کاپیتان بلک باید یکی از بهترین تنباکوهای پیپ توزیع شده در بازار انبوه باشد. اگر تنباکوهای کاوندیش را دوست دارید، ادامه مطلب را بخوانید. من اخیراً 3 نسخه از 5 نسخه را دود کردم و از همه آنها بی نهایت لذت بردم. من کاپیتان بلک Regular (بسته سفید)، Captain Black Gold (بسته طلایی) و Captain Black Royal (بسته آبی تیره) را می کشیدم. دو نسخه دیگر که من نکشیدم Captain Black Light (بسته آبی روشن) و Captain Black Cherry (بسته قرمز) هستند.

شما معمولا کاپیتان بلک را در فروشگاه های مختلف که توتون پیپ می فروشند، مانند فروشگاه آدیشا و سایر فروشگاه های زنجیره ای پیدا می کنید. اجازه ندهید زنجیره توزیع کاپیتان بلک شما را فریب دهد. این تنباکو به همان اندازه خوب است و حتی بهتر از برخی توتون های پیپ کنسرو شده تخصصی است.

برای دیدن انواع توتون پیپ آدیشا کلیک کن

تاریخچه کاپیتان بلک

منشا کاپیتان بلک را می توان در سال 1957 جستجو کرد، زمانی که این برند در لیست قیمت Lane Limited ظاهر شد و در آنجا به صورت عمده فروخته می شد. به عنوان "کمی معطر، آرام سوز، دلپذیر" تبلیغ می شد و به قیمت 16 سنت در هر اونس فروخته می شود. این برند نام خود از Herman G. Lane گرفته است که از علاقه مندان به کاپیتان Blackbeard بدنام، کشتی ها و توتون پیپ سیاه کاوندیش بود. ترکیبی که امروزه می شناسیم در سال 1973 عرضه شد و به سرعت توتون های پیپ معطر را در ایالات متحده رایج کرد و در نهایت به شهرتی جهانی شد. این برند شماره یک توتون پیپ است و در سراسر جهان از استرالیا تا قزاقستان به فروش می رسد.

• توتون Captain Black Original پرفروش ترین تنباکو پیپ در ایالات متحده است
  
• این تنباکوها در ابتدا در سال 1956 عرضه شدند
  
• برند Lane Limited در دهه 1890 در آلمان شروع به کار کرد
  
• بنیانگذار Lane در دهه 1930 به ایالات متحده مهاجرت کرد و شرکت را در منهتن مجدداً تأسیس کرد.

توتون پیپ کاپیتان بلک بزرگترین ترکیب توتون پیپ جهان را با تنوعی کم نظیر و انتخاب‌های معطر ارائه می‌کند. کاپیتان بلک احتمالاً شناخته شده ترین برند توتون پیپ است. کاپیتان بلک انواع تنباکوهای پیپ طعم دار را ارائه می دهد که در بین کلاس خود ارزش بسیار بالایی دارند. تنباکوی پیپ از Captain Black در قوطی ها یا کیسه هایی با اندازه های مختلف عرضه می شود.

توتون پیپ کاپتان بلک Captain Black Regular

کاپیتان بلک توتونی است که جامعه پیپ کش ها از آن به عنوان "همراه همیشگی" یاد می کند. با این حال، تجربه من با آن فوق العاده خوشایند بود. من اولین بار نسخه اصلی، Captain Black Regular را امتحان کردم. جامعه پیپ و بسیاری از فروشگاه های آنلاین به دلیل بسته بندی سفید رنگ از آن به عنوان "کاپیتان بلک سفید" یاد می کنند. با این حال، اگر وب سایت سازنده را بخوانید، به طور رسمی "عادی" معرفی شده است.

واقعاً سخت است که در مورد Captain Black Regular چیز بدی برای گفتن پیدا کنید. بسیاری از توتون های پر طرفدار و معطر به عنوان بیش از حد شیرین، مزه مصنوعی، زبان گزنده، سوختن داغ و بی مزه مورد بررسی قرار می گیرند. هیچ کدام از اینها در مورد کاپیتان بلک صادق نیست. رایحه آن دلپذیرترین رایحه ای است که بی درنگ خاطرات آرامش بخشی بوییدن پیپ پدربزرگتان، روزهای بی خیالی کودکی، معلم خردمند مدرسه قدیمی شما، بابانوئل، پای سیب در فر و دیگر افکار دلپذیری را که به طور جادویی به ذهنتان خطور می کند، زنده می کند. رایحه ای از گذشته کاپیتان بلک بوی توتون پیپ را دارد که فوراً شما را به زمان های گذشته بازمی گرداند.

پس وقتی آن را روشن می کنید چه اتفاقی می افتد؟ برخلاف سایر تنباکوهای معطر، کاپیتان بلک برای مدت طولانی روشن می ماند. باید اعتراف کنم که به این زودی در مسابقه پیپ کشیدن آهسته برنده نمی شوم. معمولاً باید 4 تا 6 بار دوباره روشن کنم، گاهی اوقات بیشتر. من 3 بار کاپیتان بلک را روشن کردم، و اولین بار بعد از نیمه تمام شد، حدود 25 دقیقه بعد از آن. کشیدن یک سر پیپ نزدیک به یک ساعت طول کشید. نت اتاق به اندازه رایحه توتون لذت بخش است و طعم آن طعم وانیل ملایم و طعم گل ختمی برشته است. طعم آن تقریباً شبیه خامه فرم گرفته است که با اسپرسو بسیار خوب عصاره گیری شده باشد.

در هفته گذشته سه نسخه مختلف از Captain Black را در Corn Cob Pipes و در Savinelli Venezia و Aldo Velani دود کرده ام. آن را آهسته دود کنید چون طعم آن لذیذ است و به اندازه ای ملایم است که از بینی خود خارج کنید تا طعم بیشتری حس کنید. این یک دود خوشمزه با مزه رنگ وانیل، شکلات و آجیل است. بسته بندی و دود کردن آن با عطر دلپذیر، طعم برلی خوب و کیفیت ثابت آسان است.

برای خرید توتون پیپ کاپتان بلک Captain Black Regular کلیک کن

توتون پیپ کاپتان بلک Captain Black Gold

توتون Captain Black Gold برای عاشقان ویرجینیا توتون عالی است. من این را با یک نوشیدنی سبک همراه می کنم. اولین باری که کاپیتان بلک گلد را کشیدم، یک کابرنه سوویگنون می‌نوشیدم و کار نمی‌کرد. فکر می‌کردم Gold را دوست ندارم، اما در دومین تلاشم فقط با یک لیوان آب، خیلی بیشتر از آن لذت بردم. طعم شیرین ویرجینیا طلایی را دارد. Gold به طور طبیعی شیرین ترین از این سه است. قندهای زیادی در این توتون وجود دارد، و اگر به آن فشار بیاورید می تواند زبان شما را گاز بگیرد، اما هنوز هم یک ویرجینیا شیرین خوب است.

بله، این در واقع یک ویرجینیا طلایی است و بله، یک کاوندیش است. چطور اینطور است؟

کاوندیش یک نوع گیاه یا تنباکو نیست: نام (معمولاً) تنباکوهای ویرجینیا و برلی است که از طریق فرآیند پخت و روش نگهداری و برش خاصی قرار گرفته اند. تنباکوهای کاوندیش پس از فرآیند پخت مربوطه خود (Burley: air-cured، Virginia: flue-cured)، بخارپز می شوند، معمولاً با شکر یا طعم دهنده در آب، تا تنباکو را با رطوبت و شیرینی لطیف دم کنند. پس از بخارپز کردن، تنباکو تحت فشار (فشرده) برای یک دوره پخت و تخمیر اضافی ذخیره می شود. پرس می تواند از چند روز تا چند هفته طول بکشد و طعم دهنده ها و یا پوشش را می توان در هر مرحله از فرآیند اضافه کرد. رنگ و طعم کاوندیش بین طبیعی و دارک متفاوت است، بسته به اینکه چه طعم دهنده ای به آن اضافه می شود و فشار چقدر قوی است.

کاپیتان بلک گلد فاقد برلی است. ویرجینیا خالص است. در مقابل، Captain Black Regular دارای Black Cavendish و Burley است، در حالی که Captain Black Royal دارای Black Cavendish و Gold Cavendish است.

 

توتون پیپ کاپتان بلک Captain Black Royal

توتون Captain Black Royal حد وسط خوبی بین دو نسخه دیگر است. من همه آنها را دوست دارم. کاپیتان بلک گلد برای زمانی که شما در حال و هوای یک طعم شیرین هستید عالی است، اما مراقب گاز گرفتن باشید، آهسته آن را بکشید. Captain Black Regular (سفید) زمانی عالی است که می خواهید یک کاوندیش مشکی شیرین که زبان را گاز نمی گیرد تجربه کنید، اما کاپیتان بلک رویال کمی از شیرینی آن کم شده و برای کشیدن پیپ در تمام روز عالی است.

برای دیدن انواع پیپ آدیشا کلیک کن

لیست محصولات کاپتان بلک

توتون پیپ

در بسته بندی هایی با وزن های مختلف عرضه می شود:

• White
• Gold
• Copper
• Royal
• Light
• Cherry
• Grape
• Round Taste
• Dark
• Red Sky
• Midnight Gold
• The Black Sea

سیگار

در بسته های سه تایی یا 20 تایی عرضه می شود:

• Classic
• Dark
• Sweet
• Grape
• Cherry
• Switch

سیگار برگ

در بسته های 5 تایی عرضه می شود:

• Original filter tip
• Vanilla filter tip
• Cherry filter tip

جمع بندی

کاپیتان بلک در هفت دهه گذشته به ظاهری ابتدایی پایبند بوده است، پس‌زمینه‌ای تک رنگ که نشان می‌دهد کدام ترکیب است، با شبح سیاهی از یک کشتی بلند. بسته توتون پیپ کاپتان بلک بسته ای نمادین است که برای هر کسی که مدتی در این سرگرمی بوده است به راحتی قابل تشخیص است.بسته ها به سبک استاندارد تاشو با زبانه چسب دار هستند که به شما امکان می دهد تا قبل از شروع از کار افتادن کیسه، آن را چند بار ببندید و باز کنید. مرطوب کننده اضافه شده در توتون به این معنی است که می توانید آن را برای چندین هفته قبل از اینکه نگران خشک شدن بیش از حد آن باشید، نگه دارید.

مطالب مرتبط:

• بررسی سیگار برگ گورخا gurkha cellar reserve 12
• لوازم جانبی پیپ شامل چه چیزهایی است

همانطور که از نام آن پیداست، دانه های قهوه لیبریکا در سواحل غربی آفریقا در جمهوری لیبریا کشت می شوند، که یکی از کمیاب ترین و منحصر به فرد ترین دانه های قهوه در جهان است. قهوه لیبریکا که عمدتاً تحت الشعاع دانه های عربیکا و روبوستا قرار دارد، تنها دو درصد از دانه های مصرف شده در سراسر جهان را تشکیل می دهد. قهوه لیبریکا با آب و هوای گرم و استوایی، و بیشتر گیاهان میوه‌زا در بخش غربی کشور، در سواحل اقیانوس اطلس رشد می‌کنند.

با چنین مقادیر حداقلی، جای تعجب نیست که دانه لیبریکا به انقراض نزدیک باشد. بسیاری از علاقه مندان به قهوه مشتاق امتحان کردن آن هستند، اما تعداد کمی از آنها با تاریخچه طولانی این گیاه آشنا هستند. در این مقاله تاریخچه این گیاه و همچنین جزئیاتی در مورد عطر و طعم این قهوه در خطر انقراض را ارائه می دهیم.

کشور لیبریا

لیبِریا با نام رسمی جمهوری لیبریا، کشوری در غرب آفریقا و شمال خلیج گینه است که پایتخت آن مانروویا می‌باشد. این کشور از شمال با سیرالئون، از شمال شرق با گینه و از شرق با ساحل عاج همسایه است و از غرب به اقیانوس اطلس پیوند می‌خورد. کشور لیبریا در سال ۱۸۴۷ میلادی توسط بردگان آزادشده‌ای که از آمریکا به قارهٔ آفریقا بازگشته بودند بنیاد شده و یکی از کهن‌ترین جمهوری‌های قارهٔ آفریقا است. این کشور از دههٔ ۱۹۹۰ به دلیل جنگ‌های طولانی داخلی و نیز نقشی که در جنگ سیرالئون داشت، کشوری شناخته شده‌ است و دارای حدود ۵٬۰۵۸٬۰۰۰ نفر جمعیت است. زبان رسمی این کشور انگلیسی است که به همراه ۲۹ زبان محلی دیگر در این کشور به کار می‌رود. ادیان مسیحیت، اسلام و برخی عقاید دیگر در این منطقه رواج دارد. میانگین عمر مردان ۴۱ سال و زنان ۴۲ است. واحد پول این کشور دلار لیبریا می‌باشد. الماس، آهن، کائوچو، قهوه و کاکائو از محصولات صادراتی این کشور است.

تاریخچه قهوه لیبریکا

قهوه لیبریکا کمتر از 1.5 درصد از قهوه تجاری تولید شده را تشکیل می دهد. اولین بار در فیلیپین به صورت تجاری کشت شد، پس از آن در دهه 1740 توسط راهبان اسپانیایی به شهر لیپا آورده شد. قهوه liberica گونه اصلی قهوه بود که در طول دوره استعمار در جزایر رشد می کرد و به کشورهای غربی صادر می شدند، جایی که قیمت آنها تا پنج برابر قیمت سایر دانه ها و یا گونه های قهوه بود. در طول همه گیری جهانی زنگ قهوه در اواخر قرن نوزدهم، مزارع قهوه liberica در فیلیپین بیشتر از مزارع عربیکا و روبوستا زنده ماندند. اما آنها نیز در نهایت تسلیم این بیماری شدند که منجر به فروپاشی صنعت قهوه در جزایر شد. قهوه liberica در محلی به عنوان kapeng barako (به اسپانیایی: café verraco) شناخته می شود. هنوز هم در فیلیپین به شدت مورد توجه است و به طور گسترده رشد می کند، اگرچه تا حد زیادی برای بازار محلی عرضه می شود. امروزه، باتانگاس و استان مجاور کاویت، تولیدکنندگان اصلی گونه فیلیپینی لیبریکا هستند.

در پایان قرن نوزدهم، قهوه liberica به اندونزی نیز برده شد تا جایگزین درختان عربیکا شود که در اثر بیماری زنگ قهوه از بین رفته بودند. امروزه هنوز در بخش‌هایی از جاوه مرکزی و شرقی و کالیمانتان غربی یافت می‌شود. لیبریکا در مالزی نیز کشت می شود. به طور کلی به دلیل مهاجرت جاوه ها به مالزی در قرن نوزدهم در نوار قهوه مالزی در ساحل غربی جوهور رشد می کند، و یک گونه کمیاب و بی نظیر لیبریکا را می توان در منطقه ای منزوی از جنگل های آمازون در گویان یافت.

دانه های قهوه لیبریکا بسیار بزرگتر از دانه های محبوب عربیکا و روبوستا هستند. با توجه به نادر بودن و عرضه محدود آن در سطح جهانی، هزینه دانه لیبریکا معمولی در سطح بالاتری قرار دارد و دانه لیبریکا ممتاز دارای برچسب قیمت بالاتری است. غلظت کافئین دانه های لیبریکا با 1.23 گرم در 100 گرم کمترین میزان کافئین در بین سه رقم قهوه است که در آن عربیکا 1.61 گرم در 100 گرم و روبوستا 2.26 گرم در 100 گرم است.

زنگ زدگی قهوه 

زنگ قهوه که به عنوان زنگ برگ قهوه نیز شناخته می شود، قارچی به نام Hemileia vastatrix است که می تواند کل محصول قهوه را در مدت زمان کمی از بین ببرد. در اوایل دهه 1890، بسیاری از محصولات قهوه در جهان به دلیل این قارچ از بین رفته بودند. پوسیدگی قهوه روی برگ های گیاه شروع می شود و به صورت یک ماده پودری قهوه ای رنگ که شبیه زنگ فلز است ظاهر می شود. این قارچ به سرعت مناطقی از پوشش گیاهی را می بلعد و فاجعه به بار می آورد. با این حال، کشاورزان و بازرگانان متوجه شدند که دانه لیبریکا از بین نرفته است. آنها شروع به برنامه ریزی برای بازسازی محصولات قهوه خود کردند. برای کمک به جلوگیری از شکست کامل تجارت قهوه، قهوه لیبریکا به نقاط مختلف جهان فرستاده شد به این امید که بتواند دوباره کشت شود.

کشت قهوه لیبریا در کشورهای فیلیپین، مالزی و اندونزی

با توجه به توضیحات بالا قهوه لیبریا به فیلیپین، مالزی و اندونزی راه یافت. اما بیشتر در فیلیپین درخشید. در طول کشت مجدد، فیلیپین یک استان ایالات متحده بود که از تجارت قهوه سود می برد که بعد از مدت کوتاهی پس از جنگ جهانی دوم از ایالات متحده استقلال یافت. برای جلوگیری از انحصار تجارت قهوه در کشورهای کوچکتر، ایالات متحده محدودیت‌های صادراتی شدیدی را اعمال کرد و عملاً گسترش قهوه لیبریکا را متوقف کرد. در نتیجه، مالزی به یکی از بزرگترین صادرکنندگان قهوه در جهان تبدیل شد و همچنان بزرگترین تولید کننده دانه لیبریکا است و پس از آن فیلیپین، اندونزی و لیبریا قرار دارند.

ویژگی قهوه لیبریکا

قهوه لیبریکا به دلیل تاریخچه خود منحصر به فرد است، اما همچنین ویژگی های منحصر به فردی در مقایسه با قهوه های رایج نیز دارد. اول اینکه گیاه لیبریکا بسیار بزرگتر و بلندتر از گیاه عربیکا و روبوستا است. این گیاه با ارتفاع 20 متری یکی از مرتفع ترین گیاهان قهوه در جهان است. نه تنها خود گیاه بزرگ است، بلکه گیلاس آن نیز به همان اندازه بزرگ است. آنها همچنین از نظر ظاهری متمایز هستند، عربیکا و روبوستا دانه های کوچکتری دارند، دانه های لیبریکا تقریباً دو برابر اندازه و شکل نامتقارن دارند.

رشد قهوه در لیبریا پس از جنگ داخلی

پس از کشت مجدد گیاه همنام خود، لیبریا به کشت دانه های قهوه روبوستا و لیبریکا ادامه داد. اما دیگر یکی از صادرات اصلی نبود، و بیشتر بومی مصرف می شد. متأسفانه، اواخر سال 1980 ناآرامی های مدنی در لیبریا به وجود آمد. و در سال 1989، یک کودتا به رهبری ارتش اولین جنگ داخلی، جنگ داخلی دیگری را آغاز کرد که باعث کشته شدن صدها هزار نفر شد. در حالی که دومین ناآرامی مدنی در حال ادامه یافتن بود، محصول لیبریا تا زمانی که صلح در سال 2003 برقرار شد، قدرت دوباره به دست نیاورد. بیشتر مزارع قهوه مورد غفلت قرار گرفته بودند و پوشش گیاهی بیرونی آنها را فرا گرفته بود. نه تنها این، بلکه کشاورزان نیز به سمت محصولات پرسودتر جذب شدند. مانند گیاهان کاکائو . مسائل دیگری مثل مسائل زیرساختی و احتیاط برای سرمایه گذاری در فن آوری های کاشت و فرآیند آن نیز تاثیر خود را گذاشتند. لیبریا هرگز خود را به عنوان پیشرو در رشد دانه لیبریکا به دست نیاورده است. در عوض، کشاورزان به کارهای سودآورتر روی آوردند یا با دانه روبوستا که بیشتر مورد توجه بود، ادامه دادند.

مناطق قهوه خیز لیبریا

لیبریا هنوز هم پیشرو در تولید قهوه است، اما عمدتاً در دسته دانه های روبوستا قرار دارد. و قهوه لیبریکا که در این منطقه تولید می شود برای مصرف بومی لیبریا است زیرا هنوز یک نوشیدنی محلی محبوب است.

و اما همانطور که گفته شد، فیلیپین و مالزی در کشت این قهوه پیشرفت کردند.

طعم قهوه لیبریا

تصور می شود قهوه لیبریکا یکی از منحصر به فردترین و جذاب ترین طعم های موجود را دارد. طعمی غنی و چوبی دارد. نت های پیچیده آن، چوبی، دودی و در عین حال شیرین هستند. با کمال تعجب، اکثر کارشناسان بر این باورند که بیشتر طعم آن در افتر تست است. به دلیل شیرینی دودی آن، شدت طعم آن اغلب با تنباکوی مایع مقایسه می شود. بسیاری از کشاورزان فیلیپینی از آن به عنوان "Kape Barako" یاد می کنند که تقریباً به "قهوه مردانه" ترجمه می شود.

دانه لیبریکا تلخی کمتری نسبت به دو نوع همتای خود دارد. لیبریکا همچنین کافئین کمتری دارد. قهوه لیبریکا با 1.23 گرم کافئین در هر 100 گرم دانه، از نظر محتوای کافئین به چای نزدیکتر است.

رایحه این قهوه در تضاد با طعم آن است. به جای پررنگ و خاکی بودن، که انتظار دارید، رایحه گلی ملایمی دارد. برخی از علاقه مندان حتی آن را به عنوان یک نت میوه ای توصیف می کنند.

هنگامی که شروع به دم کردن می کنید، لیبریکا عطر و بوی ظریف شکلاتی می دهد. اینجاست که به آرامی شروع به تشخیص نت های آجیلی و نت های چوبی و عمیق می کنید که در طعم تکرار می شوند. همه عطرها ها با هم ترکیب می شوند و یک فنجان قهوه بسیار منحصر به فرد را ارائه می دهند، و اما بسیاری احساس می کنند که این یک طعم اکتسابی است.

جمع بندی

دانه های قهوه لیبریکا برای رشد به ارتفاعات، دما و رطوبت خاصی نیاز دارند. با تغییرات آب و هوایی و جنگل زدایی مداوم، مناطقی که در آن برداشت می شود به شدت کاهش یافته است. اما همانطور که گفته شد، هر چهار کشور به تولید قهوه لیبریکا ادامه می دهند، ولی در مقیاس کوچکتر. و این مسئله که بیشتر محصول برای مصرف بومی نگهداری می شود دانه های لیبریکا را از خطر انقراض دور نگه می دارد، و در عین حال آنها را کمیاب نگه می دارد.

مطالب مرتبط:

• همه چیز درباره قهوه دومنیکن

• همه چیز درباره قهوه جامائیکا

جمهوری دومنیکن که همسایه هائیتی است، تاریخ استعماری پیچیده ای را با همسایه خود به اشتراک می گذارد و هر کشور مسیر عجیبی را که تاریخ برای آنها ترسیم کرده بود را منعکس می کند و نقش مهمی در نحوه رشد قهوه در دومین جزیره بزرگ کارائیب ایفا می کند. در حالی که جزیزه تاریخ این کشورها را از هم جدا می کند، قهوه دومنیکن، مانند برادران هائیتی و جامائیکایی خود، با نت های طعم شیرین، بدنه خامه ای و نرمی کلی که در دیگر قهوه های کارائیب یافت می شود، مشخص می شود. اما دقیقا چه چیزی دانه های قهوه دومنیکن را از بقیه متمایز می کند؟ اجازه دهید در مورد آنچه که این دانه قهوه را از اعضای نزدیک خانواده اش جدا می کند بیشتر بدانیم.

کشور دومنیکن

جمهوری دومنیکن کشوری است در بخش شرقی جزیره هیسپانیولا در دریای کارائیب. پایتخت آن سانتو دومینگو است. زبان رسمی این کشور اسپانیایی و واحد پول آن پزو است. جمهوری دومنیکن با حدود ۱۱ میلیون نفر جمعیت و ۴۸٬۴۴۵ کیلومتر مربع مساحت، پس از کوبا، دومین کشور بزرگ حوزه کارائیب از نظر جمعیت و مساحت به‌شمار می‌آید. یک میلیون نفر از جمعیت جمهوری دومنیکن در پایتخت کشور زندگی می‌کنند. از سدهٔ هفتم میلادی ساکنان منطقهٔ کنونی جمهوری دومنیکن را مردم قوم تائینوس تشکیل می‌دادند. کریستف کلمب در سال ۱۴۹۲ به ساحل دومنیکن رسید و این محل به محل نخستین سکونتگاه دائم اروپاییان در آمریکا بدل شد. این سکونتگاه همان سانتو دومینگو، پایتخت کنونی کشور است که اولین پایتخت اسپانیا در قاره جدید نیز بود. پس از سه قرن حکومت اسپانیایی، که در خلال آن در دوره‌هایی هائیتی نیز اداره کشور را در دست داشتند، این کشور در سال ۱۸۲۱ مستقل شد.

تاریخچه قهوه دومنیکن

قهوه، گیاهی بومی آفریقا، در اوایل قرن 18 توسط اسپانیایی ها به جمهوری دومنیکن معرفی شد. این کشور صادرات دانه های قهوه را در اواخر قرن نوزدهم آغاز کرد و در کنار شکر، کاکائو و موز، قهوه یکی از محصولات صادراتی پیشرو جمهوری دومنیکن شد و هنوز هم باقی می ماند. از دیگر کشورهای کارائیب با سنت کاشت قهوه می توان به هائیتی و  جامائیکا اشاره کرد. جمهوری دومنیکن اکنون به دلیل صادرکننده برخی از بهترین محصولات قهوه با کیفیت در جهان شناخته شده است. قهوه های اصلی که در اینجا رشد می کنند عربیکا و تا حد بسیار کمتری روبوستا هستند. جالب اینجاست که بر خلاف سایر کشورهای کارائیب که عموماً قهوه خود را صادر می کنند، جمهوری دومنیکن میزان بالایی از مصرف قهوه داخلی دارد و در نتیجه تنها 20 درصد از قهوه کشت شده در DR در دنیای بزرگتر راه پیدا می کند، در حالی که 80 درصد قهوه داخل کشور دومنیکن مصرف می شوند. از معروف ترین برندهای قهوه جمهوری دومنیکن می توان به کافه سانتو دومینگو اشاره کرد.

انواع طعم قهوه دومنیکن

با توجه به وسعت مناطق در حال رشد کشور دومنیکن، مناطق مختلف طعم های متفاوتی دارند. معمولاً قهوه‌های شمال کشور در جمهوری دومنیکن بیشتر خاکی است و نت‌هایی از شکلات، آجیل و انواع توت‌ها دارد، اما مناطق در حال رشد جنوبی دانه‌های قهوه ای تولید می‌کنند که به مرکبات یا میوه‌های هسته‌دار با عطرهای گل بیشتر اشاره دارد. در حالی که این تفاوت را می توان بین شمال و جنوب یافت، به طور کلی دانه های قهوه دومنیکن در مقایسه با سایر قهوه های کارائیب مانند دانه های جامائیکا یا دانه های هائیتی متعادل تر و تمیزتر هستند. قهوه دومنیکن از این نظر تقریباً به قهوه آمریکای مرکزی نزدیکتر است.

اکثریت قهوه‌ای که در جمهوری دومنیکن کشت می‌شود، عربیکا (معمولاً از نوع کاتورا یا تایپیکا) است و به روش مرطوب پردازش می‌شود. با این حال، یک بار می توان دانه های روبوستا را برای کشت و همچنین فرآوری عسل نیز یافت. قهوه‌ای که در جمهوری دومنیکن رشد می‌کند، با توجه به تاریخچه این کشور با کشاورزان کوچکی که این محصول را در مقایسه با مزارع بزرگ مانند کشور خواهرش هائیتی، به‌صورت ارگانیک و در دسته‌های کوچک کشت می‌کنند. متأسفانه، بیشتر این دانه ها دارای گواهی ارگانیک نیستند، اما به راحتی می توانند از آن استفاده کنند.

مناطق کشت قهوه دومنیکن و انواع آن

جمهوری دومنیکن خانه بسیاری از اقلیم های کوچک است، به طور کلی، با توجه به آب و هوای گرمسیری که دارد، تولید قهوه در طول سال در مناطق مختلف در این کشور انجام می شود. علاوه بر این، زمان اوج برداشت به طور سنتی از نوامبر تا می در نظر گرفته می شود. به طور کلی، شش منطقه سنتی وجود دارد که در چهار رشته کوه مختلف پراکنده شده اند (در نهایت، جمهوری دومنیکن جزیره مشابهی با هائیتی دارد). این رشته کوه ها بین 2000 تا 5000 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارند که چیزی را ایجاد می کند که "به شدت رشد کرده" نامیده می شود. قهوه‌ای که در ارتفاعات رشد می‌کند معمولاً دانه‌ای متراکم‌تر دارد که نسبت به قهوه‌ای که در ارتفاعات پایین‌تر رشد می‌کند کمی کندتر رشد می‌کند. 

شش منطقه کشت قهوه و انواع دانه های قهوه دومنیکن

همه این مناطق بین شمال و جنوب تقسیم شده‌اند که اغلب قهوه ها طعم و مزه‌ای فراگیر دارند.

• منطقه Cibao: دره سیبائو که اغلب ال سیبائو نامیده می شود، در قسمت شمالی کشور یافت می شود. خود این دره بخشی از رشته کوه کوردیلا است. قهوه با کیفیت بالا که در اینجا رشد می‌کند به خاطر اسیدیته پایینش شناخته می‌شود، این قهوه ها بدنه کامل و طعم‌های خاکی و آجیلی دارند.
• منطقه Bani: منطقه جنوبی بانی به دلیل بارندگی زیاد، قهوه خود را در کنار موز می کارند. قهوه این منطقه بیشتر با قهوه هائیتی مقایسه شده است. قهوه‌ای که در این منطقه رشد می‌کند نیز به عنوان قهوه ملایم شناخته شده است.
• منطفه Azua: منطقه Azua در بخش جنوبی کشور است و دانه های قهوه در اینجا در کنار سایر محصولات رشد می کنند. در حالی که قهوه‌های کشت‌شده جنوب در DR معمولاً با طعم‌های میوه‌مانند شناخته می‌شوند، Azua به داشتن بیشترین طعم‌های میوه‌ای در بین تمام مناطق قهوه جنوبی در جمهوری دومنیکن مشهور است.
• منطقه Ocoa: این منطقه در حال رشد نیز در جنوب است و مانند قهوه بانی، قهوه اینجا نیز بیشتر شبیه به قهوه هائیتی است، و در حالی که قهوه بانی ملایم است، قهوه Ocoa به طرز شگفت انگیزی قوی است.
• منطقه Barahona:منطقه جنوب غربی باراونا از همه قهوه‌های کشت‌شده در دومنیکن بیشترین توجه را دارد. این قهوه از نظر کیفیت با قهوه های جامائیکا مقایسه شده است.
• منطقه Juncalito: قهوه این منطقه که در مرکز جمهوری دومنیکن قرار دارد، به دلیل طعم میوه‌های استوایی آن قابل توجه است و در ارتفاعات کوهستانی در یک آب و هوای کوچک نسبتا معتدل رشد می‌کند.

بیشترین کشت دانه های قهوه عربیکا در کشور دومنیکن

قهوه عربیکا نوع غالب دانه ای است که توسط کشاورزان در سراسر کشور کشت می شود. بیش از 95 درصد از قهوه تولید شده در جمهوری دومنیکن عربیکا است، در حالی که حدود سه درصد از قهوه روبوستا است. در دسته عربیکای دومنیکن ، دو نوع اصلی قهوه تایپیکا و کاتورا وجود دارد. اولی نوع قدیمی‌تری از دانه است اما دیگر به اندازه تولید نمی‌شود. Caturra گونه جدیدتری است که عملکرد بالاتر و برداشت زودتر ارائه می دهد، اما کیفیت پایین تری دارد.

