زمانی که تولید با مصرف داخلی مطابقت نداشت. سازمان بین المللی قهوه (ICO) عربیکا ملایم را به عنوان انواع قهوه ای که در پاناما کشت می شود گروه بندی کرده است. بهترین کیفیت قهوه در پاناما در Boquete کشت می شود. در بررسی قهوه در سال 2008، دو نوع قهوه پانامایی نسبت به قهوه کاستاریکا رتبه بالاتری دریافت کردند و قیمت‌های رکوردی کسب کردند. این موفقیت عمدتا به دلیل موفقیت بی سابقه گونه قهوه گیشا است. این گونه قهوه در دهه 1960 از پاناما منشا گرفته و از طریق آن وارد تانزانیا و کاستاریکا شد. و در سال 2004، مشخصات طعم برجسته آن شناخته شد. در سال 2019، یک پوند دانه قهوه گیشا پاناما در یک حراجی 1029 دلار فروخته شد.
کشور پاناماپاناما با نام رسمی جمهوری پاناما کشوری است در آمریکای مرکزی. پایتخت آن پاناماسیتی است. جمعیت این کشور ۴٬۳۱۵٬۰۰۰ نفر، زبان رسمی آن اسپانیایی و واحد پول آن بالبوآ و دلار آمریکا است. پاناما با مساحت ۷۵۵۱۷ کیلومتر مربع؛ صد و شانزدهمین کشور جهان از لحاظ وسعت است. این کشور از شمال به دریای کارائیب (اقیانوس اطلس)، از شرق به کشور کلمبیا، از جنوب به اقیانوس آرام و از غرب به کشور کاستاریکا محدود است. منطقه پاناما دارای باریکترین خشکی در آمریکای مرکزی است که دو نیم‌قاره آمریکای شمالی و جنوبی را به یکدیگر متصل می‌کند. جمهوری پاناما عضو سازمان ملل متحد، و سازمان کشورهای آمریکایی است. ۷۰ درصد از مردم پاناما از تبار مستیزو (دورگه سرخ‌پوست و سفیدپوست)، ۱۴ درصد سیاه‌پوست، ۱۰ درصد سفیدپوست، و ۶ درصد سرخ‌پوست هستند. ۷۵ تا ۸۵ درصد از مردم این کشور کاتولیک رومی و ۱۵ تا ۲۵ درصد مسیحی اوانجلیست هستند. کانال پاناما که دو اقیانوس آرام و اطلس را به یکدیگر پیوند می‌دهد به لحاظ بازرگانی و ترابری دریایی اهمیت فراوانی دارد و مهمترین کانال جهان به‌شمار می‌آید؛ ساخت این کانال ۷۷ کیلومتری یکی از بزرگترین و دشوارترین پروژه‌های مهندسی در جهان بود که درسال ۱۹۰۶میلادی، توسط ارتش ایالات متحده آمریکا حفر شد. منطقه آزاد کولون در مدخل ورودی این کانال قرار دارد و از موقعیت مناسبی برای بازرگانی بین‌المللی برخوردار است. پاناما در سال ۱۸۲۱ از اسپانیا و سپس در سال ۱۹۰۳ از کلمبیا مستقل شد. پس از رد پیشنهادهای آمریکا از سوی کلمبیا مبنی بر تکمیل کانال پاناما، منطقه پاناما با حمایت آمریکا کشوری مستقل گشت. به این خاطر سطح زندگی در پاناما به نسبت کشورهای همسایه بالاتر است، هر چند بحران سیاسی ۱۹۸۹ به اقتصاد لطمه زد. کالاهای صادراتی عمده شامل موز و میگو و چوب ماهون است.
تاریخچه قهوه پاناماقهوه برای اولین بار در قرن نوزدهم به لطف مهاجرانی از آمریکای جنوبی که انواع و مزه های قهوه خود را معرفی کردند وارد پاناما شد. این محصول اولیه به سرعت محبوبیت پیدا کرد و کارآفرینان را به سرمایه گذاری در تولید در مقیاس بزرگ تر سوق داد. تا به امروز، اکثر قهوه پاناما در مزارع خانوادگی کوچک واقع در دامنه‌های تپه در سراسر کشور رشد می‌کند و ارتفاع برخی از مزارع تا 1980 متر می‌رسد. تقریباً همه این تپه های پر از قهوه در بخش نسبتاً کوچکی از استان چیریکی یافت می شوند. شهرهای Volcan و Boquete لنگرگاه این منطقه هستند و کشاورزی قهوه بخشی از فرهنگ محلی آن از اوایل قرن بیستم بوده است.
مناطق کشت قهوه پانامادر پاناما، علاوه بر منطقه مهم Boquete، دو منطقه کمتر شناخته شده وجود دارد که به کشت قهوه اختصاص دارد. این مناطق بین 1000 تا 3000 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارند تا قهوه هایی با مشخصات و احساسات متفاوت ارائه دهند. با این حال، هر سه در استان Chiriquí، پایتخت قهوه پاناما قرار دارند. برداشت از ماه دسامبر آغاز می شود و در ماه مارس به پایان می رسد. 1- Boquete
2- Volcan Baru
3- Renacimiento
انواع قهوه پاناماشناخت انواع قهوه به شما این امکان را می دهد که تفاوت های آنها را بیشتر درک کنید و مطابق با ذائقه خود آن را انتخاب کنید. همچنین درک نحوه رشد انواع قهوه در ارتفاع و با شرایط آب و هوایی خاص چشمان شما را به کشت قهوه در پاناما باز می کند. شما باید از قبل تفاوت های کلی قهوه عربیکا و روبوستا را بدانید. گونه عربیکا همیشه مترادف با کیفیت بالاتر در سراسر جهان بوده است. قهوه عربیکا فقط یک طعم ندارد. هر گونه، هر منطقه و هر مزرعه طعم‌های متفاوت و سطوح مختلف اسیدیته (به عنوان مثال ترویر) را ارائه می‌دهد. در این گونه، می توانید قهوه های بسیار شیرین و ملایمی پیدا کنید، در حالی که قهوه های دیگری وجود دارند که بسیار قوی تر و تندتر هستند.
انواع اصلی عربیکا پاناما و مهمترین ویژگی های آنها1- قهوه Geishaقهوه گیشا گونه‌ای از گونه‌های قهوه عربیکا است که در سراسر جهان به عنوان "پاناما" شناخته شده است. در سال 2004 با ورود به مسابقه بهترین قهوه پاناما در دسته های مختلف رتبه اول را کسب کرد. در حال حاضر، این قهوه همچنان بیشترین استفاده را توسط باریستاها در مسابقات چشیدن بهترین قهوه های جهان را دارد. طعم این قهوه شگفت آور است، بسیار معطر و گلدار است.به دلیل روش کشت، قهوه ای شیرین با نت های میوه ای است که می تواند شامل پاپایا، هلو، گلابی، آناناس و پرتقال باشد. علاوه بر این، رایحه آن از یاس، هلو و ارکیده است. و در پایان، نت های مرکباتی از ترنج را خواهید یافت. یکی دیگر از ویژگی های بارز این قهوه اسیدی یا تلخ نبودن آن است. شبیه طعم بسیاری از چای هایی است که در کنار عطر آن، آن را به ویژه در بازارهای آسیایی بسیار مطلوب می کند. این گونه، اگرچه بومی اتیوپی است، اما در پاناما بیشتر شناخته شده و نماینده است. علاوه بر این، سایر کشورهای لاتین مانند کاستاریکا و کلمبیا به دنبال موفقیت پاناما با آن، کشت این گونه را آغاز کردند. 2- قهوه Typicaاین تنوع پایه ای برای توسعه بسیاری از انواع دیگر قهوه بوده است. تایپیکا قدیمی ترین گونه قهوه در پاناما است و به معنای "معمولی" است. این گیاه بلند است که باعث می شود محصول کمتری داشته باشد. کیفیت بالایی در دارد. میوه های این گونه دراز و بیضی شکل است. اسیدیته این قهوه تا حد زیادی به ارتفاعی که در آن کشت می شود بستگی دارد. اگر در مناطق بسیار مرتفع کاشته شود، اسیدیته آن بیشتر می شود. طعم مرکبات و گلی با طعمی شیرین دارد. 3- قهوه Caturraاین گونه قهوه نتیجه جهش قهوه Bourbon، یکی دیگر از گونه های شناخته شده در پاناما و کاستاریکا است. این گیاه پرمحصول است زیرا به اندازه گونه های دیگر بلند نیست و بسیار پرپشت تر است. فاصله کمتری بین هر شاخه وجود دارد، بنابراین Caturra دارای شاخه های اولیه و ثانویه بیشتری نسبت به Bourbon یا Typica است. و این به رشد آن در شرایط باد و مه آلود کمک می کند. قهوه Caturra اسیدیته کمتری با نت مرکبات، به ویژه لیمو دارد.
4- قهوه Catuaiقهوه Catuai یکی دیگر از انواع بسیار رایج قهوه در پاناما و در سراسر جهان است. قهوه Catuai نتیجه جهش گونه های قهوه Mundo Novo و Caturra است. این تنوع برای تمام "کارشناسان تبارشناسی" قهوه شگفت انگیز است. اول، موندو نوو در حال حاضر نتیجه جهش تایپیکا است و کاتورا نتیجه جهش بوربون است. بنابراین، Catuaí دارای ویژگی های بسیاری از انواع قهوه است. مشخصه این گیاه این است که اندازه نسبتاً کوچکی دارد و شاخه های کناری بلندی دارد که آن را شبیه یک چتر می کند. این گیاه برای آب و هوای با باران و باد بسیار مناسب است زیرا میوه های آن به این راحتی نمی ریزند. این گیاه پرمحصول است و مشخصات آن شباهت زیادی به سایر عربیکاها دارد اما همچنان مرغوب است. دارای اسیدیته متوسط با رنگ های مرکباتی است. 5- قهوه Mundo Novoموندو نوو نتیجه جهش از تایپیکا و بوربون است. بهترین مکان برای رشد آن در نواحی مرتفع است زیرا بهره وری بیشتری دارد. علاوه بر این، در برابر بیماری هایی که بیشتر به قهوه حمله می کنند نیز بسیار مقاوم است. این واریته برخلاف بیشتر انواع قهوه پانامایی شیرین نیست و طعم کمی تلخ دارد. 6- قهوه Pacamaraاین گونه حاصل ترکیب واریته های Pacas و Maragogipe است. آنها چندان شناخته شده نیستند و در سال 1958 توسط موسسه تحقیقات قهوه سالوادور (ISIC) ایجاد شدند. این تنوع در پاناما سنتی نیست، اما در حال جلب توجه است. میوه قهوه پاکامارا در مقایسه با انواع دیگر بسیار بزرگ است. قهوه تولید شده تفاوت های قابل توجهی با دیگر گونه های سنتی پاناما دارد. بدنه آن متراکم و ضخیم است، دارای نت های طعمی از ادویه ها و شکلات با نت مرکبات است. این طعم های مختلف به خوبی با یک لمس شیرین تعادل برقرار می کنند. در قسمت پایانی، احساس کرم طعم دار با شکلات و ادویه جات وجود دارد. 7- قهوه Bourbonاین گونه بسیار شبیه به قهوه تایپیکا است که از دوران استعمار می آید. بوته ها از نظر ارتفاع و شکل بسیار شبیه به هم هستند، فقط بوربن شاخه ها و شاخ و برگ بیشتری دارد، به این معنی که تولید آن حدود 30٪ بیشتر است. با این حال، این گونه اگر در ارتفاع نامناسبی پرورش داده شود، چندان مولد نیست. اما اگر بین 1200 تا 2000 متر بالاتر از سطح دریا کاشته شود بیشترین گیلاس تولید می شود. طعم های متفاوت اما متمایز تجربه شده هر یک از قهوه های پانامایی چیزی است که توجه دوستداران قهوه در سراسر جهان را به خود جلب کرده است. علاوه بر این، اگر تولیدکننده کوچکی محیطی ایده آل برای کشت قهوه داشته باشد، به این معنی است که هر یک از انواع آن در آینده توجه بیشتری را از سوی متخصصان قهوه جلب خواهد کرد. مطالب مرتبط: :: برچسب‌ها: قهوه، قهوه پاناما، تاریخچه قهوه پاناما، انواع قهوه پاناما، مناطق کشت قهوه پاناما , :: بازدید از این مطلب : 105 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
 رواندا بیست و هشتمین تولیدکننده بزرگ قهوه در جهان است و تقریباً نیم میلیون مزرعه میکرو قهوه در سراسر کشور سالانه بیش از 35 میلیون پوند قهوه تولید می کنند. به طور کلی، قهوه های آفریقایی به دلیل داشتن اسیدیته بالاتر و طعم میوه ای بیشتر از سایر مناطق شناخته شده اند. اتیوپی، کنیا و تانزانیا سال‌هاست که قهوه باکیفیت تولید می‌کنند، اما اخیراً رواندا نیز به این مبارزه پیوسته است.
کشور رواندارواندا که رسماً جمهوری رواندا نام دارد، یک کشور محصور در خشکی در دره کافتی بزرگ آفریقا در مرکز آفریقا است. این کشور اندکی پایین‌تر از استوا قرار دارد و با اوگاندا، تانزانیا، بوروندی، و جمهوری دموکراتیک کنگو مرز مشترک دارد. رواندا با مساحت ۲۶٬۳۸۸ کیلومتر مربع صدوچهل هشتمین کشور پهناور جهان و با جمعیت بیش از ۱۲٬۹۵۲٬۲۱۸ نفر هفتادوششمین کشور پرجمعیت جهان است. رواندا کشوری مستقل با نظام جمهوری و حقوق سنتی مدنی است. پایتخت آن کیگالی است. زبان رسمی رواندا انگلیسی و واحد پول آن فرانک رواندا است. رواندا کشوری است سرسبز و با آب و هوای استوایی در منطقه دریاچه‌های بزرگ آفریقا است. خاطره قتل‌عام توتسی‌ها در آن در سال ۱۹۹۴ هنوز در اذهان باقی‌مانده‌است. به دنبال قتل‌عام سال ۱۹۹۴ دادگاهی بنام دادگاه بین‌المللی کیفری برای رواندا تشکیل شد.
تاریخچه قهوه رواندارواندا دو دوره عمده استعمار را پشت سر گذاشته است. اولی توسط آلمان در سال 1884 و دومی توسط بلژیک در سال 1916 در طول جنگ جهانی اول. این دوره های استعمار به شکل گیری صنعت قهوه رواندا کمک کرد. در اوایل دهه 1900، مبلغان آلمانی اولین دانه های قهوه را به کشور آوردند. دانه های قهوه در ابتدا فقط توسط استعمارگران استفاده می شد و از کیفیت پایین و درجه پایینی برخوردار بود. اما در پایان دهه 1900، رواندا به تجارت قهوه متکی شد. با این حال، تنش‌های قومی در زیر سطح جوش می‌خورد و باعث بی‌ثباتی در صنعت قهوه می‌شد. استعمارزدایی در دهه 1950 آخرین اقدام بود. رئیس جمهورهای مختلفی انتخاب و سرنگون شدند و رواندا وارد جنگ داخلی شد. تنش سیاسی در نهایت در یک دوره شدید منفجر شد و منجر به نسل کشی قومی گسترده بین 500000 تا 1 میلیون نفر تنها در چهار ماه شد. از آن زمان، این کشور سخت کار کرده است تا بهبود یابد و به شدت به کشاورزی، به ویژه محصولات نقدی عمده قهوه و چای متکی است. در سال 1994، نسل کشی رواندا، USAID را بر آن داشت تا در زیرساخت ها و آموزش مناسب برای تولیدکنندگان قهوه سرمایه گذاری کند تا از تولید قهوه در سراسر کشور حمایت کند.
ویژگی قهوه رواندارواندا یک منشا قهوه بسیار مورد توجه است، زیرا برخی از بهترین قهوه های تخصصی را تولید می کند، که بسیاری از آنها جوایز بین المللی را به دست آورده اند. قهوه رواندا دارای خاصیت اسیدی روشن است و هم خوش طعم است. بافتی ابریشمی و بدنه کرمی دارد و به دنبال آن طعمی غنی از کارامل یا شکلات دارد. رایحه آن حاوی نکاتی از شکوفه پرتقال و لیمو است. مشخصات طعم قهوه بسته به عوامل مختلفی مانند منطقه رشد آن، تکنیک کشاورزی و روش فرآوری می تواند متفاوت باشد. از آنجایی که قهوه رواندا در ارتفاعات بالا کشت می‌شود، سرعت بلوغ محصول کندتر است و اجازه می‌دهد تا مواد مغذی بیشتری به دانه قهوه برسد. علاوه بر این، زمان بیشتری را برای تشکیل قندهای پیچیده فراهم می کند، که ممکن است منجر به طعم شیرین و پیچیده در یک فنجان قهوه می شود. قهوه‌های رواندا طعم‌های گلی، میوه‌ای و مرکباتی دارند. جیمز هافمن در کتاب خود با عنوان اطلس جهانی قهوه توضیح داده است که سیب قرمز، انگور قرمز یا میوه توت برخی از طعم های رایج هستند. برخی حتی ممکن است ردی از طعم میخک، ادویه یا دارچین را در یک فنجان قهوه رواندا پیدا کنند. با توجه به روش پردازش شسته شده در اکثر مزارع قهوه، اغلب به عنوان تمیز و ترد توصیف می شود. قهوه های رواندا با ویژگی های ظریف و چای مانند خود شباهت هایی با دیگر قهوه های آفریقای شرقی مانند اتیوپی یا کنیا دارند.
صنعت فعلی قهوه روانداامروزه رواندا یکی از 30 تولیدکننده برتر قهوه در جهان است که سالانه ده ها میلیون پوند صادرات دارد. این کشور تقریباً 500000 مزرعه میکرو قهوه دارد که در هر کدام فقط چند صد درخت قهوه با کیفیت بالا وجود دارد. 95 درصد قهوه تولید شده از نوع بوربون است. برنامه PEARL USAID تعاونی های کشاورز را سازماندهی کرده و اعضای آن را در زمینه تکنیک های کشاورزی مناسب، فرآوری قهوه، کنترل کیفیت و بازاریابی آموزش داده است. دستگاه های رستر تخصصی در ایالات متحده نقش مستقیمی در بهبود کیفیت قهوه رواندا ایفا کرده اند. و بسیاری از آنها روابط نزدیکی با تعاونی ها ایجاد کرده اند.