جمع بندی

در حالی که قهوه های جامائیکا و هائیتی تمایل به برشته شدن متوسط، تیره تا تیره تر دارند، دانه های قهوه دومنیکن منحصر به فرد هستند در این واقعیت که می توانند به هر سطحی برشته شوند. اکثر قهوه های جمهوری دومنیکن تحت پردازش مرطوب قرار می گیرند. به عبارت دیگر میوه گیلاس قهوه قبل از خشک شدن حذف می شود. پردازش به این روش به حفظ نت‌های ظریف و پایان تمیز قهوه کمک می‌کند و هیچ طعم شیرین و مزه‌دار میوه‌ای که ممکن است اسیدیته سبک‌تر را بیش از حد کاهش دهد، اضافه نمی‌کند. قهوه های فرآوری شده و طبیعی با عسل را از جمهوری دومنیکن می توانید تجربه کنید که یک قهوه استثنایی هستند.

مطالب مرتبط:

• همه چیز درباره قهوه ونزوئلا
• همه چیز درباره قهوه کنگو

گروه سیگار گورکا که در نمایشگاه تجارت IPCPR 2015 منتشر شد، چهارمین قسمت از سری خود را با نام Gurkha Cellar Reserve Platinum Edition اعلام کرد. نسخه پلاتینیوم اولین نسخه از این سری است که نه تنها در نیکاراگوئه ساخته می شود، بلکه اولین سیگار در این سری است که از تنباکوی نیکاراگوئه استفاده می کند.

این سیگار گورخا توسط هیئتی متشکل از حداقل 4 داور بررسی شد. آنها از قبل نمی دانستند که چه سیگاری می کشند.این نمرات میانگینی از تمام نمرات بازبینان با حذف نقاط پرت است. 

اطلاعات اصلی:

ویتولا: پرفکتو
طول: 5 اینچ
گیج حلقه: 58
کشور مبدا: نیکاراگوئه
لفاف: اسکورو اکوادوری
کلاسور: نیکاراگوئه
پرکننده: نیکاراگوئه
کارخانه: American Caribbean Tobacco S.A.
مخلوط کن: کایزاد هانسوتیا
تعداد منتقدان: 4 - ساندیپ (جانگوس) درک (StogieNinja) استیو (ThaGreatWazoo) رایان (Youngryan216)
قیمت: 9.35 دلار
سن: 1 سال
تاریخ انتشار: 2015
تولید کننده: سیگار گورکا

لینک خرید: سیگار برگ گورخا gurkha cellar reserve 12

برداشت های اولیه

شکل ظاهری: 93
"به نظر می رسد یک پرفکتو با انتهای دو مخروطی است. سر دارای دم پیچ خورده مانند انتهای آن است. هیچ کلاه شفافی قابل مشاهده نیست. پایه با یک انتهای برش کوچک مخروطی ساخته شده است. سطح عمدتاً صاف است و رگه‌های برجسته‌ای قابل مشاهده است که احساس نمی‌شوند.» -ساندیپ (جانگوس)

رایحه: 89
«رایحه چرم سبک و مقداری یونجه است. کشش خشک با جوز هندی و مقداری فلفل سفید به زبان کمی شیرین است. -ساندیپ (جانگوس)

نقد سیگار برگ گورخا gurkha cellar reserve 12

یک سوم اولیه

• طعم: 91
• قدرت: متوسط
• بدنه یا پیچیدگی: متوسط-پر

آغاز این سیگار پویا بود. طعم در دهان پر و غنی بود. دود تمام دهان را می پوشاند و دود مانند دینامیت بود. ” – استیو (ThaGreatWazoo)

اولین اینچ شیرینی شکر قهوه‌ای و نت تازه زودگذر دارد. یکی از اجزای مورد علاقه من برای یک سیگار برگ. مقداری ادویه وجود دارد که مرا به یاد زنجبیل می اندازد، اما هیچ چیز غافلگیرکننده ای نیست. رتروهیل دارای روکش صاف و بلندی است که ترکیب را به خوبی تکمیل می کند. این، بر خلاف بیرون آوردن طعم های ظریف دیگر، باعث ایجاد یک رترو هیل بسیار نرم می شود. من واقعاً ازکشیدن این سیگار تا الان لذت می برم.» -رایان (Youngryan216)

رترو هیل چیست؟ اساساً به این معنی است که دود را مانند معمول به داخل دهان خود بکشید (هرگز به ریه وارد)، و بخشی از دود را از طریق بینی خارج کنید، در واقع حتی نیازی به خارج شدن کامل دود از بینی نیست.

یک سوم دوم

• طعم: 93
• قدرت: متوسط
• بدنه یا پیچیدگی: متوسط-پر

کشیدن با دود و مشخصات بسیار خوب ادامه یافت. طعم اصلی شامل نان خمیر ترش، فلفل و سدر بود. رترو هیل آرام بود و پایان خوبی را برای تعادل ارائه کرد. ” – استیو (ThaGreatWazoo)

یک سوم دوم بیشتر نت نان را از دست داده است و با یک نت چرمی نرم و ادویه بیشتر جایگزین شده است. این ترکیب متعادل است و هیچ کدانم از طعم ها هرگز غلبه نمی کند. تنها چیزی که این قسمت از سیگار فاقد آن است کمی ویژگی بیشتر است. اینها طعم های سنتی سیگار برگ هستند، اما به روشی بسیار متعادل و خوش طعم انجام می شوند. -رایان (Youngryan216)

یک سوم نهایی

• طعم: 95
• قدرت: متوسط - قوی
• بدنه یا پیچیدگی: متوسط-پر

سیگار کاملا کشیده شد. واقعاً در یک سوم پایانی گام بزرگی برداشته است. ادویه‌ها، نت‌های اسپرسو، سدر، تکه‌های وانیل و کوکی Oreo. فلفل سیاه روی زبان، آجیل و وانیل روی رترو هیل. هنوز هم کمی تلخی بلوطی وجود دارد، اما در این مرحله یک افت جزئی است. ” –درک (StogieNinja)

یک سوم پایانی عطری شیرین و متمایز روی رترو هیل دارد که فرصتی برای خنک شدن در بین پف‌ها به شما داده می‌شود. این ترکیب در اینجا به اوج می رسد و تا زمانی که به پایان برسد خوشمزه است. -رایان (Youngryan216)

برداشت های کلی

تعادل: 91
سیگار برگ های فیگورادو سنگین هستند. این یکی خوب شروع می شود، خیلی سبک می شود، سپس سنگین می شود. اما به طور کلی، مناسب است.” -درک (StogieNinja)

سوختگی: 90
هیچ مشکلی با سوختگی در تمام طول کشیدن سیگار وجود ندارد. -ساندیپ (جانگوس)

ساخت: 93
«سیگاری خوش ساخت با شکلی دوتایی پرفکتو. سر دم مانندی داشت و پا مخروطی و بریده بود. در تمام طول کشیدن سیگار در لمس محکم بود.» -ساندیپ (جانگوس)

• قدرت کلی: متوسط-قوی
• بدنه/پیچیدگی کلی: متوسط-پر
• تجربه کلی: 91

«به طور کلی سیگار با چرم و یونجه با طعم‌های خاکی ابعادی ویژه داشت. با این حال سنگینی در یک سوم میانی و پایانی وجود داشت که لذت را از بین برد. این سیگار نوع مورد علاقه من نیست.» -ساندیپ (جانگوس)

"یک سوم اول بسیار ناامید کننده بود. طعم ها کم شده بود و کل تجربه برای شروع خیلی مطبوع بود. در یک سوم دوم، به شدت بهبود یافت و در یک سوم پایانی بسیار خوب بود. من نمی دانم که آیا این تجربه رایج بود یا خیر، و مشتاقانه منتظر فاش شدن نام آن هستم. سیگاری نیست که بتوانم بعد از تجربه‌ام توصیه کنم، اما اگر تجربیات دیگران منسجم‌تر بود، شاید ارزش یک نگاه مجدد را داشته باشد.» -درک (StogieNinja)

«این سیگار یک تجربه مطلق سیگار کشیدن مانند دینامیت بود. از ظاهر و احساس در دست گرفته تا تغییر طعم صاف، این سیگار همه طیف سیگاری ها را خوشحال می کند. تعدادی از این سیگارها را بردارید و واقعا لذت ببرید. سیگار عالی ” – استیو (ThaGreatWazoo)

این سیگار برگ اصلاحی دارد که با روشن شدن فوراً قابل تشخیص است. واضح است که برای تکمیل ایده این ترکیب زمان صرف شده است. در حالی که من طرفدار سایز نیستم، شکل بی نقص در قسمت بالایی آن باعث می شود سیگار کشیدن راحت تر شود. این ترکیب خوبی بود، اما شرط می بندم که برای ویتولاهای کوچکتر مناسب تر است. منطق من در اینجا این است که پرکننده کمتر به مقدار کمی بیشتر از لفاف و کلاسور برابر است ،که تنها شکایت واقعی من از این سیگار است. من سیگار دیگری می کشم بدون اینکه سوالی پرسیده شود.» -رایان (Youngryan216)

زمان کشیدن سیگار (بر حسب دقیقه): 73

قهوه جامائیکا یکی از بزرگترین عجایب جهان است. قهوه جامائیکا Blue Mountain که در سال 1728 به جامائیکا معرفی شد، بیشتر به دلیل طعم ملایم و عدم تلخی عمومی آن شناخته شده است و یکی از پرطرفدارترین و گرانترین دانه های جهان را ایجاد می کند.

منطقه کوه آبی جامائیکا برای کشت قهوه ایده آل است. با ارتفاع متوسط 2256 متری و محیطی خنک و مه آلود، گیاهان قهوه شکوفا می شوند. خاک غنی پر از مواد مغذی آتشفشانی که با بارندگی منظم تغذیه می شود، به شکل دهی طعم لذیذ این دانه های قهوه کمک می کند. در بیشتر موارد، زمین های و مزارع کوچک، بیشترین محصول را تولید می کنند.

کشور جامائیکا

جامائیکا (به انگلیسی: Jamaica) (به گویش محلی جامائیکا: Jumieka) کشوری است جزیره‌ای در دریای کارائیب و پایتخت آن کینگستون است. جامائیکا در جنوب کوبا و در غرب جزیره هیسپانیولا قرار دارد. این کشور ۱۰٬۹۹۰ کیلومتر مربع وسعت دارد و جمعیت آن ۲ میلیون و ۹۰۰ هزار نفر است. جامائیکا پس از ایالات متحده و کانادا سومین کشور پرجمعیت انگلیسی‌زبان قارهٔ آمریکا است. واحد پول جامائیکا دلار جامائیکا و سمت رانندگی در این کشور از سمت چپ است.

این مستعمره سابق بریتانیا، در قرن هفدهم پناهگاه امنی برای دزدان دریایی بود و بعداً با اقتصاد وابسته به برده‌داری به تولیدکننده عمده شکر تبدیل شد. این جزیره که جامائیکایی‌ها آن را The Rock (صخره) نیز می‌نامند، زادگاه جنبش راستافاری و موسیقی رگی است.

جامائیکا در سال ۱۹۶۲ استقلال خود را از بریتانیا دریافت کرد. جامائیکا در قلمرو همسود قرار دارد و ملکه الیزابت دوم را رئیس کشور خود می‌شناسد. نمایندهٔ کنونی ملکه در جامائیکا پاتریک آلن است. حکومت این کشور نظام پارلمانی با دو مجلس است و نخست‌وزیر کنونی اندرو هولنس نام دارد. جامائیکا همچنین از تاریخ ۱۸ سپتامبر ۱۹۶۲ در سازمان ملل متحد نیز عضو است.

بیشتر مردم این کشور سیاه‌پوست هستند. ساکنان اولیهٔ جامائیکا، سرخ‌پوستان آراواک بودند که مهم‌ترین آن‌ها قوم تاینو نام داشتند. در سال ۱۴۹۴، کریستوف کلمب دریانورد اسپانیایی جامائیکا را کشف نمود و نام آن را سانتیاگو گذاشت. از اوایل قرن ۱۶ سیل مهاجرت اسپانیاییان به جامائیکا آغاز شد. جامائیکا تا سال ۱۶۵۵ تحت تسلط اسپانیا بود، از آن پس به دست بریتانیا افتاد و تا سال ۱۹۶۲ مستعمرهٔ بریتانیا بود.

تاریخچه قهوه جامائیکا

دانه های قهوه جامائیکا که به شدت مورد توجه قرار گرفته اند، بومی این جزیره نیستند. در سال 1723، پادشاه لوئی پانزدهم سه گیاه قهوه را به مستعمره فرانسوی مارتینیک، در غرب جامائیکا هدیه داد. در سال 1728، سر نیکلاس لاوس، فرماندار جامائیکا، یک گیاه قهوه از مستعمره دریافت کرد. در طی نه سال، دولت جامائیکا صادرات را آغاز کرد و از سال 1800 تا 1840 به بزرگترین تولیدکننده تبدیل شد. صادرات قهوه جامائیکا در سال 1838 آغاز شد، زمانی که برده داری در سراسر بریتانیا و مستعمرات آن لغو شد، زیرا بسیاری از مزارع پس از آن تعطیل شدند.

همچنین قهوه های هائیتی و جمهوری دومینیکن که در دریای کارائیب کشت می‌شوند، گیاهان قهوه را در همان زمان جامائیکا دریافت کردند و از الگوی رشد و صادرات مشابهی پیروی کردند. هائیتی تا سال 1788 نیمی از قهوه جهان را تامین می کرد، اما به دلیل انقلاب هائیتی در سال 1791، به سرعت محبوبیت خود را کاهش داد و فضا را برای ظهور جامائیکا باز کرد. صنعت قهوه در جامائیکا در دهه 1950 زمانی که هیئت صنعت قهوه جامائیکا (JCIB) قانون مقررات صنعت قهوه را وضع کرد، دستخوش تغییر دیگری شد. این قانون مشخص می‌کرد که کدام دانه‌ها را می‌توان به عنوان Blue Mountain برچسب‌گذاری کرد و استفاده از علامت تجاری Blue Mountain را فقط به کسانی که توسط JCIB مجاز بودند محدود کرد. به طور کلی، سنت اندرو، سنت توماس، پورتلند و سنت مری قهوه ای را تشکیل می دهند که به عنوان قهوه کوه آبی شناخته می شود. از آنجایی که کیفیت از اهمیت بالایی برخوردار است، JCIB استانداردهای سختگیرانه ای را برای پرورش دهندگان ایجاد کرده است تا از آنها پیروی کنند، از جمله دستورالعمل هایی برای رشد، برداشت، و بازاریابی این کالاهای کشاورزی بسیار ارزشمند.

تولید قهوه جامائیکا

امروزه، علامت تجاری قهوه های Jamaica Blue Mountain و Jamaica High Mountain Supreme Coffee استانداردهایی را برای قهوه جامائیکا تعیین می کنند. ماموریت دولت جامائیکا، در حال حاضر، ترویج و تنظیم یک محیط تجاری منصفانه و شکوفا، در عین حفظ استانداردهای با کیفیت بالا از طریق نظارت بر فرآیند از مزرعه تا محصول نهایی است.

در مقابل، صادرکنندگان قهوه همسایه جامائیکا، هائیتی و جمهوری دومینیکن قهوه کمتری نسبت به جامائیکا تولید می کنند. هائیتی که در اثر بلایای طبیعی متعدد ویران شده است، با فرسایش خاک، جنگل زدایی، سیل و خشکسالی دست و پنجه نرم می کند. برای مبارزه با اثرات این بلایای طبیعی، هائیتی سیاست های تجارت منصفانه را به امید احیای صادرات دانه قهوه خود به اجرا گذاشته است. در همین حال، جمهوری دومینیکن به رشد خود ادامه می دهد و سالانه بیش از 9200 تن دانه قهوه تولید می کند.

انواع قهوه جامائیکا و کشت آن

قهوه Blue Mountain یک علامت تجاری گواهینامه محافظت شده جهانی است. این دانه ها توسط مرجع نظارتی کالاهای جامائیکا (که قبلاً JCIB شناخته می شد) تأیید شده اند. قهوه جامائیکا به عنوان قهوه آبی کوهستانی جامائیکا در انتهای شرقی جامائیکا در ارتفاع 914 متر تا 1524 متر کاشته می شود. انوع دیگر قهوه جامائیکا، Jamaica Supreme یا Low Mountain، زیر ارتفاع 1500 فوت کشت می شود.

تمام دانه های قهوه با دست چیده و جدا می شوند
برداشت قهوه Blue Mountain یک فرآیند پیچیده است که بسیاری از مراحل آن با دست انجام می شود. این شامل چیدن دانه های قهوه و جدا کردن آنها می شود. این یک فرآیند بسیار دقیق است و کارگران ماهر با دقت وظایف خود را در امتداد کوه های شیب دار انجام می دهند. درختان قهوه در گروه های کوچک رشد می کنند، بنابراین کارگران باید برای چیدن به مناطق مختلف راه پیدا کنند، سپس جدا شده و بررسی شوند. در طی فرآیند بازرسی، هر دانه ای که برش را ایجاد نمی کند، حذف می شود. این کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که فقط بهترین محصول با کیفیت باقی می ماند. دانه های قهوه ای که انتخاب می شوند معمولا تمیزترین و یکنواخت ترین دانه ها هستند.

طعم قهوه Blue Mountain 

قهوه جامائیکا بلو مونتین در سه عدد عرضه می شود، از بزرگترین، مطلوب ترین با کمترین عیب تا دانه های کوچکتر با عیب های بیشتر و طعم کمتر.

قهوه جامائیکا عمدتاً عربیکا تایپیکا است که نسبت به سایر انواع عربیکا برتری دارد. برای خبره‌ها، قهوه Blue Mountain جامائیکا ایده آل است. این قهوه لذیذ که در بشکه های چوبی نمادین بسته بندی شده است تا طعم خود را حفظ کند، به طعم های طبیعی خود وفادار می ماند.

قهوه جامائیکا دارای یک شیرینی استثنایی و بدنه کامل و در عین حال متعادل با رایحه‌هایی از شکلات و نت‌های گیاهی و گلی شیرین است که با رنگ‌های آجیلی کامل می‌شود. این قهوه بیشتر به خاطر طعم کلاسیک و در عین حال ملایم و بافت ابریشمی و صافش شناخته شده است. عطر پررنگش به تنهایی شما را متقاعد می کند که یک فنجان را امتحان کنید و طعم تمیز و عدم تلخی آن باعث می شود که بیشتر بخواهید.

پیشنهادات برشته کردن

برشته کردن یکی از مهم ترین بخش های تهیه یک فنجان قهوه خوب است. به دلیل تعادل ظریف طعم‌های ظریف و عدم تلخی در این دانه‌ها، دانه‌های قهوه جامائیکایی با رستی متوسط یا دارک مدیوم در بهترین حالت خود هستند. این باعث می شود طعم ها و عطرها بدون از دست دادن کیفیت قهوه بدرخشند.

روش های دم کردن

بهترین روش‌های دم‌آوری برای انواع مختلف دانه‌های قهوه، روش‌های دم‌آوری هستند که واقعاً بر تمام طعم‌های مختلف تأکید دارند. در این مورد، فرنچ پرس یا پوره اوور بهترین روش دم کردن است. هر دو اجازه می دهند زمان خیساندن کافی برای بیرون کشیدن طعم ها، در حالی که اسیدیته را افزایش نمی دهند. به یاد داشته باشید که قبل از دم کردن به اندازه آسیاب توجه کنید، زیرا اندازه آسیاب اشتباه می تواند کل تجربه شما را تغییر دهد.

جمع بندی 

دانه های قهوه Blue Mountain ارزش امتحان کردن را دارد. یکی از پرطرفدارترین قهوه‌های جهان، دانه‌های باکیفیت با طعمی پیچیده را ارائه می‌کند که حتی خبره‌های این دنیا را نیز راضی می‌کند.

در برهه ای از زمان، قهوه ونزوئلا به قدری محبوب بود که باعث شد قهوه داران در کلمبیا به دنبال درآمد خود باشند. امروزه این کشور کمتر از 1 درصد قهوه جهان را تولید می کند و اکنون با نفت خام خود در سطح جهانی شناخته شده است. این سقوط تقصیر کشاورزان قهوه نبود که از محصولات خود امرار معاش می کردند. غیبت ناگهانی قهوه ونزوئلا از بازار جهانی از دست آنها خارج شد، اما این بدان معنا نیست که قهوه هنوز تفاوتی در این منطقه ایجاد نمی کند.

قهوه زمانی منبع اصلی درآمد در اقتصاد ونزوئلا بود. اما به دلیل اعمال قیمت های ثابت و محدودیت های فزاینده توسط دولت ونزوئلا در دهه 2000، تولید قهوه ونزوئلا به شدت کم شد. تا به امروز، قهوه در این کشور یا به صورت محلی مصرف می‌شود و یا با یک رست خاص فروخته می‌شوند.

کشور ونزوئلا

ونزوئلا (به اسپانیایی: Venezuela) با نام رسمی جمهوری بولیواری ونزوئلا (به اسپانیایی: República Bolivariana de Venezuela) کشور مستقل و فراقاره‌ای در شمال آمریکای جنوبی و با جزیره‌هایی در دریای کارائیب است. ونزوئلا با 28 میلیون نفر جمعیت، پنجاهمین کشور پرجمعیت جهان و با 916٬445 کیلومترمربع وسعت، سی‌وسومین در میان کشورهای جهان است. پایتخت و بزرگ‌ترین شهر آن کاراکاس است.

ونزوئلا از شرق با گویان (789 کیلومتر)، از جنوب با جمهوری فدرال برزیل (2٬137 کیلومتر) و از غرب با کلمبیا (2٬341 کیلومتر) مرز مشترک دارد. در شمال ونزوئلا دریای کارائیب قرار گرفته که در آن کشورهای جزیره‌ای آمریکای مرکزی قرار گرفته‌اند. ونزوئلا همچنین جزیره‌هایی در آمریکای مرکزی دارد که کشوری واقع در آمریکای جنوبی و مرکزی محسوب می‌شود. طول خطوط ساحلی این کشور 2٬800 کیلومتر است. ونزوئلا در میان کشورهای آمریکای لاتین قرار دارد و با توجه به قرارگیری استعمار امپراتوری اسپانیا در این ناحیه؛ فرهنگ‌پذیری آن تحت تأثیر اسپانیای نو قرار گرفته و بدین ترتیب زبان رسمی آن زبان اسپانیایی است.

تاریخچه قهوه ونزوئلا

قهوه برای اولین بار در سال 1732 به دست یک مبلغ اسپانیایی به کشور ونزوئلا معرفی شد. در آن زمان تقاضا برای قهوه زیاد بود. هزینه های پایین زمین پس از استعمار و نیروی کار، ونزوئلا را به منطقه ای عالی تبدیل کرد. تولید قهوه منجر به مهاجرت تعداد بیشتری از مردم به ونزوئلا به امید همگام شدن با تقاضای بالا شد. حتی پس از اینکه کشور در جنگ برای استقلال پیروز شد و بردگی رو به افول دید، صنعت قهوه همچنان در حال رشد بود. در دهه 1800، قهوه بزرگترین محصول کشت شده در این کشور بود، بنابراین ونزوئلا به عنوان سومین صادرکننده بزرگ قهوه در جهان شناخته شد.

سقوط غولی به اسم قهوه

صنعت قهوه در ونزوئلا تا سال 2003 که هوگو چاوز به قدرت رسید عملکرد خوبی داشت. چاوز به امید ارتقای صنعت رو به رشد نفت، کنترل قیمت قهوه را اعمال کرد و حتی بزرگ‌ترین برشته‌کنندگان ونزوئلا را ملی کرد. به همین دلیل، بسیاری از کشاورزان قادر به ادامه کشت قهوه نبودند. آن‌ها از این صنعت کناره‌گیری کردند و فقط تولیدکنندگان قهوه حرفه‌ای و تخصصی را به عنوان تنها تولیدکنندگان در امان گذاشتند.

اخیراً، صنعت قهوه ونزوئلا دوباره ضربه سختی خورد. نیکلاس مادورو که آسیب چاوز را متحمل شده بود، با ممنوع کردن صادرات قهوه ونزوئلا، آن مقدار کم از صنعت قهوه را هم به نصف رساند. این بار حتی صنعتگران و تولیدکنندگان تخصصی نیز متضرر شدند و برای خروج قهوه‌های خود از کشور به روش‌های غیرمتعارف و حتی غیرقانونی روی آورده‌اند.

مناطق رشد و فرآوری قهوه ونزوئلا

ونزوئلا مناطق زیادی در سراسر کشورش دارد که برای کشت قهوه ایده آل هستند. به ویژه، Maracaibo، که محبوب ترین است. این منطقه، و قهوه ای که تولید می کند، به نام بندر ماراکایبو، جایی که زمانی قهوه در آن کشت می شد، نامگذاری شده است. با قرار گرفتن این منطقه در نزدیکی کوه های آند، ارتفاع اش برای کشت قهوه ایده آل است. قهوه Maracaibo دارای دانه های عربیکا و تعادل کاملی است که این قهوه را محبوب کرده است

سه منطقه کشت قهوه به اسم های : Maracaibos، Cúcuta و Trujillo از محبوب ترین مناطق برای کشت قهوه هستند. 

دو نوع قهوه که با نام های تجاری وجود داردند عبارتند از: عربیکا و روبوستا یا کانفورا. در میان انواع قهوه عربیکا، طیف عطرهایی که قابل درک است ممکن است جامع تر از قهوه Canephora باشد. انواع عربیکا رنگ های میوه ای، گلدار، شکلاتی و مرکباتی را با اسیدیته یا شیرینی بیشتری نشان می دهند. از سوی دیگر، Canephora معمولاً به رنگ های چوبی، خاکی یا دودی اشاره می کند در حالی که تلخ تر است.

قهوه ونزوئلا از نظر عطر شباهت های زیادی با قهوه کلمبیایی دارد، زیرا هر دو را می توان با نت شکلاتی، با اسیدیته و طعم دلپذیر تجربه کرد. 

مزارع قهوه کانفورا را می توان با توجه به شرایط آب و هوایی در همه جا پیدا کرد، زیرا Canephora توانایی بیشتری برای تحمل مکان های گرم تری دارد که برای عربیکا مناسب نیستند.

انواع قهوه ونزوئلا

قهوه تاچیرا
یکی از قهوه های ونزوئلای Maracaibo که دارای کیفیت کلاسیک قهوه ونزوئلا از جمله طعم شیرین و کمی غنی با اسیدیته متعادل است. قهوه TACHIRAبیشتر شبیه قهوه کلمبیایی است در حالی که مریدا متمایزتر است و طعمی شیرین، سبک و طعم های لطیف را نشان می دهد.

قهوه کاراکاس
قهوه CARACAS نیز از دسته قهوه هایی است که کیفیت آنها از منصفانه تا عالی متغیر است. بهترین درجه قهوه ونزوئلا، صرف نظر از نام تجاری، Lavado Fino است که به معنای "خوب، شسته" است.

قهوه مریدا
یکی از بهترین قهوه های ونزوئلا، MERIDA با طعم ملایم، شیرین و لطیف، متمایز است. مریدا یک نام تجاری است و طعم قهوه مشخصه قهوه ونزوئلا است.

طعم کلاسیک قهوه ونزوئلا دارای شیرینی عمیق و اسیدیته متعادل است. در واقع اسیدیته پایین این قهوه دلیل محبوبیتش است. این محبوبیت همچنین باعث شده است که برخی برندها سعی می کنند طعم را تقلید کنند و از نظر مالی سود ببرند.

فرهنگ قهوه در حال تغییر

در حالی که ونزوئلا ممکن است غول صادرات قهوه سابق نباشد، اما این بدان معنا نیست که مردم قهوه را به طور کامل کنار گذاشته اند. در فرهنگ محلی مردم فقط یک نوع قهوه نمی‌نوشند، آنها سعی می‌کنند با تخصص‌ها و طعم‌های بیشتری سازگار شوند. با افزایش قیمت کالاها در کشور، دستیابی به تجهیزات گران قیمت قهوه برای مردم یا مغازه‌های محلی آسان نیست. اما آنها تلاش خود را متوقف نکرده اند. این نبوغ محلی است که به محبوبیت قهوه به عنوان یک نوشیدنی ترجیحی در ونزوئلا کمک می کند.

جمع بندی

همانطور که می بینید، تاریخ قهوه ونزوئلا بسیار دشوار است، اما این داستان هنوز تمام نشده است. مردم ونزوئلا هنوز قهوه، طعم و روش دم کردن سنتی آن را دوست دارند. با اینکه تجارت و تولید قهوه در این کشور به شدت سقوط کرده است اما قهوه هایی که آنها درست می کنند هنوز هم مانند همیشه خوشمزه هستند.

مطالب پیشنهادی: 

همه چیز درباره قهوه ساحل عاج

همه چیز درباره قهوه اکوادور

همه چیز درباره قهوه کنگو

وقتی به قهوه فکر می کنیم، ذهن بسیاری از مردم بلافاصله به سمت آمریکای جنوبی می رود، علیرغم اینکه می دانند دنیا یک بوم قهوه متنوع است. با این حال، کسانی که به دنبال طعم های جذاب هستند می دانند که آفریقا بهشت قهوه با شگفتی های بسیاری است. جمهوری دموکراتیک کنگو جایگاه منحصر به فردی در قلب کسانی دارد که عاشق قهوه تخصصی هستند.

کشور کنگو

جمهوری دموکراتیک کنگو که به نام‌های کنگو دموکراتیک، کنگو زئیر یا کنگو کینشاسا نیز شناخته می‌شود کشوری است واقع در مرکز آفریقا. پایتخت آن کینشاسا است. جمهوری دموکراتیک کنگو بزرگ‌ترین کشور آفریقای جنوب صحرا و دوّمین کشور بزرگ در آفریقا و یازدهمین کشور بزرگ جهان به‌شمار می‌آید و با جمعیت بیش از 90٬000٬000 نفر، شانزدهمین کشور پرجمعیت جهان و چهارمین کشور پرجمعیت در آفریقا است و همچنین به‌عنوان پرجمعیت‌ترین کشوری که زبان رسمی آن فرانسوی است، شناخته می‌شود.

جمهوری دمکراتیک کنگو از شمال با سودان جنوبی و آفریقای مرکزی، از شرق با اوگاندا، رواندا، بروندی و تانزانیا از جنوب با آنگولا و زامبیا و از غرب با جمهوری کنگو همسایه است. در غرب این کشور هم ساحل اقیانوس اطلس به طول تنها 40 کیلومتر در کنار دهانه 900 کیلومتری رود کنگو واقع است. این کشور در 30 ژوئن 1960 از بلژیک استقلال یافت. از سال 1971 تا 1997 زئیر نام داشت. پیش از آن کنگوی کینشاسا و پیش از آن نیز برای تمایز از کنگو برازاویل (جمهوری کنگو کنونی)، کنگو لئوپولدویل نامیده می‌شد.

تاریخچه قهوه در کنگو

تاریخچه قهوه در جمهوری دموکراتیک کنگو به اندازه خود کشور بی ثبات است. با رسیدن استقلال در سال 1964، رشته ای از جنگ های داخلی، دیکتاتوری ها و کودتاها اندکی پس از آن به وقوع پیوست. خشونت و شیوع ابولا کار را برای کشاورزی پایدار دشوار کرد، اما کنگوئی ها بسیار انعطاف پذیر هستند.

صنعت قهوه در دهه 1970 ملی شد و در طول دهه 80، قهوه یکی از مهمترین صادرات کشور باقی ماند. اما در دهه‌های 1990 و 2000 شاهد افت شدید تولید کنگو بودیم. آشفتگی سیاسی باعث شد تولید به کمتر از 10 درصد از دوران شکوفایی بیست سال قبل کاهش یابد. خوشبختانه، ابتکاری که در سال 2012 آغاز شد، قهوه کنگو را در مسیر بهبودی در کشور آشفته قرار داده است. امروزه، دانستن میزان دقیق قهوه ای که جمهوری دموکراتیک کنگو تولید می کند دشوار است. قاچاق مقادیر زیاد قهوه به کشورهای همسایه یک اتفاق رایج است. و این مسئله باعث شده محصول قهوه در بازار داخلی کمتر فروخته شود.

به دلیل ناهماهنگی در دسترس بودن، دریافت فنجان پر از قهوه از کنگو دشوار است. برشته‌هایی که می‌توانند سفارش را ایمن کنند، اغلب با تأخیر در تحویل مواجه می‌شوند. علیرغم آن، مشارکت فزاینده بخش خصوصی در صنعت قهوه کنگو امیدواری است که ثبات بیشتری در آینده وجود داشته باشد.