5 منطقه کشت قهوه رواندامناطق در حال رشد در رواندا در ارتفاع بالایی قرار دارند که بین 1220 تا 1980 متر از سطح دریا متغیر است. فصل رشد در حدود سپتامبر یا اکتبر شروع می شود و تا فصل برداشت ادامه می یابد که بین مارس و جولای انجام می شود. برخی از محبوب ترین و شناخته شده ترین مناطق کشت قهوه عبارتند از انگوما، ویرونگا، موهازی، کیوو، کیزی ریفت و آکاگرا. اما بسیاری از مناطق کوچک نیز وجود دارند که به خوبی شناخته شده نیستند اما به همان اندازه شگفت انگیز هستند. 1. Virunga: این منطقه شمالی ترین منطقه کوهستانی خانه گوریل های کوهستانی با شکوه سیلوربک است. این قهوه به خاطر قهوه ای با میوه های مخلوط، نت های کاراملی و روشنایی شفاف شناخته شده است. ارتفاع بالای 1500 تا 2000 متر و خاک غنی آتشفشانی با شرایط آب و هوایی خنک که در آن آفتاب و باران فراوان وجود دارد ترکیب شده است. این شرایط به دانه های قهوه اجازه می دهد تا به آرامی رسیده شود و قهوه ای با نت های عسلی صاف، نکاتی از انگور فرنگی قرمز و اسیدی زنده ایجاد کند. 2. Muhazi: با ارتفاع 1200 تا 1500 متری، خاک های آتشفشانی و آب خالص، دریاچه موهازی واقع در بخش شرقی رواندا نقش مهمی در ایجاد ترکیب خاصی از چای، کاکائو و ادویه های قهوه دارد. منطقه ای است که دارای آب و هوای گرم، بارندگی فراوان و خاک های غنی است. بلندترین درختان گونه قهوه بوربون عربیکا رواندا در اینجا یافت می شوند که دانه های بزرگ و درخشان تولید می کنند. Muhazi واقعاً منطقه ای بی نظیر برای کشت قهوه با کیفیت است. 3. Lake Kivu: منطقه دریاچه کیوو که با جمهوری دموکراتیک کنگو مرز مشترک دارد، دارای آب و هوای مطلوب در ارتفاع 1300 تا 1800 متری، با تپه‌های سبز و خاک آتشفشانی است، این منطقه قهوه‌ای با پیچیدگی بسیار خوبی تولید می‌کند. منظورم این است که نت های شکلاتی و رایحه گلی یاس همدیگر را تکمیل می کنند به گونه ای که شما را به دنیای جدیدی می برد طوریکه با یک جرعه از این قهوه مجذوب آن می شوید. 4. Kizi Rift: این منطقه در ارتفاع 1800 تا 2000 متری واقع شده است و از جنگل بارانی Nyungwe تا ورودی بزرگ کوه های آتشفشانی Virunga، درست در مرکز رواندا امتداد دارد. قهوه های کیزی ریفت، با مواد مغذی خاک آتشفشانی، طعمی متعادل، صاف، تمیز، آجیلی و توت را به ارمغان می‌آورد که با ظرافت‌های مسحورکننده‌ای همراه است. 5. Akagera: آکاگرا منطقه ای در جنوب شرقی رواندا است که با تانزانیا هم مرز است و با کوه های کم ارتفاع و خاک حاصلخیز و غنی مشخص می شود. ارتفاع آن از سطح دریا در حدود 1200 تا 1500 متر است و میزان بارندگی آن نیز کمتر است. اسیدیته قهوه این ناحیه کمی کمتر از سایر نواحی قهوه است و نت های طعمی آن عمدتاً شیرین با نت های گلی قوی است.
فرآوری قهوه رواندادر صنعت قهوه تخصصی رواندا، فرآوری قهوه معمولاً از روش فرآیند مرطوب استفاده می کند. گیلاس ها به ایستگاه شستشو تحویل داده می شوند که در آنجا خمیر می شود. سپس، دانه‌های قهوه از موسیلاژ گیلاس جدا می‌شوند و به مدت 12 تا 24 ساعت وارد مخزن‌های آب خیس می‌شوند تا تخمیر شوند. پس از تخمیر، قهوه به روی میزها برای خشک کردن منتقل می شود که کنترل بیشتری بر فرآیند قهوه می دهد و منجر به یک فنجان قهوه تمیزتر می شود. بسته به شرایط آب و هوایی، قهوه بین 12 تا 48 ساعت روی میزها برای خشک کردن باقی می ماند.
طعم قهوه روانداقهوه های رواندا رایحه های بسیار قوی شکوفه پرتقال و لیمو دارد. قهوه رواندا کاملاً گلدار و میوه‌ای است، با طعم توت قرمز و با نوشیدن یک جرعه به وضوح طعم توت می‌آید. قهوه رواندا با بدنه غنی و خامه‌ای، طعم و مزه‌ای از کارامل خامه‌ای و شکلات سفید دارد. سطوح اسیدی بالا و روشن دارد که یادآور قهوه های اتیوپی و کنیا است. این طعم‌ها اگر بدون شیر سرو شوند، وضوح و فراوانی بیشتری خواهند داشت، اما قهوه رواندا با شیر نیز به زیبایی ترکیب می‌شود. رایحه: ملایم با رایحه هایی از لیمو و شکوفه پرتقال. مطالب مرتبط: :: برچسب‌ها: قهوه رواندا، ویژگی قهوه رواندا، تاریخچه قهوه رواندا، کشت قهوه رواندا، طعم قهوه رواندا , :: بازدید از این مطلب : 114 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
 در حالی که تنباکو یک ضرورت برای کشیدن پیپ و سیگار است، اما به راحتی می توان از تهیه آن و چگونگی شروع سفر خود چشم پوشی کرد. تنباکو یک محصول فوق العاده حساس است و خاک، آب و هوا و فرآیند پردازش که در معرض آن قرار دارد، نقش مهمی در تولید آن دارند. این عوامل تعیین می‌کنند که در کجا می‌توان توتون‌های خاصی را به‌طور ایده‌آل کشت و برداشت کرد، و این امر باعث می‌شود که پرورش‌دهنده در یک منطقه نتواند به نوعی بذر که عمدتاً در جای دیگر کاشته می‌شود تغییر کند و برگ‌هایی را تولید کند که مطابق با آن دانه خاص باشد.
تنباکو به یکی از دو روش برداشت می شود. اولین روش برداشت که پرایمینگ نامیده می شود، شامل جدا کردن تک تک برگ ها از گیاه در حال رشد در حین بالغ شدن و رسیدن آنها در مزرعه است. روش دیگر که برداشت با ساقه نامیده می شود، با بریدن کل ساقه گیاه بالغ در سطح زمین با برگ های متصل به ساقه انجام می شود. پس از برداشت، تنباکو باید تحت فرآیندی قرار گیرد که به آن فرآیند پخت می‌گویند، که برگها را برای پردازش بیشتر آماده می‌کند، زیرا پخت اجازه می‌دهد تا رطوبت بیش از حد طبیعی درون تنباکو خارج شود. هنگامی که توتون خام و تازه چیده می شود، معمولاً رنگ سبز دارد و به دلیل رطوبت بیش از حد آن، به راحتی آتش نمی گیرد و قابل دود شدن نیست. عمل آوری توتون گاهی اوقات به عنوان پخت رنگ نیز شناخته می شود زیرا همانطور که تنباکو تحت فرآیند قرار می گیرد، رنگ برگ تغییر می کند زیرا محتوای کلروفیل آن تغییر می کند و به تدریج به رنگ زرد تا قهوه ای تبدیل می شود. روش‌های اولیه پخت تنباکو شامل پردازش با هوا، سان پردازش، پخت با آتش و فلو پردازش است. هر روش مزایای منحصر به فرد خود را دارد و برای گونه های مختلف تنباکو استفاده می شود و اولین گام در فرآیند تولید بسیاری از مخلوط های عزیز ما را نشان می دهد.
فرآوری تنباکو با هواعمل آوری با هوا یکی از اولین روش های پخت تنباکو بود. مهاجران اولیه توصیف می کنند که بومیان آمریکا چگونه برگ های تنباکو را در آفتاب یا در سایه کلبه ها خشک می کردند. فرآوری تنباکو در مستعمرات اولیه بدوی بود و در طول زمان به کندی تکامل یافت. در ابتدا، برگ ها را به سادگی چیده و در انبوهی انباشته می کردند تا خشک شوند، اما روش ها به تدریج در طول زمان پیشرفت کردند و کشف شد که تنباکو با آویزان کردن بهتر خشک می شود. به طور کلی، تنباکوی خشک شده با هوا به‌صورت ساقه‌ای برداشت می‌شود و به مدت سه تا دوازده هفته در انبارهایی با تهویه مناسب آویزان می‌شود و زمانی که ساقه مرکزی برگ عاری از رطوبت باشد، کامل می‌شود و در نتیجه برگ‌هایی به رنگ قهوه‌ای مایل به قرمز تا رنگ قهوه ای عمیق در می‌آیند. حفظ رطوبت کم برای فرآیند پردازش با هوا بسیار مهم است زیرا رطوبت ممکن است باعث کپک زدن یا پوسیدگی برگ در صورت عدم نظارت صحیح شود. گاهی اوقات از فن ها برای تسریع فرآیند خشک شدن با فشار دادن هوای اضافی به داخل تنباکو استفاده شود. هنگامی که عمل آوری کامل شد، برگ ها می توانند در انبارها باقی بمانند تا زمانی که رطوبت کافی را از هوا جذب کنند تا انعطاف پذیر شوند.
به عنوان یک فرآیند پخت طبیعی برای تنباکو، عمل آوری با هوا به طور کلی طولانی ترین روش را در بین تمام روش ها انجام می دهد. عمل آوری هوا باعث تولید تنباکو با محتوای قند کم می شود که معمولاً طعم ملایم و سطوح بالاتری از نیکوتین را ایجاد می کند. آنچه برای شما باقی می‌ماند یک دود بسیار ملایم و غنی است و تنباکو به رنگ قهوه‌ای متوسط تا قهوه‌ای تیره است. از نظر شیمیایی قلیایی تر است (کمتر اسیدی) و باعث می شود نیکوتین در هنگام دود کردن بیشتر قابل توجه باشد.
متداول ترین انواع تنباکوهای پخت شده با هوا عبارتند از برلی و برگ سیگار، اگرچه برگ سیگار برگ و برلی تیره تحت یک مرحله اضافی به نام " حجیم شدن " قرار می گیرند. پس از اتمام فرآیند پخت با هوا، برگها را از ساقه ها پر می کنند و بر اساس ضخامت و وزن آنها دسته بندی می شوند. اساساً، برگ های سنگین تنباکو (که به آنها فله نیز گفته می‌شود) روی هم انباشته می‌شوند تا زمانی که فشار کافی برای شروع یک فرآیند تخمیر ملایم وجود داشته باشد. برگ‌هایی که به‌خصوص سنگین و روغنی هستند، مطلوب‌ترین برگها هستند، زیرا می‌توانند دمای بالاتری را که در طول فرآیند تخمیر در معرض آن قرار می‌گیرند، تحمل کنند، در حالی که برگهای نازک‌تر شروع به تخریب می‌کنند. وزن تنباکو، همراه با رطوبت درون برگ (و همچنین رطوبتی که توسط کارگران قبل از مونتاژ توتون اضافه می‌شود)، به ایجاد گرما کمک می‌کند که باعث «عرق کردن» یا تخمیر آن می‌شود و ساختار شیمیایی توتون را تغییر می‌دهد. گاهی اوقات گرمای اضافی برای دادن رنگ قهوه ای تیره به تنباکو وارد می شود و در نهایت به ایجاد طعم شیرین تر کمک می کند زیرا گرمای اضافه شده به کارامل شدن قندهای طبیعی داخل تنباکو کمک می کند. حجیم‌سازی از فرآیند تجزیه زیستی طبیعی برگ استفاده می‌کند، اما کنترل می‌شود و به تنباکو عطر و طعم عمیق‌تری می‌دهد. این طعم مخصوصاً هنگام مقایسه برلی های سفید و تیره قابل توجه است. برلی تیره کمی تندی و غنای بیشتری دارد، نوعی طعم میخک که واقعاً در برلی سفید پیدا نمی‌کنید.
فراوری تنباکو با آفتابدر حالی که برخی ممکن است فرآوری با نور خورشید را مشابه با هوا بدانند، تفاوت جزئی بین این دو فرآیند وجود دارد. تنباکوهای پردازش شده با هوا معمولاً در انبارهای تهویه‌شده یا مناطق سایه‌دار با نظارت دقیق رطوبت آویزان می‌شوند، در حالی که تنباکوهای خشک‌شده روی قفسه‌ها پخش می‌شوند و برای چند روز در معرض نور مستقیم خورشید قرار می‌گیرند. این روش خشک کردن سریع مقداری از شکر طبیعی برگ ها را حفظ می کند و وقتی به مخلوط اضافه می شود طعم کمی شیرین ارائه می دهد. پردازش با نور خورشید عمدتاً در تولید تنباکوهای شرقی که در کشورهای آسیایی و مدیترانه ای کشت می شود، مناطقی که نور خورشید فراوان و باران بسیار کم وجود دارد، استفاده می شود. پردازش با نور خورشید تنباکویی به رنگ زرد تا نارنجی به دست می‌دهد، حاوی قند بالا و میزان نیکوتین پایین‌تری است. هنگامی که تنباکو تحت آفتاب پردازش می شود، به دلیل از دست دادن رطوبت، مقدار قابل توجهی از وزن خود را از دست می دهد (گاهی اوقات تا 90٪). برگهای آفتاب‌خورده دارای ویژگی‌های گیاهی و تند هستند و تنباکوهای شرقی طعمی شیرین و ترش و تا حدودی آجیلی دارند و من اغلب طعم بادام هندی، علف لیمو، هل را می‌چشم . و در حالی که تنباکوهای شرقی که با آفتاب پردازش شده اند لزوما قوی نیستند، اما می توان از آنها به عنوان یک جزء ترکیبی همه کاره استفاده کرد. آنها می‌توانند ظرافت و پیچیدگی را به یک ترکیب اضافه کنند، بدون اینکه ترکیب را قوی‌تر کنند. یک ترکیب معمولی انگلیسی اغلب تنباکوی شرقی را با ویرجینیا و لاذقیه ترکیب می کند، اگرچه نسبت هر جزء ممکن است متفاوت باشد. با این حال، طعم‌های مختلف هر جزء بسته به مقدار استفاده شده، فرآیند پختی که در معرض آن قرار گرفته‌اند و هر نوع پوشش یا طعم‌دهنده‌ای که بعداً در فرآیند تولید اضافه می‌شود، می‌توانند به روش‌های جالبی با یکدیگر مخلوط شوند.
فرآوری تنباکو با آتشاستفاده از آتش در تولید تنباکو ناشی از توسعه سریع تکنیک های پردازش در مستعمرات آمریکا بود. پرورش دهندگان دریافتند که آتش نه تنها از برگ ها در برابر رطوبت محافظت می کند، بلکه می تواند به حفظ تنباکو برای ارسال به خارج کمک کند. همچنین مشخص شد که آتش رنگ و بوی مشخصی به تنباکو می‌دهد و در نتیجه استفاده از آتش در مناطق خاصی تبدیل به یک عمل رایج شده است. فرآیند پخت با آتش را تقریباً می توان به عنوان کباب کردن برگ های تنباکو در نظر گرفت که تنباکو را در معرض آتش سوزان قرار می دهد و طعمی دودی و چوبی متمایز می دهد. به طور معمول، تنباکوهای پخته شده با آتش در انبارهای بزرگ مشابه آنهایی که در پخت هوا استفاده می‌شوند آویزان می‌شوند، اما برای به حداکثر رساندن قرار گرفتن در معرض دود، محکم‌تر مهر و موم می‌شوند. تنباکوی که برای پخت در آتش استفاده می‌شود را می‌توان با ساقه برداشت کرد یا بسته به کشاورز، برگها را از ساقه جدا کرد. آتش‌های چوب‌های سخت به صورت مداوم یا متناوب کم دود می‌شوند و این فرآیند بسته به تنباکو و نتایج مورد نظر بین سه روز تا ده هفته طول می‌کشد. یک آتش چوب سخت در کف انبار ساخته می‌شود و سپس با خاک اره خفه می‌شود، که شعله را خاموش می‌کند و یک اثر دود کردن مداوم ایجاد می‌کند. این نوع پخت تدریجی و یکنواخت از از دست دادن روغن طبیعی تنباکو جلوگیری می کند. Fire curing تنباکوی کم قند و نیکوتین بالا به دست می‌دهد و طعمی تند به طعم مخلوطی که به آن می‌پیوندد اضافه می‌کند.
بیشتر طعم تنباکوی پخته شده به نوع چوبی است که در طول فرآیند استفاده می شود. این عمدتا در تنسی و کنتاکی انجام می شود و آنها از بلوط و کهور، چوب های سخت که طعم های برجسته ای دارند، استفاده می کنند. چوب های سخت اغلب مخلوط می شوند تا زمانی که به طعم یا رنگ دلخواه برسند، که امکان آزمایش در فرآیند پخت آتش را فراهم می کند. با توجه به استحکام و طعم تقویت شده تنباکوی تیره پخته شده با آتش، اغلب به قدری در مخلوط استفاده می شود. معمولاً از سوخت تیره به مقدار زیاد در ترکیب استفاده نمی‌شود، زیرا می‌تواند طعمی برجسته و بی‌نظیر باشد، بنابراین اغلب به عنوان تنباکوی چاشنی استفاده می‌شود. لاذقیه نمونه بارز تنباکوی پخته شده در آتش است. این گیاه در ابتدا با نور خورشید پردازش می‌شود و سپس با آتش‌های کنترل‌شده چوب‌های معطر و گیاهان معطر پردازش می‌شود. این فرآیند دو مرحله ای به تنباکوی لاذقیه کمک می کند تا رنگ مشکی متمایز و طعم دودی و فلفلی را بگیرد. در حالی که به خودی خود از نظر شدت بسیار قوی است، لاذقیه اغلب به عنوان یک جزء چاشنی در ترکیبات انگلیسی یا بالکانی استفاده می شود.
فرآوری تنباکو با دودکشروش Flue curing به نوع انبار مورد استفاده برای پردازش تنباکو اشاره دارد و روشی است که به طور غیرمستقیم برگها را در معرض گرما قرار می دهد که با انتقال هوای داغ، دود یا بخار از طریق لوله یا دودکش ایجاد می شود. این گرما در سراسر محفظه تابش می کند و به سرعت تنباکو را خشک می کند و به آن رنگ زرد می دهد. در هیچ نقطه ای از دودکش، تنباکو مستقیماً در معرض هر نوع آتش یا دود مانند تنباکوی پخته شده با آتش قرار نمی گیرد. فرآیند پردازش دودکش یک کشف تصادفی بود که در قرن نوزدهم در شهرستان کاسول، کارولینای شمالی در مزرعه آبیشا اسلید، کشاورز تنباکو و سیاستمدار محلی اتفاق افتاد. یکی از کارگران اسلید در حالی که مشغول تماشای انباری از تنباکو بود به خواب رفت و آتش خاموش شد. کارگر در تلاشی مذبوحانه برای احیای شعله های آتش، کنده های ذغالی شده را از مغازه آهنگری مجاور گرفت و آنها را روی آتش های در حال خاموش شدن گذاشت (اگرچه برخی منابع ادعا می کنند که از زغال چوب استفاده شده است). استفاده ناگهانی از گرمای خشک کردن با موفقیت رطوبت را از تنباکو خارج کرد و در نتیجه برگ هایی به رنگ زرد روشن را ایجاد کرد. در عصر امروز، انواع قدیمی تر انبارهای دودکش دیگر به سختی مورد استفاده قرار می گیرند، اگرچه برخی از آنها در امتداد ساحل شرقی حفظ شده اند. افرادی که از این روش استفاده می کردند باید شومینه هایی در بیرون انبار تعبیه کنند و تنباکو را در داخل انبار آویزان می کردند. شومینه ها دارای دودکش هایی بودند که از دیوارها و از سقف عبور می کردند و این امکان را به آنها می داد. گرما در داخل انبار جمع می شد بدون اینکه دود با برگ ها تماس پیدا کند.
به لطف پیشرفت های تکنولوژیکی و فناوری به روز، پروپان اغلب به عنوان منبع گرما استفاده می شود و انبارهای مدرن بسیار پیچیده هستند. انبارهای دودکش امروزه واقعاً پیشرفته هستند و می‌توانند با رایانه برنامه‌ریزی شوند تا دما و رطوبت را دقیقاً به شکلی که کشاورز می‌خواهد کنترل کند. فرآیند پخت دودکش بلافاصله پس از برداشت تنباکو از مزرعه برای به حداقل رساندن آسیب یا فساد احتمالی آغاز می‌شود و در یک فرآیند سه مرحله‌ای قرار میگیرد که در آن تنباکو افزایش تدریجی دما را تجربه می‌کند و دمای انبار تا رسیدن به نقطه‌ای به تدریج افزایش می‌یابد. بین 100 تا 175 درجه فارنهایت وضعیت برگها در هر مرحله به دقت بررسی می شود زیرا در صورت اعمال حرارت اضافی در مرحله اشتباه، تنباکو ممکن است از بین برود. کل فرآیند معمولاً چهار تا شش روز طول می کشد و پس از آن درهای انبار باز می شود تا برگ ها رطوبت هوا را جذب کنند. پردازش تنباکو با دودکش در مقایسه با سایر روش‌های پخت، معمولاً حاوی قند بیشتری است، نیکوتین کمتری دارد و طعم و عطر ملایم و کمی شیرینی به شما می‌دهد. تنباکوهای ویرجینیا رایج ترین گونه ای است که برای پردازش دودکش استفاده می شود. وقتی واژه ویرجینیا را می شنوید، اساساً مترادف با دودکش است و تنباکویی که از آن به عنوان تنباکوی «سبک ویرجینیا» یاد می شود، به این معنی است که آن را دودکش پردازش می کند. انواع مختلف ویرجینیا را می توان با دستکاری دما و مدت زمانی که برگ ها در معرض فرآیند دودکش قرار می گیرند تولید کرد. به عنوان مثال، ویرجینیا روشن با دودکش شدن برگ در دمای اولیه بالاتر و سپس کاهش سریع دما ایجاد می‌شود. مدت زمان و دمایی که تنباکو در آن دودکش می شود، در نهایت بر رنگ، قدرت و طعم آن تأثیر می گذارد. هرچه برگ زردتر باشد، قند طبیعی بیشتر و نیکوتین کمتری در مقایسه با آن وجود دارد، در حالی که در برگهای تیره‌تر، قند بیشتری از بین رفته و در نتیجه نیکوتین مشخص‌تر می‌شود.
جمع بندیهمه این روش‌های پخت برای فرآیندهای تولید تنباکو و آنچه در نهایت به ترکیبات محبوب ما تبدیل می‌شوند، ضروری هستند. این فرآیندها به تدریج در طول قرن ها تکامل یافته اند و به طور مداوم از طریق آزمون و خطا و همچنین افزایش درک از برگ و رویکرد علمی اصلاح و بهبود یافته اند. هر روش نتایج متفاوتی را به همراه دارد و به سیگاری‌ها و پیپ کش ها اجازه می‌دهد بر اساس روشی که تنباکو پردازش شده از آن لذت ببرند و ترکیبات مشابهی پیدا کنند. مطالب مرتبط: :: برچسب‌ها: فرآوری تنباکو، پردازش تنباکو، خشک کردن تنباکو، فراوری تنباکو با آفتاب، فرآوری تنباکو با آتش , :: بازدید از این مطلب : 113 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
 حتی اگر یک قهوه خور با تجربه باشید، ممکن است اطلاعات زیادی در مورد قهوه بوروندی نداشته باشید. جمهوری بوروندی یک کشور آفریقایی کوچک است که بین رواندا و تانزانیا در بخش شرقی و مرکزی این قاره قرار گرفته است. رواندا و تانزانیا هر دو به عنوان تولید کننده قهوه شناخته شده هستند و هر کدام چندین برابر بیشتر از بوروندی در سال قهوه تولید می کنند. جمهوری بوروندی علیرغم حجم تولید کمتر، در دنیای قهوه تخصصی شناخته شده است. دانه های بوروندی چیزهای زیادی برای ارائه دارند و دارای ویژگی های منحصر به فردی هستند که سایر قهوه های آفریقایی فاقد آن هستند. اگر کنجکاو هستید که چه چیزی قهوه بوروندی را متمایز می کند و چه چیزی باعث جذابیت روزافزون آن می شود، به خواندن این مطلب ادامه دهید.
کشور بوروندیبوروندی با نام رسمی جمهوری بوروندی کشوری محصور در خشکی در مرکز آفریقا است. پایتخت آن گیتگا و بزرگترین شهر آن بوجومبورا است. بوروندی کشوری است کوچک در منطقه دریاچه‌های بزرگ که از شمال با رواندا و از باختر با جمهوری دموکراتیک کنگو و از جنوب و خاور با تانزانیا مرز مشترک دارد. جمعیت بوروندی ۱۱٬۸۹۱٬۰۰۰ نفر است و زبان‌های رسمی این کشور فرانسوی و انگلیسی هستند. واحد پول این کشور فرانک بوروندی نام دارد. ۸۵ درصد از جمعیت این کشور از قوم هوتو و ۱۴ درصد توتسی هستند. درصد مسیحیان در بوروندی بین ۸۰ تا ۹۰ درصد جمعیت برآورد می‌شود که حدود ۶۵ درصد از آنها کاتولیک رومی هستند. ۵ درصد جمعیت نیز به باورهای بومی اعتقاد دارند و بین ۲ تا ۵ درصد نیز مسلمانند که بیشتر در شهرهای اصلی زندگی می‌کنند. بوروندی در سال ۱۹۶۲ به استقلال دست یافت. نظام سیاسی این کشور در ابتدا سلطنتی بود، اما مجموعه‌ای از ترورها، کودتاها و وضعیت کلی ناامنی منطقه‌ای به برپایی جمهوری و نظام تک‌حزبی در این کشور در سال ۱۹۶۶ انجامید. کشمکش‌های پاکسازی قومی و در نهایت دو جنگ داخلی و نسل‌کشی‌ها در دهه ۱۹۷۰ و دوباره در دهه ۱۹۹۰، مانع توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور شد و این کشور را در سطح یکی از فقیرترین کشورهای جهان نگاه داشت.
تاریخچه قهوه بوروندیتولید قهوه در بوروندی در دهه 1930 پس از معرفی قهوه عربیکا توسط مستعمرات بلژیکی به این منطقه آغاز شد. عربیکا هنوز بیشترین قهوه‌ای را تشکیل می‌دهد که در بوروندی رشد می‌کند و به عنوان کشوری که قهوه را با کیفیت بالا تولید می‌کند شهرت یافته است. آب و هوا و محیط زیست بوروندی آن را برای کشت قهوه ایده آل کرده است، و این واقعیتی غیرقابل تعجب، با توجه به نزدیکی آن به سایر کشورهای برجسته تولید کننده قهوه در آفریقا است. قهوه در آب و هوای گرم و مرطوب رشد می کند و خاک غنی از نیتروژن و ارتفاعات را دوست دارد. کشور بوروندی به عنوان یک امتیاز، ترکیب این گزینه ها را در مناطق بزرگ در ارتفاعات بالا را دارد که در آن خاک آتشفشانی یک نوع خاک به ویژه غنی از نیتروژن فراوان است. ممکن است تعجب آور باشد که بوروندی با توجه به اینکه آب و هوای آن برای کشاورزی قهوه عالی است، خیلی شناخته شده نیست. اگرچه صادرات بوروندی در مقایسه با سایر غول‌های قهوه آفریقا مانند کنیا و اتیوپی ناچیز است، اما به اندازه‌ای است که آن را در رتبه بیست و نهمین کشور تولیدکننده قهوه در جهان قرار دهد. بوروندی از نظر جغرافیایی کشوری نسبتاً کوچک است و تا سال 2019 فقط حدود 11.5 میلیون نفر جمعیت داشت. با این وجود، تخمین زده می شود که 800000 تا 1000000 خانواده در صنعت قهوه کار می کنند که کسری شگفت انگیز از کل جمعیت است.
مناطق کشت قهوه بوروندیبوروندی دارای پنج منطقه اصلی تولید قهوه است: Buyenzi، Kirimiro، Mumirwa، Bweru و Bugesera. این بدان معنا نیست که قهوه را در خارج از این مناطق پیدا نخواهید کرد. بلکه این مناطق بزرگترین و رایج ترین آنها هستند، و همچنین با محصولات با کیفیت خود شناخته شده اند. Buyenzi: این منطقه بزرگی در شمال بوروندی و در همسایگی رواندا است. و منطقه اصلی تولید قهوه است، همچنین بسیاری از محصولات با کیفیت بالا را در اینجا خواهید یافت. دو منطقه خاص وجود دارد که شایسته ذکر در بوینزی هستند: Kayanza و Ngozi. Kayanza: آب و هوای این منطقه معتدل است و میانگین دمای سالیانه آن 18 درجه سانتیگراد است، در حالی که بیشتر مزارع قهوه بین 1700 تا 2000 متر در ثانیه هستند. بیشترین بارندگی را در آوریل دارد، و در ماه جولای خشک تر است. همه این شرایط ترکیب شده و قهوه ای را به وجود می آورند که به خاطر اسیدیته بالا و نت های سیتریک آن معروف است. در سال 2015، قهوه Kayanza امتیاز 91.09 را در Cup of Excellence کسب کرد. Ngozi: این منطقه در شمال شرقی بوروندی قرار دارد و ارتفاعی مشابه به Kayanza دارد. در حالی که قهوه کمتری نسبت به Kayanza تولید می کند، پتانسیل این منطقه کیفیت عالی را نیز نشان می دهد. در سال 2015، قهوه Ngozi در Cup of Excellence امتیاز 88.92 را به دست آورد، در حالی که چندین قهوه دیگر امتیاز بالای 85 را کسب کردند. Kirundo, Bugesera: این منطقه در شمال شرقی بوروندی در بازده کم قهوه تولید می کند. با این حال، دانه قهوه اش دارای پتانسیل با کیفیت بالا است. بیشتر مزارع بین 1400 تا 1700 متر در لیتر ارتفاع دارند و در سال 2015 یک قهوه از این منطقه امتیاز 86.62 را در Cup of Excellence کسب کرد. Muyinga, Bweru: در شمال شرقی بوروندی، مویینگا با تانزانیا هم مرز است. قهوه به طور متوسط 1800 متر در ثانیه رشد می کند. و این منطقه دارای شرایط معمولی بوروندی است: آب و هوای معتدل، خاک آتشفشانی، و بارندگی سالانه حدود 1300 میلی متراست. Gitega, Kirimiro: این منطقه مرکز بوروندی است و یک منطقه کوهستانی با دمای متوسط بین 12 تا 18 درجه سانتیگراد است. میزان بارندگی اش کمتر از سایر نقاط بوروندی است که حدودا 1100 میلی متر در سال است. علاوه بر قهوه برنده Cup of Excellence، شما همچنین یک آزمایشگاه قهوه مسئول تست کیفیت صادرات را در اینجا خواهید یافت. Bubanza, Mumirwa: این استان شمالی با رواندا و جمهوری دموکراتیک کنگو هم مرز است. ارتفاع از سطح دریا بین 1100 تا 2000 متر در سطح زمین با بارندگی سالانه 1100 میلی متر است. دما نسبتاً ثابت است و بین 18 تا 22 درجه سانتیگراد حفظ می شود.
فرآوری قهوه بوروندیتولید کنندگان در بوروندی معمولا قهوه های خود را به یکی از دو روش زیر پردازش می کنند:
بین دو روش فرآوری، پردازش شستشو در بوروندی رایج‌تر است. این به معنای استفاده از آب برای حذف همه چیز از گیلاس قهوه است تا زمانی که فقط دانه (در مورد ما دانه واقعی قهوه) باقی بماند. سپس قهوه را قبل از خشک شدن برای مدت معینی تخمیر می کنند. پردازش به این روش نه تنها به دانه‌های قهوه اجازه می‌دهد تا یکنواخت شوند، بلکه باعث می‌شود قهوه‌هایی با طعم تمیز و نوشیدنی لذت‌بخش نیز تولید شوند. اگرچه به اندازه قهوه های شسته شده رایج نیست، مزارع بیشتری شروع به تولید قهوه های فرآوری شده طبیعی کرده اند. تولیدکنندگان پس از برداشت، گیلاس ها را به مدت چند روز در زیر آفتاب خشک می کنند. این باعث می شود دانه قهوه تخمیر شود (در حالی که هنوز داخل گیلاس است) و قند بیشتری را از خود میوه جذب کند. قهوه های فرآوری شده طبیعی می توانند طعم سنگین و میوه ای بیشتری نسبت به قهوه های شسته شده خود داشته باشند. اما این پردازش می تواند ناسازگار باشد زیرا هم کیفیت و هم طعم دانه های قهوه یکنواخت نیستند. این نتیجه تخمیر بیش از حد برخی از گیلاس ها در فرآیند خشک شدن است.
انواع طعم قهوه بوروندیقهوه بوروندی ویژگی های بسیاری با دیگر قهوه های آفریقایی دارد. به لطف ارتفاعات بالا، قهوه بوروندی میوه‌ای و روشن با مرکبات، نت‌های گل‌ها و حتی عسل و آناناس است. برخی از دانه ها دارای نت های زغال اخته و نکات ظریفی از میوه شور هستند که طعم منحصر به فردی به قهوه بوروندی می دهد. طعم همه قهوه بوروندی یکسان نیست و برخی از تغییرات طعم بخاطر این است که در ارتفاعات مختلف رشد می‌کنند. بالاترین ارتفاعات میوه ای ترین قهوه را تولید می کند، و اما دانه هایی که در ارتفاعات پایین تر رشد می کنند اغلب طعم شکلاتی و مغزی بیشتری دارند. بیشترین قهوه ای که در بوروندی کشت می شود عربیکا است، اما مناطقی وجود دارند که در پرورش دانه های روبوستا نیز تخصص دارند. ما دانه های عربیکا را به طور کلی ترجیح می دهیم، اما قهوه آفریقایی را حتی بیشتر از آن. قهوه عربیکا قوی تر و تلخ تر است و دانه بهتری دارد و با طعم های لطیف میدرخشد. مطالب مرتبط: :: برچسب‌ها: قهوه، قهوه بوروندی، تاریخچه قهوه بوروندی، مناطق کشت قهوه بوروندی، فرآوری قهوه بوروندی، طعم قهوه بوروندی , :: بازدید از این مطلب : 95 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
 سیزده دهه گذشته تغییرات زیادی را برای تولید کننده سیگار برگ به وجود آورده است که زمانی در یک خانه مجردی در یک شهر کوچک سوئیس کار می کرد. با این حال، چیزی که تغییر نکرده است، تعهد VILLIGER به تولید بهترین سیگار برگ برای مشتریانش است. در اینجا مقداری از آنچه باید در مورد تاریخچه جذاب و الهام بخش VILLIGER بدانید آورده شده است. برای دیدن انواع سیگار برگ ویلیگر آدیشا کلیک کن آغاز کار VILLIGERشرکت VILLIGER نه به عنوان برند بین المللی تنباکو که امروز شناخته می شود، بلکه به عنوان یک تجارت کوچک که توسط ژان ویلیگر و همسرش لوئیز اداره می شد، شروع به کار کرد. ویلیگرها در خانه خود در Pfeffikon سوئیس سیگار تولید می کردند. در آن زمان، هیچ یک از این زوج موسس نمی توانستند موفقیت عظیمی را که شرکتی که آنها تأسیس کردند، روزی در بازار بین المللی تنباکو پیدا کند، پیش بینی کنند. ژان ویلیگر در سال 1902 درگذشت و لوئیز شرکت را تا سال 1918 اداره کرد. در آن زمان، دو پسر ژان و لوئیز، هانس و مکس، رئیس دوگانه VILLIGER شدند. برای بیش از 30 سال، این دو برادر شرکت سیگارسازی را که والدینشان در یک دوره رشد قابل توجه تأسیس کرده بودند، رهبری کردند. VILLIGER در پایان دوران مدیریت خود، برندی شناخته شده در سراسر اروپا بود، نه فقط در سوئیس.
هاینریش ویلیگر در حال کاوش در افق های جدیدمرحله بعدی تاریخ VILLIGER در سال 1951 آغاز شد، زمانی که هاینریش ویلیگر رهبر جدید شرکت شد. به زودی پس از به دست گرفتن کنترل، هاینریش تصمیم گرفت که استفاده از تنباکوی کوبایی را در سیگار برگ VILLIGER، یکی از مهمترین نقاط عطف در تاریخ شرکت، آغاز کند. در کمتر از 20 سال، برند VILLIGER در سراسر جهان مشهور شد. در سال 1964، VILLIGER حتی در نمایشگاه جهانی نیویورک ظاهر شد که یک دستاورد برجسته در تاریخ این برند بود. از این پلتفرم موفقیت موجود، هاینریش ویلیگر به پیشبرد شرکت خود به سمت موفقیت بیشتر ادامه خواهد داد. در اواخر دهه 1970، VILLIGER اسپانسر تیم مسابقه فرمول یک خود شد. در طول دهه های 1990، 2000 و 2010، این شرکت فعالیت های خود را در اندونزی، آمریکای شمالی، فرانسه و برزیل گسترش داد تا به بازار جهانی سیگار برگ خدمت کند. امروزه VILLIGER هنوز در اختیار Heinrich VILLIGER است، مردی که آن را در بیش از شش دهه تاریخ و توسعه هدایت کرده است. VILLIGER علاوه بر اینکه هنوز یک تجارت خانوادگی است، هنوز در Pfeffikon مستقر است، جایی که ژان و لوئیز ویلیگر بیش از یک قرن پیش شروع به پیچیدن دستی سیگار در خانه خود کردند. صنعت سیگار در حال حاضر رقابتی تر از همیشه است، اما برند VILLIGER پس از 130 سال در تجارت همچنان قوی است. بیش از آن، VILLIGER برای محصولات تنباکوی ممتاز خود مشهور شده است.
سیگار برگ VILLIGER's 130 Anniversary Limited Editionبرای جشن گرفتن این تاریخ قابل توجه، VILLIGER یک پیشنهاد سیگار مخصوص یک بار مصرف ایجاد کرده است. این سیگار برگ ویژه 130 سالگی از 100 درصد تنباکو برزیلی ساخته شده است که مورد علاقه خاص هاینریش ویلیگر است. هر جعبه 13 سیگار برگ دارای طرح ویژه سالگرد است که شامل پرتره هاینریش است. این سیگار برگها، که مشخصه تنباکوی برزیلی است، دارای طعمی قوی و غنی از مشک و چرم است و در عین حال شیرینی سبک و متمایز را حفظ می کند. اگر یک خبره هستید، مطمئناً این سیگارها لذت زیادی را برای شما به ارمغان خواهند آورد. 130 سالگرد VILLIGER فرصتی برای جشن گرفتن با لذت غنی است که فقط یک سیگار عالی ارائه می دهد. سیگار VILLIGER مورد علاقه خود یا جعبه ای از نسخه های ویژه سالگرد را بردارید و با VILLIGER در بزرگداشت گذشته همراه شوید و در عین حال جسورانه و با هیجان به آینده نگاه کنید. هاینریش ویلیگر: زندگی ای که وقف تنباکو شدهاینریش ویلیگر پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان در ابتدا می خواست آلمانی بخواند. در عوض، او در سن 20 سالگی به تجارت خانوادگی پیوست و زندگی خود را وقف تنباکو کرد و موفقیت VILLIGER Söhne را در نسل سوم تا به امروز ادامه داد. این موفقیت اکنون توسط حدود 1700 کارمند در سراسر جهان شکل گرفته است و توتون و سیگار برگ VILLIGER به بیش از 100 کشور صادر می شود. چندین تصمیم حیاتی به طور قاطع بر تاریخ جذاب VILLIGER Söhne تأثیر گذاشت.
مواد لازم برای موفقیتدستور VILLIGER برای موفقیت همیشه بر پنج نکته کلیدی استوار بوده است:
با این حال، اطمینان از کیفیت سیگار و سیگار برگ این شرکت به همان اندازه مهم بود که تاسیس 5th AVENUE PRODUCTS TRADING GmbH (1989) و INTERTABAK AG (1995) که تضمین کرد VILLIGER توزیع کننده رسمی انحصاری سیگار کوبایی در آلمان و اتریش باشد. در لهستان و سوئیس امروزه بسیاری از علاقه مندان به دخانیات با شنیدن نام "VILLIGER ORIGINAL-KRUMME" به یاد VILLIGER می افتند. با این حال، این سیگار در ابتدا توسط VILLIGER ساخته نشد. این گنجینه ملی سوئیس تنها از سال 1988 توسط VILLIGER تولید و توزیع شده است و همه چیز پس از خرید کارخانه سیگار برگ "Helmut Eichenberger" آغاز شد.