انواع دانه قهوه کنگو

با افزایش ارتفاعات به 2000 متر از سطح دریا، انواع مختلفی از قهوه را خواهید یافت. نوع اصلی دانه قهوه که در کنگو کشت می شود دانه روبوستا است. این دانه در مقایسه با عربیکا طعم تندتری دارد و در مقایسه با سطح کافئین بالاتر، طعمی واقعی دارد. روبوستا را بیشتر در شمال شرق کشور و ارتفاعات پایین تر می توانید پیدا کنید. عربیکا نیز در جمهوری دموکراتیک کنگو تولید می شود و در منطقه کیوو در ارتفاعات بالاتر یافت می شود.

انواع طعم های قهوه کنگو

ترکیبی از عوامل در کنگو باعث می شود دانه های قهوه آن منحصر به فرد باشد. محصول نهایی از قهوه ای که در سایر نقاط جهان و حتی در آفریقا پیدا خواهید کرد متمایز است. طوفان کاملی از عناصر، از جمله خاک حاصلخیز آتشفشانی و مرتفع بودن مزارع قهوه، محصولاتی را ایجاد می کند که متمایز و خاص هستند. منطقه کیوو طیف گسترده ای از طعم ها را تولید می کند. مانند یک نوشیدنی قرمز، می توانید طعم های گیلاس، آلو، شیرین بیان و طالبی را انتخاب کنید. برای کسانی که به دنبال طعم خامه‌ای هستند، می‌توانند به دنبال انواعی با رنگ‌های وانیلی، فندقی و شکلاتی باشند.

گنجاندن قهوه کنگو در ترکیبات می تواند یک نت متمایز به همراه داشته باشد. شما می توانید طعم های مختلفی را انتخاب کنید. مانند میوه‌های استوایی، ادویه‌ها، تنباکوی شیرین و آجیل برشته شده قهوه ای منحصر به‌ فرد را ارائه می دهند.

مناطق تولید و کشت قهوه در کنگو

در کنگو تعدادی از مناطق هستند که شرایط عالی را برای رشد قهوه فراهم می کنند. دو تا از محبوب ترین گونه های این کشور بوربون و بلو مونتین (مشتقاتی از گونه تایپیکا که از جامائیکا منشا می گیرد) هستند.

منطقه Ituri

در شمال جمهوری کنگو، منطقه ایتوری بیش از 5200 کیلومتر مربع از زمین های ناهموار، رشته کوه ها و دره های عمیق را در بر می گیرد. این کشور با اوگاندا و دریاچه آلبرت همسایه است و خاک های رسی-شنی حاصلخیز آن برای کشت قهوه با کیفیت عالی است. قهوه در ایتوری بین 1600 تا 1900 متر در لیتر کشت می شود. یکی از مشکلات عمده قهوه‌ای که در ایتوری رشد می‌کند، این است که اغلب به اوگاندا قاچاق می‌شود.

«هیچ مقررات خوبی برای محافظت از بازار داخلی [در جمهوری کنگو] وجود ندارد. به این ترتیب، مقدار زیادی قهوه ایتوری از مرز عبور می کند زیرا انتقال قهوه به اوگاندا راحت است.

علی‌رغم این چالش‌ها، ایتوری به دلیل کیفیت و حجم ثابت خود در سال‌های اخیر مشهور شده است که منجر به توجه مداوم خریداران شده است. قهوه‌هایی که در ایتوری رشد می‌کنند، اغلب دارای نت‌هایی از نیشکر، گریپ فروت، آلو خشک و انگور فرنگی سیاه، با بدنه متعادل و اسیدی هستند.

منطقه Grand Nord

منطقه گرند نورد که در شمال کیوو قرار دارد، یکی از پربارترین مناطق در جمهوری دموکراتیک کنگو باقی مانده است. تقریباً 25000 کیلومتر مربع را در بر می گیرد و در آنجا قهوه بین 1200 تا 2200 متر در لیتر کشت می شود. این منطقه "بسیار جالب" است زیرا حجم زیادی از عربیکا و روبوستا تولید می کند.این منطقه همچنین محل قرارگیری کوه های رونزوری جمهوری دموکراتیک کنگو است که با اوگاندا هم مرز است. در یک فنجان قهوه از Grand Nord، می توانید نت هایی از میوه های استوایی، لیمو، و عسل، همراه با بدنه متوسط و اسیدی مرکبات مانند را انتظار داشته باشید.

منطقه Petit Nord 

منطقه Petit Nord در شمال کیوو 10000 کیلومتر مربع وسعت دارد و شامل مناطق کشت قهوه مانند Masisi، Rutshuru، Nyiragongo و Walikale است. این منطقه با پارک ملی ویرونگا، خانه تعدادی از ابتکارات مختلف پایداری زیست محیطی، از جمله برنامه قهوه با بودجه اتحادیه اروپا که توسط اتحاد Virunga و مزرعه آفریقا اداره می شود، هم مرز است. قهوه های این منطقه بین 1400 تا 1800 متر در لیتر کشت می شوند. در خاک غنی رسی-شنی آتشفشانی. آنها اغلب بدنه صاف، اسیدی مرکبات مانند و طعمی از توت سیاه، انگور و لیمو دارند.

منطقه Bord du Lac 

این منطقه در امتداد مرز کشور با رواندا، در شکاف آلبرتین واقع شده است. این منطقه از سه منطقه تولید اصلی تشکیل شده است: Kabare، Kalehe، and Idjwi Island. مساحت آن بیش از 7300 کیلومتر مربع است و محل استقرار تعاونی‌های مهم قهوه از جمله SOPACDI و Muungano است. قهوه های Bord du Lac بین 1450 تا 1800 متر در لیتر کشت می شوند و این منطقه شرایط رشد عالی را ارائه می دهد. در یک فنجان از قهوه Bord du Lac، می توانید نت هایی از میوه های استوایی، سیب، یاس، شکلات، شکوفه قهوه، پرتقال و شاه توت را انتظار داشته باشید.

منطقه Ruzizi 

منطقه روزیزی در ناحیه جنوب شرقی جمهوری دموکراتیک کنگو قرار دارد. «این منطقه با رواندا و بوروندی هم‌مرز است، بنابراین قهوه‌های آن منطقه به نوعی مشابه هستند. «نوع قهوه ای که بیشتر در آنجا استفاده می شود بوربون است. این یک منطقه آتشفشانی است و طعم قهوه مانند مرکبات و میوه ای است. این منطقه حدود 16000 کیلومتر مربع را با ارتفاعات رو به رشد از 1400 تا 2400 متر در سطح زمین پوشش می دهد. قهوه‌های این منطقه در کنار نت‌های مانند مرکبات‌ و میوه‌ای، با بدنه متوسط و طعم لیمو، میوه‌های استوایی و خربزه معروف هستند.

نکات دم کردن قهوه کنگو

هنگام دم کردن روبوستا، از آب بیشتر و قهوه کمتر استفاده کنید. این کار مزه های تلخ را از بین می برد که اگر قهوه خود را رقیق نکنید، می تواند بسیار غلیظ باشد. بسته به اینکه چقدر از طعم های تلخ لذت می برید، قهوه خود را برای مدت طولانی تری دم کنید تا طعم تلخ روبوستا ظاهر شود یا آن را کمتر از چهار دقیقه نگه دارید تا تجربه ای لذت بخش داشته باشید.  برای رسیدن به بهترین نتیجه، قهوه کنگوی خود را به صورت پوره دم کنید. و در عین حال سرعت دم کردن را به اندازه کافی کاهش دهید تا طعم‌های غنی که قهوه را منحصربه‌فرد می‌کند را استخراج کنید.

به اکوادور خوش آمدید این کشور کوچک ممکن است در فهرست معروف ترین کشورهای تولیدکننده قهوه در جهان قرار نگیرد، اما در شهرهایی به سمت کوه های آند یا حوزه حاصلخیز آمازون گیلاس های قهوه ای  هستند مه به آرامی در مزارع کوچک می رسند. اما قهوه اکوادور چه مشخصات طعمی دارد؟ مناطق مختلف قهوه خیز کدامند؟ و با چه انواع و روش های فرآوری می شوند؟ برای پاسخ به این سوال ها به خواندن این مطلب ادامه دهید.

کشور اکوادور

اکوادور با نام رسمی جمهوری اکوادور، کشوری در شمال غربی آمریکای جنوبی است. پایتخت آن کیتو و بزرگ‌ترین شهر این کشور گوایاکیول است. جمعیت این کشور ۱۷٬۶۴۳٬۰۰۰ نفر و زبان رسمی آن اسپانیایی است. نظام سیاسی اکوادور جمهوری ریاست‌جمهوری است. این کشور از سال ۱۸۳۰ مستقل شده‌است. اکوادور پیش از این تاریخ بخشی از امپراتوری اسپانیا و جمهوری کلمبیای بزرگ بود. در شمال آن کلمبیا، در شرق و جنوب آن پرو و در غرب آن اقیانوس آرام قرار دارد. این کشور همچنین شامل جزایر گالاپاگوس در اقیانوس آرام در حدود ۹۶۵ کیلومتری غرب کشور می‌باشد. اکوادور دارای مساحتی برابر با ۲۷۲٬۰۴۵ کیلومتر مربع است. 

طعم های قهوه اکوادور

قهوه های اکوادور آبدار و پیچیده هستند، با نت های مربا، شیرین، اسیدیته متوسط و میوه های زرد رنگ. بهترین قهوه های اکوادور درجه بسیار غلیظی از طعم ها هستند و نت های این قهوه ها معمولا طعم‌هایی از میوه‌های هسته‌دار هستند، مانند میوه‌های کم اسید مثل هلو، زردآلو، مقدار زیادی آلو... . این قهوه ها  اسیدیته خوبی دارند و در ارتفاع بسیار بالایی قرار دارند. برخی از بهترین مناطق دارای طعم های گل نیز هستند. این قهوه ها هنگام نوشیدن بسیار متعادل و رضایت بخش هستند که اکوادور ارائه می دهد.

اخیراً یک قهوه تک خاستگاه اکوادوری نیز با عرضه‌ محدود تهیه می شود. که به خاطر طعم شیرین اش، این قهوه متمایز است قهوه های اکوادور اسیدیته بالایی ندارند اما چیزی که ثابت است بدنه‌ کرمی و به‌ویژه طعم های شیرین‌ این قهوه هاست. طعم‌های ملایم، گل‌دار، میوه‌ای تازه دارند و اما بدنه بزرگی ندارند. 

یک کشور کوچک با پتانسیل بالا

ممکن است عجیب باشد با اینکه قهوه اکوادور بسیار خوشمزه است،اما محبوبیت کمتری دارد و به اندازه قهوه کلمبیا یا برزیل معروف نیست. این به دلیل پتانسیل آن نیست، بلکه صرفاً به این دلیل است که جمعیت این کشور متأسفانه در حال کاهش است. بر اساس گزارش خدمات کشاورزی خارجی USDA (FAS) در سال 2017/2018، اکوادور 200000 درخت قهوه کاشت و فقط 87000 تا از آنها برداشت کرد

علاوه بر این، در سال 2017، FAS Quito گزارش داد: تولید قهوه در سال 2016/17 به 170000 کیسه بود که نشان دهنده کاهش 24 درصدی در مقایسه با سطح برداشت قهوه سال 2015/16 بوده است. اما چرا سرمایه گذاری کم است؟ و چرا تعداد زیادی از درخت های کاشته شده بدون برداشت می مانند؟ مخصوصاً در کشوری که قهوه هایش طعم لذیذی دارد و همچنین ارتباط خوبی با وارد کننده ها دارند.

چرا تولید قهوه در حال کاهش است؟

دلایل زیادی برای کاهش صنعت قهوه در اکوادور وجود دارد:

بهره وری پایین: مزارع به طور متوسط 400 کیلوگرم قهوه در هکتار تولید می کنند. که این یک سوم بهره وری کلمبیا است.

تبدیل واحد پول اکوادور به دلار: در اوایل دهه 2000، اکوادور با بدترین بحران اقتصادی خود با رکود بزرگ مواجه شد. سیاستمدارانی که به دنبال راه حل ناامید بودند، به دلاری شدن روی آوردند. اکوادور پول محلی خود را رها کرد و در عوض دلار آمریکا را پذیرفت. این امر موجب کنترل سیاست پولی اکوادور شد و اماد اکوادور همچنان از ثبات اقتصادی کمتری نسبت به ایالات متحده برخوردار است. این مسئله ضربه‌ ی بزرگی بر جوامع تولیدکننده وارد کرد به ویژه آنهایی که در مزرعه خود قهوه کشت می کردند مجبور به کناره گیری از این کار شدند.

مهاجرت: با مشکلات مالی اکوادور، نسل‌های جوان‌تر از مزارع اغلب به خارج از کشور یعنی به کشورهایی مانند اسپانیا، ایتالیا، ایالات متحده آمریکا، کانادا و بریتانیا مهاجرت کردند. در مناطق روستایی، نسل های قدیمی تر در مزارع مشغول به کار هستند. امروزه میانگین سنی یک تولیدکننده قهوه 60 سال است، یعنی نیروی کار پیر شده است.

هزینه های تولید بالا: افزایش دلار به این معنی است که قیمت کالاها در اکوادور اکنون به قدرت اقتصاد ایالات متحده گره خورده است که تمایل دارد سریعتر از کشورهای آمریکای لاتین افزایش یابد. و با آن، دستمزدها نیز باید افزایش یابد.

یک قهوه‌چین در اکوادور حدود 20 دلار در روز درآمد دارد که به طور قابل توجهی بیشتر از کشور همسایه کلمبیا  است. این موضوع آن را به یک اثر گلوله برفی تبدیل می کند، زیرا اکوادور نه تنها سطح تولید پایینی دارد، بلکه تولید آن بسیار گران است. با این حال، اشتباه است که تصور کنیم تولید قهوه در اکوادور در حال کاهش است. برای یک کشور کوچک، اکوادور دارای تنوع قابل توجهی از نظر آب و هوا، انواع مزارع و شیوه های کشاورزی است.

انواع مزارع قهوه اکوادور

حدود 75000 تولیدکننده قهوه اکوادور را می توان به دو گروه تقسیم کرد. در شمال کشور، در کوهستانی Pichincha و Imbabura، متخصصانی از سایر صنایع را خواهید یافت: معماران، پزشکان و غیره. بسیاری از این افراد به دلیل اینکه پتانسیل سود را می بینند، شروع به کشاورزی قهوه تخصصی کرده اند. این تولیدکنندگان تمرکز تجاری بیشتری با مزارع بزرگتر دارند. تعداد فزاینده‌ای از تولیدکنندگان وجود دارند که به قهوه با کیفیت بسیار بالا علاقه‌مند هستند و علاقه‌مند به بهبود کیفیت هستند. آنها به همه چیز نگاه می‌کنند، از روش‌های پردازش، تفکیک انواع، و همه چیزهایی که سرخ‌کننده‌های تخصصی به آن‌ها علاقه دارند.

در اکوادور تولیدکنندگان خرده‌مالک نیز خواهید یافت که تنها دو تا سه هکتار قهوه در مزارع خود دارند. آنها مجبورند برای امرار معاش به کشت محصولات دیگری مانند کاکائو، پنبه و نیشکر نیز بپردازند. این کشاورزان هستند که قهوه فوری را تولید می کنند که اکوادور به آن بسیار مشهور است. در سال 2016-2017، 84 درصد از صادرات قهوه اکوادور محلول بود. علاوه بر این، در سراسر اکوادور، 85000 هکتار عربیکا و 110000 هکتار روبوستا وجود دارد، نمادی از دو صنعت قهوه اکوادور، کیفیت و کالا، که در کنار هم رشد می کنند.

مناطق مختلف تولید قهوه اکوادور

مناطق مختلف کشت قهوه در اکوادور را نمی توان به سادگی به شمال به جنوب تقسیم کرد. شما باید تنوع terroir را در نظر بگیرید. اکوادور در شمال غربی آمریکای جنوبی واقع شده و با اقیانوس آرام هم مرز است. بیشتر در داخل، رشته کوه های آند در طول کشور قرار دارند. و سپس، در شرق، آمازون را پیدا می کنید. پنجاه درصد تولید قهوه در استان‌های ساحلی صورت می‌گیرد. استان منابی 30 درصد از کل تولید را به خود اختصاص داده است. مناطق آمازون و سیرا (کوهستان) به ترتیب 30 و 25 درصد از تولید قهوه اکوادور را تشکیل می دهند. قهوه روبوستا عمدتا در آمازون کاشته می شود، در حالی که قهوه عربیکا در امتداد ساحل کشت می شود.

در جنوب کشور اکوادور تایپیکا، کاتورا و بوربون را خواهید دید که در ارتفاع 1700 تا 2300 متری زمین رشد می‌کنند، عمدتاً در مناطق کوهستانی لوجا، زامورا آمازون، و مناطق ساحلی ال اورو دیده می شوند. از زامورا است که سوئیس واتر قهوه تایپیکا-کاتوررا کاملاً شسته، ارگانیک و خشک شده در آفتاب خود را تهیه کرد. در چینچیپ، زامورا توسط تعاونی ACRIM رشد کرد. تعاونی می گوید در اینجا قهوه در سایه کشت می شود و با چنار مخلوط می شود.

در شمال اکوادور، قهوه‌ای را می‌بینید که در Pichincha، Imbabura، Sucumbios و Orellana رشد می‌کند. انواعی مانندکاستیلو از کلمبیا وارد شده و در اینجا کاشته شده است. در استان ساحلی Manabí، قهوه به طور کلی در 600-800 متر در لیتر کشت می شود. موقعیت جغرافیایی با آب و هوای خاص که در آن دما نسبتاً پایین است که پتانسیل زیادی برای قهوه‌های فرآوری‌شده طبیعی به ارمغان می‌آورد زیرا هوا پس از برداشت کاملاً خشک است.

و سپس، جزایر گالاپاگوس را دارید. قهوه از اینجا در مد است و گران است، تا حدی به دلیل عرضه و تقاضا و همچنین تا حدودی به دلیل مشکل در حمل و نقل آن به سرزمین اصلی. قهوه سبز از اینجا می‌تواند 5 تا 11 دلار آمریکا به ازای هر پوند مزرعه قیمت داشته باشد. افزایش انواع قهوه‌های مقاوم در برابر زنگ‌زدگی، مانند سرچیمور قابل مشاهده است. زنگ برگ قهوه می تواند تهدید قابل توجهی برای تولید کنندگان قهوه باشد. این پدیده در سال 2012 محصولات آمریکای لاتین را ویران کرد. درختان مقاوم در برابر زنگ امنیت ارائه می دهند اما اغلب دارای مشخصات کمتر پیچیده، اسیدی و طعم شیرین هستند.

روش های فرآوری قهوه اکوادور 

اکوادور به دلیل فرآوری شسته شده اش شناخته شده است: روشی که منجر به قهوه های تمیز می شود. همچنین می‌توانید قهوه‌های کاملاً شسته شده یا دوبار شسته شده تهیه کنید.در واقع، این روشی است که برای قهوه‌های دسته‌ای کوچک سوئیس واتر Typica-Caturra از Zamora استفاده می‌شود. اینها با استفاده از روشی از کنیا پردازش می شوند که منجر به انبوه های فوق العاده تمیز می شود. به نوبه خود، این اجازه می دهد تا تمام پیچیدگی ها و طعم های قهوه بدرخشند.

روند رو به رشدی برای قهوه های طبیعی و فرآوری شده با عسل، به ویژه در لوجا وجود دارد. هنگام کار با قهوه شسته شده، شما به دنبال یک فنجان تمیز و اسیدی روشن، دانه آبدار و عطر گل (و احتمالاً با نت های پرتقال یا لیمو) خواهید بود. با این حال، فرآوری با عسل یا طبیعی،فرم، شیرینی و نت های میوه ای بیشتری را ارائه می دهد. قهوه اکوادور ممکن است در مقایسه با همسایگانش شناخته شده نباشد، اما سزاوار توجه ماست. با شیرینی، فرم خوب،نت های میوه ای و گلی خود، می تواند یک فنجان قهوه لذت بخش را ارائه دهد.

پرورش صنعت رو به زوال کشور، افزایش بهره وری و کمک به تولیدکنندگان برای مقابله با هزینه های بالای تولید قهوه و همه اینها مسائل واقعی پیش روی اکوادور است.اما در این بین، اگر فرصتی پیدا کردید که یک قهوه اکوادوری را امتحان کنید، توصیه می کنم این کار را انجام دهید. شیرینی را بچشید و داستان پشت فنجان را درک کنید.

السالوادور کوچکترین و پرجمعیت ترین کشور آمریکای مرکزی است. همچنین منشا قهوه مشهور جهانی است. قهوه بیش از 100 سال، از دوره رشد سریعی که در اواسط تا اواخر قرن 19 اتفاق افتاد، سهم مهمی در اقتصاد السالوادور داشته است. با این حال، تولید قهوه السالوادور از دهه 1980 کاهش یافته است و امروزه کمتر از 2 درصد از کل صادرات را تشکیل می دهد. این قهوه در حال حاضر منشاء قهوه تخصصی مشهور و خانه برخی از انواع قهوه مورد تقاضای جهان است. قهوه‌های السالوادور که با گواتمالا و هندوراس مرز مشترک دارد، بدنه خوبی دارند و در عین حال طعم و اسیدیته‌ای نسبتاً بی‌نظیر دارند.

بنابراین، برای شناخت بیشتر درباره قهوه السالوادور، مطلب زیر را بخوانید

کشور السالوادور

السالوادور به‌طور رسمی جمهوری السالوادور کوچک‌ترین و پرتراکم‌ترین کشور منطقه آمریکای مرکزی است. پایتخت آن سان السالوادور است. این کشور در جنوب آمریکای شمالی قرار دارد و به دریا هم راه دارد. السالوادور توسط هندوراس، گواتمالا و همچنین خلیج فونسکا و اقیانوس آرام دربرگرفته شده است.جمعیت این کشور 6٫826٫000 نفر هستند که اکثریت آنها از تبار مستیزو (دورگ سرخپوست و اسپانیایی) هستند.

بیشتر مردم السالوادور مسیحی هستند که بیش از نیمی از آن‌ها از پیروان شاخه کاتولیک رومی از مسیحیت هستند. برنج و لوبیا از مهم ترین مواد غذایی مردم این کشور است. مساحت آن 21041 کیلومترمربع است. زبان رسمی آن اسپانیایی و واحد پول آن دلار آمریکا است. بیتکوین نیز در سال 2021 پول قانونی این کشور معرفی شده است. السالوادور اولین کشوری می‌باشد که بیتکوین را پول رسمی و قانونی معرفی کرده‌است. (تا سال 2001 کولون السالوادور بود).

تاریخچه قهوه السالوادور

کارلوس مورالس مدیر شرکت Caravela Coffee در السالوادور است. او می گوید که کشور تقریباً 850000 کوئینتال (یا 85000 تن) قهوه در سال تولید می کند که توسط تقریباً 20000 تولیدکننده در سراسر کشور تولید می شود.و اندازه متوسط مزارع قهوه ای که کاراولا در السالوادور با آنها کار می کند 1.5 هکتار است.

در طول سال 2019 تا 20، قهوه خورهای السالوادور 18 میلیون کیلوگرم قهوه مصرف کرده اند. این بدان معناست که میانگین مصرف سرانه قهوه در السالوادور حدود 2.8 کیلوگرم است که در میان کشورهای تولیدکننده آمریکای لاتین متوسط به بالا است. در حالی که قهوه محرک اصلی اقتصاد السالوادور در دهه‌های 1920 و 1930 بود و 90 درصد صادرات را به خود اختصاص می‌داد، اما در اواخر قرن بیستم اوضاع تغییر کرد. جنگ داخلی که از سال 1979 تا 1992 ادامه یافت باعث شد تولید قهوه در سراسر کشور آسیب ببیند. از سال 1979 تا 1986، در یک دوره هفت ساله، تولید قهوه به میزان خیره کننده 19 درصد کاهش یافت.

علاوه بر این، پس از پایان جنگ در سال 1992، السالوادور به سختی وارد بازار بین‌المللی شد و در میان رقابتی که از سوی دیگر کشورها به وجود آمد، شد. در سال 2018، OEC گزارش داد که قهوه تنها 1.86 درصد از کل صادرات السالوادور را تشکیل می دهد که 42 درصد آن به ایالات متحده صادر شده است.

انواع طعم ها کیفیت و فرآوری قهوه السالوادور

با وجود این، در سال 2015، شورای قهوه السالوادور یک برنامه توسعه پنج ساله را برای احیای بخش قهوه کشور تنظیم کرد. این تمرکز بر بهبود موقعیت قهوه السالوادور در بازار جهانی، ترویج مصرف داخلی و افزایش تولید قهوه با کیفیت بالا بود.

امروزه تقریبا تمام قهوه های السالوادور در سایه کشت می شوند. ارقام منتشر شده توسط ICO تخمین می‌زند که بیش از 60 درصد از کل قهوه عربیکا که در کشور رشد می‌کند از گونه بوربون است که Pacas و Pacamara به ترتیب دومین و سومین گونه‌های محبوب هستند.

تحقیقات جهانی قهوه تخمین می‌زند که تقریباً 25 درصد از کل قهوه‌ای که در السالوادور رشد می‌کند از نوع Pacas است که منشا آن این کشور است. در سال 1956 توسط خانواده Pacas (از این رو نام آن) کشف شد و یک جهش طبیعی از گونه Bourbon است.

گیاهان Pacas که به دلیل عملکرد بالا و اندازه کوچکشان مورد توجه قرار گرفتند (به این معنی که می توان بیشتر در فضای کمتری در مزرعه کشت کرد) بعدها با گونه Maragogipe تلقی شدن تا Pacamara ایجاد شود.

پاکامارا یکی از پرطرفدارترین انواع در جهان است که دارای اسیدیته ظریف، بدنه متوسط تا سنگین است. در حالی که اکنون در هندوراس نیز کشت می شود، پاکامارای السالوادور اغلب دارای نت هایی از کره، شکلات، توت قرمز و مرکبات است.

به عنوان بخشی از تمرکز مجدد بر تولید قهوه با کیفیت در السالوادور، برخی از تولیدکنندگان شروع به آزمایش روش های فرآوری خود کرده اند. سانتوس آرنولفو دیاز گونه های Pacas و Pacamara را در Finca La Trilla در Chalatenango در شمال غربی السالوادور پرورش می دهد.

سانتوس می‌گوید که تولیدکنندگان در السالوادور اغلب قهوه‌ها را در طول فصل برداشت، می کنند که از دسامبر تا مارس ادامه دارد، و به‌طور متفاوتی پردازش می‌کنند. ما حدود 10 درصد از قهوه های خود را به صورت شسته شده و بقیه را به صورت عسل و طبیعی می فروشیم.

کارلوس می‌گوید: «تولیدکنندگان همیشه روی استفاده از بهترین چیزهایی که دارند برای دستیابی به قیمت‌های بهتر متمرکز هستند. به عنوان مثال، اگر تولیدکننده‌ای به فرآیند عسل توجه داشته باشد، برخی دیگر از تولیدکنندگان حتی برای کل تولیدشان برای برداشت بعدی، به فرآیند عسل روی می‌آورند.» این امر، همراه با تمرکز جدید بر کیفیت در سال‌های اخیر، طعم معروفی را برای قهوه‌های السالوادور شکل داده است که اغلب شیرین و پیچیده هستند و رایحه‌هایی از میوه، شکر تیره، شکلات و کارامل دارند. کشاورزان السالوادور کاراولا معمولا قهوه‌هایی تولید می‌کنند که درجه‌بندی AA و بالاتر دارند. او می‌گوید که برای عسل و قهوه‌های فرآوری‌شده طبیعی، این به یک فنجان با کیفیت بسیار بالاتر تبدیل می‌شود. 

مناطق تولید قهوه السالوادور

علیرغم این واقعیت که السالوادور کوچکترین کشور در آمریکای مرکزی است، دارای تعدادی مناطق مختلف تولید کننده شناخته شده از جمله آهواچاپان، چالاتنانگو، لا لیبرتاد، سانتا آنا، سن السالوادور و مورازان است. اگرچه فصل برداشت از دسامبر تا مارس ادامه دارد، اما در ژانویه و فوریه به اوج خود می رسد. در بسیاری از این مناطق، تولیدکنندگان می توانند به تعاونی ها و انجمن های تولیدکنندگان قهوه محلی بپیوندند. کارلوس می‌گوید: «این‌ها راه‌هایی برای دسترسی تولیدکنندگان به لوازم و ابزارهای مورد نیاز برای بهبود تولید مزرعه‌شان است».

مزرعه سانتوس در Chalatenango، یکی از مناطق کوچکتر تولید کننده در السالوادور، مستقر است. او می‌گوید که به دلیل وسعت این منطقه، یافتن پشتیبانی از سایر سازمان‌ها به این راحتی نیست. از آنجایی که منطقه من تعداد کمی تولیدکننده دارد، تعاونی‌هایی برای تولیدکنندگان وجود ندارد که به راحتی در دسترس و در نزدیکی باشند.»

به این ترتیب، کارلوس می‌گوید که برای تولیدکنندگانی که نیاز به حمایت بیشتری دارند، Caravela برنامه PECA ("برنامه آموزش رشد") خود را ارائه می‌کند. «[این برنامه] به آموزش مداوم تولیدکنندگان و خانواده‌هایشان در مورد بهترین شیوه‌ها کمک می‌کند. "این آموزش ها به آنها اجازه می دهد تا بهره وری و کیفیت را افزایش دهند تا در نهایت سود بیشتری داشته باشند." کارلوس برای کمک به تهیه‌کنندگان می‌گوید که کاراولا نیز در حال اجرای برنامه وفاداری با تهیه‌کنندگان است. او می‌گوید: «ما با قرض دادن کیسه‌های GrainPro به تولیدکنندگان شروع می‌کنیم تا بتوانند کارآمدتر باشند. این همچنین [به کاهش فشار] ناشی از جابجایی فوری قهوه برای حفظ کیفیت کمک می کند. برخی از مزارع در السالوادور در مناطق دورافتاده یا کوهستانی قرار دارند و حمل و نقل محصول آنها را به تاخیر می اندازند. بسته بندی باکیفیت به طور موثری ماندگاری قهوه آنها را افزایش می دهد، زیرا شرایط نامساعد آب و هوایی باعث بدتر شدن کیفیت می شود.

السالوادور خاستگاهی است که شبیه هیچ کشور دیگری نیست. از تاریخچه غنی آن و رواج انواع قهوه مانند Pacas و Pacamara گرفته تا روش‌های فرآوری که تولیدکنندگان در حال آزمایش هستند، بخش قهوه تخصصی فراوانی برای ارائه دارد.

دفعه بعد که به کافه رفتید در صورت وجود، قهوه السالوادور را انتخاب کنید. طعم‌های پیچیده‌ای که با آن‌ها مواجه می‌شوید می‌تواند به این معنی باشد که یک مورد دلخواه جدید پیدا کرده اید.

این یک واقعیت شناخته شده است که آمریکای مرکزی و جنوبی مسئول تولید برخی از عالی ترین قهوه های جهان هستند. صحبت در مورد قهوه لذیذ بدون ذکر قهوه برزیلی، قهوه کاستاریکا یا قهوه گواتمالا دشوار است. قهوه گواتمالا یکی از شناخته شده ترین و معتبرترین قهوه در جهان است. شرایط رشد عالی قهوه گواتمالا که بین مکزیک، السالوادور و هندوراس قرار گرفته است منجر به تولید قهوه مرغوب شده و تبدیل به  یکی از بزرگترین صنایع این کشور شده است.

قهوه گواتمالا که به خاطر انواع متفاوت و منطقه ای خود که هر کدام مشخصات منحصر به فرد خود را دارند، شناخته شده است، در لیگ مخصوص به خود قرار دارد. طعم ها و عطرها طیف وسیعی را در بر می گیرند. انتظار انواع قوی و پر بدنه را داشته باشید، برخی با روکش شکلاتی یا تافی و برخی دیگر دارای اسیدیته ظریف و روکش میوه ای هستند. صرف نظر از طعم ها، چه چیزی قهوه این کشور را بسیار مورد پسند قرار می دهد و چه چیزی آن را از انواع دیگر متمایز می کند؟

در زیر تاریخچه قهوه گواتمالا و چگونگی کسب شهرت آن به عنوان یک رهبر در قهوه با کیفیت را بررسی خواهیم کرد.

کشور گواتمالا 

گواتِمالا (به اسپانیایی: Guatemala) یا به‌طور رسمی جمهوری گواتِمالا (به اسپانیایی: República de Guatemala) کشوری در آمریکای مرکزی است که از شمال و غرب با مکزیک، از جنوب غرب با اقیانوس آرام، از شمال شرق با بلیز، از شرق با دریا است. کارائیب و هندوراس و از جنوب شرق با السالوادور احاطه شده است. جمعیت گواتمالا در حدود ۱۷.۱ میلیون نفر (بر جمعیت‌ترین کشور آمریکای مرکزی) و پایتخت آن شهر گواتمالاسیتی می‌باشد. از مهم‌ترین شهرهای آن نیز می‌توانم به مکزیکو و ویلا نووا اشاره کرد. مساحت این کشور 108٫890 کیلومتر مربع است.

زبان رسمی این کشور اسپانیایی، واحد پول آن کتزال و دین ۹۹ درصد از مردم آن مسیحیت است. از میان مسیحیان این کشور، حدود 55 درصد کاتولیک، 40 درصد پروتستان و 3 درصد ارتودکس شرقی هستند.
حدود 59 درصد از مردم آن از تبار مستیزو (دورگه سرخ‌پوست و اسپانیایی) و 40.5 درصد نیز از سرخپوستان مایا هستند، کمتر از یک‌درصد از مردم گواتمالا نیز سفیدپوست هستند.

تاریخچه قهوه گواتمالا

در حالی که قهوه در اواسط دهه 1700 به گواتمالا معرفی شد، در سال 1860 بود که تولید آن به طور جدی آغاز شد. تا آن زمان از این گیاه فقط برای اهداف زینتی استفاده می شد. با کاهش صنعت رنگ کارمین بزرگترین صنعت گواتمالا در آن زمان دولت به دنبال صنایع جدید برای تقویت اقتصاد بود. به لطف آب و هوای معتدل گواتمالا و شرایط مطلوب رشد، قهوه به سرعت این نقش را ایفا کرد. اولین مزارع کوچک در مناطق آماتیتلان و آنتیگوا شروع به رشد کردند و به سرعت شروع به شکوفایی کردند. با این حال، در سایر نقاط کشور رشد کند بود. فقدان دانش و فن آوری مدرن مورد نیاز برای گسترش سریع وجود نداشت. این کشور همچنین کمبود نیروی کار ماهر داشت که بدون آنها نمی‌توان تولید قهوه را افزایش داد.

طی سال‌ها، این کشور دانش و تجهیزات لازم برای کشت قهوه را به دست آورد. بخش‌های بزرگی از گواتمالا کاندیدای عالی برای این کشت بودند و گونه‌های مختلف در سراسر کشور شروع به رشد کردند. بسیاری از این مزارع در بخش‌های گواتمالا یا ایالت‌های گواتمالا، آماتیتلان، ساکاتپکز، سولولا، رتالهولئو، کوئتزالتنانگو، سن مارکوس و آلتا وراپاز واقع شده‌اند. قهوه در نزدیکی شهر گواتمالا، چیمالتنانگو و وراپاز تولید می شود. در مجموع 20 بخش از 22 بخش گواتمالا برای پرورش قهوه استفاده می شود. با ادامه رشد صنعت قهوه، کشاورزان به نوعی بدنه مرکزی برای کمک به سازماندهی و تنظیم تولید قهوه نیاز داشتند. این امر در قالب اتحادیه ای به نام Asociación Nacional del Café یا Anacafé تحقق یافت. امروزه Anacafé تنها مرجع در مورد قهوه گواتمالا است و تولید و صادرات آن را تنظیم می کند. تأثیر قهوه بر گواتمالای معاصر آشکار و غیرقابل انکار است. در حالی که شروع سختی داشت، قهوه اکنون به بزرگترین صادرات این کشور تبدیل شده است و گواتمالا را به یکی از بازیگران کلیدی قهوه در جهان تبدیل کرده است.

شرایط رشد قهوه گواتمالا 

دلیل شهرت قهوه گواتمالا مربوط به شرایط رشدی است که تقریباً در طول سال از آن برخوردار است. گواتمالا و محصولات آن به عنوان یک منطقه کوهستانی ذاتاً از رشد در شیب های تند و در ارتفاعات سود می برند. گواتمالا همچنین دارای 300 میکرو اقلیم است که همه آنها شرایط رشد منحصر به فردی را ارائه می دهند که بر توسعه محصولات تولید شده تأثیر می گذارد.

این کشور همچنین از بارندگی تقریباً ثابتی برخوردار است، به این معنی که میوه ها هرگز آب نمی خواهند. خاک‌های غنی از مواد معدنی را که حاصل فعالیت منظم آتشفشانی است، به آن اضافه کنید و شرایط بهینه برای پرورش برخی از بهترین قهوه‌های جهان را خواهید داشت.

8 واقعیت جالب درباره قهوه گواتمالا

1- دهمین تولیدکننده بزرگ قهوه در جهان است

به گزارش ورلد اطلس، گواتمالا پس از مکزیک، اوگاندا و هند و برزیل دهمین تولیدکننده بزرگ قهوه در جهان است. اما با این وجود، هنوز مقدار زیادی قهوه تولید می کند.

2- گواتمالا بیش از 3.3 میلیون کیسه قهوه در سال 2019 تولید کرد.

وزن استاندارد برای یک کیسه قهوه 60 کیلوگرم است، به این معنی که گواتمالا بیش از 198،000،000 کیلوگرم قهوه در سال 2019 تولید کرد. اگرچه به سختی می توان این رقم را به دست آورد، اما گواتمالا در واقع به دلیل بارندگی های نامنظم، ضریب تولید خود را از دست داد.

3- قهوه گواتمالا 40 درصد از کل صادرات محصولات کشاورزی را تشکیل می دهد

همانطور که در بالا ذکر شد، کاهش صنعت رنگ در دهه 1800 به این معنی بود که دولت گواتمالا به صادرات جدیدی برای کمک به تحریک اقتصاد نیاز داشت. آنها تلاش کردند تا قهوه به محصول نقدی جدید تبدیل شود و کار فوق العاده ای انجام دادند. تقریبا نیمی از صادرات کشاورزی کشور را قهوه تشکیل می دهد. بزرگترین واردکنندگان قهوه گواتمالا آمریکا، کانادا و ژاپن هستند.

4- این کشور دارای برخی از بهترین شرایط رشد در جهان است

قهوه در 20 بخش از 22 بخش گواتمالا کشت می شود. در حال حاضر بیش از 270000 هکتار زمین به تولید قهوه اختصاص داده شده است. گواتمالا از ارتفاعات بالا، خاک غنی از مواد معدنی و همچنین تقریباً بارندگی ثابت بهره می برد.

5- گواتمالا دارای تعدادی مناطق در حال رشد متمایز و آب و هوای کوچک است

ما در بالا به طور خلاصه به آن اشاره کردیم، گواتمالا نه تنها از ارتفاع بالا و بارندگی تقریباً ثابت، بلکه از بسیاری از اقلیم های کوچک نیز بهره می برد. این آب و هوای متفاوت به این معنی است که هر مزرعه قهوه به طور متفاوتی رشد می کند و در نتیجه بسته به منطقه ای که در آن رشد می کند، تنوع زیادی ایجاد می کند.

6- مزارع زیادی در دامنه آتشفشان های فعال وجود دارد

آنتیگوا یکی از این شهرهای است که توسط آتشفشان احاطه شده است. فوران های آتشفشانی مقدار زیادی گوگرد و سایر مواد معدنی مفید آزاد می کنند که خاکی را که در آن گیاهان قهوه رشد می کنند غنی می کند. به همین دلیل است که بسیاری از مزارع قهوه در دامنه های تند آتشفشان ها وجود دارند، چه فعال و چه غیرفعال.

37 آتشفشان در سرتاسر گواتمالا وجود دارد که سه مورد از آنها هنوز فعال هستند. این بدان معناست که نه تنها محصولات زراعی از تزریق منظم خاکستر آتشفشانی غنی از مواد مغذی بهره مند می شوند، بلکه از ارتفاعات بالا نیز بهره مند می شوند. به ویژه، ارتفاع مسئول نت های اسیدی و میوه ای است که قهوه گواتمالا به آن مشهور است.

7- کشور تقریباً به طور انحصاری قهوه عربیکا تولید می کند

قهوه عربیکا به عنوان قهوه عربی شناخته می شود. اولین گونه قهوه ای بود که کشت شد و همچنین به طور گسترده روی زمین کشت شد و حدود 60 درصد از کل قهوه تولید شده در سطح جهان را تشکیل می دهد.

گواتمالا قهوه عربیکا منحصر به فردی را تولید و صادر می کند. بیش از 90 درصد محصولات این کشور قهوه عربیکا است.

8- تمام قهوه گواتمالا شسته می شود

با توجه به بارندگی تقریباً ثابت این کشور، خشک کردن قهوه می تواند بسیار دشوار باشد. به همین دلیل است که تمام قهوه تولید شده در گواتمالا شسته شده یا قهوه تمیز است. به همین دلیل است که هر کارتن یا جعبه قهوه ای که از گواتمالا صادر می شود دارای برچسب "تمیز" است. این برچسب نشان دهنده فرآیند تولید شسته شده ای است که تمام قهوه های گواتمالا طی می کنند.

مناطق کشت قهوه گواتمالا و انواع طعم ها

تولید قهوه گواتمالا بر اساس مشخصات آب و هوا، خاک و ارتفاع به تعدادی مناطق مجزا تقسیم می شود. به همین دلیل، هر منطقه دانه ی خاص خود را با طعم منحصر به فرد تولید می کند. بیایید نگاهی به برخی از محبوب ترین ها بیندازیم:

منطقه Antigua

آنتیگوا تا حد زیادی مشهورترین منطقه رو به رشد گواتمالا است. شهر آنتیگوا در دره ای قرار دارد که توسط سه آتشفشان احاطه شده است؛ آگوا، فوئگو و آکاتنانگو، یکی از آنها، فوئگو، هنوز فعال است. نام این شهر از همین دره است. به طور دوره‌ای، زمانی که فوگو فوران می‌کند، لایه جدیدی از خاکستر آتشفشانی را روی خاک آنتیگوا می‌ریزد. این خاکستر برای محصولات کشاورزی بسیار خوب است و به این معنی است که خاکی که آن را می پوشاند از مواد مغذی متراکم و حاصلخیز در اطراف است. پوکه آتشفشانی موجود در خاک همچنین رطوبت را حفظ می کند و محصولات را هیدراته نگه می دارد حتی زمانی که منطقه با بارندگی کم مواجه است.

خاک آتشفشانی غنی، رطوبت کم، روزهای بدون ابر و شب‌های خنک بهترین قهوه‌های گواتمالا را می‌سازند. مشخصات یک فنجان قهوه های آنتیگوا و قیمت آن ها به قدری معروف است که برچسب زدن قهوه های دیگر به شدت کنترل می شود. در گذشته رایج بود که دانه‌هایی را که از سایر نقاط کشور به داخل کشور ارسال می‌شد، در آنتیگوا فرآوری می‌کردند، سپس به عنوان قهوه آنتیگوا با قیمت‌های بالا فروخته می‌شدند. امروزه Anacafé به شدت تنظیم می کند که کدام دانه ها به عنوان قهوه آنتیگوا برچسب خورده باشند تا از صادرات دانه های با کیفیت پایین و آسیب رساندن به برند جلوگیری کند.

قهوه آنتیگوا دارای بدنه سبک تا متوسط، اسیدیته متوسط و طعمی تند و مخملی است که اغلب بسیار غنی است. این قهوه‌ها به دلیل حفظ طعم‌هایشان در همه رست‌ها، حتی در اسپرسو، به خوبی شناخته شده‌اند.

منطقه Acatenango Valley

درست در غرب آنتیگوا، دره آکاتنانگو قرار دارد. قهوه در اینجا در دامنه های شیب دار کوهستانی تا ارتفاع 2000 متری در سایه کشت می شود و از همان گرد و غبار آتشفشانی غنی از آتشفشان Fuego لذت می برد.دره آکاتنانگو یکی از جدیدترین مناطقی است که توسط انجمن تولیدکنندگان قهوه یونایتد آکاتنانگو به عنوان منطقه رشد متمایز تعیین شده است. در سال 2012 به عنوان منشاء قهوه از این منطقه دست یافت.

منطقه Huehuetenango

منطقه Huehuetenango یکی از دورافتاده ترین مناطق کشور و یکی از سه منطقه غیر آتشفشانی گواتمالا است. در این میان بالاترین ارتفاعات را دارد و خشک است. به دلیل بادهای خشک و گرمی که از دره زیر می وزد، Huehuetenango از یخبندان محافظت می شود و به محصولات در ارتفاعات بالا اجازه رشد می دهد.

ارتفاعات بالا و آب و هوای گرم یکی از دیدنی ترین گونه های گواتمالا را به وجود آورده است. دانه بدنه سبک و تا حدودی کره ای، رایحه ای گلدار و ظاهری تمیز و دلپذیر دارد که در کام باقی می ماند.

منطقه Coban

منطقه قهوه کوبان نام خود را از کلمه Maya Keckchi به معنای "محل ابرها" گرفته است. این نمی تواند درست باشد، کوبان یک جنگل بارانی است که در آن تنها دو نوع آب و هوا باران و باران بیشتر است.

قهوه کوبان که در شمال مرکزی گواتمالا رشد می کند، تعدادی از ویژگی های قهوه های خوب آمریکای مرکزی را نشان می دهد. اینها شامل بدنه متوسط تا پر، اسیدیته میوه ای سبک و همچنین طعمی غنی با ادویه هایی است. برای طرفداران قهوه برشته ، نت های ماندگار و فریبنده دارند.

بهترین روش های دم کردن قهوه گواتمالا

هنگام تهیه قهوه با استفاده از دانه های گواتمالا، معمولاً دو هدف وجود دارد که باریستاها سعی می کنند به آن دست یابند. اولی دستکاری طعم و اسیدیته و دومی برای برجسته کردن بدنه و شیرینی دانه. دستیابی به هر یک از این نتایج به شدت به نوع روش دم کردنی که استفاده می کنید بستگی دارد. قبل از اینکه به آن بپردازیم، شایان ذکر است که حتی اگر تکنیک شما باورنکردنی باشد، اگر دانه های شما ضعیف باشد، قهوه دم شده شما متضرر خواهد شد. در حالی که دانه های گواتمالا به طور کلی کیفیت بسیار بالایی دارند، همیشه اطمینان حاصل کنید که دانه کامل را قبل از آسیاب کردن، خریداری کنید. دلیل این امر به تازگی برمی گردد. دانه های از قبل آسیاب شده در دقیقه ای که آنها را باز می کنید در معرض اکسیژن قرار می گیرند و به سرعت خراب می شوند مگر اینکه به سرعت استفاده شوند. با این حال، دانه ها به شما این امکان را می دهد که آنها را در صورت نیاز آسیاب کنید و برای مدت طولانی تری نگه دارید.

برندهای قهوه گواتمالا 

ما در Caffeine Fiend به قهوه گواتمالا علاقه زیادی داریم و می‌خواهیم شما هم به آن علاقه داشته باشید. با در نظر گرفتن این موضوع، می خواهیم برخی از رست های مورد علاقه خود را با شما به اشتراک بگذاریم. پیش از هر چیزی ، وظیفه ما این است که به شما کمک کنیم در هنگام خرید بهترین قهوه تصمیمات بهتری بگیرید.

تانزانیا پس از اتیوپی، اوگاندا و ساحل عاج، چهارمین تولیدکننده بزرگ قهوه در آفریقا است. با وجود این، صنعت قهوه محلی در سال‌های اخیر با چالش‌هایی مواجه بوده است که بازدهی آن از اوج خود در اواخر دهه 1990 کاهش یافته است. علیرغم این روند نزولی، قهوه همچنان محرک اصلی اقتصاد تانزانیا است و بزرگترین محصول صادراتی این کشور است.

قهوه Peaberry نوع کمیاب از دانه های قهوه است که برخی ادعا می کنند از قهوه معمولی خوشمزه تر است و کشورهای دیگر در تلاش برای داشتن بهترین قهوه پیبری در جهان هستند. یکی از بزرگترین رهبران آن، تانزانیا، در فهرست تولیدکنندگان قهوه Peaberry قرار دارد. قهوه Peaberry تانزانیا تقاضای زیادی دارد و دلیلش این است که طعم متمایزی دارد که فقط از دانه‌های قهوه آنها می‌آید.

کشور تانزانیا

تانزانیا به صورت رسمی جمهوری متحد تانزانیا ، کشوری است در خاور آفریقا که از شمال خاوری و خاور با کنیا و از شمال و شمال باختری با اوگاندا، از شمال باختری با رواندا و بوروندی و از باختر با جمهوری دمکراتیک کنگو و زامبیا و از جنوب با مالاوی و از جنوب و جنوب باختری با موزامبیک همسایه است و از سوی خاور به اقیانوس هند محدود می‌شود. جمعیت این کشور حدود 59٬734٬000 نفر است.

در سال 1996 پایتخت رسمی تانزانیا از شهر ساحلی و بزرگ دارالسلام به شهر دودوما منتقل شد. با این حال دارالسلام هنوز پایتخت تجاری و مقر بسیاری از نهادهای حکومتی کشور است و بندری مهم برای تانزانیا و همسایگان محصور در خشکی اوست. از شهرهای مهم دیگر آن می‌توان به آروشا، امبیا، موانزا، موروگور و زنگبار اشاره کرد.

تاریخچه قهوه تانزانیا

قهوه از رئونیون، جزیره ای فرانسوی در سواحل شرقی آفریقا که قبلاً بوربون نامیده می شد، به تانزانیا وارد شد. اگرچه در اوایل قرن شانزدهم وارد شد، اما تا زمانی که مبلغان آلمانی حدود 200 سال بعد به آنجا آمدند، توجه زیادی در منطقه به آن جلب نشد.

از قرن نوزدهم، قهوه یکی از مهمترین صادرات این کشور بوده است. این تنها 0.7 درصد از تجارت جهانی قهوه را تشکیل می دهد، اما بزرگترین محصول صادراتی در تانزانیا است و اخیراً توسط سایر صنایع مانند گردشگری و معدن پیشی گرفته است. تخمین زده می‌شود که بیش از 320000 خانوار کشاورز خرده‌مالک مسئول 95 درصد تولید قهوه در کشور را دارند. این خانواده ها هر کدام به طور متوسط 0.5 تا 1.0 هکتار وسعت دارند و 5 درصد باقیمانده از کل قهوه تولید شده توسط حدود 110 شهرک است. تخمین زده می شود که دو میلیون نفر دیگر به طور مستقیم یا غیرمستقیم در صنعت قهوه تانزانیا مشغول به کار هستند. با این حال، از اواخر دهه 1990، ارقام تولید در بخش‌های مختلف کشور راکد و کاهش یافته است و به حدود 50000 تن رسیده است. آنها در اواسط دهه 2000 به اوج خود رسیدند، اما به طور کلی، این صنعت در تلاش است تا حجم تولید خود را افزایش دهد.

این به دلایل مختلفی است، اما شاید مهم ترین آن ورود بیماری پژمردگی قهوه در سال 1997 بود. این بیماری (که هم گیاهان عربیکا و هم گیاهان روبوستا را درگیر می کند) توسط قارچ تراکئومایکوزیس ایجاد می شود و منجر به مرگ غیرقابل برگشت گیاه قهوه می شود. . از اواخر دهه 1990، بیماری پژمردگی قهوه و تعدادی دیگر از چالش های زیست محیطی به این معنی است که عملکرد گیاهان فردی کاهش یافته است. علاوه بر این، قیمت گیت های کشاورزی در تانزانیا همچنان پایین است.

مناطق در حال کشت قهوه تانزانیا

تانزانیا هم قهوه روبوستا و هم قهوه عربیکا تولید می کند که بیش از 90 درصد آن صادر می شود. عربیکا عمدتاً در مناطق رووما، امبیا، آروشا و سونگوه تولید می شود که همگی در ارتفاعات جنوبی کشور واقع شده اند. قهوه در دامنه‌های تانزانیا کوه کلیمانجارو و کوه مرو در بخش‌های شمالی این کشور، اغلب زیر سایه درختان موز، کشت می‌شود. در مناطقی مانند منطقه مارا نیز قهوه عربیکا می روید. عربیکا 70 درصد از کل قهوه کشت شده در تانزانیا را تشکیل می دهد که انواع اصلی آن بوربون و کنت است.

انواع محبوب قهوه تازانیا عبارتند از: 

• Nyassa
• Typica
• N39
• Peaberry

با این حال، روبوستا 30 درصد باقی مانده را تشکیل می دهد. روبوستا عمدتا در منطقه Kagera، در شمال غربی کشور، توسط سواحل دریاچه ویکتوریا تولید می شود."

مانند بسیاری از منشأهای اصلی آفریقایی، عربیکا تانزانیا به طور کلاسیک با مشخصات قهوه شسته شده مرتبط است: تمیز و روشن با این حال، تقسیم در تولید عربیکا بین منطقه کوهستانی شمالی کشور و ارتفاعات جنوبی بارانی به این معنی است که تفاوت مشخصی در طعم بین این دو وجود دارد.قهوه‌های شمالی معمولاً عطری مطبوع، اسیدیته ، طعمی غنی، طعمی شیرین و متعادل دارند. این ویژگی ها از مواد مغذی معدنی موجود در خاک های آتشفشانی کوهستانی منطقه به دست می آید. در همین حال، قهوه های جنوبی به طور مشخص دارای بدنه متوسط با اسیدیته خوب هستند. آنها معمولاً عطر و طعم میوه ای و گلی خوبی دارند.

برداشت وفرآوری قهوه تانزاینا

دوره های برداشت در تانزانیا به منطقه بستگی دارد، اما ICO کشور را در گروه جولای خود قرار می دهد. در شمال کشور، برداشت از جولای تا دسامبر ادامه دارد، و در جنوب نیز همین‌طور است. با این حال، در غرب، برداشت از ماه می تا اکتبر ادامه دارد. با این حال، هنگامی که قهوه چیده می شود، فرآوری می تواند برای کشاورزانی که دور از ایستگاه های شستشو هستند مشکل ساز شود. برخی با استفاده از دستگاه خمیرهای دستی خمیر را خارج می کنند و خودشان فرآوری می کنند، اما بسیاری گیلاس های خود را به واحدهای خمیرسازی مرکزی تحویل می دهند. بسیاری از تعاونی‌ها مالک این واحدها هستند. "برخی از اعضا قبل از تحویل آن به این واحد ها ، بخشی از پردازش خانگی را انجام می دهند. ایستگاه‌هایی در تانزانیا وجود دارد که با فرآوری آن به قهوه سبز باکیفیت و قابل فروش، به گیلاس ارزش افزوده می‌دهند. حدود 90 درصد عربیکا تولید شده در کشور شسته می شود. با این حال، پس از پردازش و خشک شدن، قهوه درجه بندی می شود. تانزانیا سیستم درجه بندی خود را با ده ها درجه جداگانه دارد: 

AAA, AA, A, B, PB, C, E, F, AF, TT, UG, and TEX. 

ناگفته نماند که هر چه اندازه دانه ها بزرگتر باشد، پول بیشتری به دست می آورند. شاید محبوب ترین قهوه در میان دانه ها قهوه Peaberry تانزانیا (PB) باشد که در ژاپن و ایالات متحده بسیار مورد توجه است. و اما روبوستا معمولاً فرآوری طبیعی دارد. پس از خشک شدن نیز بر اساس سایز درجه بندی می شود. 

قهوه Peaberry تانزانیا چه نوع قهوه ای است؟

قهوه Peaberry نوعی قهوه است که از نوع کمیاب دانه قهوه بدست می آید که با دانه قهوه معمولی متفاوت است: قهوه معمولی در مقابل پیبریدانه های قهوه از گیلاس قهوه، میوه ای که کشاورزان قهوه برداشت و پردازش می کنند، به دست می آید. در داخل گیلاس قهوه، معمولاً دو دانه قهوه وجود دارد که در اطراف با لبه صاف قرار دارند. هر چند، یک گیلاس قهوه حاوی یک دانه است. دانه های Peaberry تقریباً بدون لبه و صاف هستند و معمولاً کل گیلاس قهوه را می پوشانند. برخی از دانه های آلبالویی دارای شکاف مشخصی از وسط هستند. حدود 4 تا 6 درصد از گیلاس‌های قهوه حاوی تنها یک دانه هستند، بنابراین دانه‌های قهوه Peaberry از این نظر نادر هستند. با این حال، آنها در سرتاسر جهان یافت می شوند و طعم قهوه هر کشور به دلیل روش های رشد و فرآوری متفاوت است.

ساختار تولید و فرآوری قهوه در تانزانیا

کشاورزان خرده‌مالک به شکلی سازماندهی شده‌اند که ما آن را انجمن‌های تعاونی بازاریابی کشاورزی (AMCOS) می‌نامیم. "هر AMCOS معادل یک تعاونی سنتی است." مدل AMCOS پس از آنکه دولت تعدادی تغییرات نظارتی ناگهانی و چشمگیر در بخش قهوه در سال 2018 ایجاد کرد، برجسته‌تر شد. قبل از این تغییرات، هم خریداران خصوصی و هم صادرکنندگان می‌توانستند گیلاس و پوست قهوه را بخرند، در کنار تعاونی‌هایی که آنها را از کشاورزان منفرد خریداری می‌کردند. با این وجود، مقررات جدید تصریح کرد که فقط تعاونی ها می توانند گیلاس و پوست را خریداری کنند. این مقررات تنها چند سال پیش با توجه کمی به اجرا درآمد. در ماه‌های بعد، چندین بانک محلی در مناطق تولید قهوه مجبور به تعطیلی شدند و تعداد انگشت شماری از سرمایه‌گذاران خصوصی به طور کامل از این بانک خارج شدند. امروزه مدل AMCOS در مناطق شیلانگا، ایتته، ایلومبا، ایدیویلی، شینزینگو و سامبوه و بسیاری دیگر برجسته است.

تجارت و بازاریابی قهوه تانزانیا

در تانزانیا، املاک بزرگ مجوز پردازش و فروش قهوه خود را دارند. این معمولاً از طریق صادرات مستقیم است. در گذشته، خریداران، صادرکنندگان و تولیدکنندگان قهوه در تانزانیا به‌جای دانه‌های سبز ترجیح می‌دادند گیلاس قهوه بخرند. این امر به آنها کنترل بیشتری بر فرآیند شستشو داد، زیرا کیفیت شستشو و خشک کردن می تواند به طور گسترده ای بین کشاورزان خرده پا متفاوت باشد. این موضوع تا سال 2018 که مقررات جدید اجرایی شد، وجود داشت. در حال حاضر، قهوه به طور گسترده فقط به صورت سبز فروخته می شود، چه از طریق حراج یا از طریق صادرات مستقیم.

تعدادی از مبادلات قهوه منطقه ای در تانزانیا وجود دارد، از جمله Songwe، Mbinga، و حراج اصلی در Moshi. حراج ها بسته به فصل و حجم، هر هفته پنج شنبه ها برگزار می شود. در این حراجی ها، AMCOS قهوه را از طرف کشاورزان عرضه می کند و فقط خریداران و فروشندگان قهوه مجاز به پیشنهاد هستند. با این حال، فراتر از سیستم حراج، یک "بازار داخلی" فعال در تانزانیا وجود دارد. اینجاست که کشاورزان قهوه خود را به خریداران خصوصی قهوه، گروه‌های کشاورز و تعاونی‌ها با قیمت‌های گیت می‌فروشند. قهوه به دو صورت گیلاس و پوستی فروخته می شود. برخی از کشاورزان قهوه با کیفیت بالاتر نیز مجاز به دور زدن چارچوب حراج و فروش مستقیم قهوه خود هستند. این امر کشاورزان را قادر می سازد تا روابط بلندمدت با برشته کاران و تاجران بین المللی برقرار کنند. مقاصد اصلی صادرات قهوه تانزانیا ژاپن، ایتالیا، ایالات متحده آمریکا، آلمان، بلژیک، سوئد و فنلاند هستند.

چالش های پیش روی صنعت قهوه تانزانیا

در کنار مسائل ذکر شده در مورد بیماری پژمردگی قهوه، دلایل متعددی وجود دارد که ارقام تولید قهوه تانزانیا را متوقف می کند.

در مرحله اول، گیاهان قهوه تانزانیا به طور گسترده بسیار قدیمی هستند.«تعداد زیادی از درختان قدیمی قهوه در تانزانیا قادر به بازدهی کامل خود نیستند. کشاورزان بهای آن را می پردازند. فراتر از آن، نوسان زیاد قیمت قهوه و عوامل دیگر باعث نوسانات چشمگیر در تولید قهوه تانزانیا می شود. زیرساخت ها نیز یک مسئله است. عدم دسترسی به سیستم‌های آبیاری مکانیزه یکی از بزرگترین چالش‌های پیش روی کشاورزان خرده‌مالک است که اغلب برای تامین آب در دوره‌های بحرانی در طول فصل رشد با مشکل مواجه هستند.

تانزانیا همچنین در بسیاری از موارد به دلیل فقدان خدمات ترویجی و پشتیبانی فنی از شیوه‌های کشاورزی ضعیف رنج می‌برد. این امر تولید را مختل می کند و در نتیجه هزینه تولید را افزایش می دهد. کشاورزان برای دسترسی به اعتبارات و نهاده های کشاورزی نیز با مشکل مواجه هستند. او می گوید که به طور کلی مصرف کود و سموم کم است که منجر به مشکلات آفات و بیماری ها می شود. در نهایت، یک مشکل در مورد قهوه این کشور در خود تانزانیا وجود دارد. زیرا بیشتر قهوه تانزانیا صادر می شود و مقدار بسیار کمی برای بازار داخلی توسعه نیافته باقی می ماند.

در نتیجه، گزارشی در سال 2020 نشان داد که اکثر مردم تانزانیا قهوه محلی را از نظر کیفیت پایین می‌دانند، زیرا بهترین محصول صادر می‌شود. حتی در این صورت، قهوه با کیفیت خوب باقی مانده عموماً به جاذبه های گردشگری فروخته می شود و راه خود را به بازار داخلی تانزانیا باز نمی کند. اما همه چیز در حال تغییر است و مصرف داخلی یک مسیر صعودی دارد. در حال حاضر حدود 7 درصد از قهوه تانزانیا به صورت محلی مصرف می شود، در حالی که این میزان در چند سال پیش 2 درصد بود.

در مزارع کوچک و کوهستانی که عمدتاً توسط تولیدکنندگان بومی اداره می شود، جواهری که اغلب نادیده گرفته می شود، قوی می شود: قهوه مکزیکی. وقتی مردم منشا قهوه معروف را لیست می کنند، مکزیک اغلب کنار گذاشته می شود. با این حال چیزهای زیادی برای ارائه دارد: پروفایل های متمایز و میوه ای، تأثیر اجتماعی و زیست محیطی مثبت، و میراث غنی تولید قهوه.

کشور مکزیک

مکزیک با رسمی ایالات متحده آمریکا مکزیک کشوری در آمریکای شمالی است. این کشور در حدود 128،933 هزار نفر جمعیت دارد و پایتخت آن مکزیکوسیتی است. زبان اداری و کاربردی در مکزیک زبان اسپانیایی است اما این کشور هیچ زبان رسمی ندارد و در سال 2003، تعداد 62 زبان بومی سرخ‌پوستی نیز به عنوان « زبان‌های ملی» ثبت شده و رسمیت یافته‌است. کشور مکزیک پرجمعیت‌ترین کشور اسپانیایی‌زبان جهان است و حدود یک‌سوم از کل اسپانیایی‌زبان‌های جهان در مکزیک زندگی می‌شود. 70 درصد مردم مکزیک از تبار مستیزو (دورگه سفیدپوست و سرخپوست)، 15 درصد سفیدپوست و 9.8 درصد سرخ‌پوست هستند. 82٫7 درصد مردم آن مسیحی کاتولیک و 7٫9 درصد پیرو دیگر شاخه‌های مسیحیت هستند.