زندگی جدیداز طرف دیگر VILLIGER KIEL یکی از شناخته شده ترین محصولات VILLIGER در جهان است که توسط VILLIGER ساخته شده است. در سال 1907، لوئیز ویلیگر از اینکه تکه‌های شل شده تنباکو به دهانش می‌رفت، درست زمانی که در حال لذت بردن از سیگار بود، شکایت کرد. مادربزرگ هاینریش ویلیگر برای پرداختن به روش غیربهداشتی بیرون ریختن این تکه‌های تنباکو، اولین کسی بود که سیگار برگ‌هایی را با دهانی ساخته بود که ابتدا از غاز ساخته می‌شد. بین جنگ های جهانی، تولید این سیگارهای KIEL متوقف شده بود تا اینکه هاینریش ویلیگر آن را در دهه 1950 احیا کرد. با این حال، امروزه از دهانی های پلاستیکی استفاده می‌شود و مشتری VILLIGER KIEL را با چاقوی ارتش سوئیس مقایسه می‌کند. از این گذشته، سیگار برگ VILLIGER ممتاز ساخته شده از تنباکوی اندونزیایی نیز به سراسر جهان صادر می شود. در واقع، یکی از مشهورترین سلبریتی‌هایی که سیگار VILLIGER KIEL می‌کشید، الویس پریسلی، پادشاه راک اند رول بود که در طول مدت حضورش در ارتش ایالات متحده به مدت دو سال در آلمان مستقر بود.
توسط خود هاینریش ساخته شدهاینریش ویلیگر پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان به جای تحصیل آلمانی به تجارت خانوادگی پیوست، تجارت سیگار برگ را از پایه آموخت. بنابراین، تصادفی نیست که حامی 92 ساله اکنون سیگاری را به مناسبت 120 سالگرد تأسیس شرکتی که خودش ساخته است، راه اندازی کرد. VILLIGER 1888 همچنین اولین سیگار دست ساز درجه یک بود که نام VILLIGER را یدک می کشید. این سیگار پس از سالگرد تاسیس Villiger نامگذاری شده است و با دود پیچیده و متعادلی برای دوستداران سیگارهای با قدرت متوسط متشکل از تنباکو از بهترین مناطق شگفت انگیز است. VILLIGER 1888 مطمئناً حتی برجسته ترین سلیقه ها را نه تنها از نظر طعم، بلکه از نظر ظاهری نیز برآورده می کند. مجموعه نوآورانه و گسترده VILLIGER همچنین شامل سایر خلاقیت های Heinrich Villiger است. جوایز مهماگر به تمام کارهایی که هاینریش ویلیگر برای شرکت VILLIGER و صنعت جهانی تنباکو و سیگار در طول 70 سال خدمت خود به دخانیات انجام داده است نگاه کنید، تعجب آور نیست که او با دو تا از معتبرترین جوایز در دنیای سیگار برگ مفتخر شده باشد. او در سال 1998 برنده جایزه «مرد سال هابانوس» در جشنواره دل هابانو در کوبا شد. هاینریش ویلیگر تقریبا 100 بار از جزیره تنباکو دیدن کرده است. در مصاحبه ای که در www.heinrichvilliger.ch منتشر شد، حامی سیگار برگ ظاهر چشمگیر فیدل کاسترو رئیس جمهور سابق کوبا در یکی از جشنواره سالانه هابانو را بازگو می کند.
زباله های الکترونیکیدر حالی که هاینریش ویلیگر سیگارهای برگ را در سال 2019 روانه بازار کرد، سیگارهای الکترونیکی موضوع داغی بودند. به گفته وی، آنها زباله های الکترونیکی هستند. علاوه بر این، او یک داروساز نیست که آب را در قوطی بفروشد. با توجه به انتخاب زیاد سیگارهای ممتاز VILLIGER، که برخی از آنها را خودش ساخته است، انتخاب یک سیگار واقعاً دشوار است. با این حال، پیرمرد 92 ساله ترجیح می دهد یکی از سیگارهای برزیلی Villiger را بکشد. در واقع، او متوجه می شود که آنها از نظر طعم کمی بهتر از سیگار برگ هاوانای کوبا هستند. مطالب مرتبط:
:: برچسب‌ها: سیگار برگ، سیگار برگ ویلیگر، تاریخچه سیگار برگ ویلیگر، هاینریش ویلیگر، سیگار برگ VILLIGER , :: بازدید از این مطلب : 111 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
 تولید قهوه برای اقتصاد کامرون بسیار مهم است این محصول به طور گسترده در این کشور کشت می‌شود، دانه های روبوستا در نواحی ساحلی و عربیکا در ارتفاعات غربی رایج‌تر است. دو نوع عربیکا در کامرون کشت می شود که به اسم های جاوا و جامائیکا هستند که تنها جاوا در برابر آفاتی مانند بیماری توت قهوه و زنگ مقاوم است. در سال 2014، کامرون در رتبه سی و یکمین تولیدکننده بزرگ قهوه در جهان قرار گرفت. کامرون به دلیل موقعیتی که در مرکز قاره دارد، دارای سطح چشمگیر تنوع زیستی و آب و هوای بسیار متفاوت در بخش‌های مختلف این کشور است. قهوه کامرون با تعداد زیادی از مناطق رشد متنوع پیروی می کند. مزارع قهوه در امتداد ساحل عمدتاً روبوستا را پرورش می دهند، در حالی که عربیکا گونه اصلی در مناطق کوهستانی مرتفع است.
کشور کامرونکامِرون با نام رسمی جمهوری کامِرون کشوری است در باختر آفریقا که از باختر با نیجریه و از خاور با چاد و جمهوری آفریقای مرکزی و از جنوب با جمهوری کنگو، گابن و گینهٔ استوایی همسایه است و همچنین از باختر به اقیانوس اطلس پیوند می‌خورد. پایتخت کامرون یائونده است. جمعیت این کشور در حدود ۲۶٬۵۴۶٬۰۰۰ نفر[۵] و زبان‌های رسمی آن فرانسوی و انگلیسی است. واحد پول این کشور فرانک آفریقای مرکزی است. یائونده پایتخت کشور، ۱٬۸۰۰٬۰۰۰ نفر جمعیت دارد اما بزرگترین شهر کامرون دوالا با ۱٬۹۰۶٬۰۰۰ نفر جمعیت است. در کامرون در حدود ۲۰۰ گروه زبانی مختلف زندگی می‌کنند. کامرون در سال ۱۸۸۴ مستعمره آلمان شد. پس از جنگ جهانی اول منطقه کامرون میان فرانسه و بریتانیا تقسیم شد. بخش تحت کنترل فرانسه در تاریخ ۱ ژانویه ۱۹۶۰ از این کشور مستقل شده و جمهوری کامرون نام گرفت و بخش جنوبی که در کنترل بریتانیا بود در سال ۱۹۶۱ به جمهوری کامرون پیوست.کامرون در مقایسه با دیگر کشورهای آفریقایی از ثبات اقتصادی و اجتماعی نسبی برخوردار است. این امر باعث شده تا کشاورزی، راه‌سازی، راه‌آهن، و صنایع بزرگ نفت و چوب پیشرفت داشته باشد. با این وجود بخش بزرگی از شهروندان این کشور همچنان در فقر به‌سر می‌برند. قدرت در این کشور از سال ۱۹۸۲ در دست پل بیا، رئیس‌جمهور تمامیت‌خواه کشور است که با حزب جنبش دموکراتیک خلق خود حکومت می‌کند.
تاریخچه قهوه کامرونکشت قهوه در کامرون به سال 1884 در دوران استعمار آلمان برمی گردد. آلمانی ها برای باز کردن باغ های آزمایشی در ویکتوریا، ابولووا، انکونگسامبا و دشانگ رفتند. کشاورزی قهوه بعداً به مناطق داخلی تا یوکادوما، ابونگ-مبانگ، دومه، لومیه و آکونولینگا گسترش یافت. در حدود سال 1927، گیاه قهوه راه خود را به منطقه غرب پیدا کرد. تا سال 1928، 200000 نهال قهوه در دشانگ کاشته شد. در سال 1929، توسعه کشاورزی قهوه در کامرون به لطف رنه کوست، مهندس کشاورزی فرانسوی که به ریاست ایستگاه کشاورزی دشانگ منصوب شد، بود. سطح بالایی از تولید در سال 1990 وجود داشت که منجر به صادرات رکورد 156000 تن شد. کامرون در رتبه بندی جهانی در رده دوازدهم قرار گرفت. زمانی که تولید کاهش یافت، به سیاست های دولت و بحران اقتصادی جهانی نسبت داده شد. دولت از کارشناسان برزیلی برای پیشنهاد راه حل ها کمک گرفت و همچنین 750 میلیون FCFA - حدود 1.5 میلیون دلار آمریکا برای یک دوره پنج ساله به عنوان بسته امدادی سرمایه گذاری کرده است.
مناطق کشت قهوه کامرونقهوه در هفت منطقه کامرون کشت می شود. غرب، شمال غرب، ساحل، جنوب غرب، جنوب، مرکز و منطقه شرق. بامیلیکه و باماون نواحی فلات مرتفعی هستند که مزارع عربیکا در آنها واقع شده است. روبوستا که محصول غالب کشور است، در ارتفاعات میانی در منطقه غربی و نیز تا حدودی در آبانگ امبانگ می روید. عربیکا و روبوستا تا حدی در داخل کشور فرآوری می شوند. تولید قهوه کامرون تحت مسئولیت وزارتخانه های کشاورزی و توسعه روستایی (MINADER) و وزارت تحقیقات علمی و نوآوری (MINRESI) قرار دارد. تحت این وزارتخانه ها پروژه های مختلفی برای تقویت تولید قهوه وجود دارد. طبق آمار سازمان ملل متحد فائو، تولید قهوه در سال 2013، 41800 تن در مساحت 212000 هکتار و (520000 هکتار) با میزان عملکرد 1.972 هکتار بود. در طول سال 2007-2008، بیش از 40 درصد از کل صادرات قهوه سبز به ایتالیا بود. قهوه روبوستا به بلژیک، پرتغال و فرانسه صادر شد. در همین مدت 70 درصد صادرات عربیکا به آلمان بوده است. قهوه عربیکا به ایالات متحده، ایتالیا و بلژیک نیز صادر شد. بر اساس استراتژی توسعه بخش قهوه برای سالهای 2010-2015، تولید 125000 تن شامل 25000 تن عربیکا و 100000 تن روبوستا در نظر گرفته شد. هدف این صادرات 80000 تن (15000 تن عربیکا و 65000 تن روبوستا) بود. مصرف داخلی 10000 تن قهوه سبز سنجیده شد.
فرآوری قهوه کامرون و افزایش تولید عربیکاپس از اینکه گیلاس قهوه با چیدن دستی برداشت می شود و سپس پالپ زدایی می شود، تفاله توت قهوه با خاک اطراف بوته های قهوه مخلوط می شود تا مواد مغذی خاک را تکمیل کند. همانطور که کامرون به بهبود روش های کشت و فرآوری خود ادامه می دهد، مقدار فزاینده ای از بهترین قهوه عربیکا از این منطقه بدست می آید که بیشتر به خاطر قهوه هایی مانند کنیا، تانزانیا و قهوه اتیوپی شناخته شده است.
قهوه خاص کامرونجواهر تاج قهوه کامرون از منطقه کوچکی در استان شمال غربی به نام بویو می آید. قهوه بویو معمولاً در دسته های کوچک در ارتفاعات بیش از 5000 فوت و در غنی ترین خاک ممکن رشد می کند. بسیاری از مزارع در منطقه بویو قهوه را فقط به صورت دستی پردازش می‌کنند و دسته‌های تخصصی کوچکی تولید می‌کنند که کیفیت بسیار بالایی دارند و به همان اندازه قیمت بالایی دارند. قهوه‌ای که در منطقه بویو کشت می‌شود، خاص است و برخلاف سایر قهوه‌های کامرون یا هر جای دیگر، برای این موضوع. توصیه می‌کنیم اگر می‌توانید این قهوه را پیدا کنید، به شما هشدار داده می شود ارزان نخواهد بود. با این حال، برای تجربه چیزی منحصر به فرد و خاص که فقط از کامرون می توانید آن را دریافت کنید، ارزش هزینه بیشتر را دارد.
جمع بندیدر میان کشورهای تولیدکننده قهوه، خیلی‌ها به کامرون فکر نمی‌کنند. در مقایسه با سایر کشورهای آفریقایی مانند کنیا و اتیوپی، تولید قهوه کامرون چندان چشمگیر نیست، بنابراین ما درک می کنیم که چرا ممکن است نادیده گرفته شود، با این حال، نادیده گرفتن کامرون به طور کلی اشتباه است زیرا کامرون دانه های قهوه باکیفیت تولید می کنند که نمونه های عالی از قهوه تخصصی مدرن هستند. توصیه اصلی که باید بدانید اگر به دنبال امتحان قهوه کامرون هستید این است که به دنبال قهوه از منطقه بویو در استان شمال غربی باشید. قهوه Boyo در ارتفاعات بالا در خاک غنی و آتشفشانی رشد می کند و تجربه قهوه ای را ارائه می دهد که در هیچ جای دیگری نخواهید یافت. مطالب مرتبط:
:: برچسب‌ها: قهوه، قهوه کامرون، دانه قهوه کامرون، طعم قهوه کامرون، کشت قهوه کامرون، تاریخچه قهوه کامرون , :: بازدید از این مطلب : 102 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
 این روزها سیگار کشیدن به عنوان یک عادت منزجر کننده و خطرناک به حساب می آید که باید از آن اجتناب کرد. در واقع، حتی دولت ها چندین دهه تلاش کرده اند تا شهروندان را متقاعد کنند که این عادت را ترک کنند یا از ابتدا آن را شروع نکنند. به طور مشابه، شرکت‌های خصوصی، مانند انجمن سرطان ، همه به دنبال این هستند که سیگار کشیدن را به گذشته تبدیل کنند. اما یک قرن پیش، همه چیز به طور قابل توجهی متفاوت بود. همانطور که گاردین گزارش می دهد، تقریباً هر آقا یا خانم محترمی سیگار می کشید، و تا سال 1950، نیمی از جمعیت جهان صنعتی به سیگار های سرطانی علاقه داشتند. به گفته مجله Working Nurse، قبل از اینکه در مورد خطرات سیگار کشیدن برای سلامتی بدانیم، حتی پزشکان هم سیگار می‌کشیدند، گاهی اوقات در اتاق عمل.
برای مدتی بهترین اکسسوری برای یک زن (و گاهی اوقات یک مرد) که سیگار می کشید، چوب سیگار بود. با این حال، درست در همان زمانی که کاهش محبوبیت سیگار شروع شد، به همین ترتیب، استفاده از چوب سیگار نیز کاهش یافت. امروزه، چوب سیگارها هنوز هم به فروش می رسند، اما بیشتر به عنوان اکسسوری یا قطعات هنری.
کاربری چوب سیگار زمانی که فقط یک اکسسوری نبودهنگامی که زنان شروع به کشیدن سیگار کردند، به سرعت متوجه شدند که سیگار کشیدن آنها را با مشکلاتی مواجه می کند که مردان در هنگام کشیدن سیگار مجبور به مقابله با آن نبودند. همانطور که مجله The Lady Smokes اشاره می کند، چوب سیگارها به این دلیل محبوب شدند که بسیاری از این مشکلات را حل می کردند. به طور خاص، مردان ژاکت می پوشیدند، در حالی که زنان این کار را نمی کردند، و ژاکت از ریختن خاکستر بر روی لباس هایشان جلوگیری می کرد. علاوه بر این، کلاه‌های زنانه لبه‌های پهن‌تری نسبت به مردان داشتند و دود در زیر لبه‌ها و در چشم آنها جمع می‌شد. نگه داشتن سیگار چند اینچ دورتر این مشکل را نیز حل می کرد. این دستگاه ها مزایای دیگری را نیز ارائه کردند که فقط به زنان محدود نمی شد. به عنوان مثال، از افتادن تکه‌های توتون به دهان فرد سیگاری جلوگیری میکردند، تکه‌هایی از فیلتر کاغذی به لب‌های کاربر نمی چسبد، و دود را خنک و کمی ملایم میکردند. علاوه بر این، آنها از ایجاد لکه نیکوتین در نوک انگشتان جلوگیری کردند. به این دلایل و دلایل دیگر، برخی از مردان نیز از آنها استفاده می کردند.
چوب سیگار یک اکسسوری کاربردی بود و چندین هدف را انجام می داد:
صنعتی شدن سیگاربه گفته شورای سرطان نیو ساوت ولز، اروپایی‌ها پس از بورس کلمبیا ایده استفاده از تنباکو را قبول کردند و به زودی مردان ، و فقط مردان، سیگار می‌کشیدند. در طول این مدت، استفاده از دخانیات توسط یک زن کاملاً بی سابقه بود، نه به دلیل آگاهی ما از خطرات ناشی از مصرف دخانیات برای سلامتی زنان، بلکه به دلیل انگ های اجتماعی. در واقع، زنانی که از تنباکو استفاده میکردند، عمدتاً به‌عنوان زنان ناسالم دیده می‌شدند. در اواسط قرن نوزدهم، صنعت تنباکو ماشین‌هایی ایجاد کرد که می‌توانستند به سرعت سیگار تولید کنند، در مقایسه با فرآیند پر زحمت و پرزحمت کشیدن سیگارهای دستی. این امر بازار جدیدی را برای محصولات تنباکو باز کرد، اگرچه چند دهه طول کشید تا انگ اجتماعی زنان مصرف کننده تنباکو از بین برود و برای تحقق این امر کمک صنعت دخانیات لازم بود.
بازاریابی سیگار برای زناناین ایده که زنان نباید سیگار بکشند، چنان در آگاهی عمومی جا افتاده بود که در آغاز قرن بیستم، برخی شهرها حتی قوانینی علیه آن داشتند. قابل ذکر است، یک زن در سال 1908 در شهر نیویورک به دلیل سیگار کشیدن در ملاء عام دستگیر شد. پس از جنگ جهانی اول، برخی از موانع بین مردان و زنان شروع به فرو ریختن کردند. به عنوان مثال، زنان شروع به پوشیدن شلوار، ورزش کردن و کوتاه کردن موهای خود کردند. و صنعت تنباکو نشانه‌های دلاری را در این روند اجتماعی مشاهده کرد: آنها زنان و مردان را متقاعد کردند که سیگار کشیدن درست است. همانطور که Thuth Initiative گزارش می دهد، این صنعت به دنبال بازاریابی سیگار برای زنانی با رها کردن بی پروا بود و اغلب بازاریابی آنها را با مفهوم رهایی و کمک به زنان گره می زد. به عنوان مثال، در اوایل دهه 1920، لاکی استرایک با بیان این که سیگار بر یک میان وعده ترجیح داده می شود، ترس زنان در مورد وزن آنها را مورد بازی قرار داد: در این شعار نوشته شده بود: «به جای شیرینی به دنبال خوش شانسی باشید». به طور مشابه، در سال 1929، شرکت دخانیات آمریکا نوعی اعتراض را ترتیب داد، که در آن زنان با حمل "مشعل های آزادی" در قلب شهر نیویورک راهپیمایی کردند و همه سیگاری بودند . چند دهه بعد، در اواخر دهه 1960، ویرجینیا اسلیمز با شعار "تو راه درازی را طی کردی، عزیزم" به ایده های آزادی زنان که یک جنبش اجتماعی بزرگ در آن زمان بود، چسبید! زنان مشهوری که از چوب سیگار استفاده می کردند عبارتند از:
اسکارلت جوهانسون یک نمونه معاصر است.
برخی از مردان نیز از چوب سیگار استفاده کردندهمانطور که در بالا ذکر شد، چوب سیگار برای مردان و زنان مزایایی را فراهم میکردند، و اگرچه تا حد زیادی توسط زنان استفاده می‌شد، برخی از مردان سیگاری نیز از آنها استفاده میکردند. به عنوان مثال، هانتر اس. «خبرنگار گونزو» به ندرت بدون چوب سیگار در دهانش و در انتهای آن سیگاری در حال دود کردن دیده یا عکس گرفته شده است. همانطور که تارگارد اشاره می کند، او از آن به عنوان یک فیلتر استفاده کرد. به طور مشابه، طبق گفته موسسه سیاست عمومی در کالج هانتر، فرانکلین روزولت، که تصور می‌شود روزانه یک بسته سیگار می‌کشد، به ندرت دیده می‌شود که سیگاری محکم به انتهای چوب سیگار‌اش وصل نشده باشد. از جمله مشهورترین مردانی که از چوب سیگار استفاده می کردند عبارتند از:
البته بین چوب سیگار های مردانه و زنانه تفاوت های اساسی وجود داشت. همانطور که دانشگاه جواهر عتیقه توضیح می دهد، چوب سیگار های مردانه معمولا کوتاهتر از زنانه بودند. چوب سیگارهای مردانه حدود 10 ساتی متر طول داشتند، در حالی که مدل های زنانه می تواند بیش از 30 سانت طول داشته باشد. علاوه بر این، چوب سیگار های مردانه عموماً کاراتر و کمتر زرق و برق دارتر از چوب سیگارهای زنانه بودند.
مواد تشکیل دهنده چوب سیگارچوب سیگارها از ساده ترین سازه های تک ماده تا اشیاء فوق العاده آراسته با منبت های پیچیده از فلز و سنگ های قیمتی ساخته می شوند. نمونه‌های کمیاب‌تر از اینها را می‌توان در مینا، شاخ، لاک لاک‌پشت یا مواد گران‌بهای‌تری مانند کهربا و عاج یافت. چوب سیگار های مشابه ساخته شده از چوب، مرشوم یا باکلیت و با دهانه ای کهربایی برای سیگار برگ استفاده می شد و اکسسوری محبوب مردان از دوره ادواردیا تا دهه 1920 بود.
جایگاه فرهنگی چوب سیگارچوب سیگارها را می توان در فیلم هایی ای مانند تایتانیک و در فیلم های دهه 1950 و 1960 دید. هالی گولایتلی، دختر ساده لوح و عجیب و غریب جامعه کافه‌نشینی که آدری هپبورن در فیلم کلاسیک صبحانه در تیفانی در سال 1961 به تصویر کشید، مشهور است که یک چوب سیگار بزرگ حمل می‌کند. تصویر هپبورن با لباس مشکی کوچک جیوانشی و با چوب سیگار بلند در دست، یکی از نمادین‌ترین تصاویر سینمای قرن بیستم آمریکا محسوب می‌شود. دیگر شخصیت های سینمایی که از چوب سیگار استفاده می کردند عبارتند از:
سیگارهای فیلتر شده و تغییر نگرشاگرچه مردم از اوایل سال 1602 در مورد خطرات استفاده از تنباکو هشدار می دادند، اما در دهه 1950 بود که اثرات سلامتی استفاده از تنباکو بهتر شناخته شد. همانطور که مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها گزارش می‌دهد، از آن زمان، سیگار کشیدن در ایالات متحده به طور قابل توجهی کاهش یافته است، به طوری که تنها 13 درصد از بزرگسالان آمریکایی در حال حاضر سیگار می‌کشند، در مقابل حدود 50 درصد در چند دهه پیش سیگار می کشیدند. علاوه بر این، سیگار کشیدن نوعی انگ اجتماعی را در این زمان ایجاد کرد. به این ترتیب، با افراد کمتری که سیگار می کشند و افراد کمتری از مشهودترین تکیه گاه سیگار کشیدن استفاده می کنند. البته، آغاز پایان برای چوب سیگار احتمالاً در دهه 1950 بود. این زمانی بود که سیگارهای فیلتر شده رایج شدند و سیگار های جدید چندین مشکل را که چوب سیگار انجام می دادند را حل کرد (به نقل از نیویورک تایمز). یعنی دود را خنک و ملایم می‌کنند، قیر تولید شده توسط تنباکوی سوزان را می‌گیرند و از چسبیدن فیلترهای کاغذی به لب کاربر جلوگیری می‌کنند. چوب سیگارها هنوز هم وجود دارند، اما این روزها، آنها به یکی از ویژگی های افراد خاص تبدیل شده اند:
مطالب مرتبط: :: برچسب‌ها: این روزها سیگار کشیدن به عنوان یک عادت منزجر کننده و خطرناک به حساب می آید که باید از آن اجتناب کرد , در واقع، حتی دولت ها چندین دهه تلاش کرده اند تا شهروندان را متقاعد کنند که این عادت را ترک کنند یا از ابتدا آن را شروع نکنند , به طور مشابه، شرکت‌های خصوصی، مانند انجمن سرطان ، همه به دنبال این هستند که سیگار کشیدن را به گذشته تبدیل کنند , اما یک قرن پیش، همه چیز به طور قابل توجهی متفاوت بود , همانطور که گاردین گزارش می دهد، تقریباً هر آقا یا خانم محترمی سیگار می کشید، و تا سال 1950، نیمی از جمعیت جهان صنعتی به سیگار های سرطانی علاقه داشتند , به گفته مجله Working Nurse، قبل از اینکه در مورد خطرات سیگار کشیدن برای سلامتی بدانیم، حتی پزشکان هم سیگار می‌کشیدند، گاهی اوقات در اتاق عمل , برای دیدن انوع توتون سیگار پیچ کلیک کن برای مدتی بهترین اکسسوری برای یک زن (و گاهی اوقات یک مرد) که سیگار می کشید، چوب سیگار بود , با این حال، درست در همان زمانی که کاهش محبوبیت سیگار شروع شد، به همین ترتیب، استفاده از چوب سیگار نیز کاهش یافت , امروزه، چوب سیگارها هنوز هم به فروش می رسند، اما بیشتر به عنوان اکسسوری یا قطعات هنری , کاربری چوب سیگار زمانی که فقط یک اکسسوری نبود کاربری چوب سیگار زمانی که فقط یک اکسسوری نبود هنگامی که زنان شروع به کشیدن سیگار کردند، به سرعت متوجه شدند که سیگار کشیدن آنها را با مشکلاتی مواجه می کند که مردان در هنگام کشیدن سیگار مجبور به مقابله با آن نبودند , همانطور که مجله The Lady Smokes اشاره می کند، چوب سیگارها به این دلیل محبوب شدند که بسیاری از این مشکلات را حل می کردند , به طور خاص، مردان ژاکت می پوشیدند، در حالی که زنان این کار را نمی کردند، و ژاکت از ریختن خاکستر بر روی لباس هایشان جلوگیری می کرد , علاوه بر این، کلاه‌های زنانه لبه‌های پهن‌تری نسبت به مردان داشتند و دود در زیر لبه‌ها و در چشم آنها جمع می‌شد , نگه داشتن سیگار چند اینچ دورتر این مشکل را نیز حل می کرد , این دستگاه ها مزایای دیگری را نیز ارائه کردند که فقط به زنان محدود نمی شد , به عنوان مثال، از افتادن تکه‌های توتون به دهان فرد سیگاری جلوگیری میکردند، تکه‌هایی از فیلتر کاغذی به لب‌های کاربر نمی چسبد، و دود را خنک و کمی ملایم میکردند , علاوه بر این، آنها از ایجاد لکه نیکوتین در نوک انگشتان جلوگیری کردند , به این دلایل و دلایل دیگر، برخی از مردان نیز از آنها استفاده می کردند , برای دیدن چوب سیگار Chacom کلیک کن چوب سیگار یک اکسسوری کاربردی بود و چندین هدف را انجام می داد: استفاده اولیه برای جلوگیری از ریختن خاکستر بر روی لباس زنان بود، به خصوص که زنان کت سیگار نمی پوشیدند , به همین دلیل است که لباس‌های بلندتر برای مناسبت‌های رسمی‌تر، که معمولاً کدهای لباس پیچیده‌تری داشتند، استفاده می‌شدند , دود جریان جانبی را دورتر از چشمان سیگاری و از زیر کلاه خانم که اغلب لبه آن از کلاه مردانه بازتر بود خارج می کرد , به جلوگیری از رنگ آمیزی نیکوتین انگشتان دست و دستکش کمک کرد , کاهش لک شدن دندان ها , از چسبیدن و پاره شدن کاغذ سیگار نازک به لب های فرد سیگاری جلوگیری کرد , دود استنشاق شده خنک و ملایم شد , دارندگان گاهی اوقات فیلتر را به دلیل طعم و مزه و بعداً به دلایل سلامتی می پوشانند , قبل از ظهور سیگارهای فیلتر شده در دهه 1960، نگهدارنده آن همچنین تکه های تنباکو را از دهان فرد سیگاری دور نگه می داشت , صنعتی شدن سیگار صنعتی شدن سیگار به گفته شورای سرطان نیو ساوت ولز، اروپایی‌ها پس از بورس کلمبیا ایده استفاده از تنباکو را قبول کردند و به زودی مردان ، و فقط مردان، سیگار می‌کشیدند , در طول این مدت، استفاده از دخانیات توسط یک زن کاملاً بی سابقه بود، نه به دلیل آگاهی ما از خطرات ناشی از مصرف دخانیات برای سلامتی زنان، بلکه به دلیل انگ های اجتماعی , در واقع، زنانی که از تنباکو استفاده میکردند، عمدتاً به‌عنوان زنان ناسالم دیده می‌شدند , در اواسط قرن نوزدهم، صنعت تنباکو ماشین‌هایی ایجاد کرد که می‌توانستند به سرعت سیگار تولید کنند، در مقایسه با فرآیند پر زحمت و پرزحمت کشیدن سیگارهای دستی , این امر بازار جدیدی را برای محصولات تنباکو باز کرد، اگرچه چند دهه طول کشید تا انگ اجتماعی زنان مصرف کننده تنباکو از بین برود و برای تحقق این امر کمک صنعت دخانیات لازم بود , بازاریابی سیگار برای زنان بازاریابی سیگار برای زنان این ایده که زنان نباید سیگار بکشند، چنان در آگاهی عمومی جا افتاده بود که در آغاز قرن بیستم، برخی شهرها حتی قوانینی علیه آن داشتند , قابل ذکر است، یک زن در سال 1908 در شهر نیویورک به دلیل سیگار کشیدن در ملاء عام دستگیر شد , پس از جنگ جهانی اول، برخی از موانع بین مردان و زنان شروع به فرو ریختن کردند , به عنوان مثال، زنان شروع به پوشیدن شلوار، ورزش کردن و کوتاه کردن موهای خود کردند , و صنعت تنباکو نشانه‌های دلاری را در این روند اجتماعی مشاهده کرد: آنها زنان و مردان را متقاعد کردند که سیگار کشیدن درست است , همانطور که Thuth Initiative گزارش می دهد، این صنعت به دنبال بازاریابی سیگار برای زنانی با رها کردن بی پروا بود و اغلب بازاریابی آنها را با مفهوم رهایی و کمک به زنان گره می زد , به عنوان مثال، در اوایل دهه 1920، لاکی استرایک با بیان این که سیگار بر یک میان وعده ترجیح داده می شود، ترس زنان در مورد وزن آنها را مورد بازی قرار داد: در این شعار نوشته شده بود: «به جای شیرینی به دنبال خوش شانسی باشید» , به طور مشابه، در سال 1929، شرکت دخانیات آمریکا نوعی اعتراض را ترتیب داد، که در آن زنان با حمل "مشعل های آزادی" در قلب شهر نیویورک راهپیمایی کردند و همه سیگاری بودند , چند دهه بعد، در اواخر دهه 1960، ویرجینیا اسلیمز با شعار "تو راه درازی را طی کردی، عزیزم" به ایده های آزادی زنان که یک جنبش اجتماعی بزرگ در آن زمان بود، چسبید! زنان مشهوری که از چوب سیگار استفاده می کردند عبارتند از: آدری هپبورن لوسیل بال جین منسفیلد ژاکلین کندی ریتا هیورث پرنسس مارگارت وندی ریچارد مادالنا باربوسا ناتالی وود، لوئیز بروکس اسکارلت جوهانسون یک نمونه معاصر است , برخی از مردان نیز از چوب سیگار استفاده کردند برخی از مردان نیز از چوب سیگار استفاده کردند همانطور که در بالا ذکر شد، چوب سیگار برای مردان و زنان مزایایی را فراهم میکردند، و اگرچه تا حد زیادی توسط زنان استفاده می‌شد، برخی از مردان سیگاری نیز از آنها استفاده میکردند , به عنوان مثال، هانتر اس , «خبرنگار گونزو» به ندرت بدون چوب سیگار در دهانش و در انتهای آن سیگاری در حال دود کردن دیده یا عکس گرفته شده است , همانطور که تارگارد اشاره می کند، او از آن به عنوان یک فیلتر استفاده کرد , به طور مشابه، طبق گفته موسسه سیاست عمومی در کالج هانتر، فرانکلین روزولت، که تصور می‌شود روزانه یک بسته سیگار می‌کشد، به ندرت دیده می‌شود که سیگاری محکم به انتهای چوب سیگار‌اش وصل نشده باشد , از جمله مشهورترین مردانی که از چوب سیگار استفاده می کردند عبارتند از: فرانکلین دی , اس , تامپسون تنسی ویلیامز فولگنسیو باتیستا سرگئی راخمانینوف یوسیپ بروز تیتو هانس فون بولو یان فلمینگ مارشال جوسیپ بروز تیتو البته بین چوب سیگار های مردانه و زنانه تفاوت های اساسی وجود داشت , همانطور که دانشگاه جواهر عتیقه توضیح می دهد، چوب سیگار های مردانه معمولا کوتاهتر از زنانه بودند , چوب سیگارهای مردانه حدود 10 ساتی متر طول داشتند، در حالی که مدل های زنانه می تواند بیش از 30 سانت طول داشته باشد , علاوه بر این، چوب سیگار های مردانه عموماً کاراتر و کمتر زرق و برق دارتر از چوب سیگارهای زنانه بودند , برای دیدن انواع اکسسوری مردانه کلیک کن مواد تشکیل دهنده چوب سیگار چوب سیگارها از ساده ترین سازه های تک ماده تا اشیاء فوق العاده آراسته با منبت های پیچیده از فلز و سنگ های قیمتی ساخته می شوند , نمونه‌های کمیاب‌تر از اینها را می‌توان در مینا، شاخ، لاک لاک‌پشت یا مواد گران‌بهای‌تری مانند کهربا و عاج یافت , چوب سیگار های مشابه ساخته شده از چوب، مرشوم یا باکلیت و با دهانه ای کهربایی برای سیگار برگ استفاده می شد و اکسسوری محبوب مردان از دوره ادواردیا تا دهه 1920 بود , جایگاه فرهنگی چوب سیگار جایگاه فرهنگی چوب سیگار چوب سیگارها را می توان در فیلم هایی ای مانند تایتانیک و در فیلم های دهه 1950 و 1960 دید , هالی گولایتلی، دختر ساده لوح و عجیب و غریب جامعه کافه‌نشینی که آدری هپبورن در فیلم کلاسیک صبحانه در تیفانی در سال 1961 به تصویر کشید، مشهور است که یک چوب سیگار بزرگ حمل می‌کند , تصویر هپبورن با لباس مشکی کوچک جیوانشی و با چوب سیگار بلند در دست، یکی از نمادین‌ترین تصاویر سینمای قرن بیستم آمریکا محسوب می‌شود , دیگر شخصیت های سینمایی که از چوب سیگار استفاده می کردند عبارتند از: شخصیت خیالی پیتر پن، کاپیتان هوک، یک چوب سیگار منحصر به فرد داشت که به او اجازه می داد دو سیگار برگ را به طور همزمان بکشد , دشمن بتمن، پنگوئن معمولاً از چوب سیگار استفاده می‌کند , جانی دپ در نقش رائول دوک (رائول دوک) در فیلم ترس و نفرت در لاس وگاس از چوب سیگار استفاده می کند , در کارتون ها، پلنگ صورتی، سرهنگ اسپونز از ماجراهای تن تن و جید از جانی کوئست از چوب سیگار استفاده می کردند , ریچل منکن، یکی از شخصیت‌های سریال «مردان دیوانه» AMC با یک چوب سیگار کوتاه سیگار می‌کشد , بت لینچ، شخصیتی از کورونشن استریت، در دورانی که صاحب مسافرخانه منتظر بازگشت روورز بود، سیگارهای خود را با چوب سیگار می کشید , برای دیدن انواع سیگار برگ آدیشا کلیک کن سیگارهای فیلتر شده و تغییر نگرش سیگارهای فیلتر شده و تغییر نگرش اگرچه مردم از اوایل سال 1602 در مورد خطرات استفاده از تنباکو هشدار می دادند، اما در دهه 1950 بود که اثرات سلامتی استفاده از تنباکو بهتر شناخته شد , همانطور که مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها گزارش می‌دهد، از آن زمان، سیگار کشیدن در ایالات متحده به طور قابل توجهی کاهش یافته است، به طوری که تنها 13 درصد از بزرگسالان آمریکایی در حال حاضر سیگار می‌کشند، در مقابل حدود 50 درصد در چند دهه پیش سیگار می کشیدند , علاوه بر این، سیگار کشیدن نوعی انگ اجتماعی را در این زمان ایجاد کرد , به این ترتیب، با افراد کمتری که سیگار می کشند و افراد کمتری از مشهودترین تکیه گاه سیگار کشیدن استفاده می کنند , البته، آغاز پایان برای چوب سیگار احتمالاً در دهه 1950 بود , این زمانی بود که سیگارهای فیلتر شده رایج شدند و سیگار های جدید چندین مشکل را که چوب سیگار انجام می دادند را حل کرد (به نقل از نیویورک تایمز) , یعنی دود را خنک و ملایم می‌کنند، قیر تولید شده توسط تنباکوی سوزان را می‌گیرند و از چسبیدن فیلترهای کاغذی به لب کاربر جلوگیری می‌کنند , چوب سیگارها هنوز هم وجود دارند، اما این روزها، آنها به یکی از ویژگی های افراد خاص تبدیل شده اند: سیگاری های مدرن که به دنبال یک اکسسوری شیک و قدیمی هستند , افرادی که در تئاتر هستند یا کسانی که می خواهند به عنوان یک شخصیت که از چنین چیزی استفاده می کنند، نقش آفرینی کنند , مطالب مرتبط: برداشت، فرآوری و تخمیر برگ تنباکو تاریخچه سیگار برگ Villiger , :: بازدید از این مطلب : 110 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
 تایلند (سیام سابق) از سال 2014 یکی از 25 تولیدکننده برتر قهوه در جهان است، اما وضعیت آن به عنوان یک منبع قهوه به طور گسترده شناخته شده نیست. تایلند به طور سنتی عمدتاً روبوستا را برای مصارف صنعتی تولید می‌کرد، اما این کشور به سرعت به یک مبدا هیجان‌انگیز برای تولید قهوه‌های عربیکا مرغوب و همچنین روبوستا تبدیل شد. اما تایلند قهوه بسیار کمی صادر می کند و بیشتر تولید آن برای مصرف داخلی کشور باقی می ماند.در تایلند یک اکوسیستم قهوه تخصصی پررونق وجود دارد که در آن کشاورزان، رسترها، کافه‌ها و مصرف‌کنندگان به صورت هماهنگ همزیستی دارند. اغلب به‌عنوان نمونه‌ای از یک اکوسیستم قهوه کارآمد برای مبدایی که قهوه تولید شده از هر دو دیدگاه اقتصادی و محیطی پایدار است، دیده می‌شود.
کشور تایلندتایلند با نام رسمی پادشاهی تایلند و نام پیشین سیام، کشوری در شبه‌جزیره هندوچین واقع در جنوب شرقی آسیاست. تایلند از شمال غربی و غرب با میانمار و از شمال شرقی و شرق با لائوس و از جنوب شرقی با کامبوج و از جنوب با مالزی همسایه است. سواحل خلیج تایلند و دریای آندامان تایلند را به قطب گردشگری جهان بدل کرده‌است هر چند که کارگران جنسی در این شکوفایی قطب گردشگری بی بهره نبودند. زبان رسمی کشور تایلندی، پایتخت و همچنین پرجمعیت‌ترین شهر آن بانکوک و مذهب حدود ۹۵ درصد مردم بودایی است. نام تایلند در زبان مردم محلی برگرفته از دو لغت Thai و Land می‌باشد که به معنای سرزمین مردمان آزاد یا همان قوم تای است. جمعیت این کشور ۶۹٬۷۷۸٬۰۰۰ نفر است. در پی کودتای پرایوث چان اوچا فرمانده ارتش علیه یانگلیک شیناواترا نخست‌وزیر سابق این کشور، در سال ۱۳۹۳ حکومت نظامیان بار دیگر بر این کشور استوار شد. در ۱۳۹۵ (۲۰۱۶) همه‌پرسی قانون اساسی توسط نظامیان برگزار شد که رأی مثبت مردم به آن باعث شد تا اختیارات وسیعی به خونتا (حکومت نظامی تایلند) داده شود.