این کشور از شمال با ایالات متحده آمریکا و از جنوب شرقی با گواتمالا و بلیز هم‌مرز است. همچنین اقیانوس آرام، در غرب و جنوب، خلیج مکزیک در شرق و دریای کارائیب در جنوب شرق آن قرار دارند. این کشور با حدود 2 میلیون کیلومتر مربع وسعت، 14 اُمین کشور بزرگ دنیا و ۱۰اُمین کشور پرجمعیت دنیاست.

تاریخچه قهوه مکزیک و کشت آن

این محصول در 16 ایالت مکزیک کشت می شود، اما بیشتر 711000 هکتار این کشور (تا سال 2018) را در جنوب خواهید یافت. قهوه برای اولین بار در اواخر دهه 1700 به مکزیک راه یافت، و در مزارع متعلق به اروپایی ها با کارگران عمدتا بومی مکزیکی کشت شد. یک انقلاب در اوایل قرن بیستم روند تغییر وضعیت موجود را از طریق اصلاحات ارضی آغاز کرد.

مزارع امروزی مکزیک با مزارع بزرگ گذشته بسیار متفاوت به نظر می رسند: آخرین سرشماری کشاورزی 515000 تولیدکننده را شامل می شود که 85 درصد آنها بومی مکزیکی بودند و 95 درصد کمتر از سه هکتار زیر کشت می رفتند. در سراسر صنعت قهوه، تولیدکنندگان بومی و خرده‌مالک ها آسیب‌پذیرترین آنها هستند، با این حال دولت مکزیک با موسسه ملی مردمان بومی (INPI) برای حمایت از آنها همکاری می‌کند. بیشترین تولید قهوه در مکزیک از طریق تعاونی ها سازماندهی می شود. یکی دیگر از واقعیت های ناشناخته دیگر این است که مکزیک یکی از بزرگترین صادرکنندگان قهوه دارای گواهی ارگانیک در جهان است که طبق گفته وزارت کشاورزی و توسعه روستایی (SADER) تا 8 درصد از تولیدکنندگان آن را تولید می کنند. این حقایق مرتبط هستند، اما برای درک دلیل آن، باید نزدیک به 40 سال به عقب برگردید.

در سال 1973، دولت مکزیک با شناخت پتانسیل قهوه برای کمک به توسعه روستایی، موسسه ملی قهوه INMECAFE را راه اندازی کرد. یک دهه بعد، قهوه به با ارزش ترین محصول صادراتی مکزیک تبدیل شد و تا اواسط دهه 80، 35 درصد از کل تولید کشاورزی را به خود اختصاص داد. تولید قهوه سبز تا سال 1990 به 440000 تن رسید. با وجود، فروپاشی توافقنامه بین المللی قهوه، حداقل قیمت قهوه حذف شد و در نهایت، INMECAFE بسته شد. به جای آن، تعاونی‌هایی برخاستند که نه تنها از تولیدکنندگان بومی مکزیک حمایت می‌کردند که تولید قهوه ارگانیک را نیز تشویق می‌کردند. اخیراً مکزیک در سال 2018/19، 2.6 میلیون کیسه 60 کیلویی صادر کرده است. در حالی که این کمتر از 1 درصد از کل صادرات قهوه در سطح جهان است، هنوز هم این کشور را به نهمین صادرکننده بزرگ قهوه در جهان تبدیل می کند.

قهوه مکزیکی معمولی

قهوه‌های مکزیکی سبک‌تر و ملایم‌تر و با طعم‌های لطیف هستند. پتانسیل فوق العاده بودن آنها وجود دارد: جام برتری 2019 شاهد عبور شش قهوه از آستانه 90 امتیاز بود. قهوه گشا از کروز، خوزه، آرگوئلو، میسلی با امتیاز چشمگیر 93.07 برنده شد (و 35.40 دلار آمریکا به ازای هر پوند سبز فروخته شد). داوران خاطرنشان کردند که این قهوه کاشته شده در چیاپاس دارای نت هایی از یاس، ترنج، علف لیمو و وانیل بود و در کل بسیار شیرین با طعمی کره ای بود.

مکزیک بیشتر قهوه عربیکا را در سایه کشت می کند و روبوستا تنها 3 تا 4 درصد از محصولات این کشور را تشکیل می دهد. 35 درصد از قهوه مکزیک در 900 متر در روز کشت می شود، شرایطی که در آب و هوای نسبتا خنک مکزیک برای قهوه های با کیفیت بالاتر مطلوب است.

شخصی به اسم Edy Hidalgo Espinosa، هماهنگ کننده PECA و Sustainability در مکزیک برای تامین کننده دانه سبز Caravela Coffee، می گوید: «قهوه ها [در سراسر کشور] به همین روش پردازش می شوند. در مکزیک، 90 درصد از قهوه به صورت فرآوری شده شسته می شود و سپس با 10 درصد دیگر، فرآیندهایی مانند عسل طبیعی را خواهید یافت. با این حال، در حالی که تنوع کمی در روش‌های فرآوری با توجه به منطقه وجود دارد، تفاوت‌های قابل توجهی در پروفایل حسی قهوه و شیوه‌های کشت تولیدکنندگان مشاهده خواهید کرد.

3 منطقه مهم قهوه در مکزیک

چیاپاس، اواکساکا و وراکروز: هر منطقه قهوه به ویژگی متمایز قهوه خود می بالد اگرچه این فقط به چیزی که در فنجان میل می کنید نیست. ادی می‌گوید: «آنچه سه کشور تولیدکننده قهوه را منحصربه‌فرد می‌کند، میزان تمرکز مزارع از نظر فنی است.

• Veracruz

نوار خلیج مکزیک ایالت نازک و طولانی وراکروز است. این منطقه می تواند به خود ببالد که اولین ایالت مکزیک است که در قرن هجدهم درخت قهوه را در خاک خود کاشته است. بهترین قهوه‌های وراکروز که در ارتفاعات 1100 تا 1600 متری در کوه‌های داخلی رشد می‌کنند دارای نت‌هایی از «میوه‌های قرمز روشن، زغال اخته، کارامل، پانلا و لطیف با اسیدی روشن و بسیار آبدار با طعم شیرین و ترش» هستند. او می‌گوید وراکروز از نظر فناوری پیشرفته‌ترین ایالت در بین این سه ایالت است، با گونه‌های مقاوم‌تر به بیماری و کاشت کنترل‌شده. او می گوید که تولیدکنندگانی هستند که مراقبت می کنند درختان به فاصله یک متر از هم به طور مساوی توزیع شوند و در هر هکتار 5000 بوته بیشتر نباشد.

• Chiapas

در مرز گواتمالا، بهترین قهوه های این ایالت را خواهید دید که بین 1300 تا 1700 متر در لیتر رشد می کنند. چیاپاس همچنین تاج تولید بیشترین قهوه را در مکزیک با 40 درصد بازده کل کشور در اختیار دارد. بسیاری از بومی‌های مکزیک چیاپاس را خانه خود می‌دانند، اما این منطقه فقیرترین ایالت این کشور است، با تولید ناخالص داخلی سرانه 7249 دلار آمریکا در سال 2016. این موقعیت مکانی و ترسناک چیاپاس است که آن را از وراکروز متمایز می کند. ادی می گوید: «شباهت هایی بین مزارع قهوه بین چیاپاس و وراکروز از نظر تکنیک ها و انواع کشت وجود دارد. با وجود این، او به من می گوید که طعم شکلات، تلخ، آجیل، مرکبات و لیمو را به همراه بدنه گرد و ماندگار خواهید چشید.

• Oaxaca

منطقه Oaxaca که به زیبایی یک قطعه منبت کاری شده است، با پایین وراکروز و بالای چیاپاس هم مرز است، در حالی که اقیانوس آرام در غرب آن قرار دارد. مزارع قهوه آن به طور کلی بین 900 تا 1650 متر در لیتر است. Oaxaca در حالی که از نظر فن آوری کمترین پیشرفت را در میان مناطق اصلی تولید قهوه مکزیک دارد، ادی می گوید که قهوه های Oaxacan هم متمایز هستند و هم تقاضای زیادی دارند. آنها تمایل دارند با رنگ های کاراملی، نت های میوه های زرد، اسیدیته نارنجی، بدنه خامه ای و نکات گلی شیرین باشند.

بسیاری از تولیدکنندگان در Oaxaca از نوسازی به نفع روش‌های کشت سنتی اجتناب می‌کنند. مزارع 80 ساله ای را خواهید یافت که درست مانند دهه 1940 کار می کردند، در حالی که ادی تخمین می زند که 70 درصد از گونه های این منطقه سنتی هستند. قهوه پلوما هیدالگو یکی از نمونه های این است: شاخه ای از تایپیکا در قرن نوزدهم که توسط کشاورزان بومی آواره در اواسط دهه 1800 رشد کرد. حتی تلاش هایی برای به دست آوردن منشا برای قهوه  Pluma Hidalgo  در Oaxacan وجود دارد.

مبارزه و راه حل هایی برای بهبود صنعت قهوه مکزیک

یکی از چالش های مهمی که کشور را تحت تاثیر قرار می دهد، قیمت پایین قهوه است. یک کشاورز متوسط می تواند برای 45 کیلوگرم قهوه سبز عربیکا فقط 98 دلار درآمد داشته باشد، علیرغم این واقعیت که تولید آن به طور متوسط 140 دلار آمریکا هزینه دارد. با توجه به اینکه تولیدکنندگان در تلاش برای سودآوری هستند، و تجهیزاتی برای سرمایه گذاری در مزارع خود ندارند تا بتوانند با رویدادهای نامطلوب جوی و بیماری ها مقابله کنند. در سال 2018، بحران قیمت قهوه شاهد کاهش شدید قیمت‌ها بود و هنوز بهبود نیافته‌ است. نگران کننده بودن، تاثیر قیمت های پایین مدت ها قبل از سقوط بازار قابل مشاهده بود.

در سال 2012، شیوع بیماری برگ قهوه به سرعت در مزارع قهوه مکزیک گسترش یافت. این قارچ به درختان قهوه حمله کرد و اندازه و کیفیت برداشت را کاهش داد و این تأثیر طولانی مدت داشت: تولید از 4.5 میلیون کیسه در سال 2012 به 2.2 میلیون در سال 2015/16 به نصف رسید. ادی می‌گوید که تولیدکنندگان در تلاش بودند تا با جایگزین کردن درختان مسن‌تر با گونه‌های پرمحصول قهوه با قیمت‌های پایین مبارزه کنند. اما آنها همچنین به نور خورشید و تغذیه بیشتری نیاز داشتند. او می‌گوید: «این مشکل، همراه با ورود علف‌کش‌ها به حومه‌های مکزیک، منجر به فرسایش شدید خاک شد، به‌ ویژه به دلیل این که دامنه‌های قهوه مکزیکی می‌تواند بین 10 تا 80 درصد باشد.

دولت با ارائه انواع قهوه مقاوم در برابر آفات مانند Oro Azteca ،Marsellesa و Costa Rica 95 به کشاورزان مداخله کرد و در عین حال از گروه‌های تولیدکننده در کسب گواهی‌های افزایش قیمت مانند Fair Trade و Rainforest Alliance نیز حمایت کرد. با این حال، این ابتکار به تنهایی کافی نخواهد بود. ادی بر اهمیت پرداخت با توجه به کیفیت قهوه تاکید می کند. او می‌گوید: «این بدان معناست که تولیدکنندگان می‌توانند قیمت‌های بسیار بهتری را ببینند. کمک های فنی نیز کلیدی است، به ویژه در مواجهه با فرسایش خاک و تاریخ مکزیک در تولید ارگانیک و بهره وری پایین در هکتار. مراقبت از محیط زیست نه تنها مصرف کنندگان قهوه آگاه به پایداری را راضی می کند و حق بیمه قیمت را توجیه نمی کند، بلکه به مزرعه کمک می کند تا در برابر شوک ها و بیماری های زیست محیطی آینده مقاومت کند.

ادی ابتکار PECA Caravela Coffee را مدیریت می‌کند، کارگاه‌هایی را سازماندهی می‌کند و از تولیدکنندگان حمایت می‌کند تا «روش‌های مختلف برای بهبود و حفاظت از محیط‌زیست و خاک ... با تأکید بر مراقبت از محیط‌زیست و کاهش خطرات تأثیرات زیست‌محیطی، و در عین حال به تولیدکنندگان آموزش دهد. بازدهی را بهبود بخشند تا بتوانند درآمد خود را افزایش دهند.» او بر اهمیت کار با گونه های محلی که به خوبی با تروآر سازگار هستند، تاکید می کند. گونه های بومی معمولاً نیاز به مداخله کمتری دارند که باعث کار کمتر تولیدکننده و تأثیر کمتری بر محیط زیست می شود. خبر خوب این است که صنعت قهوه مکزیک با افزایش 57 درصدی صادرات از سال 2015 تا 2018 در حال بهبود است. تولید در این مرحله دوباره بالای 4 میلیون کیسه بود.

مکزیک یک منطقه با قهوه های متنوع و هیجان انگیز است. به وراکروز یا چیاپاس بروید تولیدکنندگانی را خواهید دید که از تکنیک‌های کشاورزی مدرن استقبال می‌کنند و طعم‌های هیجان‌انگیزی را برای قهوه‌خوران حرفه ای ارائه می‌کنند. در این میان، کشاورزانی را نیز خواهید یافت که به میراث خود و گونه های منحصر به فرد و چند صد ساله خود افتخار می کنند. مهم نیست که کجا بروید، تولیدکنندگانی خواهند بود که مشتاق کسب اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی بهبود پایداری و کیفیت قهوه خود هستند.

اگر شما علاقه مند به میراث، انواع طعم های قهوه، یا دوستدار محیط زیست هستید، مکزیک کشوری غنی از همه اینها است.

شاید ماداگاسکار اولین کشوری نباشد که با شنیدن کلمه قهوه به آن فکر می کنید، اما تاریخچه قهوه جالب و تا حدودی منحصر به فردی دارد. ماداگاسکار نیز اخیراً به یکی از کشورهای پیشرو در تولید قهوه در جهان تبدیل شده است و قهوه ای که آنها تولید می کنند مدتی است که از نظر کیفیت بهبود یافته است.

متأسفانه تاریخ ماداگاسکار تاریخ استعمار و زخم های عمیقی است که با آن به وجود آمده است. این مقاله به طور خلاصه تاریخچه قهوه در ماداگاسکار را در اختیار شما قرار می دهد که ریشه سنت قهوه آنها، تولید مدرن و نکاتی برای خرید قهوه ماداگاسکار را پوشش می دهد.

کشور ماداگاسکار

ماداگاسکار کشوری جزیره ای در اقیانوس هند است که تقریباً 400 کیلومتر (250 مایل) از ساحل شرق آفریقا در سراسر کانال موزامبیک قرار دارد. ماداگاسکار با 592800 کیلومتر مربع (228900 مایل مربع) دومین کشور جزیره ای جهان پس از اندونزی است. این کشور از جزیره ماداگاسکار (چهارمین جزیره بزرگ جهان) و چندین جزیره کوچکتر پیرامونی تشکیل شده‌است. پس از فروپاشی ابرقاره گوندوانا در ماقبل تاریخ، ماداگاسکار حدود 88 میلیون سال پیش از شبه قاره هند جدا شد و به گیاهان و حیوانات بومی اجازه داد تا در انزوای نسبی تکامل یابند. در نتیجه، ماداگاسکار کانون تنوع زیستی است. بیش از 90 درصد از حیات وحش آن در هیچ‌کجای زمین یافت نمی‌شود. اکوسیستم‌های متنوع و حیات وحش منحصر به فرد جزیره به دلیل رشد جمعیت انسان و سایر تهدیدات زیست‌محیطی تهدید می‌شود. سکونت انسان در ماداگاسکار در طول یا قبل از اواسط هزاره اول پس از میلاد توسط مردم آسترونزی آغاز شد که با قایق‌های بازویی از اندونزی امروزی وارد ماداسگار شدند. در قرن نهم پس از میلاد، مهاجران بانتو که از شرق آفریقا از کانال موزامبیک عبور می‌کردند، به آنها پیوستند. گروه‌های دیگر به مرور زمان در ماداگاسکار مستقر شدند و هر کدام کمک‌های ماندگاری به زندگی فرهنگی مالاگاسی کردند.

جغرافیای ماداگاسکار

ماداگاسکار چهارمین جزیره بزرگ جهان و دومین کشور جزیره ای بزرگ است. در سواحل شرقی آفریقا واقع شده است و یکی از قابل تشخیص ترین خشکی ها در نقشه جهان است. آب و هوای ماداگاسکار که در نوار مرکزی بین مناطق استوایی سرطان و استوایی Capricorn قرار دارد، برای کشت قهوه مناسب است. مناطق گرمسیری برای کشت قهوه به قدری مساعد است که گاهی مردم این ناحیه از زمین را به عنوان «کمربند قهوه» یاد می کنند. قهوه در محیط های مرطوب و گرم اطراف استوا رشد می کند و ماداگاسکار هر دو را دارد.

یکی دیگر از عناصر ضروری برای رشد قهوه ارتفاع است. برخی از گونه‌های قهوه در محیط‌های مرتفع بهتر عمل می‌کنند به دلیل فرآیند بلوغ طولانی در محیط‌های کم اکسیژن همراه با تغییر کیفیت خاک و ویژگی‌های زهکشی که در ارتفاعات بالاتر وجود دارد. ماداگاسکار دو بار برای تولید قهوه برنده شد زیرا زمین های کشاورزی در ارتفاعات بالا در دسترس آنهاست.

تاریخچه قهوه ماداگاسکار

قهوه در ماداگاسکار سابقه ای طولانی دارد که به دلیل موقعیت جغرافیایی و آب و هوای مناسب آن جای تعجب ندارد. معمولاً تصور می شود که قهوه در ابتدا از منطقه ای که اتیوپی امروزی است تقریباً 500000 سال پیش از طریق یک گونه از گیاه قهوه به ماداگاسکار آورده شده است. از آن زمان، حدود 60 نوع قهوه جهش یافته و توسعه یافته اند که می توان در سراسر جزیره یافت، به لطف گسترش اتفاقی حیات وحش ماداگاسکار که از گیاه قهوه به عنوان منبع غذایی استفاده می کند.

سنت بشری قهوه در ماداگاسکار با گذشتن از ده ها هزار سال توسعه طبیعی، با ورود مستعمره نشینان فرانسوی در اواخر دهه 1800 آغاز شد. تقاضای قهوه اروپا در حال افزایش بود و انواع خاص ماداگاسکار ضربه بزرگی به استعمارگران وارد کرد. صادرات قهوه افزایش یافت و فرانسوی ها تولید قهوه در ماداگاسکار را تا استقلال مالاگاسی در سال 1960 تحت کنترل داشتند. در طول این دوره 60 ساله، قهوه به سرعت به یکی از صادرات اولیه مالاگاسی تبدیل شد. یکی از گونه‌های قهوه بومی منطقه، قهوه عربیکا اصلی از جزیره بوربون، در اروپا بسیار محبوب بود و تقاضا را به اوج جدیدی رساند. همراه با شیوه های جدید کشاورزی مستعمره نشینان فرانسوی، این تقاضا باعث شد که تولید قهوه ماداگاسکار به سرعت افزایش یابد.

تولید قهوه ماداگاسکار در دهه 1980 و اوایل دهه 1990 به اوج خود رسید. صنعت قهوه در اوج خود تقریباً 25 درصد از جمعیت ماداگاسکار را استخدام می کرد و حدود نیمی از صادرات کشاورزی آن را تشکیل می داد. متأسفانه، وابستگی به یک صنعت واحد موقعیت خطرناکی است و ماداگاسکار دقیقاً دلیل این موضوع را در اواخر دهه 1990 کشف کرد که قیمت جهانی قهوه به شدت کاهش یافت و اقتصاد مالاگاسی را فلج کرد. قهوه هرگز به اوج های باشکوه دهه 1980 بازنگشت و اثرات آن هنوز هم تا به امروز احساس می شود.

تولید قهوه ماداگاسکار امروزی

تولید قهوه مالاگاسی امروزی تقریباً 90٪ روبوستا و 10٪ عربیکا است. قهوه روبوستا به دلیل طعم تلخ و قوی آن شهرت بدی دارد. ما فکر می کنیم که این شهرت کاملاً شایسته است، اما باید توجه داشته باشید که از دانه های روبوستا در ترکیبات قهوه با موفقیت زیادی استفاده می شود. اگر یک نوع دانه قهوه می نوشید، بدون شک تجربه لذت بخش عربیکا است.

تولید قهوه در ماداگاسکار اخیراً به طور فزاینده‌ای بر روی کشت دانه‌های عربیکا به جای روبوستا متمرکز شده است، اگرچه روبوستا هنوز بر تلاش‌های کشاورزی غالب است. از آنجایی که عربیکا تنها بخش کوچکی از تولید قهوه مالاگاسی 1 در 10 را تشکیل می دهد، بیشتر در قهوه تخصصی این کشور استفاده می شود.

قهوه تولید شده در ماداگاسکار امروزه بیشتر در داخل کشور مصرف می شود و تنها 20 درصد آن صرف صادرات می شود. اگرچه صادرات قهوه صرفاً سایه‌ای از حجم سابق آن است، فرهنگ قهوه مالاگاسی همچنان در حال رونق است. قهوه در فرهنگ ماداگاسکار فراگیر است و در سراسر کشور فروخته می شود.

نوشیدن قهوه به روش ماداگاسکار

اگر می خواهید مانند مالاگاسی قهوه بنوشید، باید آن را قوی کنید، بسیار قوی. وقتی به دنبال یک نوشیدنی شیرین هستید، قهوه مالاگاسی معمولا سیاه یا با شیر تغلیظ شده سرو می شود، اما قهوه همیشه غلیظ دم می شود. فروشندگان خیابانی با برشته کردن تابه های سبز محلی ، قهوه خود را درست می کنند. نتیجه یک فنجان قهوه منحصر به فرد تازه و قوی است که به سختی می توان آن را با هر قهوه دیگری مقایسه کرد.

اینجاست که دانه های روبوستا واقعا می درخشند. علیرغم طعم قوی تر، آنها طعم بدی ندارند و محتوای کافئین بالاتر در میان مالاگاسی ها به دلیل افزایش انرژی آن محبوب است. انواع روبوستا با بدنه پر و با طعم قوی در قهوه سنتی مالاگاسی بو داده شده با دست در خانه وجود دارد. ثابت شده است که تمایل به طعم پررنگ تصمیم درستی است زیرا فروشندگان خیابانی می توانند از فروش قهوه خود به عابران امرار معاش کنند.

نکات خرید قهوه ماداگاسکار

اگر می‌خواهید قهوه ماداگاسکار بخرید، انتخاب اصلی شما بین دانه‌های روبوستا رایج‌تر و قهوه عربیکا کمیاب‌تر اما با کیفیت‌تر است. ما در ابتدا مطمئن نبودیم که ترجیح می دهیم کدام را توصیه کنیم، بنابراین هر دو خط استدلال خود را به شما می دهیم و به شما اجازه می دهیم تصمیم بگیرید.

دانه های عربیکا به دلیل طعم متعادل تر و لطیف تر، عموماً از روبوستا بیشتر مورد توجه قرار می گیرند. قهوه ها بیشتر از دانه های عربیکا تهیه می شود و دلیل آن ساده است: بیشتر مردم طعم آن را ترجیح می دهند. ممکن است تعجب کنید که چرا ما به سادگی عربیکا را توصیه نمی کنیم. دلیل آن اصالت است. بیشترین قهوه مصرفی در ماداگاسکار روبوستا است و اگر می خواهید قهوه را مانند مالاگاسی ها تجربه کنید، روبوستا را خریداری کنید.

نتیجه گیری

اگر با تاریخچه طولانی و جالب قهوه ماداگاسکار آشنا نیستید، ممکن است از پیدایش شهرت آن در نیمه دوم قرن بیستم متعجب شوید. از آنجایی که قهوه مالاگاسی صنعت بسیار کوچک‌تری نسبت به گذشته است، جای تعجب نیست که در مقایسه با غول‌های تولید قهوه مانند برزیل و هندوراس زیر رادار پرواز کند. نادیده گرفتن قهوه ماداگاسکار به دلیل عدم محبوبیت نسبی آن یک اشتباه است زیرا برخلاف بسیاری از منشاهای دیگر است و قطعا ارزش امتحان کردن را دارد.

متأسفانه، تاریخ قهوه در ماداگاسکار با تاریخ دردسرساز استعمار که بیشتر تاریخ بشر مدرن را آزار می دهد، در هم آمیخته است. از دیدگاه امروزی، ما می‌توانیم از تاریخچه قهوه مالاگاسی قدردانی کنیم در حالی که تقریباً 60 سال است که تولید قهوه ماداگاسکار تحت کنترل کامل مردم ماداگاسکار بوده است. رونق قهوه در دهه 1980 به طرز غم انگیزی کوتاه مدت بود، اما صنعت قهوه کوچکتر اما با کیفیت بالاتری را که امروزه در ماداگاسکار وجود دارد متولد شد.

قهوه یک صنعت چند میلیارد دلاری است، کشورهایی که رقابت می کنند تا بهترین صادرکننده دانه قهوه محبوب باشند. در حالی که برزیل پادشاه تولید قهوه بوده است، بسیاری از کشورهای دیگر می توانند این عنوان را تصاحب کنند یا پس بگیرند. در مقطعی از تاریخ، هائیتی نیروی غالب در تولید قهوه بود. امروزه قهوه ریشه های عمیقی در تاریخ و فرهنگ هائیتی دارد و دانه های آن که با دقت کشت می شوند در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرند.

کشور هائیتی

هائیتی (به فرانسوی: Haïti) (کریؤل هائیتی: Ayiti) با نام رسمی جمهوری هائیتی کشوری در جزیره هیسپانیولا در دریای کارائیب است. پایتخت آن پورتو پرنس است. جمعیت این کشور 11.3 میلیون نفر و زبانهای رسمی آن فرانسوی و کریؤل هائیتی است. واحد پول آن گورد است. هائیتی از شرق با جمهوری دومینیکن هم‌مرز است.

95 درصد از مردم هائیتی سیاه‌پوست و 2.5 درصد مولاتو (دورگ سفیدپوست و سیاه) و سفیدپوست هستند. حدود 80 درصد از مردم هائیتی مسیحی کاتولیک و حدود 16 درصد نیز پروتستان هستند. از مردمان هائیتی عناصر باورهای بومی جادو باور معروف به وودو را نیز با باورهای کاتولیکی مخلوط می‌کنند.

هائیتی اولین کشوری بود در آمریکای لاتین و حوزه کارائیب به استقلال رسید و اولین جمهوری در جهان است که رهبران آن سیاه‌پوست بودند. هائیتی تنها کشور مستقل در قاره آمریکا است که اکثریت جمعیت آن فرانسوی‌زبان هستند. برنامه هائیتی با منابع ناچیز و جمعیت زیاد فقیرترین کشور نیمکره غربی است.

تاریخچه قهوه در هائیتی

قهوه تا اوایل دهه 1700 بخشی از فرهنگ یا کشاورزی هائیتی نبود، اما توسط افسر نیروی دریایی فرانسوی دو کلیو، زمانی که کشور هنوز مستعمره فرانسه بود، آورده شد. طبق داستان‌های تاریخ، او برای آوردن دنیای جدید نهال‌هایی به دست آورد و با جیره‌بندی آب خود نهال‌ها را در کشتی زنده نگه داشت. در طی چند دهه، هائیتی به یک نیروگاه تولید قهوه تبدیل شد و به بالای زنجیره غذایی تجاری رسید. تا سال 1788، هائیتی نیمی از قهوه جهان را تامین می کرد. قهوه به یک محصول اساسی برای کشاورزی تبدیل شد و هنوز هم هست، اما بدون دردسر نیست.

ظهور و سقوط تولید قهوه هائیتی

در حالی که کشت قوی قهوه شروع شد، یک سری اتفاقات وحشتناک باعث شد که تولید قهوه هائیتی سقوط کند. در سال 1791، انقلاب هائیتی به دلیل شرایط اسفناکی که بردگان مزرعه در آن کار می کردند و در آن زندگی می کردند، به وجود آمد. این شورش باعث تعطیلی های متعددی شد که به ناچار تولید و صادرات قهوه آنها را متوقف کرد. بدبختی ها و اتفاقات وحشتناک بیشتری در کشور رخ داد که به نوبه خود بر کشت قهوه آنها تأثیر گذاشت. در اواخر دهه 1850، کشاورزی و کشت قهوه تقریباً متوقف شده بود و تولید قهوه آنها تقریباً 45٪ کاهش یافت. در دهه 1990، تحریم های تجاری ایالات متحده باعث تخریب اقتصادی قابل توجهی برای صادرات قهوه هائیتی شد. در طول تاریخ و تا این سال، کشت قهوه در هائیتی چندین بار در موفقیت و شکست دچار تردید شده است.

تاثیر محیطی بر کشت قهوه در هائیتی

مشکلات ذکر شده کافی نبود، هائیتی از بلایای طبیعی و مشکلات زیست محیطی رنج می برد و تسلط مشکلات این کشور بر بازار قهوه را بیشتر کرد. در سال 2010 زمین لرزه 7 ریشتری بیش از 300000 نفر را کشت و زمین های کشاورزی را نیز ویران کرد. اتفاق های دیگری مانند جنگل زدایی باعث ایجاد مشکلاتی دیگری شد، و پذیرفته نشدن دانه های قهوه به دلیل شرایط آب و هوایی نیز بر هائیتی تأثیر منفی گذاشت. در نتیجه صادرات قهوه تاریخی هائیتی سالیان سال با رویدادهای غم انگیز، به طور مداوم افزایش و کاهش یافت.

تولید قهوه هائیتی

خوشبختانه، با پشتکار محض و بازار تجارت منصفانه، قهوه محبوب هائیتی بار دیگر به صنعت دانه قهوه بازگشته است. تولید قهوه هائیتی دوباره در حال افزایش است، بازار آنها بیشتر در برند های قهوه درجه یک و سطح بالا امروز است. هائیتی مفتخر است که با کشاورزی در ارتفاعات خود که برخی از بهترین دانه های عربیکا را ایجاد می کند، تجربه ای واقعی از قهوه لذیذ را ارائه دهد.

انواع دانه های قهوه صادراتی از هائیتی

از میان چهار نوع اصلی دانه‌های قهوه که در هائیتی رشد یافته و کشت می شوند دانه‌های عربیکا بیشترین فروش را دارند. دانه عربیکا به خاطر اسیدیته پایین و طعم شیرینش مشهور است، و بیشترین دانه قهوه تولید شده در جهان است. قهوه عربیکا در کافی شاپ های هائیتی یافت می شود و به دلیل طعم لطیفش در آمریکای شمالی محبوبیت خاصی دارد. همچنین کشت این گیاه در بین گیاهان قهوه دیگر، سخت است، اما مزارع در ارتفاعات بالا در هائیتی برای شکوفایی آن‌ها عالی هستند.

قهوه در هائیتی چگونه کشت می شود

زمانی که قهوه برای اولین بار وارد هائیتی شد و به کشاورزی رسید، ارتفاع بوته های قهوه به ندرت از 152 یا 182 سانتیمتر بیشتر می شد. بوته های کوچک برداشت را بسیار آسان می کردند که به نوبه خود نگهداری از مزرعه را آسان می کرد. برخی از مزارع برای حفظ سرعت تولید به همین شکل باقی مانند، اما مزارع دیگر آنقدر خوش شانس نبودند. به دلیل کشمکش‌های اقتصادی و عقب‌نشینی‌های مداوم، برخی از مزارع متروکه شدند و گیاهان قهوه به سرعت به ارتفاعات نگران‌کننده‌ای رسیدند. کشاورزان به دلیل ترس از دست دادن محصول میوه دار تا زمانی که در حال تولید میوه هستند آنها را هرس نمی کنند یا جایگزین نمی کنند در حالی که این موضوع دارای اهمیت است.