تاریخچه قهوه تایلندتایلند نسبتاً دیر به تولید قهوه رسیده است. در دهه 1970، پادشاه بومیبول آدولیادج، مجموعه ای از پروژه های قهوه را در شمال این کشور راه اندازی کرد تا به جوامع محلی کمک کند تا محصولات دیگری مانند قهوه را به عنوان جایگزینی برای کشت خشخاش پرورش دهند. تایلند در سال 1976 صادرکننده قهوه شد. ایجاد یک اقتصاد سازگارتر با محیط زیست این منطقه قبلاً به دلیل تجارت و تولید تریاک بدنام بود و خانواده های زیادی برای زنده ماندن و امرار معاش به کشت محصول قابل مبادله می پرداختند. مردم محلی ساکن در ارتفاعات شمالی تشویق شدند تا شروع به رشد و برداشت قهوه به عنوان وسیله ای برای سرمایه گذاری در صنایع پایدار کنند و از خاک غنی، حاصلخیز و شرایط آب و هوایی ایده آل خود نهایت استفاده را ببرند. در نهایت این کار به موفقیت بزرگی تبدیل شد. چیانگ مای که معمولاً به عنوان پایتخت قهوه تایلند شناخته می شود، مرکز تحقیقات رویال قهوه و انجمن عربیکا تایلند است. اگرچه تایلند تنها یک قرن است که قهوه تولید می کند، کیفیت فوق العاده قهوه ای که امروزه تولید می شود و همچنین فرهنگ پایدار آن باعث شده تا تایلند به یکی از کشورهای پیشرو در تولید قهوه در آسیا تبدیل شود. در تایلند دو نوع قهوه وجود دارد که عبارتند از عربیکا در شمال و روبوستا در جنوب. قهوه عربیکا به آب و هوای خنک تری نیاز دارد و قهوه ای با کیفیت بالاتر از روبوستا ارائه می دهد.
مناطق کشت قهوه تایلندبه طور کلی، دانه عربیکا در شمال تایلند و دانه روبوستا در جنوب رشد می‌کنند. قهوه روبوستا (Coffea canephora) به طور عمده در استان های چومفون، سورات تانی، ناخون سی تامارات، کرابی، فانگ نگا و رانونگ کشت می شود. قهوه در 67832 هکتار کشت می شود. تولید قهوه در جنوب کشور 80000 تن قهوه روبوستا است. یک چهارم قهوه روبوستا برای مصرف داخلی به شکل قهوه محلول، برشته شده، پودر شده و قلع شده است. بر اساس آمار فائو برای سال 2013، تولید قهوه 50000 تن در 51000 هکتار بود. عملکرد 980 کیلوگرم در هکتار بود که آن را در رتبه 18 جهان قرار داد. در سال 2015، دو نوع قهوه، Doi Tung و Doi Chang، از اتحادیه اروپا وضعیت نامگذاری حفاظت شده مبدا (PDO) را دریافت کردند. این نام قابل مقایسه با نام هایی است که به "شامپاین"، "ژامبون پارما" یا "بوردو" داده شده است، نیست. در حال حاضر حدود 10000 تن عربیکا و تقریباً 30000 تن روبوستا در شمال تایلند کشت می شود. تولید قهوه در منطقه مرزی شمالی با برمه و لائوس، معروف به (مثلث طلایی) انجام می شود. قهوه عربیکا گونه خوبی است زیرا بازدهی آن برای همه رده های کشاورزان از جمله مردم ساکن تپه ها، سودآور است. قهوه ارگانیک برای کشت در ارتفاعات با دامنه ارتفاعی 800 متر (2600 فوت) تا 1200 متر (3900 فوت) مناسب است. قهوه هم در مناطق سایه دار و هم در مناطق باز در آفتاب کامل کشت می شود. کشت مخلوط در نواحی تپه ای همراه با درختان میوه نیز انجام می شود. تعرفه‌های واردات قهوه تایلند دومین تعرفه‌های بالا در جهان است که باعث می‌شود کافی‌شاپ‌ها بتوانند دانه‌های خارج از کشور را عرضه کنند. بیشتر احتمال دارد که برزیل، کلمبیا یا اتیوپی را در ترکیب با قهوه تایلندی به جای یک منشا واحد پیدا کنید.
بهترین دانه های قهوه در تایلندپاسخ به این سوال نسبتاً سختی است، زیرا مانند سایر محصولات کشاورزی ، واقعاً به آب و هوا و کیفیت خاک که نسبتاً فصلی است بستگی دارد. اما در حال حاضر بهترین دانه های قهوه سبز و بهترین قهوه عربیکا در تایلند از این 8 منطقه شمال تایلند تهیه می شود.
طعم قهوه تایلندقهوه تایلندی از بسیاری جهات شبیه قهوه ویتنامی است. با این حال، کیفیت بهبود یافته، مشخصات رست و طعم آن باعث محبوبیت بیشتر آن نسبت به رقیب ویتنامی خود شده است. از آنجایی که بیشتر دانه های تایلندی روبوستا هستند، رست قهوه معمولا تیره است. روبوستا راحت تر رشد می کند و حاوی کافئین بیشتری نسبت به عربیکا است. معمولاً با شیر تغلیظ شده شیرین سرو می‌شود و طعم‌های تلخ قوی را از بین می‌برد و به قهوه مشخصات طعم پیچیده‌ای می‌دهد. دانه عربیکا مانند تایپیکا و بوربون نیز کشت می شود. با این حال، رشد آنها به این راحتی نیست. به دلیل طعم میوه ای که دارند فقط به مقدار کمی شیر و شکر نیاز دارند. مطالب مرتبط:
:: برچسب‌ها: قهوه، قهوه تایلند، تاریخچه قهوه تایلند، کشت قهوه تایلند، طعم قهوه تایلند , :: بازدید از این مطلب : 96 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
 فیلیپین به نسبت تولید قهوه ای که می کند زیاد شناخته شده نیست، زیرا اغلب به نفع غول های قهوه مانند برزیل، اتیوپی و کلمبیا نادیده گرفته می شود. تعداد کمی از مردم می دانند که فیلیپین نزدیک به 200 سال است که قهوه تولید می کند و حتی در اواخر قرن 18 اولین تولید کننده قهوه در جهان بود. در این مطلب، شما را با تاریخچه قهوه فیلیپین و ارائه مروری کوتاه بر قهوه مدرن فیلیپین، به قهوه فیلیپین می پردازیم. اگر میخواهید قهوه فیلیپین را امتحان کنید، جغرافیا و آب و هوا، انواع مختلفی که تولید می‌شوند و اینکه قهوه فیلیپینی را از کجا بخرید را پوشش خواهیم داد. بیایید شروع کنیم.
کشور فیلیپینفیلیپین با نام رسمی جمهوری فیلیپین کشوری مجمع‌الجزایری در جنوب شرقی آسیا، واقع در شرق ناحیهٔ هند و چین و شمال اندونزی است. فیلیپین با مساحت ۳۴۲٬۳۵۳ کیلومتر مربع؛ در رتبهٔ شصت و چهارم و با جمعیت ۱۰۹٬۵۸۱٬۰۷۸ نفر؛ سیزدهمین کشور در دنیاست. پایتخت فیلیپین مانیل و بزرگترین شهر آن کزون سیتی است. زبان رسمی این کشور، انگلیسی و فیلیپینی است. این مجمع‌الجزایر ابتدا توسط فردیناند ماژلان کاشف پرتغالی کشف شد. امپراتوری اسپانیا این مجمع‌الجزایر را مستعمره کرد. بعدها در جنگ آمریکا و اسپانیا، فیلیپین مستعمرهٔ آمریکا شد و در آخر مستعمرهٔ امپراتوری ژاپن گردید تا اینکه بالاخره کشوری مستقل شد. واحد پول فیلیپین، پزوی فیلیپین است و اقتصاد آن سی و چهارمین اقتصاد بزرگ دنیا با تولید ناخالص داخلی ۳۷۱٫۸ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۸ می‌باشد. فیلیپین دارای یک حکومت دموکراتیک و مطابق قانون اساسی با نظام ریاست‌جمهوری به ریاست بونگ بونگ مارکوس است.
تاریخچه قهوه فیلیپیننوع قهوه عربیکا در سال 1690 در جاوه غربی معرفی شد. زائران مسلمان قبلاً بذر یمنی را به غرب هند، منبع واقعی نهال هلندی، قاچاق کرده بودند و احتمالاً آن را به سوماترا معرفی کرده اند. قهوه سوماترای غربی به بریتانیایی ها فروخته شد و مبلغان آمریکایی قهوه را بیشتر پخش کردندو احتمالاً در قرن هجدهم به فیلیپین رسید. مصرف قهوه در آسیای جنوب شرقی رشد کرد و از نظر فرهنگی با اسلام ارتباط نزدیک داشت. قهوه در اوایل سال 1730 در فیلیپین معرفی شد، زمانی که یک راهب فرانسیس اولین درخت قهوه را در لیپا، باتانگاس کاشت. قهوه معرفی شده از فیلیپین از مکزیک وارد شده است. تولید قهوه بعداً توسط برادران آگوستینی، الیاس نبردا و بنیتو واراس در سایر بخش‌های باتانگاس مانند ایبان، لمری، سن خوزه، تال و تاناوان گسترده شد. مزارع قهوه بخشی از پایه اقتصاد باتانگاس شد و لیپا بعداً به عنوان پایتخت قهوه فیلیپین نامگذاری شد.
رشد قهوه فیلیپینپس از جنگ داخلی آمریکا، در سال 1865، تقاضا برای قهوه فیلیپین در ایالات متحده افزایش یافت زیرا واردات قهوه از فیلیپین نسبت به واردات قهوه از برزیل ارزان‌تر شد. باراکو از باتانگاس از مانیل به سانفرانسیسکو حمل شد. نیمی از صادرات قهوه فیلیپین در آن سال به سانفرانسیسکو ارسال شد. صادرات قهوه به اروپا نیز پس از افتتاح کانال سوئز در سال 1869 آغاز شد. در سال 1876، قهوه در شهر آمادئو در همسایگی Cavite معرفی شد و این استان شروع به تولید قهوه کرد. با این حال، لیپا به عنوان تولید کننده اصلی قهوه در فیلیپین باقی ماند و باتانگاس باراکو پنج برابر دانه های جاوا قیمت داشت. در سال 1880، فیلیپین چهارمین صادرکننده دانه قهوه بود. تولید قهوه در مناطق رقیب برزیل، آفریقا و جاوه زمانی که زنگ قهوه این مناطق را گرفتار کرد کاهش یافت و از سال 1887 تا 1889، فیلیپین تنها منبع قهوه در جهان بود. افول در دهه های 1880-1890در سال 1889، تولید قهوه در این کشور به دنبال ورود زنگ قهوه در کشور و افزایش بروز هجوم حشرات، کاهش زیادی داشت. این عناصر عملاً تمام درختان قهوه را در باتانگاس نابود کردند. تا سال 1891، تولید قهوه در این کشور به 1/6 کل تولید دو سال قبل کاهش یافت. در این دوره، برزیل جایگاه خود را به عنوان یک تولیدکننده بزرگ قهوه بازیافت. نهال های باقی مانده قهوه به Cavite منتقل شدند زیرا بسیاری از کشاورزان در Batangas به کشت محصولات دیگر روی آوردند.
پس از جنگ جهانی دومدر طول دهه 1950، دولت فیلیپین با کمک آمریکایی ها انواع قهوه را به کشور معرفی کرد که مقاومت بیشتری داشتند. قهوه فوری شروع به تولید در مقادیر تجاری کرد که منجر به افزایش تقاضا برای قهوه شد. بسیاری از کشاورزان در دهه 1960 دوباره به سمت کشت قهوه روی آوردند. واردات قهوه به دلیل مازاد عرضه در بازار جهانی به دلیل افزایش ناگهانی مزارع قهوه به طور لحظه ای متوقف شد. در سال 1980، فیلیپین به عضویت سازمان بین المللی قهوه (ICO) درآمد.
قرن 21 امتقاضا برای قهوه با رشد مواجه شد. در سال 2002، مصرف سالانه قهوه در فیلیپین 75000 تن بود. این رقم تا سال 2018 به 170000 تن در سال افزایش یافت. در همان سال فیلیپین به دلیل تولید کم قهوه با تنها 35000 تن در سال شروع به واردات قهوه کرد. طبق گفته وزارت کشاورزی (DA) این کشور حدود 75000-100000 تن دانه قهوه خشک به مبلغ 7 تا 10 میلیارد پوند از ویتنام و اندونزی وارد می کرد. تا سال 2016، به گفته PhilMech، یک آژانس تحت DA، میندانائو رهبر تولید محلی دانه های قهوه خشک است. سلطان کودارات استانی است که بیشترین قهوه را در این جزیره تولید می کند. تولید قهوه در مناطق کشت سنتی مانند Cordillera و Calabarzon به دلیل طوفان های قوی که در همان سال منطقه را درنوردید، کاهش یافت. در حالی که سال 2020 چالش های بیشتری را به همراه داشت ، از جمله همه گیری کووید-19 و فوران آتشفشان تال، همچنین می تواند آغاز عصر جدیدی برای قهوه تخصصی فیلیپین باشد. برای اولین بار در تاریخ، یک قهوه تولید محلی برنده مسابقات قهرمانی ملی باریستای فیلیپین (PNBC) در سال 2020 شد. دولت دوترته "نقشه راه صنعت قهوه فیلیپین 2017-2022" را با هدف افزایش تولید سالانه قهوه داخلی این کشور از 37000 تن در سال به 214626 تن تا سال 2022 امضا کرد. سطح خودکفایی قهوه از 41.6 درصد به 161 درصد رسیده است. خاستگاه قهوه در فیلیپینبا توپوگرافی متنوع و شرایط خاک غنی، فیلیپین یکی از معدود کشورهایی در جهان است که چهار نوع اصلی قهوه را تولید می کند. عربیکا، لیبریکا (باراکو)، اکسلسا و روبوستا. 90 درصد قهوه تولید شده در کشور روبوستا است. ریزاقلیم‌های منطقه‌ای در سراسر کشور نیز بر گونه های ی که در مناطق خاص رشد می‌کنند تأثیر می‌گذارد.
مناطق کشت قهوه فیلیپیندر اینجا برخی از مناطق فیلیپین آورده شده است که بهترین دانه های قهوه را پرورش می دهند: Batangas: تاریخ غنی فرهنگ قهوه فیلیپین به سال 1740 باز می گردد، زمانی که یک راهب فرانسوی اسپانیایی اولین درخت قهوه را در شهر لیپا، باتانگاس معرفی کرد. این مکان از آن زمان به عنوان "پایتخت قهوه فیلیپین" در نظر گرفته شده است. بیشتر به خاطر پرورش قهوه نادر قهوه لیبریکا، که در کشور به نام کاپنگ باراکو معروف است، مورد توجه قرار گرفته است. اصطلاح اخیر به معنای "مرد قوی یا مردانگی" است زیرا این نوع قهوه دارای طعم قوی و عطر تند است. Benguet: اگر رویای یک سفر آرام را در سر می پرورانید که در آن یک دم نوش داغ در کوه های سرد بنوشید، سفر به Benguet برای شما عالی است. آب و هوای خوب و خاک های غنی Benguet که در ارتفاعات باشکوه رشته کوه کوردیلا در شمال لوزون قرار دارد، قهوه عربیکا درجه یک را در کل کشور تولید می کند. مردم محلی به صورت ارگانیک و بدون استفاده از هیچ گونه آفت کش کشاورزی می کنند. قهوه ای با ویژگی های زردآلو، علف لیمو و پوملو تولید می کنند که زمانی بهترین عنوان قهوه عربیکا را در کنفرانس ملی قهوه به دست آورده است.
Sagada: یکی دیگر از شهرهای کوردیلری به عنوان پایتخت عربیکا فیلیپین در حال ظهور است. Sagada ممکن است به خاطر غارهای خیره کننده و تابوت های آویزان خود مشهور باشد، اما قهوه ای که در اینجا رشد می کند نیز توسط عاشقان قهوه در کشور مورد احترام قرار می گیرد. قهوه Sagada که با طعم تلخ و نت‌های آجیلی آن مشخص می‌شود، با فرهنگ کشاورزان محلی و قوانین شهرداری در اینجا گره خورده است: انجام مراسمی مانند کاشت فقط قبل از ماه کامل، و الزام هر خانواده به کاشت درخت قهوه از این دست قوانین است.
Kalinga: مسافران فیلیپینی و بین‌المللی به یک دلیل اصلی به ارتفاعات کالینگا که هنوز در کوردیلرا است، می‌روند: «آپو وانگ اود»، قدیمی‌ترین مامباباتوک (خالکوب‌کننده سنتی کالینگا) در کشور. اما یک چیز نیز وجود دارد که کالینگا در ذهن هر کسی که آنجا بوده است خالکوبی کرده است: قهوه آنها. این نوشیدنی که معمولاً به عنوان کالینگا شناخته می شود، کاملاً از دانه های روبوستا ساخته می شود. در روستای بوسکالان که آپو وانگ اود در آن زندگی می‌کند، مردم محلی تنها به یک روش درست برای تهیه قهوه‌شان سوگند یاد می‌کنند: «پختن» تفاله‌ها در آب جوش با شکر قهوه‌ای. Sulu Archipelago: در جنوب فیلیپین مجمع الجزایر سولو قرار دارد، با زمین های غنی و حاصلخیز که به خانه مزارع قهوه سولو روبوستا تبدیل شده است. این قهوه با امضای بومی توسط مردم تائوسوگ به نام Kahawa Sug شناخته می شود که به معنای "قهوه سولو" است و نه خیلی تلخ است و نه خیلی اسیدی. این قهوه بخشی جدایی ناپذیر از شیوه زندگی تائوسوگ است که معمولاً به عنوان همراهی با بنگ بنگ (میان وعده ها) یا لاتیل (غذاهای بومی) مصرف می شود. همچنین به طور سنتی با یک فنجان خالی اضافی سرو می‌شود، بنابراین قهوه داغ را می‌توان از این فنجان به آن فنجان ریخت که هم به خنک شدن و هم افزایش طعم آن کمک می کند.
Sultan Kudarat: برای بسیاری تعجب آور است، منطقه میندانائو در واقع 70 درصد از تولید سالانه قهوه فیلیپین را تولید می کند. به غیر از سولو، یکی دیگر از سوپراستارهای تولید قهوه، استان سلطان کودارات است. در واقع، این شهر در حال تبدیل شدن به پایتخت بعدی قهوه کشور است و دانه های با کیفیت صادراتی هر دو نوع عربیکا و روبوستا را پرورش می دهد. Cotabato: مناطق مرتفع استان کوتاباتو آن را برای کشت قهوه با کیفیت بالا، به ویژه دانه های عربیکا، ایده آل کرده است. تولید قهوه کوتاباتو در دهه 1960 تا 80 به اوج خود رسید. در حال حاضر چندین بنگاه اجتماعی مانند قهوه برای صلح در حال احیای تولید قهوه استان هستند. کوه ماتوتوم در جنوب کوتاباتو به خاطر قهوه سیوه اش معروف است، با گربه های سیوه که آزادانه در بیابان سرسبز آن پرسه می زنند و از گیلاس های قهوه رسیده تغذیه می کنند. Bukidnon: بوکیدنون در زبان محلی با مزارع وسیع آناناس مترادف است. اما میوه آناناس تنها افتخار این استان شمالی میندانائو نیست. با گشت و گذار در امتداد جاده های طولانی Bukidnon، فقط می توان از تپه های بی پایان و کوه های باشکوه آن شگفت زده شد، ارتفاعات خیره کننده که همچنین زمینه های کشت قهوه با کیفیت بالا هستند. در واقع، هر دو قهوه عربیکا و روبوستا که در اینجا رشد می کنند و برنده اولین مسابقه "کیفیت قهوه سبز" کشور شده اند. راهبان بندیکتین در صومعه ای محبوب در اینجا نیز قهوه تولید می کنند که به نام «مخلوط راهبان» شناخته می شود. Davao: منطقه داوائو به دلیل داشتن زمین های حاصلخیز و آب و هوای مناسب، نام خود را به عنوان "سبد میوه فیلیپین" به خود اختصاص داده است. قهوه‌ای که در داوائو رشد می‌کند نیز کیفیت بالایی دارد، با انواعی که طعم‌های متفاوتی از آجیلی، شکلاتی تا توت‌مانند را تولید می‌کنند. تولیدکنندگان قهوه تخصصی در اینجا شکوفا می شوند، زیرا هزاره های داوائو علاقه شدیدی به قهوه تخصصی بومی نشان می دهند. در واقع، وقتی متوجه می‌شوید که در حال سفر به داوائو هستید، از طیف گسترده‌ای از کافی‌شاپ‌های موج سوم که قهوه‌های تخصصی میندانائو را ارائه می‌کنند، غمگین خواهید شد.
Cavite: کاویت، مانند همسایه‌اش باتانگاس، استانی است که از نزدیک با قهوه در ارتباط است. شهر آمادئو، کاویت نیز زمانی به عنوان پایتخت قهوه فیلیپین در نظر گرفته می شد، به ویژه به دلیل تولید انواع روبوستا. آنها همچنین گونه های دیگر را پرورش می دهند، و ترکیب آنها از دانه چیزی را ایجاد می کند که در فرهنگ محلی به نام Pahimis Blend شناخته می شود. جشنواره Pahimis همچنین در Cavite جشن گرفته می شود، جشن شکرگزاری برای برداشت فراوان دانه های قهوه. Ilocos: وقتی در یک شهر استعماری اسپانیایی که به خوبی حفظ شده قدم بزنید، دوست دارید یک دم نوش داغ تهیه کنید یا یک قهوه بعد از موج سواری بنوشید. می‌توانید این کارها را در منطقه Ilocos، که به‌خاطر مکان‌های تاریخی، سواحل زیبا و قهوه معروف است، انجام دهید. انتظار کیفیت بالا را داشته باشید: قهوه روبوستایی که در اینجا رشد می کند، مقام اول را در سومین مسابقه کیفیت قهوه فیلیپین کسب کرده است. Iloilo: کافه های تخصصی در استان ایلویلو کم نیست. جنگل‌ها و کوه‌های دورافتاده استان دانه‌های قهوه با کیفیت عالی تولید می‌کنند که این کافی‌شاپ‌های خانگی را تامین می‌کند. جوامع بومی قبیله آتی در ایلویلو نیز به برخی از تولیدکنندگان برتر استان تبدیل شده اند. مطالب مرتبط: :: برچسب‌ها: قهوه فیلیپین، انواع قهوه فیلیپین، تاریخچه قهوه فیلیپین، رشد قهوه فیلیپین، خاستگاه قهوه در فیلیپین، مناطق کشت قهوه فیلیپین , :: بازدید از این مطلب : 109 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
 این نام ممکن است فانتزی به نظر برسد، اما قهوه فرنچ پرس در واقع یکی از ساده ترین و کم هزینه ترین راه ها برای لذت بردن از یک فنجان قهوه در صبح است. برخلاف تصور رایج، قهوه فرنچ پرس فقط برای افراد قهوه ساز نیست. اما اگر به دنبال این هستید که در این روش محبوب دم کردن ماهر شوید، مطمئناً یکی بودن ضرری ندارد. فرنچ پرس یک روش ساده و دستی دم کردن قهوه است که به شما امکان کنترل کامل روی دم کردن را می دهد. واقعاً همه می توانند این کار را انجام دهند، و این یکی از کم هزینه ترین روش های دم کردن موجود است. اما قبل از شروع، باید با تجهیزات مناسب و تکنیک دم کردن آشنا شوید. و این چیزی است که ما برای آن اینجا هستیم. برای دستورالعمل های گام به گام طرز تهیه قهوه فرنچ پرس تا انتهای ای ن مطلب با ما همراه باشید.
قهوه فرنچ پرس چیست؟اگر برای اولین بار است که قصد تهیه قهوه فرنچ پرس را دارید، ممکن است دیدن قهوه ساز فرنچ پرس کمی ترسناک باشد. اما در واقع یکی از ساده ترین سیستم های دم کردن است و از دهه 1850 وجود داشته است. طبق افسانه ها، اختراع آن در واقع یک حادثه مبارک بود. داستان از این قرار است که یک فرانسوی در حال جوشاندن آب بود که متوجه شد فراموش کرده است قهوه را داخل آن بریزد. با این وجود تصمیم گرفت تفاله قهوه را به آب جوش اضافه کند. وقتی تفاله‌های قهوه به سمت بالا رفت، او از یک تکه صفحه فلزی و یک چوب برای فشار دادن تفاله ها به پایین استفاده کرد. نتیجه؟ این بهترین قهوه ای بود که تا به حال چشیده بود. با وجود این داستان سرگرم کننده، حق اختراع قهوه ساز فرانسوی فرنچ پرس در واقع از ایتالیایی ها گرفته شده است. با گذشت زمان، این نسخه به فرنچ پرس که امروزه می شناسیم - یا یک سیستم دم کردن دستی که در آن تفاله های قهوه قبل از فشار دادن به ته لیوان در آب داغ غوطه ور می شود، ادامه می یابد و به جدا شدن تفاله ها از مایع کمک می کند.
مزایا و معایب قهوه فرنچ پرسقهوه فرنچ پرس طرفداران زیادی دارد. چون یک فنجان قهوه بسیار قوی را بدون نیاز به هیچ نوع سیستم دم کردن الکتریکی تولید می کند. شما کنترل کاملی بر نوشیدنی خود دارید و می توانید از قهوه ساز فرنچ پرس برای تهیه نوشیدنی های دیگر مانند چای یا حتی قهوه سرد استفاده کنید. به علاوه، تجهیزات آن ارزان است. شما می توانید یک قهوه ساز فرنچ پرس با بهترین کیفیت را با قیمت کمتر از 300 هزار تومان در فروشگاه آدیشا تهیه کنید.
از آنجایی که این یک سیستم دم کردن دستی است، نمی‌توانید دقیقاً آن را تنظیم کنید. همچنین در مورد اندازه آسیاب قهوه کمی سخت گیری لازم است.دتوصیه می شود دانه های قهوه خود را آسیاب کنید تا به آسیاب درشت یکنواخت لازم برای قهوه فرنچ پرس برسید. اما زمانی که این فرآیند را به پایان برسانید، یک نوشیدنی قهوه خوشمزه در ساده ترین شکل آن را خواهید داشت.
طرز تهیه قهوه فرنچ پرس مرحله به مرحلهوقتی صحبت از قهوه فرنچ پرس می شود، سخت ترین قسمت شروع کار است. شما باید مطمئن شوید که تجهیزات مناسب را برای تضمین موفقیت در اختیار دارید. اما به محض اینکه آنها را پایین تهیه کنید، بقیه کارها آسان است. مواد لازم برای تهیه قهوه فرنچ پرس
دستورالعمل تهیه قهوه فرنچ پرس:
تبریک می گویم! شما قهوه فرنچ پرس درست کردید. مطالب مرتبط:
:: برچسب‌ها: طرز تهیه قهوه فرانسه، فرنچ پرس، قهوه فرانسه، قهوه فرانسه با فرنچ پرس، تهیه قهوه فرانسه , :: بازدید از این مطلب : 103 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
قهوه در کشور یمن سابقه ای منحصر به فرد و نمادین دارد. در دوران باستان، راهبان سوفری از آن برای کمک به اعمال مذهبی خود استفاده می کردند. در طول دوره اوج صادرات، تولیدکنندگان قهوه یمن از شتر برای عبور از کشور استفاده میکردند و دانه‌های خود را به بندر موخا می‌بردند و در آنجا به سایر نقاط جهان ارسال می کردند. آیا این واقعیت که اسم بندر موخا بسیار شبیه نوشیدنی قهوه محبوب، موکا است، تصادفی است؟ شاید. یا شاید، اشاره به یکی از تأثیرگذارترین کشورها در کشت اولیه قهوه باشد.
کشور یمنیمن با نام رسمی جمهوری یمن، کشوری در جنوب شبه جزیره عربستان و انتهای آسیای غربی است. این کشور با ۵۲۷٬۹۷۰ کیلومتر مربع (۲۰۳٬۸۵۰ مایل مربع)، دومین کشور مستقل عربی در شبه جزیره است. خط ساحلی آن حدود ۲٬۰۰۰ کیلومتر (۱٬۲۰۰ مایل) امتداد دارد. قانون اساسی یمن، پایتخت کشور را شهر صنعا تعیین کرده اما این شهر از سال ۲۰۱۵ تحت اشغال شورشیان حوثی قرار داشته و دولت یمن شهر عدن را به‌عنوان پایتخت موقت انتخاب کرده‌است. در دوران باستان، یمن محل زندگی سبائی‌ها بود، حاکمیتی تجاری که مرزهایش از اتیوپی تا اریتره امروزی می‌رسید. در سال ۲۷۵ م، بعداً پادشاهی حمیر تحت تأثیر یهودیان گرفت. مسیحیت در قرن چهارم سر رسید. اسلام به سرعت در قرن هفتم گسترش یافت و نیروهای یمنی در فتوحات اولیه اسلامی بسیار نقش حیاتی داشتند. چندین سلسله در سده‌های ۹ تا ۱۶ پدیدار شدند، مانند سلسله رسولی. این کشور در سالهای ۱۸۰۰ بین امپراتوریهای عثمانی و انگلیس تقسیم شد. پادشاهی زیدی متوکلی یمن پس از جنگ جهانی اول و قبل از ایجاد جمهوری عربی یمن در سال ۱۹۶۲ تأسیس گردید. یمن جنوبی تا سال ۱۹۶۷ به عنوان نگهبان عدن، تحت الحمایه انگلیس بود و پس از آن تاریخ ابتدا به عنوان یک کشور مستقل و بعدتر به یک کشور مارکسیستی بدل گشت. نهایتاً دو کشور یمن با هم متحد شدند و در سال ۱۹۹۰ جمهوری جدید یمن را تشکیل دادند. رئیس‌جمهور علی عبدالله صالح اولین رئیس‌جمهوری کشور تا زمان استعفا در سال ۲۰۱۲ و در پی بهار عربی بود.
تاریخچه قهوه یمنوقتی به منشا و تاریخچه قهوه فکر می کنیم، یمن کشوری نیست که به ذهنمان خطور کند. با این حال، قهوه نقش مهمی در فرهنگ یمن دارد. گفته می شود که گیاه قهوه از اتیوپی سرچشمه گرفته است، اما نوشیدنی قهوه به شکل امروزی در یمن آغاز شد. به این دلیل که اولین بار قهوه به عنوان نوشیدنی در سال 1450 در یمن غربی توسط جمعیتی از راهبان صوفی عرفانی یمنی استفاده شد. آنها از این نوشیدنی برای کمک به بیدار ماندن و هوشیاری در طول مدیتیشن شبانه استفاده می کردند. با گذشت سالها، مردم یمن شروع به واردات بیشتر قهوه از اتیوپی کردند و شروع به کاشت آن کردند. بعدها فرهنگ نوشیدن قهوه در سراسر جهان گسترش یافت و یمن تولید قهوه خود را افزایش داد. در طول قرون هفدهم و هجدهم، اکثریت جمعیت یمن به دلیل رونق مصرف، کشاورزی قهوه را آغاز کردند. در اوایل دهه 1700، تقریباً کل درآمد یمن از صادرات قهوه بود. همچنین درصد زیادی از عرضه قهوه جهان از یمن بود. هنگامی که آنها شروع به استفاده از بندر دریای سرخ خود، موخا کردند، دانه های قهوه ای که در آن بندر مبادله می شد، نام موکا را به خود اختصاص داد. این روزها از موکا برای اشاره به قهوه همراه با شکلات استفاده می شود. آنها عمدتاً از بندر موخا برای تجارت با مردم اندونزی استفاده می کردند. زمین، محیط و آب و هوای بی نظیر و ایده آل این کشور، تولید بهترین دانه های قهوه در جهان را برای آن ها ممکن ساخته است. پس از کاشت قهوه توسط اندونزیایی ها در جاوه، یمن اهمیت خود را در صنعت قهوه از دست داد، اما درصد زیادی از قهوه جهان هنوز از یمن تهیه می شود.
کشت و فرآوری قهوه یمنتا به امروز، یمن توانسته است فرآیندهای کشاورزی و کاری را که در زمانی تولیدکننده اصلی قهوه بودند، حفظ کرده و بهتر کند. قهوه در مزارع کوچک خانواده کاشته می شود و بدون افزودن مواد شیمیایی رشد می کند. پس از مدتی شروع به تولید میوه هایی می کنند که به گیلاس معروف است. پس از رسیدن و قرمز شدن، آنها را به صورت دستی می چینند و کشاورزان طی فرآیندی شناور، گیلاس های خوب و بد را از هم جدا می کنند. سپس گیلاس ها خوب در آفتاب خشک می شوند و دانه ها قهوه هنوز داخل آن هستند، فرآیندی که می تواند بین 16 تا 22 روز طول بکشد. آنها یا بر روی تخته سنگ های مرتفع یا پشت بام خانه های کشاورز پخش می شوند. پس از خشک شدن گیلاس، کشاورزان راحت تر می توانند دانه را از پوسته های سفت جدا کنند. پس از برداشتن پوسته ها، چیزی که باقی می ماند یک دانه معیوب و بد فرم است که مشخصه دانه های قهوه یمن است. سپس دانه ها را با سنگ آسیاب که بیشتر توسط شتر یا الاغ می چرخانند آسیاب می کنند. گاهی اوقات از موتورهای بنزینی کوچک برای چرخاندن آسیاب ها استفاده می شود، اما حتی در آن زمان نیز خروجی کار با دست تولید می شود. فقط دانه های قهوه با طعم غنی و قدیمی تر صادر می شوند زیرا قیمت های بالاتری دارند. بیشتر قهوه یمن در ارتفاعات 1800 تا 2700 متری از سطح دریا کشت می شود. این به کوچکی دانه‌های قهوه کمک می‌کند، اما آنها را فشرده‌تر می‌کند. فرآیندهای برداشت و خشک کردن قهوه یمن با دمای بالا و شرایط خشکسالی در این کشورها کمک می کند. فرآیند خشک کردن طبیعی و این واقعیت که در طول رشد گیاهان از مواد شیمیایی استفاده نمی شود، باعث شده دانه های قهوه عطر متمایز و طعم غنی خود را دریافت کنند. گفته می‌شود قهوه یمن وقتی به تنهایی سرو می‌شود، عطر ادویه‌ای دارد و آثاری از شکلات کم رنگ نیز دارد. برخی دوست دارند آن را ترکیبی از شکلات، دارچین و خرما توصیف کنند. از آنجایی که تنها حدود 4 درصد از یمن شرایط کشت قهوه را دارد، تولید اندک آن به بسیاری از برندهای تقلبی قهوه یمن در بازار کمک کرده است. همین کمیاب بودن، منحصر به فرد بودن طعم و بو و روش تولید قهوه یمن آن را بسیار گران کرده است.
انواع و مناطق قهوه یمن و طعم های آنانواع مختلفی از قهوه یمن وجود دارد که هر کدام در مکان های مختلفی کشت می شوند و هر کدام ویژگی های منحصر به فرد خود را دارند.
جمع بندیدر فرهنگ سنتی قهوه، یمنی ها به طعم شکلات معروف هستند. گفته می‌شود که این تمایل باعث شده که برخی نوشیدنی‌ها را با استفاده از نام رایجی که تا اواسط قرن بیستم برای قهوه‌های یمن به کار می‌رفت، نوشیدنی‌های متشکل از قهوه و شکلات را «موکا» بنامند. مطالب مرتبط:
:: برچسب‌ها: قهوه یمن، تاریخچه قهوه یمن، فرآوری قهوه یمن، کشت قهوه یمن، انواع قهوه یمن، طعم قهوه یمن , :: بازدید از این مطلب : 115 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
 همه چیز در Svendborg آغاز شد، یک شهر کوچک دلپذیر با بندری زیبا در آب های سرد دریای بالتیک، در دانمارک. در اینجا، یک تولیدی کوچک تنباکو در سال 1826 افتتاح شد. پس از خرید توسط خانواده هالبرگ، به مرور زمان تبدیل به بزرگترین تجارت دخانیات خانوادگی در شمال اروپا شد. در سال 1887 آقای هارالد هالبرگ پتانسیل تجارت تنباکو را درک کرد و تصمیم گرفت کارخانه کوچکی را در مرکز شهر Svendborg خریداری کند که علامت آن نام "S. Bønnelyckes Tobaksfabrik” است. هارالد هالبرگ بلافاصله تصمیم گرفت نام شرکت را تغییر دهد و از آن لحظه به بعد به کارخانه سیگار و تنباکو هارالد هالبرگ معروف شد و سپس دوباره به کارخانه تنباکو هارالد هالبرگ تغییر نام داد.
آقای هالبرگ دو پسر به نام‌های اتو و اینار داشت که تمام اشتیاق خود به تنباکو را به آنها واگذار کرد و بدین وسیله پایه‌های اداره تجارت خانوادگی آینده را ایجاد کرد. اتو و آینار هر دو، مانند پدرشان هارالد، به رشد شرکت کمک کردند. با این وجود، این یورگن هالبرگ، پسر آینار هالبرگ بود که یکی از موفق‌ترین محصولات در کل تاریخ شرکت را خلق کرد و به بازار عرضه کرد، مخلوط‌های معروف مک بارن، که هنوز در میان پیپ کش های سراسر جهان محبوبیت دارد. ترکیبات مک بارن به قدری موفق بودند که در سال 1995 به افتخار چشم انداز و نبوغ Jørgen، نام شرکت دوباره به Mac Baren Tobacco Company تغییر یافت. پسر یورگن، هنریک هالبرگ، شرکت را تا زمان مرگ نابهنگام او در سال 2021 اداره کرد. امروز، سایمون سوفوس نیلسن در راس این شرکت قرار دارد. داستان شرکت ما مملو از سنت، فداکاری و میل به نوآوری و رشد است، با تمرکز تزلزل ناپذیر بر محصولات با کیفیت. تا به امروز، شرکت Mac Baren Tobacco 100% متعلق به خانواده Halberg است که برای پنج نسل سخاوتمندانه آن را هدایت کرده است تا به یکی از رهبران بازار توتون پیپ تبدیل شود و Mac Baren را به عنوان دومین تولید کننده بزرگ در جهان رتبه بندی کند. خرید شرکت دخانیات Sutliff در سال 2013 که قبلاً متعلق به آلتادیس ایالات متحده آمریکا بود و خرید برخی از برندهای مجموعه امپریال توباکو در سال 2015 در دستیابی به این هدف و به ویژه گسترش سبد محصولات این شرکت قابل توجه بود.
شرکت Snus در سال 2018 تحت شرکت Mac Baren Tobacco تأسیس شد که بر اساس ارزش‌های اصلی مک بارن و نسل‌های دانش فنی ساخته شده است. MoS که بر اساس یک مدل دموکراتیک منحصر به فرد ساخته شده است، بر راه حل های معتبر و خوش طعم در بازار نوظهور کیسه های جویدنی تمرکز دارد. علاوه بر این، سال 2019 خرید و تداوم تولیدکننده تنباکوی مشهور آلمانی Planta و شرکت توزیع آن Unitas را نشان داد و به طور بالقوه مجموعه Mac Baren تنباکوهای Roll Your Own و Pipe را با بیش از تعداد انگشت شماری از برندهای جدید و هیجان انگیز گسترش داد. در سال 2022، ما دفتر فروش و بازاریابی، نیروی میدانی، انبار و تدارکات را با نام شرکت جدید مک بارن آلمان به هامبورگ منتقل کردیم. علاوه بر این، در پاییز 2022، برند Snus با یک شرکت فروش جدید سوئد، واقع در استکهلم، توسعه یافت و توسط یک نیروی میدانی تکمیل شد. در طول سال ها، شرکت دخانیات مک بارن موفق شده است از سنت و تجربه حاصل از سابقه طولانی به عنوان سازندگان ترکیبات توتون پیپ برای تولید توتون های دست پیچ و محصولات بدون دود با بالاترین کیفیت استفاده کند که در بیش از 80 محصول مختلف به فروش می رسد. این روزها، برند مک بارن به عنوان مترادف کیفیت توسط تنباکوی‌ها در سراسر جهان شناخته می‌شود و ما نمی‌توانیم به تاریخ خود افتخار کنیم مگر اینکه از همه کسانی که با تلاش، تعهد و فداکاری خود در نوشتن این تاریخ مشارکت داشته‌اند بی نهایت سپاسگزار باشیم.