روش فرآوری قهوه در هائیتی

قهوه در هائیتی بیشتر در ارتفاعات مناطق کوهستانی تولید می شود، و بر اساس فصل رشد و برداشت می شود که همیشه با دست چیده می شود. قهوه هائیتی بسته به منطقه به روش خشک یا مرطوب فرآوری می شود. روش مرطوب به آنها رنگ آبی دانه ها را می دهد و نام قهوه Blue Mountain یا قهوه آبی هائیتی را به آنها می دهد. آنها از نظر فرآیند شبیه به دانه های قهوه جامائیکا Blue Mountain هستند، اما مشخصات طعم کمی متفاوت است.

طعم و مزه قهوه هائیتی

قهوه هائیتی به خاطر طعم ملایم و نت های شکلاتی که معمولا برشته شده متوسط یا تیره است، مشهور است. نوشیدنی آن سبک است و اسیدیته آن کم است و شیرینی طبیعی به آن اضافه می شود. قهوه بلو مونتین که در مناطق کوهستانی رشد می‌کند، تجربه‌ای لطیف‌تر و خوش‌طعم‌تر را ارائه می‌کند و تقاضای زیادی برای خرید بیشتر در بازار قهوه گران‌قیمت ایجاد می‌کند.

قهوه در فرهنگ هائیتی

هائیتی صرف نظر از موفقیت‌ها و ناکامی هایش در بازار صادرات قهوه، اما نوشیدن قهوه در فرهنگ آن باقی مانده است. اگر چه در ابتدا فقط مستعمره‌نشینان از قهوه لذت می‌برند، اکنون یک نوشیدنی اصلی در کشور است و این ریشه عمیقی در فرهنگ هائیتی دارد، از زمین‌های کشاورزی مرتفع گرفته تا رست قهوه در شهرها. در مهمانی ها یک فنجان قهوه داغ و تازه برشته شده به نشانه احترام و قدردانی ارائه می شود. برای کشاورزان در هائیتی، قهوه یک سبک زندگی چند نسلی است و تا سال‌های آینده نیز به همین شکل باقی خواهد ماند.

معمولاً قهوه در هائیتی چگونه سرو می شود؟

قهوه بخشی از تاریخ مردم در هائیتی است ، بنابراین قهوه چیزی است که باید در آنجا گرامی داشته شود و از آن لذت برد. قهوه در هائیتی معمولاً بدون خامه یا شیر سرو می شود، اما ممکن است با شکر سرو شود. وقتی قهوه با شیر یا خامه سرو می شود، به آن «کافه آئو لات» می گویند که این اسم به دلیل استعمار فرانسوی ها است.

نتیجه گیری

قهوه در هائیتی و زمین‌های کشاورزی تاریخ پر فراز و نشیبی دارد، از تبدیل شدن به بهترین تولیدکننده قهوه در جهان تا تقریباً ناپدید شدن کامل از بازار. هائیتی هنوز دوباره به قله صعود نکرده است، اما آنها به آرامی در حال عبور از آشفتگی اقتصادی ای هستند که هنوز گریبان گیرشان است. قهوه هنوز بخش مهمی از سبک زندگی هائیتی است، به ویژه برای کشاورزانی که چند نسلی در کوهستان، با وجود ناکامی های بی شمار، هنوز برخی از بهترین و نفیس ترین قهوه های جهان را تولید می کنند.

اوگاندا به اندازه سایر کشورهای آفریقایی تولیدکننده قهوه مانند  کنیا و اتیوپی برای قهوه شناخته شده نیست. با این حال، سابقه طولانی قهوه دارد و اخیراً محبوبیت زیادی پیدا کرده است. قهوه علیرغم اینکه تحت الشعاع برادران قاره‌ای خود قرار دارد، اولین صادرات اوگاندا است و صنعت قهوه تقریباً 8 درصد از جمعیت را استخدام می‌کند.

در این مقاله، مروری بر تاریخچه و فرهنگ قهوه اوگاندا را به شما ارائه می دهیم و اگر می‌خواهید خودتان مقداری قهوه را امتحان کنید، مسیر درستی را به شما نشان می‌دهیم.

کشور اوگاندا

اوگاندا به صورت رسمی جمهوری اوگاندا، کشوری محصور در خشکی در شرق قاره آفریقا است که پایتخت آن کامپالا است.اوگاندا از شمال با سودان جنوبی و از غرب با جمهوری دموکراتیک کنگو و از شرق با کنیا و از جنوب با تانزانیا و از جنوب غرب با رواندا مرز مشترک دارد. برزگترین دریاچه قارهٔ آفریقا دریاچهٔ ویکتوریا است که در بخشی از دریاچه در جنوبشرقی اوگاندا جای گرفته‌است. جمعیت این کشور 45٬741٬000 نفر است. زبان نخست رسمی در اوگاندا انگلیسی و زبان رسمی دوم زبان سواحلی است. واحد پول این کشور شیلینگ اوگاندا است. 85 درصد مردم این کشور مسیحی و 12 درصد مسلمان هستند. یووری موسونی، رئیس‌جمهوری اوگاندا، در ژانویه 1986 و در پی جنگ‌های چریکی شش‌ساله بر سر کار آمد.

قهوه پردرآمدترین محصول صادراتی اوگاندا است. در سال 1989 ظرفیت تولید قهوه اوگاندا از سهمیه 2.3 میلیون کیسه آن فراتر رفت، اما حجم صادرات هنوز به دلیل مشکلات اقتصادی و امنیتی کاهش یافته بود و مقادیر زیادی دانه قهوه همچنان از اوگاندا برای فروش در کشورهای همسایه قاچاق می شد. اوگاندا یکی از معدود کشورهای جهان است که قهوه بومی دارد و قهوه روبوستا به صورت وحشی در اطراف دریاچه ویکتوریا رشد می کند. 

تاریخچه قهوه در اوگاندا

قهوه برای چندین دهه یک محصول مهم برای اقتصاد اوگاندا بوده است. از نظر تاریخی، بیشترین تولید قهوه در اوگاندا به جای عربیکا، روبوستا بوده است. قهوه روبوستا به طور طبیعی در اوگاندا یافت می شود، که دلیل محبوبیت پایدار آن در بین کشاورزان اوگاندا است. روبوستا همچنین مزایای متعددی نسبت به عربیکا دارد و محصول قابل صادرات بیشتری را در هر منطقه ای برای زمین های کشاورزی تولید می کند. همچنین در برابر بیماری ها و شرایط آب و هوایی نامطلوب مقاوم تر است و این امتیازات به قهوه روبوستا برتری قابل توجهی نسبت به عربیکا در هزینه های تولید و عملکرد می دهد.

قهوه عربیکا به دلیل تلخی کمتر و طعم ملایم تر، به طور گسترده ای به عنوان یک نوع قهوه بهتر در نظر گرفته می شود. به همین دلیل، صنعت قهوه تخصصی به طور کلی تحت سلطه قهوه عربیکا است و اخیراً تولید قهوه اوگاندا تمرکز بر تولید عربیکا را افزایش داده است. قهوه عربیکا در ابتدا از اتیوپی به اوگاندا وارد شد، جایی که به طور طبیعی رشد می کند. از آنجایی که قهوه عربیکا به اندازه روبوستا در برابر شرایط نامطلوب قوی نیست، تصور می شد که کشت عربیکا در مقیاس تولید در اوگاندا غیر ممکن است. با این وجود، مناطقی از شرق و غرب اوگاندا وجود دارد که از ارتفاع و کیفیت خاک لازم برای کشت موفق گیاهان عربیکا برخوردار است. اوگاندای مرکزی به دلیل ارتفاع کم و آب و هوای گرم‌تر که برای کشت عربیکا ایده‌آل نیست، همچنان تحت سلطه کشاورزی روبوستا است.

مشکلات انتقالی

در دهه 1980، صنعت قهوه اوگاندا در مقایسه با رونق تقاضای قهوه در سراسر جهان و افزایش قیمت ها پس از آن، دستاوردهای نهایی را تجربه کرد. اوگاندا یکی از اعضای سازمان بین المللی قهوه بود، گروهی از کشورهای تولیدکننده قهوه که در تلاش برای تنظیم تولید قهوه به شیوه ای منصفانه و ثابت، قیمت و سهمیه قهوه را برای اعضای خود تعیین کردند. زمانی که قیمت قهوه افزایش یافت، قیمت سهمیه ها نیز افزایش یافت، اما افزایش سهمیه اوگاندا به قهوه عربیکا محدود شد. تولید قهوه اوگاندا در آن زمان تقریباً به طور کامل روبوستا بود و ظرفیت آن برای تولید عربیکا محدود بود. در نتیجه، تولیدکنندگان قهوه اوگاندا نتوانستند از مزیت افزایش سهمیه استفاده کنند و به اندازه سایر کشورهایی که برای تامین سهمیه خود مجهزتر بودند، سود نبردند.

غلبه بر شکست ها

در اوایل دهه 2000، صادرات قهوه اوگاندا از کاهش جهانی تقاضای قهوه و متعاقب آن کاهش قیمت در سراسر جهان رنج برد. در یک تصادف تاسف بار، اوگاندا به طور خاص با یک بیماری قارچی مبارزه می کرد که منجر به مرگ 45 درصد از درختان تولید کننده قهوه روبوستا در این کشور شد. با وجود این مشکلات، قهوه صادرات اصلی اوگاندا و ستون مهمی است که از اقتصاد اوگاندا حمایت می کند. علاوه بر این، چشم انداز و جهت گیری جدید به قهوه اوگاندا آینده روشنی بخشیده است.

فرآوری قهوه اوگاندا

در دهه گذشته، تولید قهوه در اوگاندا تمرکز خود را تغییر داده است تا انواع محبوب‌تر و پرسود عربیکا و همچنین قهوه‌های فرآوری‌شده کمتر سنتی، اما بیشتر مورد توجه قرار گیرد. پس از برداشت، دانه های قهوه قبل از بسته بندی و صادرات باید خشک شوند. به طور سنتی، قهوه با مقداری از مواد گیاهی یا موسیلاژ دست نخورده باقی می ماند تا خشک شود. قهوه ای که به این روش فرآوری می شود، گفته می شود که "به طور طبیعی فرآوری شده است" و این روشی است که تا زمانی که "فرآوری شسته شده" جایگزین مورد استفاده قرار گیرد، فرآوری می شود.

شستن قهوه فرآوری شده تا حد امکان موسیلاژ را قبل از خشک شدن قهوه از بین می برد. علاقه مندان به قهوه، فرآوری شسته شده را ترجیح می دهند زیرا طعم طبیعی قهوه را بهتر نشان می دهد. در مقابل، قهوه فرآوری شده طبیعی به دلیل برهمکنش طولانی‌تر دانه قهوه با مواد گیاهی اطراف و قند مرتبط، شیرین‌تر است و ویژگی‌های ذاتی دانه را پنهان می‌کند. قهوه اوگاندا هنوز تا حد زیادی به طور طبیعی فرآوری می شود، اما اخیراً جنبشی برای صادرات بیشتر قهوه های فرآوری شده شسته شده در تلاش برای جذب مخاطبان رو به رشدی که قهوه با کیفیت بالاتر را می طلبند، صورت گرفته است. فرآوری شسته شده همراه با افزایش کشت عربیکا باعث رشد صنعت قهوه اوگاندا شده است.

قهوه اوگاندا را امتحان کنید

اگر می خواهید قهوه اوگاندا را امتحان کنید، توصیه می کنیم در صورت امکان، هم یک روبوستای سنتی فرآوری شده طبیعی و هم یک عربیکا شسته مدرن بخرید. امتحان کردن هر دو در کنار هم راهی عالی برای مقایسه و تضاد و همچنین دریافت دیدگاهی از تکامل قهوه در اوگاندا است. یک آزمایش سرگرم کننده این است که هر دو نوع قهوه را با استفاده از دو روش مختلف دم آوری تهیه کنید. ما برای قهوه روبوستای فرآوری شده طبیعی فرنچ پرس و برای عربیکای فرآوری شده شست و شو ترجیح می دهیم. دم کردن هر دو قهوه با هر دو روش، راه جالبی برای درک تأثیر متقابل بین روش دم کردن قهوه است.

جمع بندی

قهوه اوگاندا اغلب به نفع قهوه های آفریقایی تثبیت شده از کنیا، اتیوپی و تانزانیا نادیده گرفته می شود. در سال‌های اخیر، اوگاندا به طور پیوسته شکاف کیفیت و شهرت بین قهوه خود و سایر منشاهای قهوه محبوب‌تر را کاهش داده است. و این عمدتاً به دلیل تغییر رویکرد، تغییر تمرکز از انواع سنتی غالب روبوستا و در عوض پذیرش عربیکا است.

توصیه می کنیم در صورت امکان، انواع روبوستای سنتی و عربیکای مدرن را امتحان کنید. قهوه اوگاندا فرصتی منحصر به فرد برای نمونه برداری از انواع مختلف تهیه شده از یک منطقه و مقایسه نحوه تأثیر تصمیمات فرآوری و کشاورزی بر طعم قهوه در لیوان شما است.

دانه‌های قهوه هندی یک فنجان قهوه خوشمزه می‌سازد که متأسفانه در مقایسه با قهوه‌هایی مانند دانه‌های قهوه اتیوپی، کاستاریکا یا برزیل نادیده گرفته می‌شود. به دلیل روش شستشوی منحصربه‌فردشان و داشتن توصیف‌کننده‌های طعمی که طیفی از ترکیبات پیچیده، دودی، خاکی و تند را در بر می‌گیرد، همه مشتریان را هیجان زده می کند. اگر تا به حال قهوه هندی ، امتحان نکرده اید ما به شما توصیه می‌کنیم که این دانه‌های قهوه بی‌نظیر را امتحان کنید.

کشور هند

هند یا هندوستان با نام رسمی جمهوری هند کشوری در جنوب آسیا است. هند، دومین کشور جهان از نظر جمعیت، هفتمین کشور از نظر مساحت، و پرجمعیت‌ترین دموکراسی جهان است. از جنوب جنوب هند، از جنوب غرب با دریای عرب، و از جنوب شرقی هم توسط خلیج بنگال احاطه شده، همچنین از سمت غرب با پاکستان؛ از شمال با چین، نپال، و بوتان. و از سمت شرق با بنگلادش و میانمار مرز مشترک دارد. هند در اقیانوس هند با سریلانکا و مالدیو مجاور بوده و جزایر آندامان و نیکوبار آن با تایلند، میانمار و اندونزی مرز آبی مشترک دارد. انسان‌های مدرن تا 550000 سال قبل، هنوز از آفریقا وارد شبه‌قاره هند نشده‌اند. انسان‌ها به متنوع‌ترین منطقه جهان تبدیل می‌شوند. حدود 900 سال پیش در این شبه‌قاره، ثابت و مستقر در حواشی غربی حوضه آب‌ریز رودخانه‌ی پدی‌گردی گشت که طی هزاره سوم قبل از میلاد به پایان رسید به سند توسعه یافت. در 1200 قبل از میلاد، فرمی باستانی از زبان سانسکریت، و به زبان هندو-اروپایی، از شمال غرب به داخل هند انتشار یافته، و به زبان ریگ‌ودا نشر صورت یافت، به گونه‌هایی که به عنوان طلوع هندوئیسم در هند ثبت می‌شوند. تشکیل شده‌است. زبان‌های دراویدی هند در مناطق شمالی و غربی جایگزین‌شده‌است. در 400 قبل از میلاد، قشربندی و محرومیت اجتماعی توسط نظام اجتماعی کاست در هندوئیسم شکل گرفت، و بودیسم و جائینیسم ظهور کرد و از عدم وجود آن. ارتباط رتبه‌بندی اجتماعی با وراثت پشتیبانی می‌کند. اتحادهای سیاسی منجر به پیوستن امپراتوری ماریا و گوپتا در گانگس باسین شد. مجموعه دوران. این امپراتوری‌ها برای خلاقیت‌های بزرگ بود، اما در آن وضعیت زنان، و افزوده شدن دستگاه‌های منظمی از عقاید نجاست نیز مشهود است. پادشاهان میانی در جنوب هند، نوشته جاتی به زبان دراویدی. و فرهنگ‌های مذهبی را به پادشاهان جنوب شرق آسیا صادر کردند.

تاریخچه قهوه هندی

خاستگاه چگونگی ورود دانه قهوه به هند در واقعیت تاریخی و فولکلور غوطه ور است. گفته می‌شود که ورود قهوه به این کشور را می‌توان در قدیس هندی بابا بودان جستجو کرد که در قرن شانزدهم با هفت دانه قهوه در ریش خود از زیارت مکه بازگشت (هفت دانه قهوه در اسلام یک عدد مقدس محسوب می‌شود). او دانه های قهوه را در دامنه کوهی در کارناتاکا که اکنون بابا بودانگیری نام دارد، کاشت. اگر کسی تمايل داشته باشد می تواند در دامنه کوه هم به زيارت مزارش برود. از این نقطه به بعد تا زمان استعمار بریتانیا در کشور، فرض بر این است که قهوه به صورت خصوصی هم برای مصارف شخصی و هم برای فروش در بازار کشت می‌شده است. تا سال 1840 بود که اولین مزرعه قهوه در زمان استعمار بریتانیا تأسیس شد و در آن زمان محصول صادراتی عمده برای امپراتوری بریتانیا شد.

با این حال، آسیب زنگ قهوه به شدت بر تولید قهوه سریلانکا و هند در اوایل قرن بیستم تأثیر گذاشت و مزارع قهوه هندی و کشاورزان شروع به تنوع بخشیدن به محصولات خود با معرفی انواع دانه‌های روبوستا در کنار دانه‌های عربیکا کردند. صادرات محصول به جهان و دیگر مالکیت‌های استعماری بریتانیا ادامه یافت، اما تا سال 1942 هیئت قهوه هند تأسیس شد تا با ظهور ناسیونالیسم هند، کنترل بیشتری بر محصول ایجاد کند. در سال 1947 امپراتوری بریتانیا از مالکیت استعماری خود در این منطقه خارج شد و پس از مدت کوتاهی تقسیم هند به دو کشور جداگانه جمهوری هند و جمهوری پاکستان رخ داد.

قهوه در حالی که قبل از جنگ جهانی دوم در بریتانیا و اروپا محبوبیت داشت، فروپاشی قاره اروپا در پی جنگ باعث شد که دانه قهوه از بازار اروپا عقب نشینی کند و تولید قهوه در هند به رشد و فروش برای مصرف کنندگان قهوه در این کشور بازگشت.شرکت تعاونی کارگری بود که قهوه خانه هند را اداره می کرد و کافه ها و مغازه های آن در دوران حکومت بریتانیا در دهه های 30 و 40 محل برگزاری جلسات سیاسی بود. در حالی که بازارهای تجاری بزرگتر برای قهوه هندی در دسترس نبود، کشت این محصول در دهه 1970 توسط کشاورزان کوچک بسیار محبوب شد و تا به امروز به همین منوال ادامه دارد.

مناطق کشت قهوه هند

قهوه هندی تنها در سه ایالت خاص که در جنوب کشور هند هستند کشت می شود. به اسم های کارناتاکا، کرالا و تامیل نادو. از هر سه ایالت، کارناتاکا حدود 70 درصد از قهوه کشت شده در هند را تشکیل می دهد. هر یک از این ایالت ها در رشته کوهی به نام گات غربی زندگی می کنند که شرایط آب و هوایی ایده آل را برای رشد قهوه فراهم می کند. این مناطق با توجه به باران‌های موسمی فصلی‌شان، مخصوصاً برای کشت قهوه بسیار مناسب هستند، که باعث شده است قهوه هندی گاهی اوقات «قهوه موسمی هند» نامیده شود. جالب‌تر از آن، این است که در این مناطق در حال رشد، قهوه در سایه رشد می‌کند و اغلب در کنار گیاهانی مانند دارچین، میخک یا جوز هندی کاشته می‌شود که می‌تواند به دانه‌ها طعم معطری بدهد.

تمام قهوه‌های هندی در سایه رشد می‌کنند و در زیر درختان جنگلی طبیعی مانند ساج، گل سرخ، بلوط نقره‌ای و جک فروت پرورش می‌یابند. این امر به آنها در برابر قرار گرفتن در معرض زیاد نور روز محافظت می کند و همچنین پناهگاهی برای حیوانات فراهم می کند. گیلاس های قهوه با دست از زیر این سایبان ها چیده می شوند تا اطمینان حاصل شود که دانه های هندی در اوج طعم چیده می شوند.

انواع طعم های قهوه هند

به طور معمول، گفته می‌شود که دانه‌های قهوه هندی با توجه به شرایط رشد تقریباً یکسان و فصل‌های بارانی سنگین، دارای مشخصات طعمی مشابه با دانه‌های قهوه سوماترا یا سولاوسی هستند.

قهوه Monsooned Malabar

واقعیت جالب: Monsoon Malabar به قدری سبک و بزرگ است که تنها 50 کیلوگرم در یک کیسه 60 کیلوگرمی از مبدا جای می گیرد. به همین دلیل است که ما اندازه های بسته بندی منحصر به فرد را در این نوع قهوه ذخیره می کنیم. این دانه های فرآوری شده خشک در معرض بادهای موسمی مملو از رطوبت از دریای عرب قرار دارند. در طول این فرآیند 12 تا 16 هفته ای، دانه ها رطوبت را طی مراحل جذب می کنند، تقریباً دو برابر اندازه اصلی خود متورم می شوند و رنگ هایی از طلایی کم رنگ تا قهوه ای روشن ایجاد می کنند. نتیجه نهایی یک دانه ی بزرگ و بی نظیر با نت های فلفل سیاه، شکلات نانوایی، تنباکوی دودی و نت های چوبی با بدنه متوسط و اسیدیته متوسط است. قهوه مالابار موسمی مناسب برای فرنچ پرس است، همچنین فوم را به اسپرسوی شما اضافه می کند.

قهوه Mysore Extra Bold Nuggets

"Mysore" یک نام سنتی برای قهوه های جنوب مرکزی هند است، "Extra Bold" نشان دهنده اندازه بزرگ است، و "Nuggets" ماهیت ارزشمند آنها را نشان می دهد، مانند طلا. آنها ممکن است اندازه یک لقمه باشند، اما این دانه ها بهترین قهوه هندی هستند که می توانید بخورید. آنها 90٪ بزرگتر از استاندارد اندازه 7.55 میلی متر هستند و هیچ نقصی ندارند: بدون تکه های شکسته، دانه سیاه یا مواد اضافی. به طور منحصر به فرد، این ها شسته می شوند، نه موسمی. آنها با طعم قوی و افتر تست غنی مشخص شده اند. رست شده به صورت فول مدیوم، با نت هایی از کارامل و شکلات تلخ خامه ای ترکیب می شوند.

پیشنهادات دم کردن

با توجه به اینکه دانه‌های قهوه هندی در برشته شدن متوسط تا تیره می‌درخشند، پیشنهاد می‌کنیم طعم و بافت غنی آن‌ها را با فرنچ پرس یا اسپرسو تجربه کنید.

قهوه فیلتر هندی

ما نمی توانیم شما را با یک دستور تهیه قهوه ترک کنیم. در حالی که هند کشوری بزرگ با بیش از 1 میلیارد جمعیت است، نوشیدنی قهوه ای وجود دارد که می توان آن را در مناطق جنوبی یافت که در آن قهوه به وفور رشد می کند. این نوشیدنی که در کشورهای انگلیسی زبان به سادگی قهوه فیلتر شده هندی نامیده می شود، در هند نام های زیادی دارد. قهوه فیلتر مدرس، قهوه فیلتر میلاپور، قهوه فیلتر میسور یا فقط کاپی.

با استفاده از یک ماءشعیر مخصوص که مانند تلاقی بین یک اسپرسو و Aeropress و pour-over است ساخته می شود. این مورد نام خاصی ندارد اما می توان آن را در آمازون و سایر وب سایت های مشابه پیدا کرد. قهوه آسیاب شده به شکل یک کیسه (شبیه به یک شات اسپرسو) که در فنجان کوچک با یک فیلتر در پایین قرار می گیرد. سپس این فنجان کوچک در یک استوانه بزرگتر محصور می شود که در آن آب داغ و جوش روی تفاله های قهوه ریخته می شود و اجازه می دهد قهوه استخراج شود.

فروشندگان خیابانی با افزودن قهوه به یک فنجان شیر داغ و مقدار دلخواه شکر، این فرآیند دم کردن را یک قدم جلوتر می برند. سپس این معجون با حرکات جذاب و قوس دار بین ظرف هایی به نام داوره ریخته می شود تا زمانی که به درستی ترکیب شود و در دمای خنک تری قرار گیرد.

نتیجه گیری

مشخصات طعم پیچیده دانه‌های قهوه هندی، آن را در بین مشتریان آن محبوب کرده است، زیرا روش شستشوی منحصربه‌فرد قهوه به آن عمق طعم بیشتری می‌دهد که رقیب قهوه‌های مورد علاقه طرفداران مانند قهوه‌های کاستاریکا یا هند است. اگر این دانه ها را نادیده گرفته اید، سعی کنید مقداری از آن را برشته کنید و خودتان ببینید چه چیزی را از دست داده اید.

در میان تجملات متعدد قهوه را شاید بتوان یکی از با ارزش ترین نوشیدنی ها دانست. نشاط را بدون مسمومیت به وجود می آورد و هرگز غم، کسالت یا ناتوانی را به دنبال ندارد. بیانیه بنجامین فرانکلین شاید با گذشت زمان معنادارتر شده باشد. او نمی دانست که 200 سال بعد، مردم نه تنها به لذت بردن از قهوه ادامه می دهند، بلکه قهوه به یک نوشیدنی مرسوم تبدیل می شود که در تمام نقاط جهان به بازار عرضه می شود و از آن لذت می برند. قهوه به دلیل محبوبیتش به یکی از پنج کالای پرمعامله در جهان تبدیل شده است. اکثر کشورهای تولید کننده قهوه در نزدیکی خط استوا قرار دارند. به دلیل موقعیت جغرافیایی آن، آب و هوای اندونزی برای رشد و تولید قهوه بسیار مناسب است. در حال حاضر اندونزی سومین تولیدکننده بزرگ قهوه در جهان است.

کشور اندونزی

اَندونِزی یا به‌طور رسمی جمهوری اندونزی (به فرانسوی: République d’Indonésie) (به اندونزیایی: Republik Indonesia) کشوری است که در آسیای جنوب شرقی و شمال شمالیه (پاپوآ در ملانزی) قرار دارد. اندونزی در مجمع الجزایر مالایی بین قره آسیا و اقیانوسیه قرار دارد. اندونزی یک مجمع الجزایر متشکل از 17٬508 جزیره و 33 استان است. اندونزی با جمعیت بیش از 275 میلیون نفر، چهارمین کشور پرجمعیت دنیا است. نظام سیاسی این کشور جمهوری با انتخابات مجلس و ریاست جمهوری می‌باشد. پایتخت اندونزی جاکارتا است.

تاریخچه مختصری از قهوه در اندونزی

قهوه یک گیاه بومی مجمع الجزایر اندونزی نبود. در قرن هفدهم، زمانی که اندونزی هنوز تحت اشغال هلندی ها بود، VOC گیاهان قهوه عربیکا را به اندونزی آورد. آنها علاقه مند به پرورش این گیاهان بودند و به دنبال شکستن انحصار جهانی عربیکا در تجارت قهوه بودند.

دولت استعماری هلند در ابتدا قهوه را در اطراف باتاویا (جاکارتا) و تا جنوب سوکابومی و بوگور کاشت. بعدها مزارع قهوه در جاوه شرقی، جاوه مرکزی، جاوه غربی و در بخش هایی از سوماترا و سولاوسی ایجاد شد. مناطق وسیعی از زمین های جنگلی به طور خاص برای توسعه این مزارع پاکسازی و کشت شد. رشد مزارع قهوه باعث توسعه زیرساخت‌های زیادی در جاوه مرکزی در اوایل قرن نوزدهم شد. برای انتقال دانه های قهوه از داخل جزیره به بنادری که قهوه در کشتی ها بارگیری و صادر می شد، به جاده ها و راه آهن نیاز بود.

قبل از جنگ جهانی دوم، جاوه مرکزی به ویژه دارای سیستم حمل و نقل ریلی بسیار قوی بود که قهوه، شکر، فلفل، چای و تنباکو را از استان به شهر بندری سمارنگ می آورد. اندونزی شرقی، تیمور شرقی و فلورس نیز در این دوره قهوه تولید می کردند. اما این جزایر هنوز تحت سلطه پرتغالی ها بودند. پرتغالی ها نیز گیاهان قهوه عربیکا را وارد کرده بودند، اما آنها از ریشه متفاوتی با آنچه هلندی ها وارد کرده بودند، بودند.

در اواخر قرن نوزدهم، بخش عظیمی از گیاهان قهوه در اندونزی و همچنین سریلانکا و مالزی دچار زنگ زدگی قهوه شدند. زنگ قهوه قارچی است که باعث رشد پودر زرد نارنجی ریز مانند ماده ای می شود که از سطح زیرین برگ های گیاهان شروع می شود. این قارچ خیلی سریع گسترش یافت و کل مزارع را از بین برد و صنعت قهوه استعماری اندونزی را ویران کرد. سمت شرقی جزایر نیز تحت تأثیر قرار گرفت، اما نه به اندازه ای که جاوه به دلیل ریشه های متفاوتی که کاشته بودند، آسیب دید. برخی از صاحبان مزارع گیاهان قهوه را دوباره نکاشتند، اما به جای آن درختان چای یا لاستیک را انتخاب کردند که احساس می کردند کمتر در معرض بیماری هستند. بسیاری از این مزارع هنوز فعال هستند.

هلندی ها با واردات و کاشت قهوه لیبریکا به زنگ قهوه پاسخ دادند. این گونه از محبوبیت کوتاه مدت برخوردار بود و همچنین تحت تأثیر بیماری قرار گرفت. گیلاس لیبریکا هنوز در سرتاسر جاوه یافت می شود، اما به ندرت به عنوان یک محصول تجاری در اندونزی استفاده می شود. سپس دولت استعماری هلند گونه مقاوم تر روبوستا را برای کاشت مجدد مزارع آسیب دیده انتخاب کرد. روبوستا هنوز حدود 90 درصد از محصول قهوه در اندونزی را تشکیل می دهد.

جنگ جهانی دوم و مبارزه برای استقلال نقش مهمی در تغییرات بعدی در بازار قهوه اندونزی ایفا کرد. در اندونزی مزارع برای مدت کوتاهی توسط ژاپنی های اشغالگر تصرف شد. پس از استقلال، مزارع در سراسر اندونزی یا تحت کنترل دولت جدید قرار گرفتند یا متروک شدند. بسیاری از صاحبان مزارع استعماری از کشور فرار کردند تا دستگیر نشوند. امروزه نزدیک به 92 درصد از تولید قهوه در دست کشاورزان کوچک یا تعاونی ها است.

3 منطقه اصلی تولید قهوه در اندونزی در جاوا، سوماترا و سولاوسی

جاوا

سه منطقه اصلی کشت قهوه در اندونزی وجود دارد. جاوا یکی از بزرگترین جزایر مجمع الجزایر و همچنین بزرگترین تولید کننده قهوه است. جاوا به خاطر قهوه لذیذ عربیکا معروف است. قهوه عربیکا برای ارتفاعات بالای 1500 متر مناسب است. در دمای 16-20 درجه سانتیگراد به خوبی رشد می کند. گیاهان عربیکا بیشتر مستعد ابتلا به بیماری هستند، بنابراین کشاورزان باید هنگام رشد به گیاهان توجه زیادی داشته باشند. جاوا همچنین به عنوان تولید کننده یکی از بهترین قهوه های قدیمی در جهان در جاوا شناخته می شود. دانه های قهوه جاوه را می توان به مدت دو تا سه سال در انبارها نگهداری کرد. این باعث افزایش طعم و مزه قوی بدنه عربیکا می شود.