تاریخچه تنباکو از مک بارنتاریخچه انسان و تنباکو قدمتی چند هزار ساله دارد. از کنده کاری های سنگی سرخپوستان مایا می دانیم که آنها از تنباکو برای مراسم مذهبی استفاده می کردند. دود قابل مشاهده است و یکی از معدود چیزهایی است که از زمین به آسمان می رود و به همین دلیل تنباکو کشیدن به عنوان پیام آور خدایان مورد استفاده قرار می گرفت. برای تقویت مراسم، تنباکو را می‌توان با گیاهان دیگری نیز مخلوط میکردند. استعمال تنباکوی در تمام نقاط آمریکای جنوبی و میانه و البته جزایر دریای کارائیب گسترش یافت. از زمانی که اولین انسان تنباکو می کشید، هزاران سال گذشته بود تا اینکه اولین اروپایی عادت تنباکو کشیدن را توصیف کرد. این کریستف کلمب در سال 1492 بود که برای اولین بار عادت به کشیدن تنباکو توسط ساکنان محلی را گزارش کرد. فاتحان بعدی به هر کجا که می آمدند با گیاهان تنباکو مواجه می شدند و شروع به حمل تنباکو به اروپا کردند. ابتدا تنباکو به عنوان یک گیاه دارویی در نظر گرفته شد و ژان نیکوت، پزشک و سفیر ملکه فرانسه، ملکه را با استفاده از تنباکو درمان میگرن کرد. این آغاز راه پیروزی برای تنباکو در اروپا بود، به افتخار ژان نیکوت، محرک موجود در تنباکو به نام او نامگذاری شد و امروزه نیکوتین نیز نامیده می شود.
برای فیلیپ دوم پادشاه اسپانیا، تنباکو از طلا ارزشمندتر بود. آن را "تنباکو اسپانیایی" نامیدند، زیرا پادشاه انحصار تجارت تنباکو را معرفی کرد. فروش تنباکو یا بذر بدون اجازه پادشاه ممنوع بود و تخلف منجر به صدور حکم اعدام برای تاجر غیرمجاز می شد. بذرها در تمام مستعمرات اسپانیایی در سراسر جهان، از جمله مستعمرات در شرق دور پخش شد. با این حال، انحصار خیلی زود مورد حمله قرار گرفت. انگلیسی ها نیز به دنبال مستعمرات جدید بودند. با این حال آنها در شمال در جایی که امروز ایالات متحده آمریکا نامیده می شود فرود آمدند. اولین مستعمره در سال 1607 کشف شد و تلاش دوم انجام شد. آنها موفق شدند شهری به نام جیمزتاون در ویرجینیا تأسیس کنند. سرخ پوستان محلی Powhatan نیز تنباکو می‌کشیدند، اما با "تنباکو اسپانیایی" تفاوت زیادی داشت. برگهای نازک داشت، سوزش ضعیفی داشت و بسیار قوی بود. انگلیسی ها سعی کردند آن را به لندن برگردانند، اما به ندرت کسی می خواست این تنباکو را بخرد. مهاجران سعی کردند ابریشم، شیشه و بسیاری از اقلام دیگر تولید کنند، اما راهی برای حفظ استاندارد زندگی معقول پیدا نکردند. این منجر به مشکلات مالی شد و به آرامی ایده ترک مستعمره آشکارتر شد.
سپس در سال 1610 مردی به نام جان رولف وارد جیمزتاون شد. در راه خود از لندن، کشتی ای که در آن مسافر بود در برمودا غرق شد. همه افراد کشتی زنده ماندند اما کشتی باید تعمیر می شد. به همین دلیل مدتی در برمودا سپری کردن تا کشتی آماده حرکت شود. در برمودا گیاهانی از تنباکو اسپانیایی پیدا کردند و جان رولف و همراهانش به احتمال زیاد از این گیاهان دانه گرفتند و به جیمزتاون آوردند. در سال 1611 او بذرها را در جیمزتاون کاشت و این محصول موفقیت بزرگی داشت. سال بعد اولین محموله تنباکو از ویرجینیا به لندن فرستاده شد. نه تنها شرکتی که آنها را برای استعمار فرستاده بود خوشحال بود، بلکه جیمز اول پادشاه انگلیس نیز خوشحال بود. پادشاه پول زیادی پس انداز کرد زیرا مجبور نبود تنباکو را از اسپانیا بخرد. در عوض از مستعمره انگلیس در ویرجینیا آمده بود. اینجا بود که تنباکو ویرجینیا متولد شد. امروز همه ما هر روز به یاد پادشاه جیمز اول می افتیم، زیرا او مخترع مالیات بر تنباکو بود.
یکی از راه های گسترش عادت تنباکو کشیدن توسط ژنرال ها در جنگ های بزرگ اروپا ساخته شد. آنها متوجه شدند که سربازی که تنباکو می کشد می تواند کمی بیشتر راه برود و به غذای کمتری نیاز دارد، بنابراین دادن تنباکو به سربازان جزو جیره غذایی شد و تنباکو کشیدن در بین سربازان عادی شد. بازگشت به ویرجینیا، آغاز دوران پر رونق تنباکو بود. تعداد بیشتری از مهاجران به ویرجینیا آمدند و به زمین بیشتری برای کشت تنباکو نیاز داشتند. زمین به آرامی به سمت شمال، جنوب و غرب گسترش یافت تا جایی که امروزه به آن کنتاکی می گویند. خاک منطقه با گیاه تنباکو ویرجینیا متفاوت عمل کرد و برگ های تنباکو ضخیم تر و بزرگتر از تنباکو ویرجینیا شد. بعداً کشاورزان کنتاکی شروع به کشیدن برگها کردند و تنباکوی کنتاکی دارک متولد شد. یک کشاورز از اوهایو مقداری بذر از کنتاکی برداشت و به اوهایو آورد. دوباره خاک و آب و هوا متفاوت بود، بنابراین گیاهان جدید برگهای نازک‌تری نسبت به تنباکوی کنتاکی، اما برگهای ضخیم‌تر از تنباکوی ویرجینیا ایجاد کردند. در سال 1864 این کشاورز یک نوع تنباکو جدید کشت کرد و تنباکو سفید برلی (برلی که ما امروز استفاده می کنیم) متولد شد. در دهه‌های 1840 و 1850 آزمایش‌های زیادی در مورد درمان تنباکوی ویرجینیا انجام شد، و کم کم دودی کردن تنباکو به یک روال معمول بدل شد. تنباکو به دلیل سخت شدن و پخت سریع دودی، قند طبیعی خود را حفظ کرد و برای تنباکو به معنای طعم شیرین طبیعی بود. با این روش تنباکو ویرجینیا لایت متولد شد.
در جنگ کریم در حدود سال 1856، سربازان انگلیسی و فرانسوی متوجه شدند همتایان خود در حال کشیدن تنباکو در لوله های کاغذی نازک بودند. هم انگلیسی ها و هم فرانسوی ها این ایده را پذیرفتند و به زودی کارخانه های تولید تنباکو دستی شروع به تولید تنباکو در انگلیس و فرانسه کردند. موفقیت واقعی برای تنباکو با معرفی دستگاه تنباکو خودکار Bonsack در دورهام، کارولینای شمالی به دست آمد. با دستگاه جدید تولید تنباکو بیشتر از تقاضا شد، بنابراین تبلیغات تهاجمی برای کشیدن تنباکو آغاز شد. از آن زمان شرکت های تنباکو به عقب نگاه نکرده اند. بنابراین، تفاوت بین "تنباکو اسپانیایی" و تنباکوی که انگلیسی ها در جیمزتاون یافتند چه بود؟ "تنباکو اسپانیایی" گیاه Nicotiana Tabacum بود و انگلیسی ها Nicotiana Rustica را یافتند. نیکوتین دومی بسیار بالاتر است و برای کشیدن تنباکو در سیگار مناسب نیست. بنابراین به طور کلی Nicotiana Tabacum برنده رقابت تنباکو شد و امروزه برای تنباکو کشیدن رایج است، فرقی نمی‌کند ما پیپ، سیگار یا سیگار برگ می‌کشیم. آیا نیکوتیانا روستیکا کاملاً از کار افتاده است؟ اصلا. امروزه از آن برای اسنوس سوئدی و کیسه های جویدنی استفاده می شود.
مک بارن در حال حاضرمک بارن یک کسب و کار خانوادگی است، نه کسب و کاری که سهامداران آن را با بازده سه ماهه پیش بینی کنند. مدیر فعلی مک بارن می‌گوید: وقتی باید هر سه ماه یکبار برنامه ای اجرا کنید، گاهی اوقات تصمیم‌هایی که می‌گیرید برای آینده بهترین نیستند، زیرا باید فوراً سود ارائه دهید. ما آن فشار را نداریم. بنابراین اگر ایده‌ای داریم، می‌توانیم فکر کنیم برای آینده ما خوب است، سپس این کار را انجام دهیم بدون اینکه فکر کنیم برای این سه ماه چه اتفاقی می افتد. این شرکت تا پایان سال تولید خود را با ترکیب‌های جدید افزایش داد و ضرر را جبران کرد، شاهکاری که اکثر شرکت‌ها قادر به انجام آن نبودند. همچنین برای گروه Imperial Tobacco با مارک هایی مانند Capstan و Three Nuns، مارک هایی که Mac Baren به طور کامل در سال 2015 خریداری کرد، تنباکو تولید می کرد. این خرید همچنین شامل خط تنباکو آمفورا و همچنین بسیاری از برندهای ساخته شده به طور خاص برای اسپانیا و فرانسه، از جمله Scaferlati Caporal بود. مک بارن به طور چشمگیری گسترش یافته است و به کشیدن پیپ در سراسر جهان اختصاص دارد. توتون پیپ تخصص آنهاست و مقادیر زیادی از آن را تولید می کنند، بیش از هر شرکت دیگری. مک بارن همچنین با خرید تنباکوهای پیپ امپریال، تمام ترکیبات پلانتا را به دست آورد، بنابراین تولیدات زیادی در حال انجام است و فضای محل تولید در حال اتمام است، اگرچه هیچ برنامه فوری برای توسعه یا انتقال به یک مکان بزرگتر وجود ندارد. این شرکت صاحب بسیاری از مارک هایی است که توتون های پیپ به آنها وابسته هستند. حتی در ایالات متحده، Sutliff Tobacco متعلق به Mac Baren است، و Sutliff به تنهایی ردپای عظیمی در بازار تنباکو پیپ دارد، اما این تنها بخش کوچکی از عملیات Mac Baren است. این تأثیر و اهمیت قطعاً به چیزی تبدیل شده است که کمتر کسی می‌توانست آن را در 150 سال پیش پیش‌بینی کند.زمانی که کارخانه اصلی آن فقط یک اسب و مقداری تنباکو ارزش داشت.
سری محصولات مک بارن
مطالب مرتبط:
:: برچسب‌ها: مک بارن، توتون مک بارن، توتون پیپ مک بارن، تاریخچه مک بارن، تاریخچه تنباکو , :: بازدید از این مطلب : 117 نوشته شده توسط : کیاوش نصیری
 پاپوآ گینه نو سرزمینی است که به دلیل آب‌های اقیانوسی شفاف، صخره‌های مرجانی خیره‌کننده و جنگل‌های بارانی متراکم شهرت دارد. چشم انداز متنوع این کشور آن را برای پرورش انواع محصولات از جمله موز، پاپایا و البته قهوه ایده آل می کند! با این حال، با وجود شرایط رشد ایده آل، پاپوآ گینه نو تنها 1٪ از قهوه جهان را تشکیل می دهد، اما 40٪ از درآمد جمعیت را تشکیل می دهد و آن را به یک کالای بسیار مهم در جزیره تبدیل می کند. به خواندن ادامه دهید تا تمام آنچه را که باید در مورد قهوه پاپوآ گینه نو بدانید، از جمله مشکلاتی که برای تولیدکنندگان قهوه در این جزیره پیش آمده و طعم هایی که می توانید انتظار داشته باشید، بدانید.
کشور گینه نومملکت مستقل پاپوآ گینهٔ نو کشوری مشترک المنافع است که در اقیانوس آرام، قارهٔ اقیانوسیه و گینه نو قرار دارد. پایتخت آن بندر مورسبی است که در ساحل جنوب شرق کشور واقع شده‌است. منطقه پاپوا گینه نو از سال ۱۹۰۶ تحت سلطه استرالیا اداره می‌شد. در فاصله سالهای ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ به اشغال ژاپن درآمد اما پس از جنگ دوباره به استرالیا پیوست. در سال ۱۹۷۵ رسماً استقلال خود را از استرالیا به دست آورد. بسیاری از جزایر این کشور ارتباطی با دیگر جزیره‌ها ندارند و اقتصاد آنها تنها مبتنی بر مواد غذایی است که از کشاورزی و شکار به دست می‌آورند. خاک پاپوآ گینهٔ نو از نیمه خاوری جزیره گینه نو و شمار زیادی از جزایر دور از ساحل تشکیل شده‌است. جمعیت این کشور ۸٬۹۴۷٬۰۰۰ نفر و زبان‌های رسمی آن توک پیسین، هیری موتو و انگلیسی است. واحد پول این کشور کینای پاپوآ گینه نو و شیوه حکومتی آن دموکراسی پارلمانی و پادشاهی مشروطه است. پاپوآ گینه نو پس از آنکه از سال ۱۸۸۴ از سوی سه قدرت خارجی اداره می‌شد در سال ۱۹۷۳ از استرالیا مستقل شد.
تاریخچه قهوه گینه نواواخر دهه 1800: قهوه به جزیره می آید. گیاهان قهوه برای اولین بار در نیمه دوم قرن نوزدهم به پاپوآ گینه نو آورده شد و تصور می شود که اولین بار توسط اما کو فورسیث یا همان طور که استعمارگران آلمانی با محبت او را "ملکه اما" می نامیدند، کاشته شده است. اما، صاحب مزرعه و زن تاجر آمریکایی و ساموایی، صاحب مزارع نارگیل و کاکائو در منطقه کوکوپو بود و به احتمال زیاد او با برادر شوهر گیاه شناس خود، ریچارد پارکینسون، برای تأسیس کارخانه های قهوه نیز همکاری می کرد. دهه 1920 تا 1990: فراز و نشیب ها. تا دهه 1920 بود که تولید تجاری قهوه به اوج خود رسید و از آن زمان تا کنون کمی بالا و پایین شده است. در دهه 1960 افزایش زیادی وجود داشت که به دلیل بهبود زیرساخت ها بود که حمل و نقل قهوه را آسان تر کرد. این تجارت تا دهه 1970 به دلیل رکود در بازار قهوه برزیل در نتیجه یخبندان به موفقیت خود ادامه داد. با اینکه در آن زمان کشتیرانی ساده نبوده است. دهه 1980 شاهد رونق قهوه بود اما بسیاری از صاحبان مزارع در بدهی هایی افتادند که نتوانستند پرداخت کنند. در دهه 1990 دوباره به اوج خود رسید، اما در اواخر دهه 1990 کاهش قیمت قهوه وجود داشت. دهه 2000 - امروز: چالش‌ها و پیشرفت‌ها. در سالهای اخیر، قهوه پاپوآ گینه نو با چالش‌های بیشتری مواجه شده است، به‌ویژه در زمینه سرقت، به طوری که تولیدکنندگان بزرگتر هر سال حدود ۵۰ درصد ضرر را گزارش می‌کنند. با این وجود، همه چیز تلخ و تاریک نیست، تعدادی از جنبش‌ها از هر دو بخش دولتی و خصوصی شاهد بهبود صنعت قهوه پاپوآ گینه نو برای بار دیگر بوده است. این تغییرات بر پایداری، کیفیت خاک و آموزش برای کشاورزان در تلاش برای بهبود قهوه‌ای که در کشور کشت می شود متمرکز شده است.
مناطق کشت قهوه گینه نوگینه نو به دلیل خاک حاصلخیز و آتشفشانی و ارتفاعات بالا، منطقه ای فوق العاده برای رشد قهوه است. 75 درصد از قهوه‌ای که در این جزیره کشت می‌شود در ارتفاعات کوهستانی به سمت مرکز در استان هایلند شرقی یا استان هایلند غربی است. قهوه در ناحیه پایین سیمبو، بین دو استان، به مقدار بسیار کمتری نیز رشد می‌کند، اما این از نظر کمیت یا کیفیت آنقدرها غنی نیست.
مزارع کوچک قهوه گینه نو95 درصد از قهوه تولید شده در این جزیره از خرده مالکانی است که تنها چند هکتار مزرعه دارند که بیشتر آن باغ های خانوادگی است! قهوه نیز تنها محصول نیست و محصولات بسیاری از جمله موز، پاپایا و حبوبات نیز در حال رشد هستند. با توجه به نحوه رشد آن، بیشتر قهوه در پاپوآ گینه نو از مزایایی برخوردار است زیرا دسترسی محدودی به آفت کش ها یا مواد شیمیایی کشاورزی وجود دارد و بسیاری از مزارع دارای گواهی ارگانیک نیز هستند!
طعم قهوه گینه نوطعم قهوه پاپوآ گینه نو سرشار از بدنه، روشن و اسیدی با رنگ های لطیف خاکی است. بیشتر قهوه‌ای که در این منطقه کشت می‌شود، دانه‌های عربیکا است، اما برخی از مناطق پست، دانه‌های روبوستا نیز تولید می‌کنند. پردازش مرطوب رایج ترین شکل آماده سازی است که به قهوه طعمی روشن، تمیز و متعادل می دهد. قهوه‌هایی که در مزارع کوچکتر کشت می شود، تناقض‌های بیشتری در طعم دارند، اما وقتی خوب درست شود، ترکیب‌هایی تولید می‌کند که به طرز شگفت‌انگیزی پیچیده و منحصربه‌فرد هستند. از طرف دیگر قهوه تولید شده در مزارع بزرگتر از نظر طعم سازگارتر است زیرا به منابع و تجهیزات بهتری دسترسی دارند.
دانه های قهوه تک اصل گینه نوصنعت قهوه که زمانی پر رونق بود در گینه استوایی به دلیل سوءمدیریت اقتصادی در طول سالهای حکومت اقتدارگرا و صنعت کاکائو در این کشور ویران شد. قهوه سبز گینه استواییبا وجود اینکه در سال 1969 قهوه سبز در گینه استوایی 7664 تن تولید شد، این میزان در سال 1996 به کمتر از 200 تن کاهش یافت. کیفیت قهوه و کاکائو نیز با تولید عمدتاً در چند مزرعه بزرگ و بسیار ناکارآمد به سرعت کاهش یافت. صادرات دانه‌های قهوه سبز از گینه استوایی در طول سالها به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. در سال 1961، 8800 تن قهوه صادر شد در حالی که در سال 2007 فقط 117 تن صادر شد و در سال 2008 فقط 21 تن قهوه صادر شد. مطالب مرتبط:
:: برچسب‌ها: قهوه گینه نو، تاریخچه قهوه گینه نو، مناطق کشت قهوه گینه نو، مزارع کوچک قهوه گینه نو، طعم قهوه گینه نو، دانه های قهوه تک اصل گینه نو , :: بازدید از این مطلب : 131
|
|
آرشیو مطالب آخرین مطالب پیوند های روزانه مطالب تصادفی مطالب پربازدید چت باکس
تبادل لینک هوشمند پشتیبانی LoxBlog.Com
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