سولاوسی

یکی دیگر از جزیره های اصلی تولید قهوه در اندونزی، سولاوسی است که زمانی به نام Celebes شناخته می شد. قهوه‌ای که در سولاوسی رشد می‌کند بیشتر به روش خشک فرآوری می‌شود. . معروف ترین منطقه کشت قهوه در سولاوسی Toraja است، جایی که قهوه در منطقه کوهستانی نزدیک مرکز جزیره در ارتفاع 1500 متری از سطح دریا رشد می کند. قهوه در این منطقه با استفاده از شیوه‌های سنتی کشت قهوه، عمدتاً در مزارع خرده‌مالک خصوصی، کشت می‌شود. چیدن و دسته بندی گیلاس های قهوه به صورت دستی انجام می شود و قهوه با کیفیت بسیار بالایی تهیه می شود زیرا فقط بهترین گیلاس ها را می چینند. این نوع کشت و برداشت به دلیل کوهستانی بودن زمین و کاشت بی رویه درختان قهوه و در نتیجه عملکرد تنها 300 کیلو در هکتار قهوه مورد استفاده قرار می گیرد. توراجا عربیکا از نظر طعم کامل همراه با قهوه کاراملی شده در اندونزیاروما، و طعمی ترد و تمیز، شخصیت بسیار برجسته ای دارد. زمین و سایر پوشش های گیاهی منطقه تا حدودی مسئول عطر و طعم دادن به قهوه هستند. بازده سالانه کم عربیکا Toraja باعث شده است که این قهوه مورد توجه متخصصان قهوه در سراسر جهان قرار گیرد. قهوه Toraja Sulawesi در ژاپن محبوبیت خاصی دارد. به دلیل روش ها و شرایط کشت، عرضه قهوه توراجا در جهان بسیار محدود است. بالاترین درجه های قهوه توراجا معمولاً برای صادرات رزرو می شود.

سوماترا

سوماترا یکی دیگر از مناطق عمده تولید قهوه در اندونزی است. سوماترا دو تا از معروف‌ترین و با کیفیت‌ترین قهوه‌های جهان را تولید می‌کند Mandheling و Ankola (نام بازاری که به ندرت برای قهوه عربیکا استفاده می‌شود). قهوه سوماترا مندلینگ در خارج از شهر پادانگ، در منطقه قهوه ساحل غربی تولید می شود. این قهوه با اسیدیته پایین و بدنه سنگین و تقریباً شربتی با طعم غلیظ و پیچیده مشخص می شود. هر دوی این قهوه‌ها که در سوماترای مرکزی غربی رشد می‌کنند، به‌صورت خشک فرآوری می‌شوند و به دلیل طعم منحصر به فرد و غنی خود مشهور هستند. محبوب‌ترین قهوه‌های مخصوص اندونزی، توراجا و ماندهلینگ هستند.

در سال‌های اخیر نام قهوه های جدید منطقه‌ای مورد توجه قرار گرفته است، از جمله قهوه‌های Arabica Wamena، Kenaliwa Black Pearl Papua، Aceh Gayo، Flores Bajawa و Kenaliwa Supreme Bajawa.

رشد گیاهان قهوه در اندونزی

قهوه عربیکا، 75 تا 80 درصد از تولید جهان را تشکیل می دهد. Coffea canephora، معروف به قهوه روبوستا، قوی تر از گیاهان قهوه عربیکا است، اما یک نوشیدنی با طعم ضعیف با محتوای کافئین بالاتر تولید می کند. اگر گیاه قهوه هرس نشود می تواند تا ارتفاع 10 متر رشد کند، اما به طور معمول درختان تا ارتفاع مناسبی برای برداشت آسان هرس می شوند. درختان قهوه دو بار در سال گل می دهند. در سوماترا از فصل نوامبر تا ژانویه و در جاوا از اواخر جولای تا سپتامبر ادامه دارد. گل ها به صورت دسته هایی رشد می کنند که از درخت آویزان می شوند. فقط حدود 25 درصد از گل ها به گیلاس قهوه تبدیل می شوند. گونه عربیکا خود گرده افشان است، در حالی که گونه روبوستا به گرده افشانی متقابل بستگی دارد. پس از گرده افشانی میوه تقریباً به مدت 6-8 هفته در حالت خواب باقی می ماند. پس از این مدت، گیلاس مرحله رشد سریع خود را آغاز می کند، جایی که از اندازه سر سنجاق به اندازه نهایی گیلاس در یک دوره 15 هفته ای می رسد.

فرآوری قهوه در اندونزی

وقتی گیلاس به حدی رسید که پوست بیرونی قرمز شد، چیدن شروع می شود. در مزارع بزرگتر اغلب با استفاده از ماشین آلات این کار را انجام می دهند در حالی که مزارع کوچکتر گیلاس های قهوه را با دست می چینند. البته چیدن دستی روش ترجیحی است زیرا فقط گیلاس های انتخابی و دانه ها و بقایای آلوده به آفت را می توان جدا کرد. دانه ها در این مرحله تازه چیده شده فقط دو روز می توانند دوام بیاورند تا اینکه نیاز به پردازش بیشتر داشته باشند. این روشی است که بیشتر برای قهوه توراجا استفاده می شود.

مرحله بعدی فرآوری "قهوه سبز" تولید می کند. دو روش برای انجام این کار استفاده می شود: روش خشک یا سیستم فرآوری مرطوب. روش خشک عمدتاً در سوماترا و توسط کشاورزان کوچک در جاوا، بالی و تبدیل قهوه برای خشک شدن یکنواخت فلورس استفاده می شود. این روش شامل خشک کردن دانه در بیرون زیر نور خورشید است. دانه ها یا روی یک سطح بتنی یا روی گونی که گذاشته می شود. در حالت ایده‌آل، طول دانه ها نباید بیش از ۵ سانتی‌متر باشد و دانه ها باید هر دو ساعت یک‌بار چرخانده شوند تا از رطوبت مناسب قبل از پوست‌گیری مطمئن شوند. اجتناب از بارش باران ضروری است.

فرآیند خشک کردن ممکن است چند هفته طول بکشد. در طول این مدت، دانه ها را چنگک می زنند و به دفعات مورد نیاز می چرخانند تا اطمینان حاصل شود که اثر خشک شدن کامل حاصل می شود. هنگامی که قهوه در اندونزی در ناحیه بیرونی دانه شروع به ریزش کرد، قهوه آماده برداشتن پالپ است. معمولاً تا زمانی که رطوبت دانه تقریباً 11٪ باشد خشک می شود. محصول نهایی یک دانه سبز است که تقریباً 1/3 اندازه گیلاس اصلی است. روش خشک قهوه ای تولید می کند که بدنه ای سنگین، شیرین، صاف و پیچیده دارد.

روش دوم خشک کردن قهوه، سیستم پردازش مرطوب است. پردازش مرطوب به این معنی است که دانه می تواند مرحله آماده سازی نهایی را بلافاصله پس از چیدن آغاز کند. به جای خشک شدن در زیر نور خورشید، گیلاس ها از طریق یک سیستم آبی فرآوری می شوند. این فرآیند منجر به قهوه ای تمیزتر، روشن تر و میوه ای تر می شود. پالپ گیلاس قهوه برداشته می شود تا دو دانه قهوه داخل آن آزاد شود. سپس دانه ها به مدت 24 تا 48 ساعت در آب قرار می گیرند تا تخمیر شوند. این قلب پردازش مرطوب است ، با این روش قهوه ای با طعم خوب، اسیدی و عالی تولید می شود.

قهوه اندونزیایی فرآیند تخمیر پوست بیرونی را نرم می کند که برداشتن آن را آسان می کند. این سیستم به خوبی کار می کند، اگرچه اغلب اوقات شکر موجود در دانه تخمیر می شود و باعث می شود طعم دانه تحت تأثیر قرار گیرد. اکثر فروشگاه های بزرگ قهوه در جاوا از این سیستم استفاده می کنند زیرا پردازش را سرعت می بخشد و به طور کلی انتخاب دانه سبز نهایی را بسیار آسان تر می کند. کیفیت دانه سبز حاصل از فرآوری مرطوب به طور کلی بالاتر است.

پس از تخمیر، تفاله باقیمانده شسته شده و دانه ها پخش می شوند تا خشک شوند. قهوه را می توان در خشک کن مکانیکی نیز خشک کرد که با انرژی چوب، گاز یا انرژی خورشیدی کار می کند. مانند روش خشک، دانه ها باید تا زمانی که رطوبت به [تقریباً 11٪] برسد، خشک شوند. سپس قهوه به عنوان قهوه پوستی نامیده می شود و آماده است تا در کیسه های سیزال یا جوت نگهداری شود تا زمانی که برای پوسته پوسته شدن آماده شود.

قهوه در اندونزی از ماشین آلات برای جدا کردن لایه پوستی (اندوکارپ) از قهوه فرآوری شده مرطوب استفاده می شود. پوسته کردن قهوه فرآوری شده خشک به حذف کل پوسته خشک شده اگزوکارپ، مزوکارپ و اندوکارپ، گیلاس خشک اشاره دارد. اگر قهوه سبز در شرایط مناسب نگهداری شود می تواند سال ها دوام بیاورد. بسیار مهم است که در معرض رطوبت زیاد قرار نگیرد زیرا باعث قالب گیری می شود. همچنین می تواند طعم و مزه را از سایر چیزهای ذخیره شده در اطراف خود جذب کند، بنابراین برای جلوگیری از تغییر طعم باید در انتخاب محل انبار دقت کرد.

نحوه برشته کردن قهوه اندونزی

برشته کردن قهوه سبز را به دانه‌های قهوه‌ای معطری تبدیل می‌کند که در فروشگاه‌های مورد علاقه‌مان، چه کامل یا آسیاب شده، خریداری می‌کنیم. اکثر دستگاه های برشته کردن دمای حدود 288 سانتیگراد را حفظ می کنند. دانه‌ها در تمام طول فرآیند حرکت می‌کنند تا نسوزند و وقتی به دمای داخلی حدود 205 درجه رسیدند شروع به قهوه‌ای شدن می‌کنند و کافئول یا روغنی که در داخل دانه‌ها هست ظاهر می‌شود. در طول فرآیند برشته کردن، دانه ها باید حرکت کنند تا نسوزند یا به طور ناهموار برشته نشوند، و وقتی برشته شدند، دستگاه خاموش شود. قهوه ای که به اندازه کافی برشته نشده یا آنقدر داغ نیست که روغن آن بیرون بیاید، طعم خمیری، قهوه ای اندونزیایی یا نان مانند دارد. قهوه ای که برای مدت طولانی یا در دمای خیلی بالا برشته شود، بدنه نازک، سوخته و دارای طعم صنعتی است. قهوه ای که برای مدت طولانی در دمای خیلی کم برشته شده است، طعم پخته ای دارد. بو دادن قهوه باید دقیقاً در لحظه مناسب متوقف شود تا طعم و رست مورد نظر به دست آید. دان ها به سرعت در یک جعبه فلزی ریخته می شوند، جایی که تجزیه در اثر حرارت ادامه می یابد تا زمانی که دانه ها با هوای سرد یا اسپری سبک آب سرد خاموش شوند. اکثر روست‌های مخصوص قهوه را با هوا خنک می‌کنند.

برخی از تولیدکنندگان قهوه دستگاه برشته کردن را ندارند و برای برشته کردن دانه های قهوه به دیگران متکی هستند. در طول فرآیند برشته کردن، آبی که در دانه‌ها وجود دارد، قهوه را در اندونزی تبخیر می‌کند تا بازدهی سبک‌تری نسبت به آنچه که در اصل در دستگاه برشته گذاشته شده بود، داشته باشد. این امر باعث می‌شود که نتوان بر وزن تکیه کرد تا اطمینان حاصل شود که دانه‌هایی که وارد دستگاه تفت می‌شوند، در واقع دانه‌هایی هستند که بیرون می‌آیند. به همین دلیل، بسیاری از تولیدکنندگان در اندونزی بر کل فرآیند برشته کردن دانه های خود نظارت می کنند، زیرا برخی از برشته‌کنندگانی که از نظر اخلاقی به چالش کشیده می‌شوند، کیفیت دانه قهوه را با کیفیت پایین‌تری تغییر می‌دهند یا حتی برخی از دانه ها را خارج کرده و دانه دیگری را جایگزین می‌کنند. بعنوان مثال ذرت بعد از اینکه با قهوه برشته شد، تشخیص آن با دانه قهوه تقریبا غیرممکن است.

لذت بردن از قهوه در اندونزی

جاکارتا و سایر شهرهای بزرگ دارای کافی‌شاپ‌ها و کافه‌های متعددی هستند که می‌توان از نوشیدنی‌های کشورهای مختلف در فضایی آرام و راحت لذت برد. مصرف کنندگان اندونزیایی شور و شوق جهانی قهوه را با ذوق و شوق پذیرفته اند و شما Starbucks (ایالات متحده)، Coffee Bean (سنگاپور)، Segafredo (ایتالیا) و دیگران را در مراکز خرید در شهرهای بزرگ پیدا خواهید کرد. طعنه آمیز است که حجم عظیمی از قهوه اندونزیایی به خارج از کشور ارسال می شود، پردازش می شود و سپس به اندونزی بازگردانده می شود تا تحت این برچسب های بین المللی آشنا با قیمت های جهانی فروخته شود.

برخی از بهترین قهوه‌ها را می‌توان در «warung kopi» کوچک (غرفه کنار جاده) که در آن kopi tubruk اغلب در یک لیوان سرو می‌شود، تجربه کرد. بازدید مطمئناً تجربه‌ای به یادماندنی خواهد بود، زیرا ترافیک در جریان است. اندونزیایی ها قهوه خود را با مقدار زیادی شکر می نوشند، و وارانگ کوپی با تفاله های ته لیوان شما سرو می شود! آخرین جرعه را با احتیاط بنوشید! ممکن است یک بار دیگر تعجب کنید اگر شما درخواست کپی سوسو (قهوه با شیر) می کنید، ممکن است با کنسرو شیر غلیظ شده شیرین تهیه شده باشد! بسیاری از مردم اغلب به شوخی می گویند که هنگام نوشیدن این نوع قهوه باید قهوه آسیاب شده را از طریق دندان های خود صاف کنید.

یکی از بدنام ترین قهوه های اندونزی kopi luwak است که از فضولات گربه سانان برداشت می شود. قهوه طعمی متمایز دارد و علاقه مندان به قهوه که به دنبال تجربه ای منحصر به فرد از قهوه هستند، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. قبلاً بسیار کمیاب و به سختی یافت می شد، اما انواع مختلفی از برندها اکنون در سوپرمارکت های بهتر فروخته می شوند.

هنگامی که دانه های قهوه روبوستا یا عربیکا خوشمزه خود را از اندونزی تهیه می کنید، از قهوه ساز Bunn استفاده کنید تا مطمئن شوید که بهترین رست ممکن را از دانه های خود و خوشمزه ترین فنجان قهوه را دریافت می کنید!

اگر عاشق قهوه هستید، باید قهوه اتیوپی را امتحان کنید. با این همه گزینه، از کجا باید شروع کرد؟ در این راهنما، با بهترین دانه ها، مناطق قهوه خیز و انواع قهوه در اتیوپی آشنا خواهید شد. اتیوپی زادگاه قهوه است و دارای پویاترین طعم هایی است که در هر جای دنیا می توانید پیدا کنید. بین 6 تا 10 هزار نوع قهوه مختلف از اتیوپی وجود دارد، اما معمولاً آنها را به جای نوع، از نظر منطقه، ارتفاع و امتیاز یک فنجان قهوه متمایز می کنند.

در این راهنما، قهوه اتیوپی، با تاریخچه، انواع طعم‌ها، مناطق قهوه خیز و نحوه درست کردن آن آشنا خواهید شد. 

کشور اتیوپی

اِتیوپی (به امهری: ኢትዮጵያ) با نام رسمی جمهوری فدرال دموکراتیک اتیوپی (با نام تاریخی حبشه) کشوری محصور در خشکی واقع در شاخ آفریقا است. این کشور با ۱۱۷ میلیون نفر جمعیت دوازدهمین کشور پرجمعیت دنیا و دومین کشور پرجمعیت قاره آفریقا است و همچنین با وسعت ۱٬۱۰۴٬۳۰۰ کیلومتر مربع، دهمین کشور بزرگ قاره آفریقا است. پایتخت و بزرگ‌ترین شهر آن آدیس آبابا است. ۸۳٪ جمعیت اتیوپی معادل بیش از ۹۵ میلیون نفر ساکن روستا هستند و از این لحاظ یکی از اولین‌هاست.

اتیوپی از شمال با اریتره، از باختر با سودان و سودان جنوبی، از خاور، جنوب خاوری و جنوب با سومالی و از شمال خاوری با جیبوتی و از جنوب با کنیا همسایه است. اتیوپی از قدیمی‌ترین کشورهای مستقل آفریقا و یکی از کهن‌ترین کشورهای جهان است. این کشور پس از ارمنستان دومین کشوری بود که مسیحیت را دین رسمی خود اعلام کرد. در ۳۴۱ میلادی، دین مسیحیت در این کشور، دین رسمی اعلام شد.

تاریخچه قهوه اتیوپی

آمیزه ای جذاب از تاریخ و افسانه در پس کشف قهوه در اتیوپی نهفته است. هیچ کس واقعاً نمی داند که افسانه به کجا ختم می شود و تاریخ شروع می شود، با این حال، اکثر کارشناسان موافقند که اتیوپی تنها جایی در جهان است که قهوه به طور بومی رشد می کند.

طبق افسانه ها، یک گله بز به نام کالدی متوجه شد که بزهایش در حال خوردن گیلاس هستند که با انرژی بی پایان آنها را زخمی می کند. او تصمیم گرفت مقداری از گیلاس ها را برای راهبان محلی بیاورد تا بتوانند به او بگویند چرا بزهای او را بسیار فعال تر کرده اند.

راهبان با دیدن گیلاس ها، از ترس اینکه ممکن است حاوی جادوی شیطانی باشند، آنها را در آتش انداختند. با این حال، وقتی شروع به سوختن کردند، عطری که از آنها پخش شد به قدری فریبنده بود که راهبان تصمیم گرفتند آنها را از آتش خارج کنند، آنها را آسیاب کرده و در ظرفی آب قرار دهند. بعدها، راهبان اولین دم کرده را امتحان کردند و voila، هنر نوشیدن قهوه متولد شد.

اکثر مورخان فقط داستان کالدی را به‌عنوان آخرالزمان می‌دانند و معتقدند قهوه توسط قبیله کوچ‌نشین گالا کشف شده است.

قهوه اتیوپی از زمان کشف، به آرامی تبدیل به بزرگترین صادرات از اتیوپی شده است و از طریق تغییرات عمده دولتی و تحولات اجتماعی به همین شکل باقی مانده است. تا به امروز 60 درصد از صادرات اتیوپی در قهوه است.

منشا قهوه کجاست؟

آیا منشا قهوه اتیوپی است؟ بله، گیاه قهوه از درخت کافا، منطقه ای در جنوب غربی اتیوپی سرچشمه گرفته است.

زیست گاه درخت کافا در منطقه کافا در اتیوپی قرار دارد. در داخل این منطقه است که برای اولین بار قهوه کشف شد. و طبق گزارش یونسکو، در حال حاضر تقریباً 5000 نوع قهوه وحشی عربیکا در آن وجود دارد.

علائم تجاری و نام تجاری قهوه اتیوپی

برای برندسازی و محافظت از منحصر به فرد بودن محصول، تولیدکنندگان قهوه اتیوپی، واردکنندگان و حتی دولت ملی اتیوپی شبکه‌ها، برنامه‌های برندینگ و علائم تجاری ایجاد کرده‌اند.

معروف ترین نبرد حقوقی استارباکس علیه اتیوپی بود. این شامل مجوز برای این سه برند قهوه اتیوپی: Harar، Sidamo، و Yirgacheffe بود.

جغرافیا و رشد قهوه اتیوپی

گیاهان قهوه که به صورت بومی رشد می کنند به دلیل تاریخچه غنی در رشد در یک محیط طبیعی تقریباً عالی که به نظر می رسد تقریباً برای رشد قهوه ساخته شده اند، به عنوان گونه های موروثی شناخته می شوند.

خاکی که آنها در درجه اول رشد می کنند به اندازه کافی اسیدی است تا گیاهان رشد کنند.

همراه با ارتفاعات زیاد در مناطق کوهستانی و مقدار مناسب باران، اتیوپی را به مکانی عالی برای رونق قهوه تبدیل کرده است.

9 دسته بندی قهوه اتیوپی

دانه های قهوه اتیوپی با بازرسی بصری برای هر گونه نقص و کیفیت فنجان از 1 تا 9 درجه بندی می شوند.

• 1-2: درجه تخصصی
• 3-9: درجه تجاری

6 منطقه کشت قهوه اتیوپی 

شش منطقه اصلی قهوه در اتیوپی وجود دارد، اگرچه توجه به این نکته مهم است که مناطق فرعی نیز وجود دارند اما صرفاً این مناطق به دلیل دارا بودن علامت تجاری ، نام خود را دارند.

در زیر شش منطقه اصلی را مشخص می کنیم و به علائم تجاری موجود در آنها اشاره می کنیم.

1. Sidamo

Sidamo: سیدامو منطقه ای است که اعتقاد بر این است که منشا قهوه از این منطقه است. در ارتفاعات بین 1499 تا 2200 متر بالاتر از سطح دریا رشد می کند. این بدان معناست که دانه ها"به شدت رشد کرده" (SHG) در نظر گرفته می شوند و زمان بیشتری برای جمع آوری مواد مغذی از خاک دارند که می تواند منجر به طعم مشخص شود.

دانه‌های قهوه سیدامو حاوی نت‌هایی از مرکبات، انواع گیلاس ها و لیمو است که طعم اسیدی‌تری به آن‌ها می‌دهد و در عین حال بدنه متوسط را حفظ می‌کند. لطفاً توجه داشته باشید که Sidamo شامل قهوه Yirgacheffe و Guji نیز می شود.

2. Yirgacheffe

این منطقه در ارتفاعات بالا قرار می گیرد .قهوه Yirgacheffe یکی از بهترین قهوه های دنیاست. این گیاه در حدود 2000 متر رشد می کند و به روش مرطوب فرآوری می شود.

3. Guji

Guji: قهوه منطقه گوجی از جنوب شرقی اتیوپی می آید. انواع Heirloom قهوه ای با طعم کامل و قوی تولید می کنند. منطقه قهوه گوجی در سال 2002 ایجاد شد و به نام یکی از قبیله های Oromia نامگذاری شد.

قهوه از منطقه گوجی قهوه terroir متمایز را ارائه می دهد که آن را از منطقه بزرگتر Oromia متمایز می کند. نت های طعمی این قهوه شامل شکلات تلخ، گل و اسیدیته شیرین و ترش است.

4. Harar 

Harar: هرار یکی دیگر از قدیمی ترین دانه های قهوه است که تا به امروز تولید می شود. این گیاه در ارتفاعات شرقی اتیوپی کشت می شود و هنوز با دست مرتب و پردازش می شود.

به طور کلی تصور می شود که در مشخصات طعم خود دارای نکاتی از میوه و موکا است. برخلاف سیدامو، به دلیل اسیدی بودن بسیار شناخته شده نیست، بلکه متعادل تر و تو پر است.

5. Genika 

Genika: اینها منحصراً در منطقه Bench Maji اتیوپی رشد می کنند. بنابراین از آنها به عنوان دانه با منشأ واحد یاد می شود. این دانه های قهوه مایل به خاکستری کوچک به خاطر طعم شکلاتی با ادویه و عطری خاص شناخته شده اند.

6. Limu

Limu: دانه های قهوه Limu به صورت مرطوب فرآوری شده و به خاطر اسیدیته پایین شناخته شده است. قهوه Limu از ناحیه Limmu Sakka (wredas) در منطقه Oomia اتیوپی می آید. در غرب آدیس آبابا واقع شده است.

3 دسته از انواع دانه های قهوه اتیوپی

سه دسته از دانه های قهوه اتیوپی از گونه Coffea arabica وجود دارد:

1. Longberry: بزرگتر از دو نوع قهوه دیگر است و کیفیت بالاتری دارد.
2. Shortberry: کوچکتر از longberry اما همچنان با کیفیت بالا در نظر گرفته می شود.
3. Mocha: کوچک اما پر از مشخصات طعمی پیچیده که شامل مقداری اسیدیته، ادویه و حتی طعم های شکلاتی است.

نحوه فرآوری دانه های قهوه اتیوپی

دانه های قهوه اتیوپی یا با خشک کردن در آفتاب یا شستن آنها فرآوری می شود.

خشک کردن در آفتاب: گیلاس ها ابتدا با دست دسته بندی می شوند تا فقط گیلاس های متراکم تر و با کیفیت تر به مرحله بعد بروند. سپس آنها را بر روی تخت های خشک کن مرتفع ساخته شده از پایه های چوبی که با توری نایلونی پوشانده شده است قرار می دهند و هفته ها در زیر نور خورشید قرار می گیرند تا خشک شوند. در نهایت، آنها را آسیاب می کنند تا پوسته ها را جدا کنند و برای فروش بسته بندی می کنند.

پردازش مرطوب: گیلاس‌ها را برای مرتب‌سازی در آب قرار می‌دهند، زیرا گیلاس‌هایی که چگالی کمتری دارند شناور می‌شوند و گیلاس‌های متراکم‌تر فرو می‌روند. آنها از اکو پالپر برای برداشتن پوست استفاده می کنند تا به قهوه پوستی برسند. سپس موسیلاژ را با نگه داشتن قهوه پوستی در مخزن تخمیر به مدت دو یا سه روز از بین می برند. پس از اتمام کار، قهوه را به مدت 12 ساعت خیساندن در یک مخزن قرار داده و سپس روی یک تخت بلند قرار داده تا حدود دو هفته خشک شود. آنها قهوه خشک شده را مرتب می کنند تا دانه های آسیب دیده را پیدا کنند و دانه های خوب را برای پردازش خشک به انبار می فرستند. در نهایت بسته بندی شده و آماده فروش می باشد.

فرآوری انواع گیلاس های قهوه بسیار دشوار است. انواع گیلاس ها و دانه ها قبل از عرضه به بازار، بارها دست به دست می شوند.

قهوه اتیوپی چه طعمی دارد؟

قهوه اتیوپی به دلیل داشتن طعم و رایحه گل همچنین طعم کمی توت معروف است. بسته به منطقه، اسیدیته آنها متوسط تا زیاد، بدنه آنها سبک تا متوسط است و طعم آنها متفاوت است. دلیل اینکه آنها طعم های میوه ای، و گل دارند، عمدتاً به این دلیل است که دانه ها اغلب خشک می شوند در حالی که هنوز در میوه گیلاس گیاه قهوه وجود دارد.

بهترین قهوه اتیوپی

در حالی که بهترین قهوه اتیوپی موجود امروز تا حد زیادی ذهنی است، برندهای قهوه از منطقه Yirgacheffe (این در Sidamo گنجانده شده است)، تقریباً همیشه راه خود را در لیست های مورد علاقه مردم پیدا می کنند. این قهوه Yirgacheffe که توسط برند Volcanica ارائه می شود، بسیار محبوب است.

مردم قهوه Yirgacheffe را به دلیل روشی که به صورت ارگانیک و با دست پرورش داده می شود، دوست دارند. آنها بدنه متوسط، اسیدیته بالا دارند و مملو از طعم های میوه ای مانند قهوه اتیوپی هستند. عطر آنها نیز به عنوان "دارچین با ته رنگ توت فرنگی" توصیف شده است. اگر می خواهید ایده خوبی در مورد آنچه که قهوه اتیوپی را بسیار خوشمزه می کند به دست آورید، Yirgacheffe یک نقطه شروع عالی است!

شما باید قهوه اتیوپی را امتحان کنید، زیرا این قهوه تنها قهوه ای است که منشأ خود را دارد و به طور طبیعی رشد می کند. علاوه بر این، می توانید از طعم های میوه ای با بدنه ای متوسط که غیرقابل مقاومت است لذت ببرید. در دنیای امروز، اگر عاشق قهوه هستید، بهانه ای برای امتحان نکردن قهوه اتیوپی وجود ندارد. لازم نیست نیمی از راه را در سراسر جهان طی کنید تا خودتان مقداری از آن را تهیه کنید. تمام قهوه های منطقه ای که در مورد آنها صحبت کردیم به راحتی در فروشگاه ها در دسترس هستند! تنها سوال باقی مانده این است که کدام را امتحان خواهید کرد؟

احتمالاً نام قهوه کلمبیایی را شنیده اید، بسیاری از کشورهای تولید کننده قهوه مانند هندوراس وجود دارند که ارزش امتحان کردن را دارند. در واقع، استارباکس به طور مرتب قهوه هندوراس را عرضه می کند و در سال های اخیر به آن کمک کرده تا به ارتفاعات جدیدی برسد. قهوه هندوراس از کشو هندوراس است که کشوری در آمریکای مرکزی با آب و هوای گرم و مناظر متنوع است. قهوه‌ای که در هنوراس تولید می‌شود دارای طعم‌های متنوعی است، از میوه‌ای گرفته تا شکلات و غیره. در چند سال گذشته، قهوه هندوراس طرفداران بیشتری پیدا کرده است و به طور گسترده در دسترس است. می‌توانید انواع برندهای هندوراسی را در اکثر فروشگاه‌های مواد غذایی و طیف وسیع‌تری از انتخاب‌ها را در فروشگاه‌های تخصصی پیدا کنید.

اگر عاشق قهوه هستید، عاشق این دانه منحصر به فرد هندوراس خواهید شد. اما نگران نباشید: اگر تا به حال نام قهوه هندوراس را نشنیده‌اید، در مورد نکات این دم‌نوش خارق‌العاده و اینکه چگونه می‌توانید آن را در برنامه صبحگاهی خود بگنجانید، صحبت خواهیم کرد.

کشور هندوراس

هُندوراس (به اسپانیایی: Honduras) با نام رسمی جمهوری هندوراس (به اسپانیایی: República de Honduras) کشوری است در شمال آمریکای مرکزی. پایتخت آن تگوسیگالپا است. جمعیت این کشور ۹٫۸ میلیون نفر و ۹۰ درصد مردم آن از تبار مستیزو (آمیخته از اروپا و سرخپوست) هستند. واحد پول این کشور لِمپیرا و زبان رسمی آن اسپانیایی است. چند فرهنگ قدیمی مهم سرخپوستان از جمله تمدن مایا در هندوراس حضور داشت. این منطقه در سده شانزدهم از سوی اسپانیایی‌ها در سال 1821 از اسپانیا به استقلال رسید و از آن زمان در آن نوع حکومت آن جمهوری است. هندوراس به خاطر مواد معدنی و میوه‌های گرمسیری خود و به تازگی نیز به خاطر پوشاندن به بازارهای جهانی معروفیت دارد.

تاریـخچه قهـوه هنـدوراس

قبل از اینکه امروز به قهوه هندوراس بپردازیم، می خواهیم درباره چگونگی پیدایش آن صحبت کنیم. کشت قهوه تأثیر قابل توجهی بر کشور گذاشته و در واقع به افزایش درآمد آن کمک کرده است. در گذشته، هندوراس روزهای سختی را پشت سر گذاشته است. از سال 2009، طی یک کودتای سیاسی، کشور با ورشکستگی مواجه شد و از نظر مالی بسیار ناپایدار بود. با این حال، محصولات قهوه فوق العاده آنها بخش مهمی از بهبودی از این مشکل بود. کشت قهوه به آنها اجازه داد تا شغل ایجاد کنند و پولی را که به شدت به آن نیاز داشتند به دست آورند.

آغاز تجارت قهوه در هندوراس در قرن 18 آغاز شد، زمانی که تاجران قهوه را به این منطقه آوردند. در قرن نوزدهم، برخی از کشاورزان در سراسر کشور شروع به کشت محصولات کردند، اما هنوز فراوان نبود. با این حال، در اواخر قرن بیستم، محصول واقعاً شروع به رشد کرد. در سال 1998، زمانی که طوفان میچ کشور را ویران کرد و خسارات زیادی به بار آورد، ضربه بزرگی به صنعت شکوفه قهوه وارد شد. در آن زمان، بخش زیادی از کشاورزی در کشور از بین رفت، از جمله محصولات تازه و محبوب قهوه. با این وجود، پس از اینکه برخی از کشاورزان شروع به بردن محصولات خود به گواتمالا برای فروش با قیمت‌های بالاتر کردند، صنعت قهوه هندوراس از آن زمان دوباره در حال رشد بوده است.

جغرافیا و کشت قهوه هندوراس

دلیل اصلی اینکه قهوه هندوراس از نظر طعم بسیار جذاب است، جغرافیای خود این کشور است. این کشور در سواحل شمالی آن با دریای کارائیب و در جنوب با اقیانوس آرام همسایه است. مساحت کل آن حدود 43000 مایل مربع است، اما این منطقه از کوه ها، دشت ها، جنگل ها و دره سولا پرجمعیت تشکیل شده است. آب و هوای هندوراس بیشتر در مناطق کوهستانی معتدل و در مناطق پست کمی گرمسیری تر است. این تنوع منحصر به فرد دما و ارتفاع به طرز چشمگیری بر نحوه کشت قهوه در کشور تأثیر می گذارد.

3 دسته بندی قهوه هندوراس

هندوراسی ها قهوه را به سه دسته تقسیم می کنند:

• Strictly High Grown: قهوه در ارتفاع 1350 متری یا بیشتر از سطح دریا کشت می شود.
• High Grown: قهوه در ارتفاع 1200 تا 1350 متری از سطح دریا کشت می شود.
• Central Standard: قهوه از سطح دریا تا 1200 متر رشد می کند.

6 منطقه قهوه خیز هندوراس

محدوده های مختلف در آب و هوا و خاک می تواند بر طعم و تولید قهوه تأثیر بگذارد. هندوراس در واقع به دلیل داشتن شش منطقه قهوه خیز که قهوه خوشمزه تولید می کند، شناخته شده است.

به دلیل این تغییرات، دانستن اینکه چه انتظاری از قهوه هندوراسی خود باید داشته باشید می تواند چالش برانگیز باشد، اما ما آنچه را که باید از هر مکان انتظار داشته باشید را بررسی می کنیم:

1. Copan: این منطقه در نزدیکی مرز گواتمالا قرار دارد که ارتفاع آن بیش از 1000 متر است. قهوه‌ای که در اینجا رشد می‌کند سرشار از عطر و طعم قوی است که دارای طعم‌های شکلاتی است. این منطقه به خاطر کافه شگفت انگیز روتا دل که قهوه های متعددی از سراسر کشور ارائه می دهد، شناخته شده است.
2. Montecillo: این یک منطقه جنوبی است که در نزدیکی مرز سالوادور قرار دارد. قهوه اینجا از نظر طعم بسیار شیرین تر است و طعمی مانند پرتقال و هلو با سطوح اسیدی دارد. این منطقه در ارتفاع 1600 متری قرار دارد و به تولید بیشترین قهوه در هر سال معروف است.
3. Opalaca: این منطقه ارتفاع کمی بالاتر دارد و قهوه در اینجا عطر قوی، طعم توت استوایی و کمی اسیدی دارد. این منطقه شامل کشاورزانی است که به خاطر محصولات خارق العاده قهوه خود جایزه دریافت کرده اند. نسبت طعم به قیمت در منطقه یکی از بهترین ها است.
4. Agalta: این منطقه بیشتر داخلی است که دارای ارتفاعات کمی پایین تر و آب و هوای گرمسیری است. قهوه اینجا طعم میوه های گرمسیری، با ته رنگ کاراملی و شکلاتی دارد. قهوه در اینجا فقط از دسامبر تا مارس برای بهترین طعم ها برداشت می شود.
5. Comayagua: این یک منطقه دورافتاده در نزدیکی مرکز کشور است که در آن قهوه نیز در همان ماه های آگالتا برداشت می شود. این قهوه دارای طعم مرکباتی با سطوح اسیدی است که بدنه کرمی به آن می بخشد. آب و هوای این منطقه طعم بی نظیر و خوشمزه ای به قهوه می دهد.
6. El Paraiso: این منطقه که در مرز نیکاراگوئه با ارتفاعات 1100 تا 1400 متری یافت می شود، به اندازه برخی از همتایان خود قهوه تولید نمی کند. قهوه های این منطقه همچنین دارای طعم سیتریک است که بدنه نرم و سطح اسیدی بالاتری دارد.

دانه های قهوه هندوراس

شش منطقه قهوه در هندوراس به تولید چند نوع دانه عربیکا معروف هستند.

این گونه های عربیکا عبارتند از:

• Bourbon
• Catuai
• Caturra
• Pacas
• Typica

نحوه فرآوری دانه های قهوه هندوراس

قهوه هندوراس به طور منحصر به فردی به صورت مرطوب پردازش می شود که قهوه را خوشمزه می کند. این روش ها از کشاورزان می خواهد که تجهیزات خاصی داشته باشند و از مقادیر زیادی آب برای فرآوری حبوبات استفاده کنند. این کار با چیدن گیلاس های قهوه شروع می شود و سپس با غوطه ور کردن آنها در آب مرتب می شوند. این روش غوطه‌وری، مرتب‌سازی گیلاس‌های قهوه را ساده می‌کند، زیرا گیلاس‌های خوب به پایین فرو می‌روند و هر نوع نارس بالا می‌آید. پس از مرتب شدن، پوست گیلاس جدا می شود. کسانی که گیلاس را فرآوری می کنند، این کار را با فشار دادن میوه روی صفحه با دستگاه انجام می دهند. غوطه وری یکی از رایج ترین روش های مرتب سازی است که در هندوراس استفاده می شود و بسیار مفید است. این تکنیک ها به کشاورزان اجازه می دهد تا دسته های بزرگ گیلاس قهوه را به سرعت دسته بندی کنند، اگرچه این روش موثر است، اما دارای معایبی است.

در سال‌های اخیر، کشور شروع به کار برای سبزتر کردن این روش پردازش کرده است. امروزه بسیاری از کشاورزان طرح هایی را برای استفاده مجدد از پساب به گونه ای اجرا کرده اند که اسید در آبراه ها آزاد نشود. آنها همچنین از گیلاس های ضایعاتی قهوه استفاده می کنند به جای اینکه آنها را هدر دهند.

قهوه هندوراس چه طعمی دارد؟

منطقه و آب و هوایی که قهوه در آن کشت می شود می تواند به طور قابل توجهی بر طعم خود قهوه تأثیر بگذارد تا روش پردازش. در واقع، ممکن است هنگام امتحان برندهای مختلف هندوراسی، متوجه تغییرات جزئی در طعم شوید.

قهوه هندوراس با ویژیگی های زیر شناخته شده است:

• رایحه ای قوی 
  
• نت های طعم شکلاتی
  
• طعم آجیل و میوه
  
• شیرینی با طعم شکر یا عسل
  
• تعادل خوبی بین شیرینی و طعم قهوه
  
• برخی از آنها دارای خاصیت اسیدی روشن و مطبوع هستند

برخی از بهترین برندهای قهوه هندوراس عبارتند از:

• Macala Coffee
• Copan Coffee
• El Cedral Coffee
• Organic Marcala
• Santa Barbara Coffee

قهوه هندوراس خوشمزه است و در سراسر جهان بیشتر شناخته می شود. قهوه دارای چندین طعم متمایز است که تا حد زیادی تحت تأثیر منطقه منحصر به فردی که در آن رشد می کنند، ارتفاعات موجود در آنجا و آب و هوای کلی است. اگر تا به حال قهوه هندوراس را نچشیده اید، یک بار امتحانش کنید، مطمئناً یک برند جدید مورد علاقه شما خواهد شد.

قهوه در ویتنام: یک سبک زندگی!

واقعیت جالب: ویتنام پس از برزیل دومین صادرکننده بزرگ قهوه در جهان است. فرهنگ قهوه ویتنام را با ما جستجو کنید و با سبک های نوشیدنی منحصر به فردی که باید امتحان کنید آشنا شوید.

قهوه در همه جای ویتنام وجود دارد، از دکه‌های شلوغ خیابانی گرفته تا کافه‌های کوچک ساده که در گوشه و کنار آن پنهان شده‌اند. فرهنگ قهوه پر تکاپو این کشور را کشف کنید و سبک های محبوب نوشیدنی ها را تجربه کنید. در راهنما برای درک بهتر قهوه در ویتنام و تفاوت های ظریف آن در سراسر این کشور با هم سفر خواهیم کرد.

کشور ویتنام

ویتنام با نام رسمی جمهوری سوسیالیستی ویتنام، یک کشور در آسیای جنوب شرقی است. ویتنام با مساحت حدود ۳۱۱٫۶۹۹ کیلومتر مربع، در بخش شرقی سرزمین اصلی جنوب شرق آسیا قرار است. ویتنام با جمعیتی بالغ بر ۹۷ میلیون نفر ۱۵مین کشور پرجمعیت جهان به‌شمار می‌رود. پایتخت ویتنام هانوی است و بزرگ‌ترین شهر آن هوشی‌مین (سایگون سابق) می‌باشد.

سرزمین ویتنام از اوایل دوران پارینه سنگی مسکونی بوده‌است. اولین دولت شناخته شده ویتنامی در حدود هزاره نخست پیش از میلاد بر دلتای، شمال ویتنام امروزی، قرار داشت. امپراتوری هان در سال ۱۱۱ پیش از میلاد سرزمین‌های ویتنام را ضمی خاک خود کرد. در نتیحه ویتنام از سال ۱۱۱ پیش از میلاد تا ۹۳۹ پیش از میلاد، سال اولین امپراتوری مستقل ویتنامی، تحت تسلط چین قرار گرفت. امپراتوری‌های ویتنامی بعدی تا حد زیادی از فرهنگ چینی، بخصوص بودیسم و آیین کنفوسیوس، ضربه خورد و آن را در جنوب، تا انتهای دلتای رود مکونگ، گسترش دادند. آخرین سلسله سلطنتی ویتنام، سلسله نگوین، در سال ۱۸۸۷ توسط فرانسوی‌ها از بین رفت و ویتنام از این سال تحت فرمان فرانسوی‌ها قرار گرفت. پس از انقلاب آگوست، دولت ملی ویت مین، به رهبری کمونیستی به نام هو شی مین، در سال ۱۹۴۵ از فرانسه اعلام استقلال کرد.

فرهنگ قهوه در ویتنام

قهوه در ویتنام فقط یک نوشیدنی نیست، در واقع قهوه یک سبک زندگی است. از ساعت 4 صبح کافه‌ها و دست‌فروش‌های خیابانی باز می شوند و بسیاری از آنها تا شب قهوه می‌فروشند. این که چگونه مردم محلی می توانند در ساعت 10 شب قهوه بنوشند و سپس شب بخوابند، برای خارجی ها یک معما است، اما بسیاری این کار را می کنند.

نوشیدن قهوه در ویتنام یک سرگرمی اجتماعی و فرصتی برای دور هم نشینی یا ba tam است، یک عبارت ویتنامی که به "غیبت" ترجمه می شود. بسیاری از کافه‌های ویتنام در فضای باز هستند و منظره‌ای عالی از خیابان و رفت و آمدهای مختلف شهر را نشان می‌دهند. قهوه به افراد این فرصت را می دهد که دقیقاً قبل از شروع کار متوجه شوند که در محل زندگی آنها چه اتفاقی می افتد.

اگر تازه وارد ویتنام شده اید، شور و نشاط فرهنگ قهوه صبح زود را نباید از دست بدهید! آن را در لیست 10 کاری که باید هنگام بازدید از این کشور انجام دهید قرار دهید. شاید دوست نداشته باشید ساعت 5 صبح خود را از روی تختتان جدا کنید، اما این بخش پرانرژی روز است.

دانه های قهوه ویتنامی

قهوه خورهای غربی فرق طعم قهوه موجود در دانه عربیکا را با طعم مبهم آن که بیشتر به اروپا و آمریکا وارد می شود، می دانند. می‌توانید قهوه ترکیبی عربیکا را در ویتنام بدون زحمت پیدا کنید، اما یک دانه دیگر در ویتنام وجود دارد که می‌توانید امتحان کنید: دانه روبوستا.

روبوستا عنصر مخفی صحنه قهوه ویتنام است. بسیاری از افراد جوان محلی به دنبال قهوه به سبک غربی هستند تا چیزی متفاوت را امتحان کنند، اما این قهوه روبوستا است که فنجان ویتنامی ها را به عنوان چیزی خاص و متفاوت از نوشیدنی ای که در خانه عادت می خورید، مشخص می کند.

از نظر صادرات، دانه های روبوستا اغلب به مخلوط قهوه فوری تبدیل می شوند. طعم یک قهوه ویتنامی برای کسی که اولین بار آن را می چشد، خیلی قوی و خیلی تلخ است. مطمئناً  نوشیدنی ای قوی است و با 2.7 درصد کافئین، تقریباً دو برابر کافئین 1.5 درصد عربیکا است. تلخی هم در این قهوه وجود دارد، اما طعم بدی نیست و چیزی نیست که نتوان آن را با یک قاشق شکر برطرف کرد.

روبوستا در مقابل عربیکا شبیه شکلات تیره در مقابل شکلات شیری است. یکی ممکن است برای بیشتر ذائقه ها دلپذیرتر باشد، اما دیگری عمق طعم بیشتری دارد. البته، هیچ اشکالی ندارد که هر دو را دوست داشته باشیم. این روزها، بسیاری از کافه‌های سطح بالاتر نه تنها هر دو نوع، بلکه ترکیبی سفارشی از این دو را نیز ارائه می‌کنند. فرهنگ قهوه ویتنامی برای هر سلیقه ای نوشیدنی دارد!

تاریخچه کوتاه قهوه در ویتنام

قهوه از چه زمانی به ویتنام آمد؟

قهوه توسط فرانسوی ها در قرن نوزدهم به ویتنام معرفی شد. راه اصلی تهیه قهوه در ویتنام، از طریق یک روش فرانسوی است. ترجیح شیر تغلیظ شده بر شیر معمولی یکی دیگر از میراث فرانسوی ها در قهوه ویتنام است. در قرن نوزدهم، حمل شیر در مسافت‌های طولانی بدون فاسد شدن بسیار سخت‌تر بود. شیر تغلیظ شده یک راه حل ساده بود و لذت بردن از طعم شیرین آن در بین مردم رایج بود.

قهوه در کجای ویتنام کشت می شود؟

بیشتر دانه‌های قهوه ویتنامی در ارتفاعات مرکزی، به‌ویژه در منطقه دالات رشد می‌کنند. در اینجا، آب و هوا با بسیاری از مناطق کشور متفاوت است، با توجه به اینکه بیشتر منطقه ها در ارتفاع بالایی قرار دارند. ترکیبی از کوه ها، آفتاب، باران و شرایط خوب خاک آن را برای هر دو نوع دانه روبوستا و عربیکا مناسب می کند.

سبک های اصلی قهوه ویتنامی

اگر شما به تازگی در ویتنام فرود آمده اید و در حال امتحان کردن ترکیب محلی قهوه هستید، از کجا باید شروع کنید؟ خوب است بدانید که قهوه ویتنامی در دو سبک اصلی، کاملا بر اساس جغرافیا عرضه می شود. به خاطر داشته باشید در هر کافه ای قهوه سرد سرو می شود (da) مگر اینکه آن را داغ (nong) بخواهید.

در حالی که لاته و کاپوچینو به سبک غربی در ویتنام در حال افزایش است، بهترین قهوه ویتنامی با یک روش خاص سرو می شود. این روش یک قهوه فیلتر شده به سبک فرانسوی است که برای تهیه قهوه قطره ای استفاده می شود. معمولا قهوه بدون شکر سرو می شود، مگر اینکه مشخص کنید، قهوه را با شکر سرو کنند. شکر باعث ایجاد یک ترکیب با طعم فوق‌العاده می‌شود، اما می‌تواند باعث شود یک نوشیدنی از کافئین و قند بالا  ضربان قلبتان را به اوج ببرد و تمام روز پایین نیاید.

قهوه Ca phe Hanoi

اگر قهوه Ca phe Hanoi را بخواهید تست کنید، قهوه خود را همانطور که مردم شمالی ترجیح می دهند بنوشید. این قهوه کوتاه با قوام غلیظ است که آماده بالا بردن سطح کافئین بدن شماست. معمولاً با چای سبز سرد سرو می شود و مانند یک نوشیدنی خوب میل می شود. برای بهترین نتیجه، کام خود را در بین جرعه‌ها با چای سبز تازه کنید.

قهوه Ca phe Saigon

قهوه Ca phe Saigon را حتما تجربه کنید البته فقط در جنوب ! این قهوه در لیوان بزرگ سرو می شود و حجم زیادی دارد. به یک لیوان لیموناد پر از یخ فکر کنید که با نی سرو می شود. به عقیده من هیچ یک از این ویژگی ها را مشخص نکنید و به سادگی هر آنچه که آن کافه در آن تخصص دارد دریافت کنید.

اگر در مرکز ویتنام هستید، اکثر کافه ها هر دو سبک نوشیدنی بالا را ارائه می دهند، اما سلیقه خود را دارند. اگر میل به شیرینی دارید، قهوه caphe sua را با یک سانتی متر شیر تغلیظ شده درخواست کنید. در ادامه آن را به هم بزنید و نوش جان کنید!

روش های منحصر به فرد تهیه قهوه ویتنامی 

لیست سبک های منحصر به فرد قهوه موجود در ویتنام طولانی تر از منو رستوران های چند ستاره است، اما چند روش تهیه ملی قهوه وجود دارد که هر بازدید کننده ای باید حتما به آنها توجه کند و حداقل یک بار امتحان کند.

قهوه تخم مرغ (Egg coffee)

این ترکیب عجیب ممکن است در ابتدا کمی دیوانه وار به نظر برسد، اما قهوه ای که با تخم مرغ زده شده و شیر تغلیظ شده سرو می شود لذت شیرینی است. به طور کلی طعم آن شبیه به کاسترد تخم مرغ یا موس خامه ای فوق العاده است.

قهوه نارگیل (Coconut coffee)

چند سبک مختلف قهوه نارگیل وجود دارد که می توانید امتحان کنید. بهترین نسخه، توده‌ای از خامه نارگیل است که با ظرافت در قهوه سیاه سرد قرار داده می‌شود، که البته به طرز معتدلی در آن ذوب می‌شود! وگان ها باید توجه داشته باشند که این نوشیدنی معمولا با یک قطره شیر تغلیظ شده نیز سرو می شود. اکثر مکان ها برای سرو بدون شیر مشکلی نخواهند داشت، یا حتی در صورت درخواست، جایگزین غیر لبنی را نیز ارائه می دهند.

قهوه اسموتی (Coffee smoothies)

اسموتی‌های قهوه می‌توانند اشکال مختلفی داشته باشند، اما احتمالاً ترکیبی از قهوه، ماست و میوه هستند . این اسموتی بسیار بهتر از آن چیزی که به نظر می‌رسد است و یک راه عالی برای تجربه طعم خوشایند و  مصرف کافئین به طور هم زمان است!

قهوه کنیا یکی از بهترین قهوه های دنیاست. اما با وجود طیف متنوعی از دانه ها، مناطق قهوه خیز، و طعم‌های مختلف قهوه این کشور، دانستن اینکه از کجا شروع کنید دشوار است. در این مقاله با تاریخچه، جغرافیا و مناطق قهوه خیز، انواع دانه های قهوه و برندهای قهوه کنیا آشنا خواهید شد.

قهوه کنیایی در کنیا در شرق آفریقا کشت می شود. قهوه عربیکا آن یکی از بهترین قهوه های دنیاست. بیشتر دم‌نوش‌ها به دلیل داشتن طعمی متوسط تا کامل، طعم غنی و سطوح اسیدی بالاتر از حد متوسط شناخته می‌شوند. دانه ها قبل از پردازش مرطوب بر اساس درجه، اندازه و طبقه بندی تقسیم می شوند. اگر می‌خواهید بهترین قهوه کنیایی را در سبد خرید خود قرار دهید، ما شما را راهنمایی می کنیم. در زیر به ریشه آن می پردازیم و نحوه رشد، طبقه بندی و فرآوری آن را برای مصرف توضیح می دهیم. زمانی که مطالعه را تمام کردید، آماده خواهید بود که لیوان مورد علاقه خود را بردارید و این قهوه خوشمزه را امتحان کنید!

کشور کنیا

کشور کنیا به صورت رسمی جمهوری کنیا (به سواحلی: Jamhuri ya Kenya) کشوری است در شرق آفریقا. پایتخت آن نایروبی است و مومباسا، کیسومو و ناکورو شهرهای مهم آن می‌شوند. کنیا از شمال با اتیوپی و از شمال غربی با سودان جنوبی و از غرب با اوگاندا و از جنوب غربی و جنوب با تانزانیا همسایه است. کنیا همچنین از جنوب و جنوب غربی به جنوب هند پیوند می‌خورد. کشور کنیا به هشت استان تقسیم شده است که هر کدام توسط یک اداره می‌شود. این استان‌ها به ۷۱ منطقه، ۲۶۲ بخش و ۱۰۸۸ منطقه تقسیم‌بندی شده‌اند. دولت بر کارگزاری‌ها نظارت می‌کند. جمعیت این کشور ۵۳۷۷۱۰۰۰ نفر است.

هشتاد و پنج و نیم درصد مردم کنیا مسیحی و ۱۱ درصد مسلمان هستند. زبان‌های رسمی آنها زبان سواحلی و انگلیسی است. امور سیاسی کیا در سیاست نظام ریاستی قرار دارد که رئیس جمهور هم رهبر کشور و هم دولت است. قوهٔ مجریه در اختیار دولت است. قانونگذاری میان دولت و مجلس ملی کنیا تقسیم شده است. قوه قضائیه مستقل از مجریه و قانونگذاری است. پس از مستقل شدن، کیا ثبات سیاسی خود را در برابر تغییرات سیاسی بحران‌های همسایه حفظ کرده است. با روی کار آمدن دموکراسی کنیایی‌ها از آزادی، بیشتر شدند. این کشور با تانزانیا (۷۷۵ کیلومتر)، اوگاندا (۸۱۴ کیلومتر)، سودان جنوبی (۳۱۷ کیلومتر)، آتیوپی (۸۶۷ کیلومتر) و سومالی (۶۸۴ کیلومتر) مرز مشترک دارد.

تاریخچه قهوه کنیا

قهوه برای اولین بار در سال 1893 پس از میسیونرها وارد کنیا شد که قهوه بوربن برزیل را با خود آوردند. بعد از گذشت هفت سال قهوه در این کشور رشد کرد و حتی پس از رشد آن و صادرات آن عمدتاً توسط مستعمرات بریتانیا کنترل شد. در واقع، در آن روزها کنیا به عنوان تحت الحمایه آفریقای شرقی شناخته می شد و قهوه فقط مجاز بود در مناطق خاصی به نفع مستعمره نشینان بریتانیا کشت شود. نام این کشور تا دهه 1920 تغییر نکرد. علاوه بر این، کشت قهوه توسط شهروندان واقعی کنیا تا زمان قیام مائو که بین دهه‌های 50 و 60 رخ داد، مجاز نبود.

در آن زمان قهوه در کنیا فراتر از کنترل واقعی از تعدادی نهادهای نظارتی مختلف نیز عبور می کرد از جمله:

• CB (Coffee Board), 1933: این اولین نهاد نظارتی محکمی بود که توسط استعمارگران برای نظارت بر مجوزها و بازرسی های بازاریابی و فروش ایجاد شد.
• CMB (Coffee Marketing Board), 1947: در درجه اول برای بازاریابی تولیدقهوه کنیا طراحی شده است.
• CBK (Coffee Board of Kenya), 1971: نقش CBK در سال 2001 با قانون قهوه تثبیت شد. آنها کنترل سیاست های مربوط به همه چیز از صدور مجوز گرفته تا تولید و فروش را در دست داشتند.

امروزه در کنیا، قهوه قبل از فروش در حراجی ها بیشتر توسط شرکت های کوچک و تعاونی ها کشت می شود. در حال حاضر، 70 درصد از تولید قهوه توسط این شرکت‌ها و تعاونی‌های کوچک انجام می‌شود. با وجود عملیات های کوچک، امروزه کنیا به عنوان شانزدهمین تولیدکننده بزرگ قهوه در جهان است.

جغرافیا و رشد قهوه کنیا

قهوه کنیایی در خاک های آتشفشانی در ارتفاعات بین نایروبی و کوه کنیا رشد می کند. خاک آن عمیق و حاصلخیز است که به دلیل ویژگی های اسیدی قهوه آنها است. علاوه بر این، قهوه کنیا از آب و هوایی بهره می برد که مقدار زیادی باران دریافت می کند نه خیلی گرم است و نه خیلی سرد. این شرایط تقریباً برای رشد گیاهان قهوه عالی است و تا حد زیادی به دلیل کیفیت دم کردن آنها است.

4 منطقه کشت قهوه کنیا

چهار منطقه اصلی در کنیا وجود دارد که قهوه تولید می کنند، از جمله:

1. منطقه شرقی: شامل دانه های برداشت شده امبو، ماچاکوس، تاراکا، ماکونی و برخی از قسمت های بالای مرو مرکزی است.
   
2. منطقه غربی: شامل دانه های برداشت شده از Bungoma، Mt Elgon، Kakamega، Vihiga است.
   
3. منطقه ساحلی: تایتا تاوتا تا حد زیادی منطقه ساحلی در نظر گرفته می شود.
   
4. منطقه مرکزی: شاید قلب تولید قهوه باشد و شامل دانه های برداشت شده از منطقه کوه کنیا است.

5 نوع دانه قهوه کنیایی

پنج نوع اصلی از دانه های قهوه کنیایی وجود دارد که بر اساس مشخصات طعم و کیفیت تقسیم می شوند.

از نظر فنی، هر یک از این گونه ها تحت عنوان قهوه عربیکا قرار می گیرند. به این معنی که هر یک از واریته‌هایی که می‌توان به آن‌ها تقسیم کرد باید دارای ویژگی‌هایی مانند طعم شیرین‌تر، فرم نرم‌تر و اسیدیته بالاتر باشد.

1. SL 28: نام این دانه ها از شرکت Scott Labs گرفته شده است. آنها به دلیل طعم باکیفیت و توانایی زنده ماندن در خشکسالی به عنوان برخی از بهترین های موجود شناخته می شوند. با این حال، این دانه می تواند مستعد ابتلا به بیماری های قارچی باشد و کشت آنها را دشوارتر کند.
2. SL 34: یکی دیگر از باکیفیت ترین دانه ها، SL 34 برای تهیه یک فنجان قهوه خوشمزه شناخته شده است، اما همچنان در طول کشت مستعد ابتلا به بیماری های قارچی است.
3. K7: در حالی که دانه های SL 28 و SL 34 در ارتفاعات بالا رشد می کنند، دانه های K7 در ارتفاعات پایین تر رشد می کنند. این دانه ها به نظر نمی رسد که کیفیت خود را با SL داشته باشند، اما در برابر بیماری ها بسیار مقاوم تر هستند.
4. Ruiru 11: دانه‌های Ruiru 11 که در ارتفاعات پایین‌تر رشد می‌کنند شبیه دانه‌های K7 هستند زیرا کیفیت بالایی ندارند اما نسبتاً در برابر بیماری مقاوم هستند.
5. Batian: این نوع دانه در واقع توسط بنیاد تحقیقات قهوه در کنیا اعلام شد. به دلیل سرعت بلوغ و توانایی آن در مقاومت در برابر زنگ زدگی و بیماری، کشت آسان تر است.

انواع قهوه در کنیا

در اینجا یک نمای کلی زیبا از انواع قهوه در کنیا، توسط بویس هریس، یک کشاورز قهوه کنیایی آورده شده است. او انواع فوق را همراه با انواع ارثیه فرنچ میشن مورد بحث قرار می دهد که توسط مبلغان فرانسوی در نایروبی در اواخر دهه 1800 ایجاد شد.

درجه بندی های قهوه کنیا

کشور کنیا خانه 8 گرید مختلف قهوه است. دانه ها بر اساس اندازه طبقه بندی می شوند که بزرگترین آنها کنیا E (فیل) است. سپس دانه ها را قبل از برشته شدن دسته بندی می کنند تا یکنواخت تر پخته شوند.

توجه به این نکته مهم است که چندین درجه مختلف دانه را می توان از یک گیاه برداشت کرد. اگرچه دانه های بزرگتر بیشتر مورد توجه قرار می گیرند، همه آنها بسته به مکان و نحوه رشد می توانند از نظر کیفیت متفاوت باشند.

گریدهای قهوه کنیا عبارتند از:

1. Kenya E (Elephant)
2. Kenya PB (Peabody)  
3. Kenya AA
4. Kena AB
5. Kenya C`
6. Kenya TT
7. Kenya T
8. Kenya MH/ML

نحوه فرآوری دانه های قهوه کنیا

به طور کلی برای تهیه دانه های قهوه کنیایی از فرآوری مرطوب استفاده می شود. فرآوری مرطوب با برداشتن میوه از دانه و سپس تخمیر دانه در آب به مدت 12 ساعت یا بیشتر انجام می شود تا میوه ها/پالپ باقیمانده از بین برود. پس از این، دانه ها شسته شده و سپس به مدت چند روز در آفتاب خشک می شوند. فرآوری مرطوب باعث می شود دانه ها خیلی خشک نشوند در عین حال هیچ طعمی را قربانی نمی کند. حتی ممکن است در این که چرا قهوه کنیا چنین سطوح بالایی از اسیدیته را حفظ می کند، نقش داشته باشد، هرچند که هنوز هم عمدتاً به دلیل خاک است.

قهوه کنیایی چه طعمی دارد؟

قهوه کنیا با ترکیبی از نت های طعمی پیچیده، متوسط تا پر است. قهوه کنیایی به دلیل خاکی که در آن رشد می‌کند، حاوی نت‌هایی از طعم‌های میوه‌ای با مشخصات شیرین و اسیدی است که برخی آن را به شربت تشبیه کرده‌اند.

سه برند مشهور قهوه کنیا

امروزه هیچ کمبودی در دانه های قهوه عالی کنیا وجود ندارد. بسته به ترجیحات خود می توانید آنها را آسیاب شده یا به صورت دانه کامل خریداری کنید. 

1. Volcanica Kenya Whole Coffee Beans: به دلایلی اینها را در بالای شمارش معکوس مختلف برای بهترین قهوه کنیایی خواهید یافت. این دانه های AA که به صورت دانه های کامل فروخته می شوند، قهوه ای قوی با سطوح اسیدی بالا برای شما فراهم می کنند.
2. Screen 18 Kenyan AA Single Origin Premium Crafted Coffee: اینها نیز دانه های درجه AA هستند که به طور کامل بسته بندی شده و آماده استفاده هستند. آنها یک بو داده متوسط / تیره و طعم اسیدی را ارائه می دهند که شامل میوه و انواع گیلاس ها می شود.
3. Henry’s House of Coffee: Kenya Beans: اگر برای کسانی که قهوه‌شان را سبک می‌پسندند، یک رست روشن ارائه نمی‌کردیم. این دانه ها به طور کامل همراه با شکلات و بادام زمینی هستند تا طعم دلچسب آنها را تکمیل کنند.

کدام قهوه کنیایی را امتحان خواهید کرد؟

قهوه کنیا برای افرادی که بدنه متوسط و طعم میوه ای اسیدی را دوست دارند، عالی است. آب و هوایی که در آن رشد می کند همراه با فرآیند مرطوب تهیه آن، برخی از منحصر به فردترین و خوشمزه ترین فنجان های قهوه در جهان را تولید می کند. با گزینه های بسیار زیاد در مورد قهوه کنیا، تنها سوالی که باقی می ماند این است که کدام یک را اول امتحان خواهید کرد؟